Hij bleef op en iets later stond ik ook maar op, hoewel ik eigenlijk heel lang had willen slapen.
Tegen 11 uur kwam de aannemer even langs, samen met de man die de gemene muur achter de vroegere stallen voor een groot deel zal kaleien.
De twee mannen en Roger hebben buiten een poosje staan praten terwijl ik binnen bleef. Het is echt te koud voor mij!
Ik heb trouwens de dag weer doorgebracht met, buiten niezen, hoesten, half slapen en lezen, dagdromen en plannen maken!
De werklieden hebben immers prachtig werk geleverd: we krijgen er vlak achter de keuken een heel groot stuk tuin bij.
Maar, zoals ik al zei, dat betekent wel dat er nog meer gras moet afgereden worden.
Ik bedacht echter dat het vrijgekomen stuk zo egaal is gemaakt dat ik daar zelf kan voor zorgen (ik weet het, weer een verplichting bij, maar tegelijkertijd beweeg ik). Roger moet dan maar met de zitmaaier (wat is het correcte woord?), waar ik echt wil voor sparen, af en toe de wei en de tuin naast het huis (die eigenlijk ook een wei is) onder handen nemen.
En, dagdroomde ik verder, zodra onze buren het dak van hun bijgebouw, dat achter onze nu verdwenen stallen staat, hebben hersteld, kunnen de kindjes hier eindelijk buiten spelen. Tot nu durfde ik ze nooit alleen in de tuin te laten, bang dat er van het dak van sommige stallen pannen op hun hoofd zouden vallen!
Het is dus wel nog wachten tot de buren iets willen doen aan dat dak! Elena, Matthias en zelfs Eva zijn nu groot genoeg om te begrijpen dat ze dan geen gevaar lopen zolang ze in dat stukje tuin blijven en dat, als ze een van de weiden willen verkennen, dat op eigen risico is wat netels, kleefkruid en andere hindernissen betreft.
Het werd tijd om voor onze linzensoep te zorgen en ik maakte vanuit de keuken enkele foto's van het nieuwe stukje tuin:
 |
| Eigen foto's |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten