We hadden een uitnodiging gekregen voor de uitreiking van de Nestorprijs 2014 in Herentals maar, omdat ik dacht dat Elena en Matthias dit weekend hier zouden logeren, had ik ons niet ingeschreven.
Toen bleek dat ik me vergiste in verband met het verblijf van de kleinkinderen, en deze zaterdag dus vrij werd, sprak ik af met mijn moeder.
Een paar dagen geleden kreeg ik een mail van Frans Depeuter: of we de uitnodiging wel hadden aangekregen. Voor alle zekerheid stuurde hij die opnieuw op en vooral: we mochten ons nog steeds inschrijven.
Na een telefoontje met Nany werd op Rogers voorstel besloten met ons drieën naar Herentals te rijden deze middag (nadat wij Nany af zouden halen). Het werd een schitterende middag (ook letterlijk, want tijdens een groot deel van de receptie hebben we buiten kunnen vertoeven, in de zon)!
Dit jaar waren de laureaten Eric Antonis en Paul Michiels. Weer werden we verwelkomd door de schepen van cultuur met haar opvallende mooie stem en uitspraak. Weer bracht Erik Goris een monoloog: deze keer delen uit “Boudewijn, le roi triste” van Frans Depeuter. En hij deed dat prachtig!
De toespraak van Eric Antonis, na zijn laudatio en het ontvangen van zijn prijs, begreep ik echter niet zo goed. Is hij nu voor of tegen subsidies?
Later, op de receptie, vertelde Frans Depeuter ons dat Antonis is voor subsidies aan elitaire culturele gezelschappen. Jawadde, zeggen ze dan in Antwerpen!
Nadat hij zijn prijs in ontvangst had genomen, zong Paul Michiels drie fel gesmaakte liedjes.
Frans Depeuter sloot de zitting af met een woordje over het verengelsen van onze taal. Iets waar ikzelf ook zo tegen ben, terwijl ik er toch vaak onbewust aan meedoe: zeg ik bijvoorbeeld ook niet dat ik niet graag “shop” omdat ik een hekel heb aan “winkelen”?
Nany heeft duidelijk genoten, ook op de aansluitende receptie waar we weer Kristien en Reinhilde ontmoetten en een vrouw met wie we twee jaar geleden ook lang hebben gepraat (ik denk dat ze Leen heet).
Vlak voor we moesten vertrekken (Nany moest nog boodschappen doen) kwam daar ook Roger (Modamske, de man van Kristien) aan.
Nany haar boodschappen in de Colruyt moesten in vliegende vaart gebeuren, net voor de winkel sloot. We reden daarna naar haar flat waar we samen soep en tomaatgarnaal aten en waar ik haar hielp de vragenlijst in te vullen van die dame (Dominique De Mets) die onlangs contact met mij had opgenomen in verband met een boek dat ze wil schrijven over vrouwen in Congo.
Een heel gezellige dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten