Terwijl ik deze avond enkele wachtende mails beantwoordde, besefte ik weer hoe weinig consequent ik soms ben!
De eerste die recht had op een antwoord van mij is een vriendin die ik heel graag zie... maar die enkel Frans spreekt en geen Nederlands begrijpt! André zaliger, de vroegere collegevriend van mijn vader die zo'n goede vriend van mij werd, deed wel de moeite een beetje Engels en Spaans te leren, maar geen Nederlands. Als we bij hem en zijn vrouw in de Ardennen verbleven, gebeurde alles in het Frans.
Gelukkig merkte ik op de uitvaart van Nany dat mijn "kozijns" (neven) van vaderskant allemaal (met andere mensen dan ik) een (klein) beetje Nederlands kunnen spreken nu! Als ik hen schrijf echter, gebeurt dat stellig in het Frans! Waarom doe ik dat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten