Romananalyse

Ik moet het afleren (of toch niet?), die romananalyse van mij! Het is beroepsmisvorming (of eerder "opleidingsmisvorming"), ik weet het. En ik probeer (tja, en dan koop ik gisteren weer een boek daarover!)

En toch: het lukt me blijkbaar niet.  Ik lees dus nu dat boek van Aspe terwijl ik probeer bewust zo weinig mogelijk te ontleden. Maar... af en toe is het zo erg dat ik geërgerd word door details.

Bijvoorbeeld: Aspe neemt soms (niet altijd) een godsstandpunt in, maar niet voor elk personage. Als hij de god is van zijn boek, weet hij echter alles van elk personage en mag de lezer dat ook weten. Als hij niet alles weet over elk personage, is hij niet de god in zijn boek en mag hij niet te veel prijsgeven van wat in zijn menselijk hoofd omgaat over die personages en dat die afzonderlijke personages zelf niet weten in het verhaal.

Ik kan er blijkbaar niet veel aan doen, ik lijk wel geconditioneerd door mijn studies... en het hindert me soms.
Hoewel, langs de andere kant: het maakt wel dat ik elke roman heel bewust en kritisch lees... alleen doe ik er langer over dan iemand die alleen naar het "verhaal" luistert.