Dat was lang geleden!
We klommen langs fruitplantages naar Zammelen. De perelaars zijn volop aan het bloesemen (Roger heeft daar jammer genoeg geen foto van gemaakt). Ik genoot van het subtiele parfum… Tot ik ineens een doordringende mestgeur opsnoof. De oorzaak daarvan vond Roger veel interessanter voor een foto 
Vanuit Zammelen liepen we terug naar Gors-Opleeuw via de Mombeekvallei. Het was heel zonnig, vrij warm en heel stil. We hoorden alleen merels, eenden, spechten en fazanten. En zagen pas, tegen dat we bijna terug in Gors-Opleeuw waren, een groepje toeristen op een ander wandelpad in de vallei.
Toen we in Gors-Opleeuw aankwamen, had ik het echt te warm: ik had een vestje aangetrokken tegen de Noord-oostenwind maar met die krachtige zon kon die wind ons niet echt afkoelen. “De Pastorie” was open en ik stelde voor daar iets te gebruiken. ‘Maar er zit niemand!’, stribbelde Roger tegen. Tijdens onze wandelingen vinden we het goed als we niemand ontmoeten, maar op een terras moet er volk zijn: je moet er immers iets te observeren hebben!
We gingen er toch naartoe en bestelden beiden een Blonde Bink. En kort daarop kwam het gezelschap, dat we in de verte hadden ontwaard, er ook aan. We konden er dus onze hobby beoefenen.
Thuis moest ik niet koken: er bleken nog overschotjes genoeg te zijn van de vorige dagen. De wasmachine heeft ons deze avond wel tweemaal haar diensten bewezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten