Ik spreek hier niet vaak meer over de oorlog Rusland-Oekraïne maar ik blijf het verloop ervan volgen (voor zover ik kan volgen, want politiek en zeker oorlog zijn echt niet mijn ding: als ik bijvoorbeeld hoor of lees over oorlogsstrategie, heb ik de neiging heel snel af te haken omdat het me misselijk maakt).
Met Roger praat ik ook niet vaak meer over die oorlog. Toen ik in het begin ervan mijn vrees uitte, stelde hij me gerust: ik overdreef en eigenlijk kende ik er niets van. Uiteraard had hij gelijk.
Onlangs, na de recente gebeurtenissen, gaf Roger echter toe dat hij zich nu wel serieuze zorgen begint te maken over een (eventuele) heel gevaarlijke escalatie.
Zijn gevoel benadert dus steeds meer wat ik sinds het begin van de oorlog intuïtief vreesde. En Roger gaat zelden voort op intuïtie, wel op zijn kennis van politiek (en vroegere studies dus)!
Dat stemt me allemaal heel pessimistisch. Maar... ik kreeg vandaag een mail van Jan Gerits die me dan weer optimistisch stemde: mijn bespreking van zijn boek over zijn overleden echtgenote in Oostland zou enkele mensen aangespoord hebben zijn boek te kopen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten