Deze ochtend om 8:30 uur kwamen we weer aan in het ziekenhuis in Sint-Truiden. Deze keer gebeurde er zelfs na een uur wachten nog niets. Na twee uur nog steeds niets, behalve dat we weer getrakteerd werden op een kop koffie of thee. Nu zaten we alleen in die wachtkamer en nog een uurtje later had ik er alle hoeken van bestudeerd, had ik alle gangen van de afdeling onderzocht en gemerkt dat er vrij veel volk zat in de andere wachtkamertjes. Roger viel half in slaap. We kregen eindelijk gezelschap en even later kregen Roger en de twee andere patiënten een heus middagmaal: groentesoep, twee broodjes met kaas of salami en een potje chocolademousse. De soep was lekker naar het schijnt en het broodje plus het dessert die Roger me doorgaf hebben me gesmaakt. Ondertussen was het dus al 12:30 uur geworden. Ik ging even aan de balie informeren of het onderzoek nog lang op zich zou laten wachten. Waarschijnlijk, want er was een spoedgeval binnengekomen dat voorrang kreeg. We hadden alle tijd om, als we dat wilden, een kopje koffie te gaan drinken in de cafetaria. Wat we dan ook deden.
Toen we terug in "onze" wachtkamer aankwamen, kwam de dokter ons nog eens vertellen over dat spoedgeval. We wachtten nog bijna twee uur en dan ging het plotseling heel snel. Roger naar het onderzoek, Roger terug naar de wachtkamer en een korte uitleg van de dokter: de darmontsteking is praktisch helemaal verdwenen. Eind deze maand volgt er nog een onderzoek.
Tegen 16:30 uur kwamen we thuis en, hoewel we de hele dag praktisch niets hebben gedaan, we voelden ons uitgeteld!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten