De weervoorspellers zaten ernaast: het werd een prachtige dag. 25°C in de schaduw, veel zon, af en toe een briesje en de lucht afwisselend azuurblauw en witbewolkt.
We begonnen met een uitgebreide brunch (abrikozen, sojachocoladepudding, kaas, jam, ei, een hompje notenbrood, koffie of thee) bij de tent terwijl we luisterden en keken naar de vele mussen, eksters en zwarte trippelende vogeltjes met spitse bek die we niet kennen.
Rond 12:40 uur kregen we Engelse buren. Tijdens de installatie van hun camper leken ze een probleem te hebben. De uitbaters kwamen eraan te pas en, toen bleek dat ze elkaar niet begrepen, ook Roger en ik. Ik vertaalde het Spaans naar het Nederlands en Roger legde het in het Engels uit. Het probleem bleek te zijn dat de elektrische installatie van de camping geen aarding zou hebben.
Rond 13:20 uur vertrokken we te voet naar de Coso Alto via het park. Veel volk al op straat en op de terrassen! Wat een verschil met die laatste doodse zondag in Bourges vorig jaar! We wandelden een hele poos rond en dronken daarna in een zijstraatje een pils bij een portie calamares.
Daarna ging het terug naar de camping waar we rustten en lazen tot het einde van de siësta. Ik heb op twee dagen het hele mooie boek “God bestaat, ik heb hem ontmoet” van André Frossard uitgelezen.
Rond 18 uur begonnen de mensen weer toe te stromen op de Coso Alto en Coso Bajo. Na nog een vrij lange wandeling dronken we een wijntje in ons vroeger “stamcafé” op de hoek van de Coso Bajo en de calle de Galicia. De wijn was lekker, maar het glas was maar halfvol!:-(
Er kwam een bedelaar langs. De mensen naast ons gaven hem een euro en de bedelaar startte een hele litanie waar ik niets van begreep, maar die leek op zegeningen. Roger wilde hem ook iets toestoppen maar bleek geen kleingeld meer te hebben. Het laatste briefje van 10 euro dat hij op zak had, ging hij niet weggeven hé! Wij kregen een heel korte, ook onverstaanbare litanie. Toch geen vloek? :-)
Na nog een praatje met onze Engelse buren aten we deze avond bij de tent onder andere onze kikkererwten op z’n “Riojaans”. Dat was heel lekker: ik ga thuis eens op zoek gaan naar het recept!
O ja, en met mijn pols ging het al veel beter, behalve de keren dat ik er niet aan dacht die niet te forceren… en nadat ik het vorige geschreven had. :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten