Terwijl Roger voortwerkte aan die afgewaaide tak in de wei (jaja, ik weet het, op zondag proberen we normaal gezien zo weinig mogelijk te werken) heb ik enkele van zijn foto’s van gisteren gepubliceerd; en een reisverslag gelezen van een heel goede vriendin. Heel boeiend om te lezen maar ikzelf hou niet van dat soort reizen. Het deed me denken aan onze reis naar Turkije. Je “moest” toen dit en dat zien en op de duur verwarde ik alles. Ikzelf heb veel tijd nodig om mij te laten doordringen door de sfeer van een stad of dorp (uiteraard lukt ook ons dat niet altijd maar dan weet ik op voorhand dat die plek niet echt in mijn geheugen is opgeslagen).
Eerlijk gezegd, als ik niet zo sentimenteel was en dus de “kindjes”, familie en vrienden niet te fel zou missen, en als Roger daarmee akkoord ging (ik denk van niet), ik zou het liefst altijd op reis zijn, maar dan héél traag.
We maakten vandaag ook tijd voor een wandeling, nog eens in Mettekoven. Waar we deze keer heel veel andere wandelaars tegenkwamen. Tja, het is vandaag dan ook zondag en de streek wordt steeds meer toeristisch.
Na onze wandeling van bijna één uur (en veel klimmen) dronken we respectievelijk een Mottebier en een Duvel op het terras van Chateau de la Motte bij een zalige herfsttemperatuur.
Daar zat ook heel veel volk: wordt Haspengouw (te) toeristisch?
Thuis heb ik Roger nog geholpen die zesde aanhangwagen af te laden voor ik aan de bereiding van ons eenvoudig avondmaal begon.
Wat een zalige zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten