Die rommel!

Ik vind het erg maar ik kan het blijkbaar niet laten: Roger zijn rommel verwijten. Nu ik wat meer rondloop in huis, bots ik overal op spullen die niet op hun plaats liggen. Uiteraard wil ik ze dan meteen opruimen maar ik doe (of kan) het nog niet (of toch meestal niet: toen ik het eens wel deed, klaagde Roger daarna dat hij iets niet meer terugvond dat hij op tafel had laten liggen - en dat ik dus op zijn gebruikelijke plaats had teruggelegd).

Ik weet dat Roger rommel genereert (het is trouwens over iets dat niet "opgeruimd" was dat ik struikelde begin april) maar ik weet ook dat wat ik "rommel" noem voor hem geen rommel is. En dat ik hem kwets telkens als ik klaag over die "rommel" terwijl hij al weken alles doet om mij het leven aangenaam te maken ondanks alle beperkingen waar ik mee te maken had. 

Ik ga voorlopig dus niet meer klagen (of toch proberen niet meer te klagen), verder genieten van Rogers lieve hulpvaardigheid en, naargelang mijn mogelijkheden, stilletjes aan zelf wat beginnen op te ruimen. 

Wat ik wel nooit meer zal proberen op te ruimen, zijn de plekken die Roger zichzelf heeft toegeëigend, zoals bijvoorbeeld dat deel van het poortgebouw! 😒