Een toneelstuk, een verjaardag, een boodschap, een lang telefoongesprek, Oostland, taal en zoveel meer

Het werd voor ons vrij vroeg opstaan deze zaterdag: om 10:30 uur moesten we present zijn op het eerste toneeloptreden van Elena en Matthias (na een klein uurtje rijden uiteraard).

We waren goed op tijd, kwamen op de parking dochter (die vandaag 37 jaar wordt) schoonzoon en kleine Eva tegen, en iets later, in het cultureel centrum, Maria en Michel, de schoonouders van onze dochter.

Terwijl we zitplaatsen zochten in de vrij grote theaterzaal, begonnen de kindjes die al een poosje ter plaatse waren (en dus ook Elena en Matthias) vanop het podium druk te wuiven naar hun ouders en familieleden.

Het werd een vrij eenvoudig stuk, vol fantasie, reizen, dromen, ridders, prinsen en prinsessen, waar de kindjes (gelukkig) heel fel leken in op te gaan.
Wel werd ik heel droevig toen enkele prinsessen een prins mochten uitkiezen (en hem een zoen geven) en ze allemaal dezelfde jongen bleken te kiezen, waardoor de andere "prinsen" in de kou bleven staan. Dat stukje had toch anders geregisseerd kunnen worden?

Foto's Roger

Na afloop reden we naar het "huis van de kindjes" waar we genoten van een aperitief, een heel lekkere kaasschotel met even lekkere wijn ter gelegenheid van de verjaardag van onze dochter.
Terloops vertelde Michel ons dat je bij Albert Hein een grote keuze hebt aan voorgesneden wokgroenten.
Rond 15 uur namen we afscheid van elkaar (Elena, Matthias en Eva moesten met hun ouders naar een sinterklaasfeest op het werk van hun papa).

Wij besloten in Sint-Truiden langs Albert Hein te rijden en inderdaad, wat een keuze!
Ik hoef niet te vertellen wat we deze avond aten zeker?

Vlak na het avondeten weer een vrij lang telefoongesprek met Nany. Ze had zoals steeds heel veel te vertellen, onder andere over het feit dat ze nieuwe onderburen heeft: homofiele Brazilianen die zo ontzettend lief zijn.

Ondertussen had ik de drukproeven van het volgende nummer van Oostland aangekregen. Aan het nalezen daarvan heb ik enkele uren besteed maar ineens voelde ik me echt te moe om aandachtig genoeg verder te lezen: ik wilde even surfen naar kranten of andere eenvoudige lectuur toen ik een uitnodiging tot chatten kreeg van Hendrik.
We brachten een dik halfuur al keuvelend door (ik bedoel natuurlijk "al chattend").

En ondertussen besefte ik dat ik een vijftal mails nog niet had beantwoord (ik heb het niet over PPS-jes en zo, maar over mails die eigenlijk dezelfde functie hebben als destijds brieven).
Die mensen zullen sowieso tot morgen of zo moeten wachten op een antwoord.

Ik ben wel blij dat ik nog de tijd heb gevonden om Ludo (van Heemkunde Groot Heers) te bedanken voor het verjaardagskaartje dat hij mij (volgens hem laattijdig) stuurde!:-).

O ja, een van die belangrijke mails was van Bernadette die heeft ingezien dat Franstaligen veel minder klanken onderscheiden dan Vlamingen. En of dat zo is! Het is niet voor niets dat Vlamingen gemakkelijk andere talen leren!