Na een snel ontbijt begonnen we in te laden: we wilden vandaag immers naar Huesca rijden. Roger herschikte heel de bagage in de auto en ik moet toegeven dat het nu allemaal logischer is verdeeld. We halen er gemakkelijker uit wat er eerst uit moet: chapeau, Roger!
We reden richting Montauban, Toulouse en daarna Tarbes tot aan de afslag Lannemezan onder een constant bewolkte lucht, we betaalden ons blauw aan péages en tijdens onze picknick, op de aire de Comminges, zagen we de Pyreneeën tussen de wolken oprijzen.
Via kronkelwegen ging het naar de tunnel van Aragnouet. Ik ga hier niet voor de zoveelste keer herhalen hoezeer de besneeuwde bergtoppen, de bergdorpen, de bergriviertjes, de kudden schapen en runderen mij fascineren. Wat we deze keer wel voor het eerst hebben opgemerkt: we rijden de tunnel binnen op een hoogte van 1817 meter en rijden er drie kilometer verder weer uit, in Spanje, op een hoogte van 1613 meter: tweehonderd meter hoogteverschil op 3 kilometer!
Ook in Spanje was de lucht bewolkt en we kregen zelfs even een diluviale regenbui vlak voor Barbastro. Om 16 uur reden we de Hoya de Huesca binnen en om 16:40 kwamen we aan op de camping. Het regende weer even en, vertelde ons de uitbater, voor morgen wordt hetzelfde weer verwacht.:-(
Na onze boodschappen (in een Mercadona vlakbij de camping) besloten we toch maar niet naar het centrum te wandelen zoals we eerst zinnens waren, maar bij de tent te eten: de lucht was te dreigend. Op dit moment regent het trouwens en hoor ik het donderen niet al te ver weg.
We hadden als avondmaal olijven voorzien bij een glas Oloroso, daarna gazpacho en om te eindigen kikkererwten “a la Riojana”. Nadat onze liter gazpacho verorberd was, hebben we het blik kikkererwten echter niet meer geopend: we waren weer verzadigd.
En nog even dit: zoals ik al vermoedde deze ochtend heb ik mijn pols helemaal niet verstuikt (geen zwelling) maar heb ik te maken met een peesontsteking. We konden vandaag weer online en wat ik heb gevonden bevestigde mijn vermoeden. Ik lees: blijven bewegen (pijnlijk!) maar niet forceren (niet moeilijk, want zodra ik dat doe, heb ik zo’n pijn dat ik mijn beweging meteen staak). Morgen mijn homeopathische korreltjes nemen misschien? Hoewel, normaal gezien doen die hun werk de hele tijd en hoef ik die niet telkens weer in te nemen als ik een pijntje heb. Er bestaat wel wat men de (tijdelijke) homeopathische verergering noemt: is het misschien daarom dat ik vandaag zo veel meer pijn had? We zien morgen wel, hé, Hendrik? :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten