Deze ochtend, om 9:30 uur, uitvaart van Rogers aangetrouwde neef ("kozijn" in het Vlaams) in een deelgemeente van Jemeppe-sur-Sambre, gelegen in een prachtige streek die we nog niet kenden.
Een overvolle kerk: Roger en ik (en vele anderen) moesten rechtstaan achteraan en tot buiten de geopende poorten van de kerk.
De akoestiek was heel slecht, recht blijven staan kan ik niet goed: op een bepaald moment ben ik naar buiten gegaan en op het terras van het bijna aanpalend café een deca gaan drinken. Een lief klein meisje hielp haar mama mij te bedienen en vertelde me dat ze bronchitis heeft en daarom niet naar school was.
Na de dienst bleek de koffietafel in datzelfde etablissement door te gaan. Eerst kregen we croissants en allerlei andere koffiekoeken. Daar ging ik dus weer (ik nam één enkele zo klein mogelijke croissant), ik die in principe zeker geen toegevoegde suikers meer wil eten. Nadat de meeste mensen zich hadden volgepropt met al die zoetigheden werden er sandwiches geserveerd (ook niet ideaal qua glycemische index uiteraard maar kom, toch, denk ik, iets minder zoet).
We zaten aan tafel met Rogers broer en een van zijn zussen plus Spaanse schoonbroer, en veel van Rogers neven en nichten, waaronder de mooie schoonzus van de overledene, haar al even mooie dochter en schattige kleindochter. Weer werd er geopperd dat een familiereünie geen slecht idee zou zijn om elkaar in aangenamere omstandigheden te ontmoeten.
Ik herinnerde me toen dat de overledene er bij mij op aandrong, de laatste keer dat we hem hebben ontmoet, om zulke reünie te organiseren. Alleen... ik ben aangetrouwd en heb echt niet alle gegevens. Ik weet ook nog dat ik toen even polste bij nicht Jeannine over de mogelijkheid om iets te organiseren hier in Haspengouw maar dat daar uiteindelijk niets is van gekomen.
Vlak voor we terug naar huis zouden rijden, heb ik vandaag echter weer Jeannine aangesproken en haar gezegd dat ik haar echt wil helpen om zulke reünie te organiseren. Deze keer antwoordde Jeannine meer concreet: er bestaat een kans dat, als ik zelf aandring, er een bijeenkomst komt!
Voor de overledene is het jammer genoeg wel te laat!
In het terug naar huis rijden (iets meer dan een uur rijden: wij zijn dus heel vroeg moeten opstaan voor ons doen!) had ik moeite om niet in slaap te vallen.😉
Thuis hebben we onder andere de kamer van onze dochter in orde gebracht: binnenkort slapen daar Elena, Matthias en Eva.
woensdag 31 mei 2017
dinsdag 30 mei 2017
Buurten
Vandaag vonden we eindelijk nog eens de tijd om te buurten. Bij Marie-Claire, bij een kopje deca, aangenaam bijgepraat, goede en slechte nieuwtjes uitgewisseld en elkaar beloofd te proberen niet meer zo lang te wachten (we liepen vaker bij elkaar langs toen Roger en ik nog in Antwerpen woonden en enkel de weekends hier doorbrachten! Ik zei het al, ons leven is echt te druk geworden; nu, dat van Marie-Claire ondertussen ook).
Wij kijken nooit meer tv, Marie-Claire nog wel. Ze vertelde ons over de aflevering van "Van Gils & Gasten" van gisteren. Vooral het item over het gratis detecteren van het down-syndroom en de daarop eventueel volgende abortus verontrustte onze buurvrouw en zij en ik vreesden dat binnenkort foetussen automatisch zouden geaborteerd worden als ze trisomie 21 vertonen.
Deze avond (na onze uitgebreide wekelijkse boodschappen, koken en eten) keek ik zelf naar die aflevering en ik moet toegeven dat de algemene trend (gelukkig) toch nog niet was: "weg met die kinderen"... en dat ik misschien wat vaker naar een dergelijk programma moet kijken!😉
Wij kijken nooit meer tv, Marie-Claire nog wel. Ze vertelde ons over de aflevering van "Van Gils & Gasten" van gisteren. Vooral het item over het gratis detecteren van het down-syndroom en de daarop eventueel volgende abortus verontrustte onze buurvrouw en zij en ik vreesden dat binnenkort foetussen automatisch zouden geaborteerd worden als ze trisomie 21 vertonen.
Deze avond (na onze uitgebreide wekelijkse boodschappen, koken en eten) keek ik zelf naar die aflevering en ik moet toegeven dat de algemene trend (gelukkig) toch nog niet was: "weg met die kinderen"... en dat ik misschien wat vaker naar een dergelijk programma moet kijken!😉
maandag 29 mei 2017
Te warm vandaag!
Ik moest terugdenken aan het jaar waarin mijn vader is overleden: 1976. Toen hebben we een hittegolf gehad van mei tot september. En al die maanden (nee, ik denk pas vanaf eind mei of begin juni: zus Bie, jij met jouw perfect geheugen, help het mijne eens) lag mijn vader in het ziekenhuis te sterven.
Toen kon ik het nog aan, maandenlang temperaturen van 33 tot 38°C op ons zolderappartementje in Antwerpen.
Vandaag vroeg ik me af of we weer afstevenden op zulke zomer, zoals trouwens ook in 1994 (en toen kon ik er ook nog tegen, maar minder), want nu zou ik er niet meer tegen kunnen, vrees ik.
We bleven binnen, met de gordijnen die op het zuiden uitgeven gesloten.
Roger vroeg me op een zeker ogenblik waarom ik vandaag niet aandrong op beweging voor hem. Blijkbaar had hij niet door hoe warm het was (hier binnen gingen we niet boven de 28°C, maar buiten was het 34°C).
Uiteindelijk "wandelden" we in de Kringwinkel (waar ik een verrassinkje kocht voor Elena, Matthias en Eva) en waarna Roger toegaf dat het inderdaad geen wandelweer was vandaag.
Deze avond laat, vlak voor ik eindelijk enkele mails zou beantwoorden, een telefoontje van Hendrik. We hebben weer meer dan één uur gepraat. En... hij heeft me geholpen veel zaken te regelen op mijn nieuwe smartphone (alleen de verbinding tussen dat toestel en de smartwatch is nog steeds niet in orde).
Ik weet het, dat is mijn fout: ik neem niet de tijd en heb niet het geduld om te onderzoeken hoe ik die dingen in orde moet brengen. Dat wordt me vaak verweten (maar Hendrik verplicht me dan zijn aanwijzingen stap voor stap te volgen, en, hoewel ik op dat moment denk dat ik liever zou een roman lezen, ben ik daarna zo blij met het resultaat)!
Toen kon ik het nog aan, maandenlang temperaturen van 33 tot 38°C op ons zolderappartementje in Antwerpen.
Vandaag vroeg ik me af of we weer afstevenden op zulke zomer, zoals trouwens ook in 1994 (en toen kon ik er ook nog tegen, maar minder), want nu zou ik er niet meer tegen kunnen, vrees ik.
We bleven binnen, met de gordijnen die op het zuiden uitgeven gesloten.
Roger vroeg me op een zeker ogenblik waarom ik vandaag niet aandrong op beweging voor hem. Blijkbaar had hij niet door hoe warm het was (hier binnen gingen we niet boven de 28°C, maar buiten was het 34°C).
Uiteindelijk "wandelden" we in de Kringwinkel (waar ik een verrassinkje kocht voor Elena, Matthias en Eva) en waarna Roger toegaf dat het inderdaad geen wandelweer was vandaag.
Deze avond laat, vlak voor ik eindelijk enkele mails zou beantwoorden, een telefoontje van Hendrik. We hebben weer meer dan één uur gepraat. En... hij heeft me geholpen veel zaken te regelen op mijn nieuwe smartphone (alleen de verbinding tussen dat toestel en de smartwatch is nog steeds niet in orde).
Ik weet het, dat is mijn fout: ik neem niet de tijd en heb niet het geduld om te onderzoeken hoe ik die dingen in orde moet brengen. Dat wordt me vaak verweten (maar Hendrik verplicht me dan zijn aanwijzingen stap voor stap te volgen, en, hoewel ik op dat moment denk dat ik liever zou een roman lezen, ben ik daarna zo blij met het resultaat)!
zondag 28 mei 2017
Homeopathie
Ik weet dat ik door deze post Hendrik zijn haren ten bergen ga doen rijzen en ik heb dus even geaarzeld (niet omdat ik het niet wil schrijven, wel omdat ik geen zin heb in eindeloze discussies omdat we allebei bij onze premisse blijven).
Toen ik deze ochtend gezond en opvallend fris ontwaakte, herinnerde ik me dat de enkele keren dat ik vroeger geholpen werd door een homeopathisch middeltje, ik vlak daarvoor ook enkele uren tot dagen (naargelang wat ik mankeerde) totaal van de kaart was.
Ik had daar niet aan gedacht toen ik de vorige dagen eigenlijk alleen zin had in slapen. Deze ochtend echter realiseerde ik me dat ik in feite hetzelfde had meegemaakt als al die vorige keren.
En nee hoor, ik heb geen "medicament" geslikt. Het middeltje blijft jaren werken, zolang je het zelf niet "antidoteert" - zoals dat genoemd wordt - door bijvoorbeeld koffie te drinken.
Ik stel wel vast dat ik genezen ben na 4 dagen terwijl Roger na het gemiddelde van 10 dagen voor een verkoudheidsvirus nog altijd hoest.
Ik stel alleen maar vast hé! 😏
Toen ik deze ochtend gezond en opvallend fris ontwaakte, herinnerde ik me dat de enkele keren dat ik vroeger geholpen werd door een homeopathisch middeltje, ik vlak daarvoor ook enkele uren tot dagen (naargelang wat ik mankeerde) totaal van de kaart was.
Ik had daar niet aan gedacht toen ik de vorige dagen eigenlijk alleen zin had in slapen. Deze ochtend echter realiseerde ik me dat ik in feite hetzelfde had meegemaakt als al die vorige keren.
En nee hoor, ik heb geen "medicament" geslikt. Het middeltje blijft jaren werken, zolang je het zelf niet "antidoteert" - zoals dat genoemd wordt - door bijvoorbeeld koffie te drinken.
Ik stel wel vast dat ik genezen ben na 4 dagen terwijl Roger na het gemiddelde van 10 dagen voor een verkoudheidsvirus nog altijd hoest.
Ik stel alleen maar vast hé! 😏
Uitgeziekt
Ik voelde het meteen toen ik wakker werd: ik ben genezen! Roger viel het ook op: 'Je hoest niet meer,' waren zijn eerste woorden. Dat hij nog wel hoestte, daar was ik vrij snel getuige van, maar deze nacht ben ik er niet van wakker geworden.
'Waarom doe je niet nog eens een rok aan met dit mooie weer?' vroeg Roger. Ja, waarom eigenlijk niet?
Dus keek ik mijn enkele rokken na (die ik, denk ik, al jaren niet meer gedragen heb) om te moeten vaststellen dat ik er een paar niet meer dicht kreeg! 😒
De paar andere rokken vond ik ofwel te chic voor waarschijnlijk een gewone veld- of boswandeling of vertoonden geen zak.
Dat laatste vraagt enige uitleg.
Mijn nieuwe smartphone is te groot voor het riemtasje waarin ik de vorige opborg. Ik stak de nieuwe tot nu dus in mijn broekzak.
Terwijl ik die rokken paste, herinnerde ik me een droom van vorige nacht. De droom was zo realistisch en opmerkelijk dat ik hem heb genoteerd in mijn droomboek, maar hier wil ik alleen vertellen dat mijn rugzak gestolen bleek en dat ik o zo blij was dat mijn smartphone daar niet in zat. Nu kon ik minstens meteen onder andere "cardstop" bellen.
Dus daarom niet: voorlopig trek ik geen rok of broek zonder zak aan!
We maakten inderdaad een - niet al te lange - wandeling, in de buurt van de kapel van Helshoven.
Het was nog heel warm en dus besloten we dat we een drankje hadden verdiend op het terras van De Kluizenaar.
Eigenaardig: dat café is echt heel eenvoudig (anders zag je ons daar niet) maar we merken telkens weer dat er veel pronkauto's in de buurt staan geparkeerd.
Deze avond een mail gevonden van Jan Gerits: of ik een factuur wilde maken voor de monografieën. Hij stuurde mij als voorbeeld een van de blijkbaar nieuwe facturen die meer lijken op een prozastukje in Word dan op een zakelijke factuur. En waarin uiteraard alles handmatig moet getypt en berekend worden.
Ik heb hem meteen de gevraagde factuur gemaakt (op basis van het werkblad dat ik destijds zelf had ontworpen) en opgestuurd.
Het feit dat op het gebied van facturen weer is afgestapt van de "automatisatie" die ik had ingevoerd terwijl ik penningmeester was, doet me (eigenlijk al lang) vermoeden dat de boekhouding opnieuw gebeurt met pen, papier en rekenmachientje.😠
En... dat dus al dat werk van mij voor niets is gebeurd!
'Waarom doe je niet nog eens een rok aan met dit mooie weer?' vroeg Roger. Ja, waarom eigenlijk niet?
Dus keek ik mijn enkele rokken na (die ik, denk ik, al jaren niet meer gedragen heb) om te moeten vaststellen dat ik er een paar niet meer dicht kreeg! 😒
De paar andere rokken vond ik ofwel te chic voor waarschijnlijk een gewone veld- of boswandeling of vertoonden geen zak.
Dat laatste vraagt enige uitleg.
Mijn nieuwe smartphone is te groot voor het riemtasje waarin ik de vorige opborg. Ik stak de nieuwe tot nu dus in mijn broekzak.
Terwijl ik die rokken paste, herinnerde ik me een droom van vorige nacht. De droom was zo realistisch en opmerkelijk dat ik hem heb genoteerd in mijn droomboek, maar hier wil ik alleen vertellen dat mijn rugzak gestolen bleek en dat ik o zo blij was dat mijn smartphone daar niet in zat. Nu kon ik minstens meteen onder andere "cardstop" bellen.
Dus daarom niet: voorlopig trek ik geen rok of broek zonder zak aan!
We maakten inderdaad een - niet al te lange - wandeling, in de buurt van de kapel van Helshoven.
 |
| Dit hebben we twee keer moeten lezen voor we het begrepen... omwille van de dt-fout en het gebrek aan punctuatie |
 |
| We vragen ons al jaren af wat er schuilgaat achter die poort (foto's Roger) |
Het was nog heel warm en dus besloten we dat we een drankje hadden verdiend op het terras van De Kluizenaar.
Eigenaardig: dat café is echt heel eenvoudig (anders zag je ons daar niet) maar we merken telkens weer dat er veel pronkauto's in de buurt staan geparkeerd.
Deze avond een mail gevonden van Jan Gerits: of ik een factuur wilde maken voor de monografieën. Hij stuurde mij als voorbeeld een van de blijkbaar nieuwe facturen die meer lijken op een prozastukje in Word dan op een zakelijke factuur. En waarin uiteraard alles handmatig moet getypt en berekend worden.
Ik heb hem meteen de gevraagde factuur gemaakt (op basis van het werkblad dat ik destijds zelf had ontworpen) en opgestuurd.
Het feit dat op het gebied van facturen weer is afgestapt van de "automatisatie" die ik had ingevoerd terwijl ik penningmeester was, doet me (eigenlijk al lang) vermoeden dat de boekhouding opnieuw gebeurt met pen, papier en rekenmachientje.😠
En... dat dus al dat werk van mij voor niets is gebeurd!
zaterdag 27 mei 2017
Uitzieken tijdens een hittegolf
Na een slechte nacht (wakker gebleven door mijn hoesten of wakker geworden door het hoesten van Roger) hebben we alle afspraken voor vandaag afgezegd. Ook naar de uitvaart van de moeder van vriend Paul P. zijn we niet gegaan: we zijn gewoon binnen gebleven.
Meer dan 32°C vandaag! Gelukkig is ons huis vrij koel (27°C op het warmste moment), wat niet het geval is voor de flats van Nany, Hendrik en Zeger. Onder andere Nany heeft gebeld en geklaagd over de hitte.
Ikzelf heb veel "gelezen" (eigenlijk meestal half geslapen in de relax met een boek op mijn schoot).
En deze avond heb ik eindelijk de brief van mijn Matadi-vriendin zonder pc beantwoord (alsook enkele mails).
Nu ik een nieuwe smartphone heb, is mijn smartwatch daar natuurlijk niet meer mee verbonden. Ik mailde dus naar Zeger om te weten wat ik moest doen. Hij gaf me uitleg (en vond ook dat het veel te warm is... en dat ik, zoals ik zelf al vermoedde, al gesteld zou geweest zijn met een veel goedkoper toestel: ik denk dat Zeger het beste begrijpt wat ik eigenlijk nodig heb) maar de uitgebreide aanwijzingen die ik daarna, op zijn raadgeving, online vond, ga ik toch door een meer "bevoegde" persoon laten volgen (dochter of een van de zonen?). Ikzelf ben toch zo onhandig op die gebieden!
Vandaag ook gezorgd voor de belastingaangifte (en Roger vloekte even vaak als ik).
Voor de rest heb ik dus liggen lezen of, beter gezegd, "uitzieken" (wat een mooi woord toch).
Deze avond laat begon Roger een boek te lezen van een KVLS-lid. Een boek dat ikzelf niet heb kunnen uitlezen omdat ik er te veel fouten in tegenkwam (en toch is het geredigeerd door de uitgever... en nagelezen door een goede kennis van ons). Roger heeft het ook opgegeven na nog geen 20 bladzijden: hij vond het echt stuntelig geschreven. Erg!
Ik ga voort "uitzieken"!
Meer dan 32°C vandaag! Gelukkig is ons huis vrij koel (27°C op het warmste moment), wat niet het geval is voor de flats van Nany, Hendrik en Zeger. Onder andere Nany heeft gebeld en geklaagd over de hitte.
Ikzelf heb veel "gelezen" (eigenlijk meestal half geslapen in de relax met een boek op mijn schoot).
En deze avond heb ik eindelijk de brief van mijn Matadi-vriendin zonder pc beantwoord (alsook enkele mails).
Nu ik een nieuwe smartphone heb, is mijn smartwatch daar natuurlijk niet meer mee verbonden. Ik mailde dus naar Zeger om te weten wat ik moest doen. Hij gaf me uitleg (en vond ook dat het veel te warm is... en dat ik, zoals ik zelf al vermoedde, al gesteld zou geweest zijn met een veel goedkoper toestel: ik denk dat Zeger het beste begrijpt wat ik eigenlijk nodig heb) maar de uitgebreide aanwijzingen die ik daarna, op zijn raadgeving, online vond, ga ik toch door een meer "bevoegde" persoon laten volgen (dochter of een van de zonen?). Ikzelf ben toch zo onhandig op die gebieden!
Vandaag ook gezorgd voor de belastingaangifte (en Roger vloekte even vaak als ik).
Voor de rest heb ik dus liggen lezen of, beter gezegd, "uitzieken" (wat een mooi woord toch).
Deze avond laat begon Roger een boek te lezen van een KVLS-lid. Een boek dat ikzelf niet heb kunnen uitlezen omdat ik er te veel fouten in tegenkwam (en toch is het geredigeerd door de uitgever... en nagelezen door een goede kennis van ons). Roger heeft het ook opgegeven na nog geen 20 bladzijden: hij vond het echt stuntelig geschreven. Erg!
Ik ga voort "uitzieken"!
vrijdag 26 mei 2017
Uitzieken nadat we onder andere een nieuwe smartphone kochten
Vandaag een oproep van Rogers broer: gisteren is weer een (aangetrouwde) neef (in de betekenis van "cousin", 71 jaar) overleden.
Roger heeft uren in de tuin gewerkt: gras afgereden, gesnoeid. Ik hielp hem even het snoeisel (en lege flessen) naar het containerpark te brengen maar voor de rest heb ik, buiten koken, bijna niets anders gedaan dan slapen vandaag. "Uitzieken" dus (ik zou niet weten hoe ik dat woord moet vertalen in het Frans).
We reden ook naar Sint-Truiden om eerst bij de tabakswinkel wat te gaan vragen over mijn damptoestel dat niet meer werkte nadat ik de coil vervangen had. De verkoper kreeg het in orde en gaf me een nieuwe coil (gratis).
Daarna kochten we die nieuwe smartphone voor mij (wat zijn die dingen toch duur! En dan kocht ik nog niet de duurste).
Het instellen van mijn nieuwe telefoon (na genoten te hebben van een Orval op het terras van "De Kluizenaar") ging niet zonder problemen (zelfs Hendrik kwam eraan te pas via de telefoon van Roger) maar zodra ik de nieuwe smartphone meenam naar de werkkamer kwam ineens alles vanzelf in orde.
Na het avondeten legde ik me in de relax met een boek en een blokje zwarte chocolade... en viel ik slaap tot bijna 22:30 uur. En eigenlijk wil ik nu maar één ding: opnieuw gaan slapen!
Mails worden dus later beantwoord, vrienden.
Roger heeft uren in de tuin gewerkt: gras afgereden, gesnoeid. Ik hielp hem even het snoeisel (en lege flessen) naar het containerpark te brengen maar voor de rest heb ik, buiten koken, bijna niets anders gedaan dan slapen vandaag. "Uitzieken" dus (ik zou niet weten hoe ik dat woord moet vertalen in het Frans).
We reden ook naar Sint-Truiden om eerst bij de tabakswinkel wat te gaan vragen over mijn damptoestel dat niet meer werkte nadat ik de coil vervangen had. De verkoper kreeg het in orde en gaf me een nieuwe coil (gratis).
Daarna kochten we die nieuwe smartphone voor mij (wat zijn die dingen toch duur! En dan kocht ik nog niet de duurste).
Het instellen van mijn nieuwe telefoon (na genoten te hebben van een Orval op het terras van "De Kluizenaar") ging niet zonder problemen (zelfs Hendrik kwam eraan te pas via de telefoon van Roger) maar zodra ik de nieuwe smartphone meenam naar de werkkamer kwam ineens alles vanzelf in orde.
Na het avondeten legde ik me in de relax met een boek en een blokje zwarte chocolade... en viel ik slaap tot bijna 22:30 uur. En eigenlijk wil ik nu maar één ding: opnieuw gaan slapen!
Mails worden dus later beantwoord, vrienden.
donderdag 25 mei 2017
Vechmaal
Roger stelde vandaag een wandeling voor in en rond Vechmaal. Ondanks de griepachtige pijn in mijn gewrichten en spieren heb ik ervan genoten... en het eigenaardige is dat, ondanks die verkoudheid, vooral de geuren en parfums mij opvielen.
