Bij een koppel van onze leeftijd, ongeacht of alleen de man werkte of allebei, was tot voor kort in feite de vrouw baas in huis. En ik hoor van veel vrouwen dat ze echt bang zijn voor wanneer hun echtgenoot gepensioneerd zal zijn en zijn dagen thuis zal doorbrengen.
De zus van Roger (die getrouwd is met een Spanjaard met wie ze meestal Frans spreekt), hoor ik het nog steeds zo mooi zeggen vlak voor haar man op pensioen ging: ‘Tu vas peut-être perturber ma vie?’
Roger heeft ook mijn leven ‘geperturbeerd’ maar dan in positieve zin, want we doen weer heel veel dingen samen, wat niet mogelijk was toen hij nog werkte; ik word door hem zelfs naar vergaderingen gebracht waar ik vroeger niet naartoe kon (ik heb geen rijbewijs) . Maar wat mij wel opvalt: ik ben inderdaad niet meer ‘baas’ in huis.
De rommel stapelt zich op, en o wee als ik probeer daar te veel aandacht aan te besteden. Dan lacht Roger die opruim-zorgen weg en noemt me een ‘fanatieke huisvrouw’. En toch ben ik dat echt niet!:-)
Maar, toegegeven, als we mensen verwachten, dan wil ik de boel wel een heel klein beetje opgeruimd.
En terwijl ik dit schrijf, vraag ik me af waarom? De rommel op Roger zijn vroeger ‘kot’ was legendarisch en vandaag nog kreeg ik een telefoontje van Roger zijn beste vriend (Roger was net even boodschappen gaan doen) die zich ook dat gezellig detail herinnerde!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten