Blij weerzien met de kindjes

We haalden ze deze middag af van school. Matthias en Eva kwamen meteen naar ons toegelopen maar Elena vonden we niet meteen. Toch waren we nog net op tijd in de dansschool (de kindjes hadden onderweg in de auto gegeten).

Terwijl ik met de meisjes naar de kleedkamer trok, palmden Matthias en Roger een tafel in. Terwijl Elena en Eva daarna dansten, speelde ik spelletjes met Matthias... en nog een meisje van 6 jaar dat duidelijk zin had om mee te spelen (en om van de koekjes te eten die Matthias bij zich had).
Het is altijd aangenaam spelen met Matthias; hij vertelt dan iets meer dan gewoonlijk (Elena komt er immers niet constant tussen) en hij legt de spelregels heel duidelijk en rustig uit.

"Thuis" (waar dochterlief vlak voor ons was aangekomen) wilden de kindjes me van alles tonen. Elena bracht me naar haar kamer waar ik haar "schatten" moest bewonderen, Matthias troonde me mee naar de zijne om mij zijn legoconstructies te tonen. Eva was met ons meegekomen en ze besloot daar even te blijven spelen met Matthias.

Eigen foto's

Elena toonde me nog haar laatste tekeningen en het vervolg van haar "boek" dat ze al met de hand had geschreven.

Dan wilde Eva een gezelschapsspel spelen. Matthias zou meedoen, Elena zou ondertussen met Anna gaan spelen. Helaas, Anna was niet beschikbaar, Elena kwam terug en wilde met ons meespelen. We besloten dat zij en ik samen zouden spelen maar in feite nam zij sindsdien alle beslissingen!

Nog een vieruurtje waarna Elena echt met Anna ging spelen en Matthias iets voor 17 uur de tv aanzette.

Ik had geen richtlijnen gekregen in verband met het avondeten, dus ging ik er (terecht blijkbaar) van uit dat alles al klaar was. Tegen 18 uur verwachtte dochterlief bezoek en begon ze zelf spaghettisaus en een  restje stoofvlees op te warmen en zette ze water op voor deegwaren.

Schoonzoon kwam iets later aan dan het verwachte bezoek en we gingen aan tafel. Onmiddellijk na het avondmaal bracht dochterlief Eva naar bed en iets over 19 uur hielp ik de twee groten met hun toilet en vergezelde ik ze naar hun kamer waar ze allebei nog even zouden lezen.

O ja, Elena liet me, vlak voor ik haar een nachtzoen gaf, aan haar knuffel "Koewa" ruiken. 'Hij ruikt naar mij', zei ze. 'Ikzelf ruik mijn eigen geur niet maar ik herken hem wel als ik aan Koewa ruik'.
En ze vertelde me dat ze van sommige mensen de geur niet lekker vindt. Ik heb, volgens haar, een typische "oma-geur", wat dat ook moge zijn. In elk geval niet dezelfde geur als alle oma's, want er zijn er die veel parfum gebruiken. En een meisje uit haar klas doet duidelijk toenaderingspogingen tegenover haar... maar Elena houdt niet van haar geur!

Roger en ik vertrokken daarna meteen naar huis zodat dochterlief en schoonzoon eindelijk zonder pottenkijkers met hun vriendin konden verder praten.

Thuis... merkte ik meteen dat de werklieden tijdens onze afwezigheid het poortgebouw hadden schoongemaakt (ik vroeg me de laatste dagen af of ik dat nog proper zou krijgen, met al die klodders aarde en zo die aan de vloer kleefden). Wel, het is echt heel proper geworden: ik ben blij!

Deze avond las ik nog een heel interessante tekst van dokter Joyeux over vaccinatie.

Zoals ik al zei, hij is een van degenen die me deed nadenken over sommige vaccinaties. In die tekst legt hij duidelijk uit dat hij niet tegen vaccinatie op zich is, wel tegen te veel inentingen tegelijk (in Frankrijk) voor jonge baby's en tegen aluminium als hulpstof in die vaccins.
Je leest de tekst hier. Het is weer in het Frans, maar er bestaan vertaaltools hé!