Ik zei onlangs dat ik de indruk heb dat spreken weer de overhand gaat krijgen op schrijven en lezen. Voor mij is dat natuurlijk niet goed, want ik ben geen prater.
Maar, bedacht ik deze avond, terugdenkend aan sommige telefoongesprekken, die trend zorgt ook voor een objectief probleem.
Hoe vaak heb ik al niet opgemerkt dat mensen gewoon niet luisteren, dat ze, terwijl je praat, eigenlijk met hun eigen zaken bezig zijn en wachten op een "opening" in jouw betoog om er tussen te komen (jawel, Zeger, ik weet het, ik doe dat ook soms, maar let er eens op: ik doe dat meestal als ik het woord, waar de spreker duidelijk naar zoekt, nog voor hem gevonden heb).
Hoe vaak is het al niet gebeurd dat ik tegen dezelfde persoon drie, vier, tot vijfmaal toe hetzelfde moest uitleggen (natuurlijk niet in éénzelfde telefoon- of ander gesprek)!
Terwijl, als de boodschap schriftelijk werd overgebracht, je aan het (liefst schriftelijk) antwoord meteen merkt of de bestemmeling begreep wat je bedoelde.
En nee, soms (nee, vaak) merk je ook dat jouw boodschap slechts diagonaal werd gelezen!
Daar hadden we het over, Jan Gerits en ik, tijdens ons jongste telefoongesprek gisteren (na zijn oogoperatie).
Ik had hem immers (per mail) aangeraden kortere mails te schrijven naar een bepaalde auteur met wie hij een meningsverschil had aangaande de Limburgse monografieën van de KVLS.
Mijn argument was dat ik de indruk had dat die auteur zijn (heel uitvoerige) mails slechts diagonaal leest en dat dus zijn antwoord daardoor nooit "to the point" is, omdat hij slechts reageert op sommige details. Details die niet echt ter zake doen trouwens, maar, en dat begrijp ik, gevoelig zijn voor de auteur in kwestie.
Jan wilde me onder andere bedanken omdat de zaak nu lijkt opgelost.
Dus, zelfs "schrijvers" beginnen minder (aandachtig) te lezen (maar dat wist ik al lang)!
En dat is geen goede trend voor mij!
Grappig, je omschrijft jezelf steeds als "geen prater", maar eigenlijk ben je dat echt wel! Ik ken weinig mensen die zo veel praten als jij, en die zo graag aan het woord lijken te zijn. Ofwel heb je weinig zelfkennis, ofwel probeer je de wereld wat wijs te maken.
BeantwoordenVerwijderenWaarom altijd anoniem?
VerwijderenIk kan je echt niet beantwoorden zolang ik niet weet wie je bent! Mijn "praatgedrag" is immers afhankelijk van omstandigheden: met sommige mensen zal ik gemakkelijk discussiëren, met anderen probeer ik op een gezellige manier te keuvelen (dat is voor mij vrij moeilijk en dat bedoel ik eigenlijk met mijn "niet graag praten", maar dat kan ik ook, echt!) en met nog anderen probeer ik gewoon voldoende respons te geven.
VerwijderenMaar er zijn weinig mensen met wie ik lang aan het woord blijf. Misschien ben jij een van hen, maar dan zou ik heel graag weten wie je bent!