... zei onze oude vriend vandaag aan telefoon (zijn vrouw belde me vanuit zijn ziekenhuiskamer en gaf hem aan mij door). Mijn hart sloeg even over (enfin, ik had die indruk). Ach, je mag het weten, het gaat over mijn beste vriend, de vroegere collegevriend van mijn vader, die binnenkort 94 jaar wordt. En bij iemand van die leeftijd die ziek is, denk je uiteraard aan het einde. Maar... terwijl we verder praatten, leek hij weer meer optimistisch te worden en voelde ik me zelf rustiger worden. Hoewel ik uiteraard weet dat iemand zijn dagen (uren?) op die leeftijd geteld zijn.
Ik heb Nany aan telefoon proberen te vertellen over de ziekte van onze vriend (die zijzelf ook goed kent uiteraard) maar ze leek me niet te begrijpen, want ze ging er niet op in.
Morgen bel ik hem nog eens, ondanks mijn telefoonfobie! 😏
Ik was blij dat de hitte voorbij was... maar nu is het weer veel te koel voor het seizoen!
O ja, ik zou het nog vergeten (hoewel we er weer veel tijd aan verloren - volgens mij wegens een slecht opgebouwde website van de overheid): deze avond met succes (na meer dan één uur) onze belastingaangifte ingediend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten