We zouden er vandaag een heel rustige Allerheiligen van maken: dat lange rechtstaan van gisteren had noch Rogers gewrichten noch mijn onlangs gekwetste voet deugd gedaan.
Iets na de middag stelde Roger echter voor: ‘Als we nu toch eens naar de Abdij van het Park in Leuven reden?’
Daar liggen mijn grootouders van moederskant begraven en Roger weet dat ik enorm hou van die omgeving. Ik vond het dus een goed idee. We zouden rustig wandelen tot aan hun graf en zo toch een beetje genieten van het prachtige herfstweer.
Er liep ontzettend veel volk rond: we konden niet anders dan rustig wandelen. En er was veel veranderd aan de site waar ik vroeger zo vaak naartoe liep met mijn “marraine”: ik wil er graag binnenkort wat langer gaan wandelen. We liepen het mooie kerkhof op en bleven even mijmeren bij de sobere grafsteen.
Vermits we nu toch in het Leuvense waren, besloten we ook naar de begraafplaats te gaan waar Rogers ouders rusten. Daar was opvallend minder volk maar we ontmoetten er wel Rogers twee oudste zussen, onze Spaanse schoonbroer en twee van onze neven (in de betekenis van het Franse “neveu”). Na een babbeltje besloten we verder te praten in een taverne. We reden dus terug naar de Abdij van het Park en installeerden ons – de zussen met een dekentje van het huis - op het terrasje van de vroegere molen (waar marraine mij vroeger vaak naartoe stuurde om bloem te gaan kopen): binnen was er geen plaats meer.
Bij een bijzonder lekkere Orval wisselden we blije en minder blije nieuwtjes uit. Zo had de zus van Roger via via vernomen dat een van hun nichten (in de betekenis van “cousine”) ongeveer een jaar geleden euthanasie heeft laten plegen. Wij wisten zelfs niet dat ze overleden was.
We waren pas rond 19:30 uur terug thuis waar ik dringend aan het avondeten moest beginnen (weliswaar na nog een telefoontje naar Nany).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten