We hadden vorig weekend opvallend goedkope kamers, die ook ontzettend gezellig waren en meer dan het nodige comfort boden. Dat kwam doordat Debby al lang geleden had gereserveerd met een kortingsbon.
Even was ik aan het overwegen of ik dat ook niet zou doen op reis: op voorhand boeken en gebruik maken van kortingsbons.
Vandaag stond er heel veel wind, was het koud en regende het geregeld (het leek op het weer in Vlissingen vorig weekend).
Na enkele huishoudtaken, uitgebreide boodschappen, koken en enkele keren tevergeefs proberen Nany telefonisch te bereiken, begon ik deze avond te werken aan de jongste Limburgse Monografie van de KVLS die ondertussen was binnengekomen (ik ben er nog niet mee klaar) - ik was eerst van plan ook samen met Roger te werken aan de "Ontsluiting" maar daar bleef geen tijd voor over.
Tijdens een van mijn pauzes bedacht ik ineens dat, als we voor meer dagen hadden geboekt in Vlissingen (wat Wiemla eerst van plan was maar ik had niet toegehapt, onder andere omdat ik die monografie verwachtte), we nu nog steeds daar zouden zitten, in de regen, de kou en de wind. Of in onze B&B natuurlijk, maar dat zou ik pas echt tijdverlies vinden.
Op reis reserveren Roger en ik praktisch nooit op voorhand (voor twee jaar deden we dat wel enkele keren in september, maar dan telkens maar heel even op voorhand - en dus zonder kortingsbon - en pas zodra we zeker waren dat we in die stad wilden overnachten).
Want... stel: je plant een reis naar een bepaalde stad of streek maar op het geplande moment is het weer zo slecht dat het niet meer aangenaam is. Of je overnacht in een stad of een streek die jou achteraf gezien niet echt aanstaat. Zonder vooraf geboekte kamer of kampeerplek kun je jouw plannen zonder probleem wijzigen. Wat niet zomaar gaat als je al geboekt hebt (en dat was ook één van de redenen waarom de enige georganiseerde reis die we samen ondernamen ons enigszins ontgoochelde).
Dus denk ik dat we, zolang we het nog kunnen, beter blijven reizen op onze manier. Zonder kortingsbon dan maar...
maandag 30 april 2018
zondag 29 april 2018
Bibberen in Vlissingen
Het was een initiatief van Debby en Hendrik: een weekendje Zeeland met hun ouders en Debby's jongere broer.
We haalden zaterdag Hendrik en Debby af in het Antwerpse en om 12 uur kwamen we aan in onze B&B in Vlissingen. De ouders en de broer van Debby waren ook net aangekomen. Omdat we ons pas om 14 uur konden inschrijven, liepen we naar het centrum waar we eerst een broodje aten. Daarna nog wat rondgelopen en een cafeetje gedaan. Mooie gebouwen maar ook veel toeristen ondanks het koude weer.
Om 14 uur gingen we ons inschrijven. De kamers, hoewel niet duur, waren ruim en bevatten, buiten het klassieke meubilair, twee fauteuils, een magnetron, een waterkoker, een koelkast, een kookvuurtje, het nodige kookgerief en een eetservies. Het gebouw was een echt labyrint... en de trap een uitdaging voor mijn hoogtevrees.
We reden naar Domburg, ook een heel mooi stadje maar met nog meer toeristen. Weer werd het wat rondlopen, iets drinken enzovoort.
's Avonds aten we lekkere gebakken vis op een verwarmd terras.
De avond brachten we samen gezellig door op onze kamer (er stonden voldoende stoelen ter beschikking in de gangen) met wijn en hapjes.
Het was heel koud geweest maar we kregen geen regen, dus achtten we onze dag geslaagd.
Vandaag... regende het wel en was het nog kouder. Na ons ontbijt trotseerden we de regendruppels en liepen we weer naar het centrum. We aten er wat aan een kraampje vlakbij het strand (een broodje jonge haring voor mij) en toen we het te koud kregen, warmden we ons op in een cafeetje.
Later ontdekten we een klein museum met onder andere kinderwagens en speelgoed (en dat vond ik heel boeiend!).
Daarna ging onze wandeling langzaam over in "shoppen", wat niet echt mijn ding is. Het voordeel voor mij was wel dat je je in die winkels een beetje kon opwarmen...
Het regende steeds harder en toen we uiteindelijk aan onze auto kwamen, was ik helemaal verkleumd. Rond 15:30 uur reden we dan maar terug naar huis in een gietende regen.
Een heel fijn weekend maar wat heb ik het koud gehad!
In Heers bleek het veel warmer te zijn dan in Vlissingen (het was daar 10°c deze middag met een gevoelstemperatuur van 6°C). Maar deze avond is het hier ook beginnen regenen en zopas, nadat ik het al een poosje in de verte had horen rommelen, hoorde ik de eerste nabije donderslag.
We haalden zaterdag Hendrik en Debby af in het Antwerpse en om 12 uur kwamen we aan in onze B&B in Vlissingen. De ouders en de broer van Debby waren ook net aangekomen. Omdat we ons pas om 14 uur konden inschrijven, liepen we naar het centrum waar we eerst een broodje aten. Daarna nog wat rondgelopen en een cafeetje gedaan. Mooie gebouwen maar ook veel toeristen ondanks het koude weer.
Om 14 uur gingen we ons inschrijven. De kamers, hoewel niet duur, waren ruim en bevatten, buiten het klassieke meubilair, twee fauteuils, een magnetron, een waterkoker, een koelkast, een kookvuurtje, het nodige kookgerief en een eetservies. Het gebouw was een echt labyrint... en de trap een uitdaging voor mijn hoogtevrees.
We reden naar Domburg, ook een heel mooi stadje maar met nog meer toeristen. Weer werd het wat rondlopen, iets drinken enzovoort.
's Avonds aten we lekkere gebakken vis op een verwarmd terras.
De avond brachten we samen gezellig door op onze kamer (er stonden voldoende stoelen ter beschikking in de gangen) met wijn en hapjes.
Het was heel koud geweest maar we kregen geen regen, dus achtten we onze dag geslaagd.
Vandaag... regende het wel en was het nog kouder. Na ons ontbijt trotseerden we de regendruppels en liepen we weer naar het centrum. We aten er wat aan een kraampje vlakbij het strand (een broodje jonge haring voor mij) en toen we het te koud kregen, warmden we ons op in een cafeetje.
Later ontdekten we een klein museum met onder andere kinderwagens en speelgoed (en dat vond ik heel boeiend!).
Daarna ging onze wandeling langzaam over in "shoppen", wat niet echt mijn ding is. Het voordeel voor mij was wel dat je je in die winkels een beetje kon opwarmen...
Het regende steeds harder en toen we uiteindelijk aan onze auto kwamen, was ik helemaal verkleumd. Rond 15:30 uur reden we dan maar terug naar huis in een gietende regen.
Een heel fijn weekend maar wat heb ik het koud gehad!
In Heers bleek het veel warmer te zijn dan in Vlissingen (het was daar 10°c deze middag met een gevoelstemperatuur van 6°C). Maar deze avond is het hier ook beginnen regenen en zopas, nadat ik het al een poosje in de verte had horen rommelen, hoorde ik de eerste nabije donderslag.
 |
| Eigen foto's |
vrijdag 27 april 2018
Lavas
Ik was mijn voornemen niet vergeten maar onze dagen waren toch zo druk!
Vandaag, na enkele huishoudtaken en enigszins hoopgevend nieuws over "mijn zieke", vonden we eindelijk wat tijd om een plantje lavas te gaan kopen. We kochten er meteen een paprikaboompje bij.
Voor het avondeten heb ik dan maar een paprika toegevoegd aan onze gebakken champignons. En dat bleek een lekkere combinatie!
Vandaag, na enkele huishoudtaken en enigszins hoopgevend nieuws over "mijn zieke", vonden we eindelijk wat tijd om een plantje lavas te gaan kopen. We kochten er meteen een paprikaboompje bij.
Voor het avondeten heb ik dan maar een paprika toegevoegd aan onze gebakken champignons. En dat bleek een lekkere combinatie!
 |
| Eigen foto's |
donderdag 26 april 2018
Rustige plek zoeken met Karel
Afspraak met vriend Karel vandaag.
We aten in Borgloon, in die taverne achter de kerk en gelukkig konden we, ondanks het vrij koude weer, op het binnenterras zitten. Binnen was het immers te druk voor onze vriend. Daarna een wandeling naar de transparante kerk die Karel niet zo bijzonder vond... en waar we vrij veel toeristen tegenkwamen: weer te druk.
We reden naar het klooster van Colen maar zodra ik zag hoeveel auto's daar geparkeerd waren, wist ik dat het in de "Vallei van Colen" veel te druk zou zijn voor Karel. En in een wandellus door de vallei zelf leek hij niet veel zin te hebben.
Uiteindelijk stelde ik dus voor om iets te gaan drinken in De Horne (Vechmaal). Daar konden we niet op het terras zitten maar binnen vonden we een heel rustige plek. Zo aangenaam rustig dat Karel er eigenlijk niet meer weg wilde en vrij laat de trein terug naar het Leuvense nam.
En ik... kreeg heimwee naar onze vroegere Matadi-reünies in De Horne.
We aten in Borgloon, in die taverne achter de kerk en gelukkig konden we, ondanks het vrij koude weer, op het binnenterras zitten. Binnen was het immers te druk voor onze vriend. Daarna een wandeling naar de transparante kerk die Karel niet zo bijzonder vond... en waar we vrij veel toeristen tegenkwamen: weer te druk.
We reden naar het klooster van Colen maar zodra ik zag hoeveel auto's daar geparkeerd waren, wist ik dat het in de "Vallei van Colen" veel te druk zou zijn voor Karel. En in een wandellus door de vallei zelf leek hij niet veel zin te hebben.
Uiteindelijk stelde ik dus voor om iets te gaan drinken in De Horne (Vechmaal). Daar konden we niet op het terras zitten maar binnen vonden we een heel rustige plek. Zo aangenaam rustig dat Karel er eigenlijk niet meer weg wilde en vrij laat de trein terug naar het Leuvense nam.
En ik... kreeg heimwee naar onze vroegere Matadi-reünies in De Horne.
 |
| In De Horne (eigen foto's) |
woensdag 25 april 2018
Spelen
Na de (voorlopig laatste) vergadering van de werkgroep WOI (vanaf nu werken we een poosje individueel) gingen Roger en ik babysitten in het Leuvense.
Ik heb praktisch de hele middag gespeeld met Elena, Matthias en Eva: verhaaltjes gespeeld met de poppetjes, restaurant, winkel, één, twee, drie piano, warm en koud enzovoort.
Ondertussen ging Roger op bezoek bij zijn zus.
En 's avonds moest ik zelfs niet voor het eten zorgen: schoonzoon kwam vroeg thuis en bereidde zelf het avondmaal. Ondertussen werd dat voor de kindjes en mij weer spelen. Heerlijk!
Ik heb praktisch de hele middag gespeeld met Elena, Matthias en Eva: verhaaltjes gespeeld met de poppetjes, restaurant, winkel, één, twee, drie piano, warm en koud enzovoort.
 |
| Eigen foto's |
En 's avonds moest ik zelfs niet voor het eten zorgen: schoonzoon kwam vroeg thuis en bereidde zelf het avondmaal. Ondertussen werd dat voor de kindjes en mij weer spelen. Heerlijk!
dinsdag 24 april 2018
Possessieve moeders (2)
Het was een vrij rustige dag (voet laten rusten, een beetje werken, mailen, bellen naar Nany, boodschappen, enzovoort) maar deze avond zocht ik verder naar televisieuitzendingen over "possessieve moeders". De zaak intrigeert me heel fel sinds kort, vooral omdat, door observeren en vergelijken, ik heb vastgesteld dat ik inderdaad enkele possessieve moeders ken.
Ik viel op dit (waar ik uiteraard naar keek op mijn scherm). Sorry, weer in het Frans (maar ik moet die taal echt onderhouden in verband met mijn vertalingen hé) en deze keer gaat het ("gaat": tegenwoordige tijd, want ik ben nog steeds aan het kijken) over possessieve moeders én schoonmoeders en de consequenties van hun gedrag, waaronder relatiebreuken door gemis aan zelfstandigheid van de kinderen. Heel erg!
Ik viel op dit (waar ik uiteraard naar keek op mijn scherm). Sorry, weer in het Frans (maar ik moet die taal echt onderhouden in verband met mijn vertalingen hé) en deze keer gaat het ("gaat": tegenwoordige tijd, want ik ben nog steeds aan het kijken) over possessieve moeders én schoonmoeders en de consequenties van hun gedrag, waaronder relatiebreuken door gemis aan zelfstandigheid van de kinderen. Heel erg!
maandag 23 april 2018
Pijnlijke voet
Vorige week al (ik denk dat het donderdag was) kreeg ik tijdens het wandelen fel pijn aan mijn rechtervoet. Een gevolg, dat weet ik, van het lopen op kiezels of kasseien met te dunne zolen. Het lag dus niet aan de wandeling van die dag - hoewel, toen ging het ook even over kasseien - wel aan vroegere wandelingen (en net omdat ik al een zeurende pijn had gevoeld de vorige dagen, wilde ik toen die wandelsandalen kopen). Maar het was dus blijkbaar te laat.
Zaterdag had ik mijn loopsandalen aan maar toch voelde ik tegen het einde van onze Leuvense dag dat mijn voet nog iets meer pijn deed. Het was echter nog te doen dus wandelde ik flink voort.
's Avonds stelde Roger wel ineens vast: 'Jouw rechtervoet is fel gezwollen! Dat ligt toch niet aan jouw nieuwe sandalen?'
Ik legde hem (nogmaals) uit dat mijn doorgezakte (doortrapte?) voeten niet tegen kasseien, kiezels enz. kunnen.
Gisteren zorgden we dat Roger zijn portie beweging kreeg in Sint-Truiden. Weer deed het een beetje pijn maar het was nog steeds te doen.
Deze ochtend echter voelde ik zelfs pijn voor ik bewoog. Dus waarschuwde ik Roger dat ik vandaag niet zou gaan wandelen. In het huishouden heb ik ook alleen het allernoodzakelijkste gedaan (heel vervelend, want aan mijn schoonmaakritme van één kamer per dag betekent één dag overslaan een hele omwenteling van mijn programma).
Pijn heb ik niet meer maar mijn voet is nog steeds vrij fel gezwollen. Ik vermoed dat ik hem nog enkele dagen moet laten rusten... en dat is heel slecht voor Rogers gezondheid (hijzelf beweegt dan immers ook te weinig!).
Zaterdag had ik mijn loopsandalen aan maar toch voelde ik tegen het einde van onze Leuvense dag dat mijn voet nog iets meer pijn deed. Het was echter nog te doen dus wandelde ik flink voort.
's Avonds stelde Roger wel ineens vast: 'Jouw rechtervoet is fel gezwollen! Dat ligt toch niet aan jouw nieuwe sandalen?'
Ik legde hem (nogmaals) uit dat mijn doorgezakte (doortrapte?) voeten niet tegen kasseien, kiezels enz. kunnen.
Gisteren zorgden we dat Roger zijn portie beweging kreeg in Sint-Truiden. Weer deed het een beetje pijn maar het was nog steeds te doen.
Deze ochtend echter voelde ik zelfs pijn voor ik bewoog. Dus waarschuwde ik Roger dat ik vandaag niet zou gaan wandelen. In het huishouden heb ik ook alleen het allernoodzakelijkste gedaan (heel vervelend, want aan mijn schoonmaakritme van één kamer per dag betekent één dag overslaan een hele omwenteling van mijn programma).
Pijn heb ik niet meer maar mijn voet is nog steeds vrij fel gezwollen. Ik vermoed dat ik hem nog enkele dagen moet laten rusten... en dat is heel slecht voor Rogers gezondheid (hijzelf beweegt dan immers ook te weinig!).
zondag 22 april 2018
Possessieve moeders
De mijne is het niet (al zou ze het stiekem liever zijn, vermoed ik vaak) en ik denk dat ik het ook niet ben.
Ik keek deze avond op mijn scherm naar een televisie-uitzending (ja, sorry, weer in het Frans) over possessieve moeders en ik vroeg me even af of ik dat ook ben (omdat ik jaren geleden echt last heb gehad van het "lege nestsyndroom").
Ik probeerde, naar aanleiding van die uitzending, mezelf te vergelijken met andere moeders die ik ken, en ik denk eerlijk dat ik veel minder possessief ben dan vele anderen.
Maar... als ik me vergis, zeg het me, "kindjes"!
Ik keek deze avond op mijn scherm naar een televisie-uitzending (ja, sorry, weer in het Frans) over possessieve moeders en ik vroeg me even af of ik dat ook ben (omdat ik jaren geleden echt last heb gehad van het "lege nestsyndroom").
Ik probeerde, naar aanleiding van die uitzending, mezelf te vergelijken met andere moeders die ik ken, en ik denk eerlijk dat ik veel minder possessief ben dan vele anderen.
Maar... als ik me vergis, zeg het me, "kindjes"!
Rustig Sint-Truiden
'Misschien moeten we vandaag wat gaan wandelen in Sint-Truiden,' stelde ik voor aan Roger, 'om van het contrast te genieten.'
Even leek het daar drukker te zijn dan anders (Erfgoeddag) maar zodra we ons wat verwijderden van de Grote Markt bevonden we ons weer in de rustige stad die mij wel aanstaat.
Eigenlijk vind ik het heel jammer dat Leuven zo druk is geworden!
Even leek het daar drukker te zijn dan anders (Erfgoeddag) maar zodra we ons wat verwijderden van de Grote Markt bevonden we ons weer in de rustige stad die mij wel aanstaat.
Eigenlijk vind ik het heel jammer dat Leuven zo druk is geworden!
zaterdag 21 april 2018
Afspraak in Leuven
We hadden vandaag in Leuven afgesproken met Wiemla en Jef, de ouders van Debby.
Omdat we allebei "Mobile viking" zijn, kunnen Wiemla en ik elke dag desnoods een uur gratis aan de smartphone hangen met elkaar en dus hadden we op geen specifieke plek afgesproken. We zouden telefonisch contact houden.
Roger parkeerde onze Subaru in de stationsparking en ik belde naar Wiemla. 'Wij zijn op de Grote Markt,' zei ze, 'zullen we afspreken aan de ingang van de Fnac?'
Even later stonden Roger en ik op de plek van afspraak, en weer ging mijn smartphone over.
Wiemla: 'Ik ga eerst even naar het Kruidvat.'
Oké, wij dus naar het Kruidvat maar daar vonden we geen Wiemla of Jef.
Dan maar terug naar de Fnac en bellen naar Wiemla. 'We komen net aan het Kruidvat aan, maar we zullen meteen verder naar de Fnac lopen,' zei ze.
Iets later zagen we ze aankomen.
We gingen de Fnac binnen. Ik wilde uiteraard even Zeger goeiendag zeggen, maar die had het heel druk. Na een poosje meldde ik hem via een sms (ik wilde zijn gesprek niet storen) dat we later zouden terugkomen en we verlieten de winkel.
We zouden iets drinken op het vroegere Fochplein (we merkten dat de naam veranderd is maar ik herinner me de nieuwe naam niet). Met moeite vonden we een plekje voor vier: zo vreselijk druk blijkt Leuven geworden.
Na een verfrissende pint baanden we ons tussen al het volk een weg terug naar de Fnac waar we eindelijk even gezellig met Zeger konden praten nadat ik hem aan Wiemla en Jef had voorgesteld.
Daarna wilde Wiemla toch even terug naar het Kruidvat waar ze het een en ander zou kopen (en ik heb vastgesteld dat ik mijn afkeer voor shoppen misschien nog meer - "nog meer" omdat bijvoorbeeld de Action en de Kringwinkel al niet meer stoten op mijn tegenzin - moet overwinnen: daar zijn inderdaad serieuze koopjes te doen).
Daarna kregen we weer dorst (het was zomers weer). We liepen terug richting Oude Markt, zochten en vonden uiteindelijk een plekje op de druk bezette terrassen van de Grote Markt. Wat een volk overal, ongelooflijk: ik herinner me hoe doods en stil Leuven vroeger was in de weekends en vakantieperiodes!
Om 18 uur had Wiemla gereserveerd in een Indisch restaurant in de Krakenstraat. We liepen er naartoe via de Oude Markt waar ik vroeger een poosje een "kot" huurde boven de toenmalige boekenwinkel van de uitgeverij Acco. Herinneringen en heimwee... maar op de Oude Markt was het nu nog drukker dan elders. Leuven is serieus veranderd en ik denk niet dat ik er nog graag zou wonen!
Het eten in "Namaste Tandoori" was heel lekker (en niet duur) maar uiteraard was het weer te veel voor mij. Groot voordeel: ik mocht de rest mee naar huis nemen.
Daarna gingen we nog iets drinken in de Gambrinus (weer herinneringen!) waar ze nu ook eten serveren. En uiteindelijk namen we de bus terug naar het station waar Wiemla en Jef de trein naar huis zouden nemen en wij onze auto moesten terugvinden.
Een heel gezellige dag... maar ik vond Leuven veel te druk geworden. Het was er drukker dan wat ik mij herinner van Antwerpen... en zelfs drukker dan in Madrid in september 2016!
Wiemla vertelde me dat ze van zulke drukte houdt. Ik moet toegeven dat, terwijl we op het terras van de Gambrinus van ons laatste drankje genoten, ik bedacht dat het eigenlijk een gezellige drukte was... maar toen kon ik alles als het ware "van buitenaf" aanschouwen. Terwijl zolang ik zelf tussen al dat volk moest bewegen, ik me ongemakkelijk voelde. Nee, ik hou echt niet van massa's volk!
Omdat we allebei "Mobile viking" zijn, kunnen Wiemla en ik elke dag desnoods een uur gratis aan de smartphone hangen met elkaar en dus hadden we op geen specifieke plek afgesproken. We zouden telefonisch contact houden.
Roger parkeerde onze Subaru in de stationsparking en ik belde naar Wiemla. 'Wij zijn op de Grote Markt,' zei ze, 'zullen we afspreken aan de ingang van de Fnac?'
Even later stonden Roger en ik op de plek van afspraak, en weer ging mijn smartphone over.
Wiemla: 'Ik ga eerst even naar het Kruidvat.'
Oké, wij dus naar het Kruidvat maar daar vonden we geen Wiemla of Jef.
Dan maar terug naar de Fnac en bellen naar Wiemla. 'We komen net aan het Kruidvat aan, maar we zullen meteen verder naar de Fnac lopen,' zei ze.
Iets later zagen we ze aankomen.
We gingen de Fnac binnen. Ik wilde uiteraard even Zeger goeiendag zeggen, maar die had het heel druk. Na een poosje meldde ik hem via een sms (ik wilde zijn gesprek niet storen) dat we later zouden terugkomen en we verlieten de winkel.
We zouden iets drinken op het vroegere Fochplein (we merkten dat de naam veranderd is maar ik herinner me de nieuwe naam niet). Met moeite vonden we een plekje voor vier: zo vreselijk druk blijkt Leuven geworden.
Na een verfrissende pint baanden we ons tussen al het volk een weg terug naar de Fnac waar we eindelijk even gezellig met Zeger konden praten nadat ik hem aan Wiemla en Jef had voorgesteld.
Daarna wilde Wiemla toch even terug naar het Kruidvat waar ze het een en ander zou kopen (en ik heb vastgesteld dat ik mijn afkeer voor shoppen misschien nog meer - "nog meer" omdat bijvoorbeeld de Action en de Kringwinkel al niet meer stoten op mijn tegenzin - moet overwinnen: daar zijn inderdaad serieuze koopjes te doen).
Daarna kregen we weer dorst (het was zomers weer). We liepen terug richting Oude Markt, zochten en vonden uiteindelijk een plekje op de druk bezette terrassen van de Grote Markt. Wat een volk overal, ongelooflijk: ik herinner me hoe doods en stil Leuven vroeger was in de weekends en vakantieperiodes!
Om 18 uur had Wiemla gereserveerd in een Indisch restaurant in de Krakenstraat. We liepen er naartoe via de Oude Markt waar ik vroeger een poosje een "kot" huurde boven de toenmalige boekenwinkel van de uitgeverij Acco. Herinneringen en heimwee... maar op de Oude Markt was het nu nog drukker dan elders. Leuven is serieus veranderd en ik denk niet dat ik er nog graag zou wonen!
Het eten in "Namaste Tandoori" was heel lekker (en niet duur) maar uiteraard was het weer te veel voor mij. Groot voordeel: ik mocht de rest mee naar huis nemen.
Daarna gingen we nog iets drinken in de Gambrinus (weer herinneringen!) waar ze nu ook eten serveren. En uiteindelijk namen we de bus terug naar het station waar Wiemla en Jef de trein naar huis zouden nemen en wij onze auto moesten terugvinden.
Een heel gezellige dag... maar ik vond Leuven veel te druk geworden. Het was er drukker dan wat ik mij herinner van Antwerpen... en zelfs drukker dan in Madrid in september 2016!
Wiemla vertelde me dat ze van zulke drukte houdt. Ik moet toegeven dat, terwijl we op het terras van de Gambrinus van ons laatste drankje genoten, ik bedacht dat het eigenlijk een gezellige drukte was... maar toen kon ik alles als het ware "van buitenaf" aanschouwen. Terwijl zolang ik zelf tussen al dat volk moest bewegen, ik me ongemakkelijk voelde. Nee, ik hou echt niet van massa's volk!
vrijdag 20 april 2018
De geur van varkensstallen
Heel af en toe ruik ik het hier weer: de geur van varkensstallen (dat zijn de stallen die we willen laten afbreken).
Ons huis was vroeger een heel kleine boerderij met vooral, buiten waarschijnlijk één paard (er was één krappe paardenstal), varkens. We kochten het in 1993 en toen stond het al enkele jaren leeg. We zijn nu 2018, dus zijn er al een kleine dertig jaar geen varkens meer.
Het was vandaag een heel rustige dag. Enkele huishoudtaken (en voor Roger nogmaals het gras afrijden: dat groeit ongelooflijk snel tegenwoordig), een telefoontje naar mijn moeder Nany, enkele mails, een korte wandeling met daarna een biertje op het terras van hotel Ri Coëme, koken, lectuur, enzovoort. Al die tijd viel me niets bijzonders op.
Deze avond laat ging ik een Trappist halen in het poortgebouw en rook ik daar een varkensgeur komende van de varkensstallen.
Nu, het was maar een vage geur. Gelukkig trouwens, want, al heb ik veel sympathie voor varkens (echt!), mijn ademhaling kan niet tegen de verse geur van een varkensstal.
Maar... het is toch ongelooflijk hoe lang die geur daar is blijven hangen!
Ons huis was vroeger een heel kleine boerderij met vooral, buiten waarschijnlijk één paard (er was één krappe paardenstal), varkens. We kochten het in 1993 en toen stond het al enkele jaren leeg. We zijn nu 2018, dus zijn er al een kleine dertig jaar geen varkens meer.
Het was vandaag een heel rustige dag. Enkele huishoudtaken (en voor Roger nogmaals het gras afrijden: dat groeit ongelooflijk snel tegenwoordig), een telefoontje naar mijn moeder Nany, enkele mails, een korte wandeling met daarna een biertje op het terras van hotel Ri Coëme, koken, lectuur, enzovoort. Al die tijd viel me niets bijzonders op.
Deze avond laat ging ik een Trappist halen in het poortgebouw en rook ik daar een varkensgeur komende van de varkensstallen.
Nu, het was maar een vage geur. Gelukkig trouwens, want, al heb ik veel sympathie voor varkens (echt!), mijn ademhaling kan niet tegen de verse geur van een varkensstal.
Maar... het is toch ongelooflijk hoe lang die geur daar is blijven hangen!
donderdag 19 april 2018
Op een heel warme lentedag
Ik was mijn vertaling aan het nalezen toen er een berichtje binnenkwam met vrij slecht nieuws over een familielid dat ik heel graag zie.
Gelukkig moest er praktisch niets verbeterd worden in mijn "eerste worp", want ik had moeite om mijn gedachten erbij te houden. Dat resulteerde trouwens in het feit dat ik, in plaats van het uiteindelijke bestand, het bestand in "vertaalgeheugen-formaat" opstuurde naar de klant. Maar daarover straks meer.
We reden naar de Decathlon in Sint-Truiden om er voor mij nieuwe wandelsandalen te kopen, en daarna ging ik die meteen inlopen in dat bosje in Bevingen dat uitgeeft op Fedasil. Daar was het rustig maar overal in de buurt liepen toeristen rond. Nu, ik weet dat ik egoïstisch ben: ik hou niet van drukte maar iedereen heeft het recht te komen genieten van de prachtige bloesems.
Na een wandeling van een kleine drie kwartier, besloten we een gelegenheid te zoeken voor het nakende bezoek van vriend Karel. Een gelegenheid waar het rustig is, waar je niet te duur degelijk kunt eten, en waar je liefst Westmalle Tripel kunt drinken. We probeerden eerst een taverne op de steenweg Sint-Truiden-Luik maar merkten al voor we ons op het terras installeerden dat er te veel verkeerslawaai was. Dus reden we naar Borgloon waar we wat rondliepen tot ik op het idee kwam de taverne achter de kerk uit te proberen.
Vandaag zaten er enkele toeristen (en volgens de dienster was het er daardoor vreselijk druk voor hun doen), maar de gelegenheid is heel rustig gelegen, ze serveren er Karels lievelingsbier aan een democratische prijs en er is een vrij grote keuze aan niet te dure gerechten. Komt daarbij dat je vanop het binnenterras een prachtig uitzicht hebt op de heuvels rondom Borgloon (zie foto hieronder).
Ik denk dat we daar zullen eten met Karel (en hopelijk is het even mooi weer als vandaag - we haalden 27°C - zodat we nog eens op dat binnenterras kunnen zitten), daarna misschien een wandeling naar de transparante kerk en uiteindelijk, na nog een korte wandeling, een wijntje drinken in de Vallei van Colen (als het mooi weer is, kunnen we buiten zitten en hoeven we de radio die binnen speelt, niet te horen).
Terwijl we genoten van een Vedett of een Lachouffe, kreeg ik een mail van mijn klant. Ze kon mijn vertaling niet openen. Toen besefte ik dat ik een verkeerd bestand had opgestuurd en ik beloofde haar thuis meteen het juiste te bezorgen. Toch praktisch, een smartphone!
Deze avond een telefoontje van Wiemla (moeder van Debby): over haar nieuwe werkomstandigheden (die ik heel intrigerend vond) en om af te spreken voor heel binnenkort (in Leuven: ik hoop dat ik dan ook even Zeger kan ontmoeten).
Gelukkig moest er praktisch niets verbeterd worden in mijn "eerste worp", want ik had moeite om mijn gedachten erbij te houden. Dat resulteerde trouwens in het feit dat ik, in plaats van het uiteindelijke bestand, het bestand in "vertaalgeheugen-formaat" opstuurde naar de klant. Maar daarover straks meer.
We reden naar de Decathlon in Sint-Truiden om er voor mij nieuwe wandelsandalen te kopen, en daarna ging ik die meteen inlopen in dat bosje in Bevingen dat uitgeeft op Fedasil. Daar was het rustig maar overal in de buurt liepen toeristen rond. Nu, ik weet dat ik egoïstisch ben: ik hou niet van drukte maar iedereen heeft het recht te komen genieten van de prachtige bloesems.
Na een wandeling van een kleine drie kwartier, besloten we een gelegenheid te zoeken voor het nakende bezoek van vriend Karel. Een gelegenheid waar het rustig is, waar je niet te duur degelijk kunt eten, en waar je liefst Westmalle Tripel kunt drinken. We probeerden eerst een taverne op de steenweg Sint-Truiden-Luik maar merkten al voor we ons op het terras installeerden dat er te veel verkeerslawaai was. Dus reden we naar Borgloon waar we wat rondliepen tot ik op het idee kwam de taverne achter de kerk uit te proberen.
 |
| Eigen foto |
 |
| Foto Roger |
Terwijl we genoten van een Vedett of een Lachouffe, kreeg ik een mail van mijn klant. Ze kon mijn vertaling niet openen. Toen besefte ik dat ik een verkeerd bestand had opgestuurd en ik beloofde haar thuis meteen het juiste te bezorgen. Toch praktisch, een smartphone!
Deze avond een telefoontje van Wiemla (moeder van Debby): over haar nieuwe werkomstandigheden (die ik heel intrigerend vond) en om af te spreken voor heel binnenkort (in Leuven: ik hoop dat ik dan ook even Zeger kan ontmoeten).
woensdag 18 april 2018
Moe!
Tijdens de vergadering van de werkgroep WOI deze ochtend kwam er een vertaling aan. 6 volle A4-bladzijden tegen ten laatste morgenavond. Zou ik die aannemen of niet, vroeg ik me af: na de vergadering gingen we immers "babysitten" in het Leuvense.
Ik besloot uiteindelijk de vertaling te maken: als we vroeg genoeg naar huis terugkeerden deze avond zou ik de tijd hebben om vandaag nog voor een "eerste worp" te zorgen. Nalezen zou dan voor morgen zijn.
We mochten nog eens oefenen in het "ontsluiten" van voorwerpen die we gebruikt hebben voor ons boek. Het ging nog iets beter dan vorige week. Binnenkort werken we individueel en komen we nog maar af en toe samen om ons gedane werk te evalueren.
Om 11 uur stipt reden we naar het Leuvense. Eerst de groten van school afhalen. Elena stond ons weer op te wachten, had veel te vertellen, en ging met ons op zoek naar Matthias. Deze laatste was op de fiets naar school gereden maar die fiets kregen we niet in onze koffer. Traantjes: Matthias liet zijn fiets niet graag achter, hoewel Roger beloofde die te gaan halen nadat hij ons allemaal thuis had afgezet (als hij de achterbank van de auto neerklapt, is er wel plaats voor die fiets).
We hadden allemaal honger, dus (om tijd te winnen) liet ik, bij onthaalmoeder Lutti, Roger in zijn eentje Eva afhalen terwijl ik met de groten in de auto bleef.
Zodra Eva in de auto zat, begon ze onbedaarlijk te wenen: bleek dat haar knuffel in haar tas zat en die tas stond in de autokoffer. Ik kon daar uiteraard niet aan... en Eva heeft gehuild tot ze thuis haar knuffel kreeg.
We aten (buiten, zo mooi weer was het!) nadat Roger de fiets was gaan halen, Eva ging een dutje doen, de twee anderen speelden (vooral met buurmeisje Anna). Ik ruimde de tafel af, speelde even mee... tot de ijscoman langskwam. Roger wilde de kinderen een ijsje trakteren maar de oma van Anna drong aan om zelf te betalen.
Op een zeker moment hoorde ik gestommel op de trap (ik had niets gehoord via de babyfoon): Eva - die nu in een "groot bed" slaapt - was stilletjes opgestaan en kwam naar ons toe. Ze ging spelen met de anderen terwijl ze (en daarna ook Matthias) af en toe een paar druiven kwam eten en wat drinken.
Het werd tijd voor Elena haar zwemles. Roger bracht haar. Matthias (die nu een eigen kamer heeft) wilde absoluut even daar spelen. We trokken er naartoe met Eva en hebben daar zeker een uur gespeeld met knuffels die we van alles lieten beleven.
Roger en Elena kwamen terug en ik begon het avondeten te bereiden. Schoonzoon kwam thuis, we aten en vlak daarna vertrokken Roger en ik terug naar Haspengouw. 'Jammer', zei Eva toen ik haar een afscheidskus gaf. Tja, we hadden ons dan ook heel goed geamuseerd in de kamer van Matthias! Elena leek het jammer te vinden dat ze er niet bij was om de "avonturen" van de knuffels mee te maken.
Om 20 uur begon ik aan de vertaling (nadat ik de wasmachine in gang had gezet: van de job "huishoudster" geraak ik nooit af!).
Ik was klaar met mijn "eerste worp" om 23 uur. Maar... nu ben ik wel echt heel moe!
En toch moet ik nog even de was te drogen hangen! 😒
Ik besloot uiteindelijk de vertaling te maken: als we vroeg genoeg naar huis terugkeerden deze avond zou ik de tijd hebben om vandaag nog voor een "eerste worp" te zorgen. Nalezen zou dan voor morgen zijn.
We mochten nog eens oefenen in het "ontsluiten" van voorwerpen die we gebruikt hebben voor ons boek. Het ging nog iets beter dan vorige week. Binnenkort werken we individueel en komen we nog maar af en toe samen om ons gedane werk te evalueren.
Om 11 uur stipt reden we naar het Leuvense. Eerst de groten van school afhalen. Elena stond ons weer op te wachten, had veel te vertellen, en ging met ons op zoek naar Matthias. Deze laatste was op de fiets naar school gereden maar die fiets kregen we niet in onze koffer. Traantjes: Matthias liet zijn fiets niet graag achter, hoewel Roger beloofde die te gaan halen nadat hij ons allemaal thuis had afgezet (als hij de achterbank van de auto neerklapt, is er wel plaats voor die fiets).
We hadden allemaal honger, dus (om tijd te winnen) liet ik, bij onthaalmoeder Lutti, Roger in zijn eentje Eva afhalen terwijl ik met de groten in de auto bleef.
Zodra Eva in de auto zat, begon ze onbedaarlijk te wenen: bleek dat haar knuffel in haar tas zat en die tas stond in de autokoffer. Ik kon daar uiteraard niet aan... en Eva heeft gehuild tot ze thuis haar knuffel kreeg.
We aten (buiten, zo mooi weer was het!) nadat Roger de fiets was gaan halen, Eva ging een dutje doen, de twee anderen speelden (vooral met buurmeisje Anna). Ik ruimde de tafel af, speelde even mee... tot de ijscoman langskwam. Roger wilde de kinderen een ijsje trakteren maar de oma van Anna drong aan om zelf te betalen.
Op een zeker moment hoorde ik gestommel op de trap (ik had niets gehoord via de babyfoon): Eva - die nu in een "groot bed" slaapt - was stilletjes opgestaan en kwam naar ons toe. Ze ging spelen met de anderen terwijl ze (en daarna ook Matthias) af en toe een paar druiven kwam eten en wat drinken.
Het werd tijd voor Elena haar zwemles. Roger bracht haar. Matthias (die nu een eigen kamer heeft) wilde absoluut even daar spelen. We trokken er naartoe met Eva en hebben daar zeker een uur gespeeld met knuffels die we van alles lieten beleven.
Roger en Elena kwamen terug en ik begon het avondeten te bereiden. Schoonzoon kwam thuis, we aten en vlak daarna vertrokken Roger en ik terug naar Haspengouw. 'Jammer', zei Eva toen ik haar een afscheidskus gaf. Tja, we hadden ons dan ook heel goed geamuseerd in de kamer van Matthias! Elena leek het jammer te vinden dat ze er niet bij was om de "avonturen" van de knuffels mee te maken.
Om 20 uur begon ik aan de vertaling (nadat ik de wasmachine in gang had gezet: van de job "huishoudster" geraak ik nooit af!).
Ik was klaar met mijn "eerste worp" om 23 uur. Maar... nu ben ik wel echt heel moe!
En toch moet ik nog even de was te drogen hangen! 😒
dinsdag 17 april 2018
Aron Berger
Ik hoorde (nog eens) over hem op de radio terwijl ik het avondeten klaarmaakte, en las hier weer over hem deze avond. Wat een hetze zeg!
Ik heb vroeger (in Antwerpen) Franse les gegeven aan de kinderen van een orthodoxe jood (chassidim). Ook hij (de vader dus) gaf mij geen hand en ik wist waarom. Is dat dan zo erg? Gebrek aan respect voor mij heb ik integendeel vanwege hem nooit gevoeld! En hij zorgde er wel voor dat zijn kinderen ook respect voor mij hadden.
Dat de godsdienst van die mensen soms eigenaardige toestanden teweegbracht, dat vond ik wel... maar het was tenminste nooit hun bedoeling mij (of anderen) hun godsdienst op te dringen. Terwijl ik vrees dat hetzelfde niet kan gezegd worden van moslims!
Ik heb vroeger (in Antwerpen) Franse les gegeven aan de kinderen van een orthodoxe jood (chassidim). Ook hij (de vader dus) gaf mij geen hand en ik wist waarom. Is dat dan zo erg? Gebrek aan respect voor mij heb ik integendeel vanwege hem nooit gevoeld! En hij zorgde er wel voor dat zijn kinderen ook respect voor mij hadden.
Dat de godsdienst van die mensen soms eigenaardige toestanden teweegbracht, dat vond ik wel... maar het was tenminste nooit hun bedoeling mij (of anderen) hun godsdienst op te dringen. Terwijl ik vrees dat hetzelfde niet kan gezegd worden van moslims!
Avondwandeling
Na een dagje werken en boodschappen (en bellen met Nany) maakten we na het avondeten nog een mooie wandeling van Klein-Gelmen naar Mettekoven en terug. Wat was het stil in het bosje tussen de twee dorpjes. Alleen vogels hoorden we. En voor de eerste keer een koekoek!
 |
| Eigen foto's |
maandag 16 april 2018
Luie dag
Roger moest deze ochtend (vrij vroeg) naar Leuven, weer in verband met een familiale beraadslaging waar ik liever niet bij ben.
Ikzelf heb weer gelummeld tot 10 uur (voor mijn innerlijke klok is dat nog steeds 9 uur!): niets aan te doen, voor mij heeft de ochtendstond absoluut geen goud in de mond.
Daarna ging het beter. Ik ontbeet, ruimde wat op, las wat (nog één keer de gedichten van Sarina Lesage, én een bundeltje haiku's van Ingrid Lenaerts die ik vorige zaterdag van haar had gekocht - hoewel, ik moet die nog betalen: Ingrid, als je dit leest, geef me jouw rekeningnummer eens!) en van allebei genoot ik zo dat ik de tijd weer vergat.
Rond 12 uur was Roger terug thuis en hij had veel te vertellen tijdens ons frugaal middagmaal. Roger moest deze middag op dokterscontrole, dus vonden we het te laat om nog aan onze wekelijkse boodschappen te beginnen. Wel wilde hij nog iets kopen in een "Doe het zelf"-winkel vlakbij.
Roger ging naar zijn huisarts, ik zorgde voor het avondeten (de rest van onze radijsloofsoep gevolgd door een sla van witloof, radijs en sjalot met inktvisjes), we aten zodra Roger terugkwam en daarna reden we naar de bibliotheek in Heers om boeken terug te brengen. 'Zouden we nog wel andere boeken ontlenen?' vroeg ik hem, 'We hebben zelf zoveel boeken die we nog niet gelezen hebben.'
Maar nog voor Roger mij antwoordde, had ik een interessant boek in het vizier: "Noblesse oblige" van Jan Van Den Berghe. Ik heb er al even zitten in lezen deze avond: het is echt boeiend en bevestigt wat ik al lang wist, maar wat "parvenu's" vaak niet lijken te weten: dat edellieden niet pronken met hun geld.
Daarna eindelijk nog een paar bladzijden uit mijn vroegere dagboeken (ik ben nu aan 26 april 1965) overgetypt en enkele mails beantwoord. Mails zijn voor mij vaak een vervanging van de vroegere brieven die ik schreef en kreeg naar en van verschillende correspondenten; op dat gebied ben ik wel echt ouderwets, hoewel... ik heb dus die lange of kortere brieven vervangen door mails die niets kosten, terwijl een postzegel heel duur is geworden.
En daarna was het tijd voor echte ontspanning (hoewel, had ik al iets anders gedaan vandaag?).
Roger schonk ons een glas wijn in... en ik ging naar Facebook.
Waar ik een filmpje vond, door "onze" (ja, "onze": ik ben heel fier dat hij de "onze" is) Zeger gemaakt. Ik heb deze avond even gezocht op welke manier ik jullie kon tonen over welke clip het gaat (als je verwijst naar Facebook, kom je morgen op een heel ander interface - oei, is dat het juiste woord? - terecht). En ik heb het gevonden. Kijk eens naar dit en zeg me dan of je het ook zo goed vindt.
Ikzelf heb weer gelummeld tot 10 uur (voor mijn innerlijke klok is dat nog steeds 9 uur!): niets aan te doen, voor mij heeft de ochtendstond absoluut geen goud in de mond.
Daarna ging het beter. Ik ontbeet, ruimde wat op, las wat (nog één keer de gedichten van Sarina Lesage, én een bundeltje haiku's van Ingrid Lenaerts die ik vorige zaterdag van haar had gekocht - hoewel, ik moet die nog betalen: Ingrid, als je dit leest, geef me jouw rekeningnummer eens!) en van allebei genoot ik zo dat ik de tijd weer vergat.
Rond 12 uur was Roger terug thuis en hij had veel te vertellen tijdens ons frugaal middagmaal. Roger moest deze middag op dokterscontrole, dus vonden we het te laat om nog aan onze wekelijkse boodschappen te beginnen. Wel wilde hij nog iets kopen in een "Doe het zelf"-winkel vlakbij.
Roger ging naar zijn huisarts, ik zorgde voor het avondeten (de rest van onze radijsloofsoep gevolgd door een sla van witloof, radijs en sjalot met inktvisjes), we aten zodra Roger terugkwam en daarna reden we naar de bibliotheek in Heers om boeken terug te brengen. 'Zouden we nog wel andere boeken ontlenen?' vroeg ik hem, 'We hebben zelf zoveel boeken die we nog niet gelezen hebben.'
Maar nog voor Roger mij antwoordde, had ik een interessant boek in het vizier: "Noblesse oblige" van Jan Van Den Berghe. Ik heb er al even zitten in lezen deze avond: het is echt boeiend en bevestigt wat ik al lang wist, maar wat "parvenu's" vaak niet lijken te weten: dat edellieden niet pronken met hun geld.
Daarna eindelijk nog een paar bladzijden uit mijn vroegere dagboeken (ik ben nu aan 26 april 1965) overgetypt en enkele mails beantwoord. Mails zijn voor mij vaak een vervanging van de vroegere brieven die ik schreef en kreeg naar en van verschillende correspondenten; op dat gebied ben ik wel echt ouderwets, hoewel... ik heb dus die lange of kortere brieven vervangen door mails die niets kosten, terwijl een postzegel heel duur is geworden.
En daarna was het tijd voor echte ontspanning (hoewel, had ik al iets anders gedaan vandaag?).
Roger schonk ons een glas wijn in... en ik ging naar Facebook.
Waar ik een filmpje vond, door "onze" (ja, "onze": ik ben heel fier dat hij de "onze" is) Zeger gemaakt. Ik heb deze avond even gezocht op welke manier ik jullie kon tonen over welke clip het gaat (als je verwijst naar Facebook, kom je morgen op een heel ander interface - oei, is dat het juiste woord? - terecht). En ik heb het gevonden. Kijk eens naar dit en zeg me dan of je het ook zo goed vindt.
zondag 15 april 2018
Bloesemtoerisme
Overal (zelfs in ons dorpje) massa's volk vandaag: het bloesemtoerisme is duidelijk begonnen. Gelukkig duurt dat niet lang.
In Kerniel was het rustig. We wandelden een straatje in richting fruitplantages en later onder een brug door om uit te komen aan de overkant van de steenweg Borgloon-Kortessem. Geen toeristen daar maar wel heel veel verkeerslawaai.
Na een wandeling van ongeveer drie kwartier wilden we iets gaan drinken in de "Vallei van Colen" maar daar was het vreselijk druk. Omdat we vermoedden dat het overal even erg zou zijn, reden we dan maar naar huis.
Terwijl ik voor het avondeten zorgde, stelde ik vast dat ik geen selder had. Ik wilde soep maken van radijsloof en daar zou een beetje selder niet in misstaan. Later herinnerde ik me (eigenlijk omdat ik dit las) dat er vroeger lavas groeide in onze tuin. Een paar blaadjes daarvan was ideaal om selder te vervangen: misschien moeten we opnieuw lavas zaaien of planten? Zo heb ik altijd "selder" in huis (en naar het schijnt is lavas supergezond).
Nu, zelfs zonder selder was onze soep heel lekker!
In Kerniel was het rustig. We wandelden een straatje in richting fruitplantages en later onder een brug door om uit te komen aan de overkant van de steenweg Borgloon-Kortessem. Geen toeristen daar maar wel heel veel verkeerslawaai.
 |
| Foto's Roger |
Terwijl ik voor het avondeten zorgde, stelde ik vast dat ik geen selder had. Ik wilde soep maken van radijsloof en daar zou een beetje selder niet in misstaan. Later herinnerde ik me (eigenlijk omdat ik dit las) dat er vroeger lavas groeide in onze tuin. Een paar blaadjes daarvan was ideaal om selder te vervangen: misschien moeten we opnieuw lavas zaaien of planten? Zo heb ik altijd "selder" in huis (en naar het schijnt is lavas supergezond).
Nu, zelfs zonder selder was onze soep heel lekker!
zaterdag 14 april 2018
Bloesemwandeling van de KVLS en onthulling borstbeeld Henri Jamar
Het was mooi weer en er waren wel bloesems. Boudewijn Knevels had een prachtige wandeling uitgestippeld in Mettekoven. We waren met 19 mensen en nadat Edith Oeyen ons had verwelkomd, trokken we voor anderhalf uur de velden in. Zoals elk jaar werden er onderweg (vaak heel mooie) gedichten voorgelezen.
Na de wandeling ontvingen Boudewijn en Ilonka ons in hun prachtige tuin, met een drankje en hapjes.
Rond 16:30 uur verlieten Roger en ik Mettekoven: we hadden een afspraak met Jan Gerits in de kerk van Ham. We kwamen er iets te vroeg aan, aten onze picknick (brood, noten, hardgekookte eieren en groentesap) en zodra we Jan, Jo Corstjens en zijn echtgenote zagen aankomen, voegde we ons bij hen om de feestelijkheden bij te wonen.
Er zou immers een borstbeeld van Henri Jamar worden onthuld en Jan Gerits zou bij die gelegenheid zijn jongste Limburgse Monografie (over Henri Jamar) voorstellen.
In de kerk volgden toespraken van de kleinzoon van Jamar, de burgemeester en Jan die uiteraard ook de Limburgse monografieën toelichtte.
Daarna ging het naar het vroegere kerkhof waar het beeld werd onthuld.
Uiteindelijk kregen we allemaal een bonnetje waarmee we iets konden gebruiken in het café tegenover de kerk, naar het schijnt vroeger het stamcafé van "Meester Jamar".
Een heel eenvoudige gelegenheid... maar ik dronk er wel een uitstekende verdejo uit Rueda in Spanje! Jan en ik hebben er ook praktisch al onze exemplaren van de Jamar-monografie verkocht!
Bij het drinken van onze wijn (bier voor Roger) keuvelden we gezellig... en bleek dat Jan (17 jaar ouder dan ik), Jo (ik schat hem ongeveer 10 jaar jonger dan ik) en ikzelf dezelfde professor hebben gehad tijdens onze studies in Leuven.😊
 |
| Foto's Roger |
 |
| Eigen foto's |
 |
| Foto Roger |
Er zou immers een borstbeeld van Henri Jamar worden onthuld en Jan Gerits zou bij die gelegenheid zijn jongste Limburgse Monografie (over Henri Jamar) voorstellen.
In de kerk volgden toespraken van de kleinzoon van Jamar, de burgemeester en Jan die uiteraard ook de Limburgse monografieën toelichtte.
Daarna ging het naar het vroegere kerkhof waar het beeld werd onthuld.
 |
| Foto's Roger |
Een heel eenvoudige gelegenheid... maar ik dronk er wel een uitstekende verdejo uit Rueda in Spanje! Jan en ik hebben er ook praktisch al onze exemplaren van de Jamar-monografie verkocht!
 |
| Eigen foto |