Dagje zonder internet

Na onze brunch en een babbeltje met de werklieden die even koffie kwamen drinken, wilden Roger en ik het een en ander opzoeken op het internet.

Maar we hadden geen internet- of telefoonverbinding. We hebben even gewacht, dan gebeld (met mijn gsm) naar Telenet waar ik onmiddellijk te horen kreeg dat er problemen waren in onze buurt. Dat nieuws werd me niet verteld door een mens: dat betekent dus dat het "antwoordapparaat" meteen mijn gsm-nummer verbond met de gemeente waar we wonen! Heel merkwaardig!

We deden onze wekelijkse boodschappen. Omdat ik geen chocolade met 85% cacao meer vond in de Lidl, kochten we er met 86% cacao bij Colruyt. En (vroeger hadden we die ook ooit gekocht): die is inderdaad nog lekkerder dan die van de Lidl.

Het was niet echt koud maar er stond een heel felle ijskoude wind: ik was telkens blij toen we in de winkel waren geraakt... en dat mijn verkoudheid zo goed als over is. Eigenaardig: Roger is nog steeds niet verkouden hoewel ik heb gelezen dat voor een verkoudheid de incubatietijd begint vlak na de eerste symptomen en slechts een paar dagen duurt.

In het naar huis rijden hebben Roger en ik, tegen onze gewoonte in, lang zitten praten. Over volgende zomer. Of we nog naar Frankrijk en Spanje gaan of niet, en of we dan een nieuwe tent zouden kopen. Constant iets huren onderweg lijkt ons immers onverstandig: de afbraakwerken hier zullen uiteindelijk nog veel meer kosten dan voorzien en we verwachten nog veel andere kosten.

Thuis wilde Roger onmiddellijk informatie zoeken over de tent waar we een poosje geleden al aan dachten (eentje van 100 euro) maar... hij geraakte nog steeds niet op het internet.

Via onze gsm was het wel mogelijk maar niet gemakkelijk (slecht bereik hier in huis).

Ongelooflijk toch hoezeer we afhankelijk zijn geworden van dat internet!

Vlak voor ik begon te koken was het internet ineens weer bereikbaar.
Maar...  terwijl ik onze sla klaarmaakte, kwam de aannemer "even" langs.

Onze soep (die al klaar was) heb ik toch nog geserveerd (aannemer wilde niet mee-eten). Daarna begon de aannemer, bij een kopje koffie, het vervolg van de werken te plannen, raadde hij mij af de muur achter ons huis wit te maken, opteerde ik (voorlopig) voor oker, vertelde hij nog anekdoten over zijn leven, was Roger nog stiller dan gewoonlijk en probeerde ik dus zelf wat feedback te geven.

In feite zat ik ondertussen ook na te denken over de prijzen van containers tegenwoordig. En dacht ik aan alles wat wij hier in huis hebben verzameld en waar de kinderen niets zullen mee doen. Dat zullen ze, na ons overlijden, allemaal moeten laten afvoeren in veel te dure containers! Hoe kan ik Roger overtuigen nu al te beginnen opruimen, vroeg ik me af!

Dat heb ik natuurlijk allemaal niet hardop gezegd: ik weet dat Roger heel moeilijk afstand zal nemen van al die spullen, houtbewerkingsmachines, boeken enzoverder... plus dat je van al die zaken ontdoen een beetje lijkt op je voorbereiden op de dood.

Toen de aannemer vertrokken was, hebben we eindelijk gerookte zalm met een sla van spitskool, tomaten en avocado gegeten. Niet slecht maar de avocado was ontdooide diepvries-avocado en dat was duidelijk veel minder lekker dan verse!

Na de afwas ging ik eindelijk op zoek (op het opnieuw bereikbare internet dus) naar meer informatie over die tent van 100 euro. Krap voor 4 personen, denk ik, maar ruim genoeg voor ons. Maar ik heb niet gevonden of die tent gemakkelijk op te stellen is... en dat is heel belangrijk!

O ja, wat een geluk (?!) dat ik vandaag geen vertaling kreeg vermits we geen internet hadden!