De meidoorn is zo goed als uitgebloeid maar nu beginnen de vlier- en rozenstruiken. En... we kwamen ook de eerste klaprozen tegen.
Na die wandeling van meer dan een uur reden we naar Heks waar we een biertje dronken in de tuin van Stephane Malais (het was er vrij druk, dankzij het prachtige weer waarschijnlijk).
Voor de rest nog druk over en weer gemaild met Hendrik (gisterenavond laat zelfs getelefoneerd) in verband met de aankoop van een nieuwe smartphone voor mij. De beslissing is eindelijk genomen.
De meidoorn is zo goed als uitgebloeid maar nu beginnen de vlier- en rozenstruiken. En... we kwamen ook de eerste klaprozen tegen.
 |
| Foto's Roger |
Voor de rest nog druk over en weer gemaild met Hendrik (gisterenavond laat zelfs getelefoneerd) in verband met de aankoop van een nieuwe smartphone voor mij. De beslissing is eindelijk genomen.
woensdag 24 mei 2017
Uitvaart neef van Roger
Het werd een mooie, serene uitvaart met heel mooie muziek en teksten. Ik probeer, via nicht Jeannine, later te weten komen wie die heeft geschreven (nu was daar tijdens de koffietafel echt geen tijd voor).
Vlak na de dienst, toen we buiten stonden te wachten om naar de koffietafel te gaan, een KVLS-lid ontmoet: Gaston Vandereyken. Hij bleek een vriend te zijn geweest van Louis. Ook onze (ik ging bijna schrijven "vroegere" maar als we er ooit nog een nodig hebben, zullen we uiteraard weer een beroep doen op hem) notaris ontmoet die vol bewondering stond voor mijn dampen in plaats van roken en die zei dat hij zijn "slechte gewoonte" ook daardoor wilde vervangen.
Op de koffietafel weer veel neven en nichten (in de betekenis van "cousins") van Roger ontmoet en weer maakte iemand de terechte opmerking dat we zouden moeten zorgen voor een reünie die niets te maken heeft met een overlijden.
Roger en ik wilden daarna onze wekelijkse boodschappen doen in Sint-Truiden en hebben daar uren verloren: files, ongevallen.
O ja, en sinds deze ochtend ben ik aan het hoesten, hoewel ik de laatste dagen vermeed Roger te kussen😉.
Vlak na de dienst, toen we buiten stonden te wachten om naar de koffietafel te gaan, een KVLS-lid ontmoet: Gaston Vandereyken. Hij bleek een vriend te zijn geweest van Louis. Ook onze (ik ging bijna schrijven "vroegere" maar als we er ooit nog een nodig hebben, zullen we uiteraard weer een beroep doen op hem) notaris ontmoet die vol bewondering stond voor mijn dampen in plaats van roken en die zei dat hij zijn "slechte gewoonte" ook daardoor wilde vervangen.
Op de koffietafel weer veel neven en nichten (in de betekenis van "cousins") van Roger ontmoet en weer maakte iemand de terechte opmerking dat we zouden moeten zorgen voor een reünie die niets te maken heeft met een overlijden.
Roger en ik wilden daarna onze wekelijkse boodschappen doen in Sint-Truiden en hebben daar uren verloren: files, ongevallen.
O ja, en sinds deze ochtend ben ik aan het hoesten, hoewel ik de laatste dagen vermeed Roger te kussen😉.
dinsdag 23 mei 2017
Babysitten, vertalen en Oostland
Ik vond deze ochtend een vertaalopdracht bij het opstaan. Weer wilde ik die liefst niet weigeren en mailde dus dat ik die niet voor morgenavond kon afkrijgen.
Het is pas bij onze dochter, nadat we Eva hadden afgehaald bij onthaalmoeder Lutti, dat ik antwoord kreeg: dat was oké.
Het werd een rustige babysitdag vandaag: Elena en Matthias komen pas volgende nacht terug en Eva sliep vrij veel. En wilde terwijl ze wakker was, vooral verhaaltjes voorgelezen krijgen...
Onze dochter toonde ons haar laatste creaties: prachtige dingen! Het gaf me echt zin om zelf te beginnen naaien!
Omdat we deze week niet de buurtjes Millie en Lionel moesten afhalen, maakte Roger gebruik van het dutje van Eva om zijn zus te bezoeken. Ik bracht die tijd al lezend door.
Kort nadat Eva weer wakker was (en maar weinig at van haar fruitpap), kwam buurmeisje Anna er aan. Die begon te wenen toen ze hoorde dat Elena en Matthias er nog niet waren.
Daarop kwam Roger "thuis", die even buiten ging spelen met Eva terwijl dochterlief en ik zorgden voor het avondmaal: een heel lekker Indisch gerecht waarvan ze mij heeft beloofd het recept op te sturen.
We dronken nog samen een biertje op het terras terwijl Eva daar "al babbelend" rondliep en "fietste" (op haar driewieler, geduwd door haar mama of door mij).
Onze schoonzoon kwam veel vroeger thuis dan andere weken, zelfs voor dat onze dochter naar de naailes vertrok en dus konden Roger en ik vlak na het avondmaal naar huis vertrekken.
Thuis heb ik dan toch maar meteen voor die vertaling gezorgd... en daarna mailde Edith Oeyen mij de drukproeven van het volgend nummer van Oostland. Ik ben volop aan het nalezen!
Het is pas bij onze dochter, nadat we Eva hadden afgehaald bij onthaalmoeder Lutti, dat ik antwoord kreeg: dat was oké.
Het werd een rustige babysitdag vandaag: Elena en Matthias komen pas volgende nacht terug en Eva sliep vrij veel. En wilde terwijl ze wakker was, vooral verhaaltjes voorgelezen krijgen...
Onze dochter toonde ons haar laatste creaties: prachtige dingen! Het gaf me echt zin om zelf te beginnen naaien!
Omdat we deze week niet de buurtjes Millie en Lionel moesten afhalen, maakte Roger gebruik van het dutje van Eva om zijn zus te bezoeken. Ik bracht die tijd al lezend door.
Kort nadat Eva weer wakker was (en maar weinig at van haar fruitpap), kwam buurmeisje Anna er aan. Die begon te wenen toen ze hoorde dat Elena en Matthias er nog niet waren.
Daarop kwam Roger "thuis", die even buiten ging spelen met Eva terwijl dochterlief en ik zorgden voor het avondmaal: een heel lekker Indisch gerecht waarvan ze mij heeft beloofd het recept op te sturen.
We dronken nog samen een biertje op het terras terwijl Eva daar "al babbelend" rondliep en "fietste" (op haar driewieler, geduwd door haar mama of door mij).
Onze schoonzoon kwam veel vroeger thuis dan andere weken, zelfs voor dat onze dochter naar de naailes vertrok en dus konden Roger en ik vlak na het avondmaal naar huis vertrekken.
Thuis heb ik dan toch maar meteen voor die vertaling gezorgd... en daarna mailde Edith Oeyen mij de drukproeven van het volgend nummer van Oostland. Ik ben volop aan het nalezen!
maandag 22 mei 2017
Rust, vrienden en boeken
Het werd een rustige dag gisteren. Ik liet Roger uitzieken.
's Avonds waren we, samen met Charlie en Maj, uitgenodigd bij Bernadette en Juan Masondo. Maj had voorgesteld dat zij en Charlie ons zouden oppikken, wat betekende dat Roger niet moest rijden.
Het werd weer een gezellige avond met, na een aperitief en hapjes, een heel lekker etentje en interessante conversaties over kunst, literatuur, muziek, vroeger enzovoort. Maj had graag dat Juan wat zou spelen maar hij zei ons dat hij, bij gebrek aan tijd, al een maand zijn gitaar niet had aangeraakt en het dus niet wilde riskeren. Roger leek zich beter te voelen. Ik vrees wel dat ikzelf een beetje te fel heb "gestoeft" met alle werken die Roger in dit huis en in ons vroeger huis in Antwerpen heeft verricht!
Toen we rond 24 uur afscheid namen, bleken Bernadette en Juan zich te willen ontdoen van een hele reeks boeken... die Roger en ik in dank aanvaardden.
Het "toeval" wilde dat Maj en Charlie ook een pak boeken bij zich hadden die ze ons wilden geven!
Vandaag, ondanks het mooie weer, geen wandeling: Roger wilde nog wat rusten. Ik heb niet aangedrongen en de dag doorgebracht met enkele keren de wasmachine te laten draaien en... veel lectuur. Interessante boeken hebben we gekregen, over uiteenlopende onderwerpen zoals sociologie, filosofie, religie, gezondheid, enzovoort.
Koken hoefde niet, er waren nog voldoende restjes van vorige dagen.
's Avonds waren we, samen met Charlie en Maj, uitgenodigd bij Bernadette en Juan Masondo. Maj had voorgesteld dat zij en Charlie ons zouden oppikken, wat betekende dat Roger niet moest rijden.
Het werd weer een gezellige avond met, na een aperitief en hapjes, een heel lekker etentje en interessante conversaties over kunst, literatuur, muziek, vroeger enzovoort. Maj had graag dat Juan wat zou spelen maar hij zei ons dat hij, bij gebrek aan tijd, al een maand zijn gitaar niet had aangeraakt en het dus niet wilde riskeren. Roger leek zich beter te voelen. Ik vrees wel dat ikzelf een beetje te fel heb "gestoeft" met alle werken die Roger in dit huis en in ons vroeger huis in Antwerpen heeft verricht!
 |
| Ons vroeger huis in Antwerpen (foto geplukt van het internet) |
Het "toeval" wilde dat Maj en Charlie ook een pak boeken bij zich hadden die ze ons wilden geven!
Vandaag, ondanks het mooie weer, geen wandeling: Roger wilde nog wat rusten. Ik heb niet aangedrongen en de dag doorgebracht met enkele keren de wasmachine te laten draaien en... veel lectuur. Interessante boeken hebben we gekregen, over uiteenlopende onderwerpen zoals sociologie, filosofie, religie, gezondheid, enzovoort.
Koken hoefde niet, er waren nog voldoende restjes van vorige dagen.
zaterdag 20 mei 2017
En nog een overlijden
Roger is al gaan slapen, ik luisterde nog even naar Françoise Hardy en schreef de vorige post toen ik een mail kreeg van vriendin ML: haar zus is overleden.
Een overlijden en een bezoek
De tafel was gedekt en Roger rustte nog wat in afwachting van ons bezoek toen ik een oproep kreeg van zijn nicht Jeannine. Haar broer Louis (hier geïnterviewd door Maj Vandergeten) is gisteren overleden. Of we het nieuws aan Rogers zussen en broer wilden vertellen.
Kort daarop kwamen onze vrienden uit Ronse aan. Het werd, na een kort aperitief, een eerder ingetogen middagmaal. Zij moesten immers onlangs ook een overlijden verwerken.
Toch hebben we nog veel gelachen bij het ophalen aan gezamenlijke herinneringen, hebben we onze laatste nieuwtjes uitgewisseld en was er tijd voor een niet te lange (om Roger niet te vermoeien) wandeling in Veulen, met een bezoekje aan de mooie kerk.
Toen Roger deze avond, na het vertrek van onze vrienden, zijn zus opbelde, bleek die door nicht Jeannine al op de hoogte te zijn gebracht van het overlijden van Louis.
Kort daarop kwamen onze vrienden uit Ronse aan. Het werd, na een kort aperitief, een eerder ingetogen middagmaal. Zij moesten immers onlangs ook een overlijden verwerken.
Toch hebben we nog veel gelachen bij het ophalen aan gezamenlijke herinneringen, hebben we onze laatste nieuwtjes uitgewisseld en was er tijd voor een niet te lange (om Roger niet te vermoeien) wandeling in Veulen, met een bezoekje aan de mooie kerk.
Toen Roger deze avond, na het vertrek van onze vrienden, zijn zus opbelde, bleek die door nicht Jeannine al op de hoogte te zijn gebracht van het overlijden van Louis.
vrijdag 19 mei 2017
Over suiker, snelle koolhydraten, verslaving en gezondheid
Ik keek deze avond nog naar een filmpje over die dingen en herkende wat ik zelf wil doen: suiker in al zijn vormen vermijden.
Maar mij lukt het niet: ik kan toch niet telkens weigeren een dessert te eten bij vrienden; of, in plaats van zo weinig mogelijk pasta te nemen, helemaal geen spaghetti opscheppen als we die ergens krijgen voorgeschoteld?
Maar... bedenk ik ineens, misschien moet ik zelf ook vertellen dat ik met zulk onderzoek bezig ben? Ja maar, dan zal iedereen mij vragen voor wie ik dat onderzoek verricht! Voor mezelf, omdat ik er een boek wil over schrijven, zou dat volstaan als antwoord?
Ik vrees van niet!
En toch heb ik heel veel zin om het te proberen (alleen chocola met minstens 81% cacao staat dan nog op mijn lijst toegelaten zoetigheden en ik weet dat ik niet meer nodig heb).
Maar hoe zit het met bier? Ik lees en hoor tegenstrijdige berichten daarover. Bij het brouwen worden suikers omgezet in alcohol, dat is duidelijk. Maar alcohol wordt dan weer door ons lichaam omgezet in glucose (een soort suiker dus) las ik ooit.
Kan iemand mij zeggen hoe het precies in elkaar zit? En waarom bierdrinkers (zoals ik) zelfs als ze slank zijn, de neiging hebben een buikje te ontwikkelen?
Maar mij lukt het niet: ik kan toch niet telkens weigeren een dessert te eten bij vrienden; of, in plaats van zo weinig mogelijk pasta te nemen, helemaal geen spaghetti opscheppen als we die ergens krijgen voorgeschoteld?
Maar... bedenk ik ineens, misschien moet ik zelf ook vertellen dat ik met zulk onderzoek bezig ben? Ja maar, dan zal iedereen mij vragen voor wie ik dat onderzoek verricht! Voor mezelf, omdat ik er een boek wil over schrijven, zou dat volstaan als antwoord?
Ik vrees van niet!
En toch heb ik heel veel zin om het te proberen (alleen chocola met minstens 81% cacao staat dan nog op mijn lijst toegelaten zoetigheden en ik weet dat ik niet meer nodig heb).
Maar hoe zit het met bier? Ik lees en hoor tegenstrijdige berichten daarover. Bij het brouwen worden suikers omgezet in alcohol, dat is duidelijk. Maar alcohol wordt dan weer door ons lichaam omgezet in glucose (een soort suiker dus) las ik ooit.
Kan iemand mij zeggen hoe het precies in elkaar zit? En waarom bierdrinkers (zoals ik) zelfs als ze slank zijn, de neiging hebben een buikje te ontwikkelen?
"Rustige" dag
Roger voelde zich nog steeds niet goed dus maakten we er een rustige dag van.
Ik kookte al een groot deel voor morgen (we ontvangen dan vrienden) en was daardoor even zo in de war dat ik een vriendin over een afspraak voor zondag mailde: "We zullen morgen...."
Ik dacht duidelijk even dat het al zaterdag was. Gelukkig kreeg ik prompt een antwoord waardoor ik mijn vergissing inzag.
Kort daarna een telefoontje van Nany: een van haar vriendinnen ligt op sterven. Deze avond een mail van zus Bie: die vriendin is ondertussen overleden, belde onze moeder Nany haar deze avond.
Bij wijze van ontspanning keek ik na al dat koken naar trouwfoto's van tante Izzy. Ze had er me deze ochtend een link naartoe gemaild. Prachtige foto's van blijkbaar een fantastisch huwelijk (en zoveel mooie zelfgemaakte dingetjes: ik werd me weer heel fel bewust van mijn gebrek aan handigheid en creativiteit😒).
Roger rustte ondertussen zoveel mogelijk uit.
Ikzelf nam daarna de keuken onder handen en merkte daarna voor de zoveelste keer op dat, als ik klaar ben met de schoonmaak, ik eigenlijk al mag herbeginnen. Wat heb ik toch een hekel aan dat "huisvrouw zijn"!
Ik herinner me dat, lang geleden nu, Roger ook een hekel kreeg aan zijn job en dat we hadden afgesproken dat ik opnieuw werk buitenshuis zou zoeken. Zodra mijn inkomsten de zijnen zouden benaderen, zou hij zijn job opzeggen en voor het huishouden zorgen. Ik vond heel snel een job als leerkracht Frans maar ik merkte ook snel dat Roger geen tijd noch zin had om veel te helpen in het huishouden. Ik besefte ook al gauw dat het jaren zou duren voor mijn loon dat van Roger nog maar een beetje zou benaderen.
Voor ons avondmaal had ik een restje goulash uit de diepvriezer gehaald maar eerst aten we een blikje in olie opgelegde ansjovis met wat brood en daarna bleken we allebei geen honger meer te hebben: de goulash werd in de koelkast opgeborgen voor hopelijk zondagmiddag.
Iets over 22 uur zei Roger me dat hij ging slapen, of toch tenminste op bed liggen: zijn verkoudheid!
En ik zit hier dus nog een poosje in m'n eentje.
Elke avond hoor ik nog geluid in de tuin. Roger en ik denken nu niet meer dat het een kip is, wel een gans of zo. Eigenaardig genoeg schuift het uur telkens een beetje op: deze avond liet de vogel zich pas horen rond 22:30 uur. We hebben nog niet kunnen achterhalen welke vogel het is: op dat uur zitten we al lang niet meer in de keuken en als we vlak daarna gaan kijken, is er niets meer te zien.
In de wei zitten uilen, dat horen we duidelijk elke avond! Met, meende ik deze avond te herkennen, een jong.
Ik kookte al een groot deel voor morgen (we ontvangen dan vrienden) en was daardoor even zo in de war dat ik een vriendin over een afspraak voor zondag mailde: "We zullen morgen...."
Ik dacht duidelijk even dat het al zaterdag was. Gelukkig kreeg ik prompt een antwoord waardoor ik mijn vergissing inzag.
Kort daarna een telefoontje van Nany: een van haar vriendinnen ligt op sterven. Deze avond een mail van zus Bie: die vriendin is ondertussen overleden, belde onze moeder Nany haar deze avond.
Bij wijze van ontspanning keek ik na al dat koken naar trouwfoto's van tante Izzy. Ze had er me deze ochtend een link naartoe gemaild. Prachtige foto's van blijkbaar een fantastisch huwelijk (en zoveel mooie zelfgemaakte dingetjes: ik werd me weer heel fel bewust van mijn gebrek aan handigheid en creativiteit😒).
Roger rustte ondertussen zoveel mogelijk uit.
Ikzelf nam daarna de keuken onder handen en merkte daarna voor de zoveelste keer op dat, als ik klaar ben met de schoonmaak, ik eigenlijk al mag herbeginnen. Wat heb ik toch een hekel aan dat "huisvrouw zijn"!
Ik herinner me dat, lang geleden nu, Roger ook een hekel kreeg aan zijn job en dat we hadden afgesproken dat ik opnieuw werk buitenshuis zou zoeken. Zodra mijn inkomsten de zijnen zouden benaderen, zou hij zijn job opzeggen en voor het huishouden zorgen. Ik vond heel snel een job als leerkracht Frans maar ik merkte ook snel dat Roger geen tijd noch zin had om veel te helpen in het huishouden. Ik besefte ook al gauw dat het jaren zou duren voor mijn loon dat van Roger nog maar een beetje zou benaderen.
Voor ons avondmaal had ik een restje goulash uit de diepvriezer gehaald maar eerst aten we een blikje in olie opgelegde ansjovis met wat brood en daarna bleken we allebei geen honger meer te hebben: de goulash werd in de koelkast opgeborgen voor hopelijk zondagmiddag.
Iets over 22 uur zei Roger me dat hij ging slapen, of toch tenminste op bed liggen: zijn verkoudheid!
En ik zit hier dus nog een poosje in m'n eentje.
Elke avond hoor ik nog geluid in de tuin. Roger en ik denken nu niet meer dat het een kip is, wel een gans of zo. Eigenaardig genoeg schuift het uur telkens een beetje op: deze avond liet de vogel zich pas horen rond 22:30 uur. We hebben nog niet kunnen achterhalen welke vogel het is: op dat uur zitten we al lang niet meer in de keuken en als we vlak daarna gaan kijken, is er niets meer te zien.
In de wei zitten uilen, dat horen we duidelijk elke avond! Met, meende ik deze avond te herkennen, een jong.
donderdag 18 mei 2017
Ik was het vergeten...
... hoe belabberd je je kunt voelen ten gevolge van een banale verkoudheid. Vandaag werd ik eraan herinnerd door Roger die zich echt niet goed voelde. Geen wandeling dus na mijn bezoek aan de oogarts, tenzij ons stappen van de parkeerplaats aan de rand van de stad naar kapsalon Atlas in Sint-Truiden (waar Roger zijn haar liet knippen omdat onze dorpskapper geen tijd had wegens communiefeesten) en daarna ons rondlopen in Colruyt daarvoor kunnen doorgaan.
Voor de rest liet ik hem zoveel mogelijk rusten, heb ik zelfs zelf de stofzuiger gehanteerd op de verdieping (gewoonlijk is hij het die stofzuigt, wat hem trouwens sowieso ook beweging oplevert).
En ik heb dus ook niet aangedrongen op het gaan kopen van een nieuwe smartphone (dat was ook mijn antwoord op een van de vele vragen van Hendrik tijdens ons lang telefoongesprek deze avond na het eten). Dat doen we wel volgende week of zo: eerst Roger wat laten bekomen, want volgend weekend wordt weer vrij druk. Aangenaam druk normaal gezien (omdat we vrienden zullen terugzien) maar ik vroeg me even serieus af of ik onze afspraken niet moest afzeggen. 'Nee hoor,' zei Roger.
Voor de rest vandaag: enkele uren schoongemaakt, gebeld met Nany en enkele mails beantwoord. Nu ga ik eindelijk nog even lezen. Zeggen dat ik ooit dacht dat ik veel meer tijd voor mezelf zou hebben eens ik oud ben!
Voor de rest liet ik hem zoveel mogelijk rusten, heb ik zelfs zelf de stofzuiger gehanteerd op de verdieping (gewoonlijk is hij het die stofzuigt, wat hem trouwens sowieso ook beweging oplevert).
En ik heb dus ook niet aangedrongen op het gaan kopen van een nieuwe smartphone (dat was ook mijn antwoord op een van de vele vragen van Hendrik tijdens ons lang telefoongesprek deze avond na het eten). Dat doen we wel volgende week of zo: eerst Roger wat laten bekomen, want volgend weekend wordt weer vrij druk. Aangenaam druk normaal gezien (omdat we vrienden zullen terugzien) maar ik vroeg me even serieus af of ik onze afspraken niet moest afzeggen. 'Nee hoor,' zei Roger.
Voor de rest vandaag: enkele uren schoongemaakt, gebeld met Nany en enkele mails beantwoord. Nu ga ik eindelijk nog even lezen. Zeggen dat ik ooit dacht dat ik veel meer tijd voor mezelf zou hebben eens ik oud ben!
woensdag 17 mei 2017
Heel warm vandaag!
Het was heel warm vandaag (tot bijna 30°C) en ik drong dus echt niet aan op een wandeling. Temeer omdat Roger, terwijl ik de salon aan het schoonmaken was, voorstelde zelf te stofzuigen. Ik besloot dat hij daardoor en door onze boodschappen, in de Action en bij onze bierleverancier, voldoende beweging had gekregen. Roger voelt zich immers nog niet 100% (hij blijkt een serieuze verkoudheid te hebben).
Een vrij lange babbel gevoerd met Lieve (van de bierhandel) over het wel en wee van onze kinderen en weer moest ik vaststellen dat je als moeder ook na het loslaten bezorgd blijft!
En ik... kreeg, onder andere omdat Roger mij hielp bij dat schoonmaken, veel tijd voor lectuur. Ik ben "Vang me als ik val" van Nicci French aan het lezen. Heel spanend maar tegelijk begin ik weerkerende thema's te herkennen in de romans van dat duo, al is het maar het zo vaak douchen of baden.😄
Een vrij lange babbel gevoerd met Lieve (van de bierhandel) over het wel en wee van onze kinderen en weer moest ik vaststellen dat je als moeder ook na het loslaten bezorgd blijft!
En ik... kreeg, onder andere omdat Roger mij hielp bij dat schoonmaken, veel tijd voor lectuur. Ik ben "Vang me als ik val" van Nicci French aan het lezen. Heel spanend maar tegelijk begin ik weerkerende thema's te herkennen in de romans van dat duo, al is het maar het zo vaak douchen of baden.😄
dinsdag 16 mei 2017
Rustige babysitdag
Eva kwam weer heel gewillig met ons mee van bij onthaalmoeder Lutti en "vertelde" van alles terwijl we naar "huis" reden.
Terwijl ik voor koffie en thee zorgde, liep ze rond met de stokpaardjes (twee tegelijk) en met de cowboy-hoed van Matthias op haar hoofd.
Haar mama kwam thuis en toonde ons haar creaties van vorige week. Onze dochter volgt immers sinds een paar weken een reeks naailessen en heeft, buiten de opgelegde oefeningen, op eigen houtje al heel veel ontworpen voor de kinderen: tassen, hoedjes, shorts, enzovoort. De meeste dingen moest ze ons op foto tonen, want Elena en Matthias, die op reis zijn met hun andere grootouders, hebben die meegenomen.
Onze dochter is handig, creatief en inventief, dus was ik niet echt verrast maar ik bewonderde wel het feit dat ze, ondanks haar drukke dagen, tijd vond om die mooie dingetjes te maken. Ik heb het al vaker gezegd: ik ben soms jaloers op de handigheid van mijn familieleden!
Kort na het middageten werd Eva moe en werd ze naar haar bedje gebracht. Eerst was Roger van plan geweest zijn zus te bezoeken tijdens dat dutje... maar hij voelde zich grieperig en heeft een groot deel van de middag zitten dommelen.
Rond 15 uur vernamen we van onze dochter (die lessen aan het voorbereiden was) dat ze de buurtjes Millie en Lionel moest afhalen van school: vermits Roger toen net wakker schoot, stelde hij voor zelf te rijden.
De buurtjes, die nog het gezelschap kregen van buurmeisje Anna, bezorgden me amper werk: ze gingen meteen in de tuin spelen en kwamen enkel binnen voor een stuk fruit en een drankje.
Eva werd wakker en at haar fruitpap helemaal zelfstandig op waarna ook zij op de schommel mocht gaan genieten van het prachtige weer.
Voor het avondeten maakte ik soep van een restje broccoli van gisteren en warmde dochterlief een lasagne op die ze zondag zelf had bereid (bijzonder lekker maar ja, weer deegwaren gegeten dus).
Onze dochter vertrok en Eva speelde nog wat, weer vooral met de stokpaardjes. Ook wilde ze tekenen en uiteraard moest ik voorlezen. Rond 20 uur probeerde ik haar een laatste flesje te laten drinken maar daar had ze duidelijk geen zin meer in. Rond 20:30 uur brachten we haar naar bed.
Iets over 22 uur kwam onze schoonzoon thuis en reden wij terug naar Limburg.
Terwijl ik voor koffie en thee zorgde, liep ze rond met de stokpaardjes (twee tegelijk) en met de cowboy-hoed van Matthias op haar hoofd.
Haar mama kwam thuis en toonde ons haar creaties van vorige week. Onze dochter volgt immers sinds een paar weken een reeks naailessen en heeft, buiten de opgelegde oefeningen, op eigen houtje al heel veel ontworpen voor de kinderen: tassen, hoedjes, shorts, enzovoort. De meeste dingen moest ze ons op foto tonen, want Elena en Matthias, die op reis zijn met hun andere grootouders, hebben die meegenomen.
Onze dochter is handig, creatief en inventief, dus was ik niet echt verrast maar ik bewonderde wel het feit dat ze, ondanks haar drukke dagen, tijd vond om die mooie dingetjes te maken. Ik heb het al vaker gezegd: ik ben soms jaloers op de handigheid van mijn familieleden!
Kort na het middageten werd Eva moe en werd ze naar haar bedje gebracht. Eerst was Roger van plan geweest zijn zus te bezoeken tijdens dat dutje... maar hij voelde zich grieperig en heeft een groot deel van de middag zitten dommelen.
Rond 15 uur vernamen we van onze dochter (die lessen aan het voorbereiden was) dat ze de buurtjes Millie en Lionel moest afhalen van school: vermits Roger toen net wakker schoot, stelde hij voor zelf te rijden.
De buurtjes, die nog het gezelschap kregen van buurmeisje Anna, bezorgden me amper werk: ze gingen meteen in de tuin spelen en kwamen enkel binnen voor een stuk fruit en een drankje.
Eva werd wakker en at haar fruitpap helemaal zelfstandig op waarna ook zij op de schommel mocht gaan genieten van het prachtige weer.
 |
| Eigen foto's |
Voor het avondeten maakte ik soep van een restje broccoli van gisteren en warmde dochterlief een lasagne op die ze zondag zelf had bereid (bijzonder lekker maar ja, weer deegwaren gegeten dus).
Onze dochter vertrok en Eva speelde nog wat, weer vooral met de stokpaardjes. Ook wilde ze tekenen en uiteraard moest ik voorlezen. Rond 20 uur probeerde ik haar een laatste flesje te laten drinken maar daar had ze duidelijk geen zin meer in. Rond 20:30 uur brachten we haar naar bed.
Iets over 22 uur kwam onze schoonzoon thuis en reden wij terug naar Limburg.
maandag 15 mei 2017
Lili
Vandaag eindelijk nog eens gebeld met onze Matadi-vriend Roger (zijn vrouw Lily was op stap met een vriendin). Blijkbaar moet ik dat inderdaad vaker doen: hij bleek zo blij en had zoveel te vertellen dat ik zelfs de kans niet kreeg om te zeggen dat we ons schaap Boris kwijt zijn.
Deze avond, na nog een telefoontje van Bernadette, omdat er iets mis is met haar tablet waardoor ze mijn laatste mail niet kon beantwoorden, en van Hendrik (op mijn smartphone omdat die van Roger hier in huis niet bereikbaar bleek maar oproep in feite bedoeld voor Roger, nog eens om te praten over die aankoop van een nieuwe telefoon voor mij), nog eens gekeken naar "Lili".
Ik heb die film voor het eerst gezien in april 1954. Als mijn herinnering goed is, op de avond nadat we in Leopoldstad in Congo aankwamen, vlak voor we naar Matadi zouden verder reizen (en bij die herinnering vraag ik me telkens af wat mijn ouders dan hebben gedaan met mijn zus die toen 11 maanden oud was; dat moet ik echt eens vragen aan Nany).
Ik was toen net geen 4 jaar en half maar hield daarna blijvend herinneringen over aan bepaalde betoverende taferelen uit die film zonder hem echt te hebben begrepen.
Later heb ik die film zeker nog twee keer bekeken en... deze avond dus nog eens. Prachtig, echt!
Deze avond, na nog een telefoontje van Bernadette, omdat er iets mis is met haar tablet waardoor ze mijn laatste mail niet kon beantwoorden, en van Hendrik (op mijn smartphone omdat die van Roger hier in huis niet bereikbaar bleek maar oproep in feite bedoeld voor Roger, nog eens om te praten over die aankoop van een nieuwe telefoon voor mij), nog eens gekeken naar "Lili".
Ik heb die film voor het eerst gezien in april 1954. Als mijn herinnering goed is, op de avond nadat we in Leopoldstad in Congo aankwamen, vlak voor we naar Matadi zouden verder reizen (en bij die herinnering vraag ik me telkens af wat mijn ouders dan hebben gedaan met mijn zus die toen 11 maanden oud was; dat moet ik echt eens vragen aan Nany).
Ik was toen net geen 4 jaar en half maar hield daarna blijvend herinneringen over aan bepaalde betoverende taferelen uit die film zonder hem echt te hebben begrepen.
Later heb ik die film zeker nog twee keer bekeken en... deze avond dus nog eens. Prachtig, echt!
zondag 14 mei 2017
Over een lodderoog,Heks en stilte
Tot wanneer we deze middag vrij laat een wandeling maakten van de begraafplaats in Heks naar het Monnikenhof, langs de vroegere tramzate, heb ik niets gehad aan deze zondag.
Ik werd immers weer wakker (jaja, uiteindelijk ben ik in slaap gevallen) met een lodderoog. En dus "onderging" ik alles als een bijna blinde: brunch, drink, enzovoort. Wat zou ik het erg vinden als ik echt blind zou worden!
Tijdens de wandeling voelde ik eindelijk de pijn wegtrekken en kon ik na een poosje weer gewoon zien.
Na het avondeten, net toen ik wilde beginnen te lezen in een volgend boek van Nicci French (ik was zo blij dat ik weer gewoon kon zien!), een lang telefoontje van Nany. Ik had uiteraard niet veel te vertellen over mijn dag maar zij des te meer, gelukkig voor haar!
Gisteren, tijdens ons etentje, voerden we een discussie over de voordelen en nadelen van de telefoon versus e-mail. Het viel mij op dat alleen mijn zus Bie en ik (en Roger in mindere mate maar hij is dan ook niet iemand die veel telefoneert of e-mailt) de voordelen van e-mail inzagen.
En ineens bedacht ik dat ik vaker moet denken aan mensen die wel veel belang hechten aan contacten via de telefoon (zoals onze Matadi-vrienden Lily en Roger).
Ja maar (en dat argument voerde ik gisteren aan): aan een telefoontje verlies je gemakkelijk een half uur tot één uur op momenten waarop je eigenlijk die tijd nodig hebt voor je werk (of lectuur). Een mail schrijf je als je zelf bepaalt dat je er de tijd voor kunt of wilt maken en de ontvanger antwoordt wanneer het hem past.
De telefoonliefhebbers zagen het echter anders: telefoon heeft het voordeel dat je een stem hoort.
Waarop de conversatie verderging over praten en/of niet praten. Nany (die graag praat) klaagde dat ze soms een hele dag niet kon praten omdat ze niemand ontmoette. Die dagen zijn zeldzaam, gaf ze toe, maar ze kan er slecht tegen.
Toen ik vertelde dat Roger en ik op sommige dagen bijna niets tot zo goed als niets tegen elkaar zeggen, leek ze dat niet te begrijpen. Ook mijn broertje vertelde dat hij na een dag in zijn apotheek (en dus constant verplicht praten met klanten) soms echt nood heeft aan een stille avond.
Tante José opperde toen dat samen zwijgen (omdat er niets te zeggen valt hé, niet omdat er ruzie is) misschien minder erg is dan te moeten zwijgen omdat je alleen bent.
Ik dacht toen even na en probeerde me te herinneren hoe ik het aanvoelde al die keren dat Roger in het ziekenhuis verbleef. En... ik moet toegeven dat ik toen nogal gemakkelijk in gesprek geraakte met andere bezoekers (vooral omdat ik toen buiten het ziekenhuis ging roken) maar zelf iemand zoeken om mee te "babbelen" heb ik nooit gedaan.
Ik werd immers weer wakker (jaja, uiteindelijk ben ik in slaap gevallen) met een lodderoog. En dus "onderging" ik alles als een bijna blinde: brunch, drink, enzovoort. Wat zou ik het erg vinden als ik echt blind zou worden!
Tijdens de wandeling voelde ik eindelijk de pijn wegtrekken en kon ik na een poosje weer gewoon zien.
 |
| Aan de ingang van het Monnikenhof |
 |
| Vroegere trambedding ( foto's Roger) |
Gisteren, tijdens ons etentje, voerden we een discussie over de voordelen en nadelen van de telefoon versus e-mail. Het viel mij op dat alleen mijn zus Bie en ik (en Roger in mindere mate maar hij is dan ook niet iemand die veel telefoneert of e-mailt) de voordelen van e-mail inzagen.
En ineens bedacht ik dat ik vaker moet denken aan mensen die wel veel belang hechten aan contacten via de telefoon (zoals onze Matadi-vrienden Lily en Roger).
Ja maar (en dat argument voerde ik gisteren aan): aan een telefoontje verlies je gemakkelijk een half uur tot één uur op momenten waarop je eigenlijk die tijd nodig hebt voor je werk (of lectuur). Een mail schrijf je als je zelf bepaalt dat je er de tijd voor kunt of wilt maken en de ontvanger antwoordt wanneer het hem past.
De telefoonliefhebbers zagen het echter anders: telefoon heeft het voordeel dat je een stem hoort.
Waarop de conversatie verderging over praten en/of niet praten. Nany (die graag praat) klaagde dat ze soms een hele dag niet kon praten omdat ze niemand ontmoette. Die dagen zijn zeldzaam, gaf ze toe, maar ze kan er slecht tegen.
Toen ik vertelde dat Roger en ik op sommige dagen bijna niets tot zo goed als niets tegen elkaar zeggen, leek ze dat niet te begrijpen. Ook mijn broertje vertelde dat hij na een dag in zijn apotheek (en dus constant verplicht praten met klanten) soms echt nood heeft aan een stille avond.
Tante José opperde toen dat samen zwijgen (omdat er niets te zeggen valt hé, niet omdat er ruzie is) misschien minder erg is dan te moeten zwijgen omdat je alleen bent.
Ik dacht toen even na en probeerde me te herinneren hoe ik het aanvoelde al die keren dat Roger in het ziekenhuis verbleef. En... ik moet toegeven dat ik toen nogal gemakkelijk in gesprek geraakte met andere bezoekers (vooral omdat ik toen buiten het ziekenhuis ging roken) maar zelf iemand zoeken om mee te "babbelen" heb ik nooit gedaan.
zaterdag 13 mei 2017
Aanbidden?
Het gebeurt heel zelden maar deze nacht had ik weer prijs: niet kunnen slapen.
En ik las dus, uiteraard, onder andere kranten online waarbij ik me herinnerde dat Roger, na mijn lang gesprek met Hendrik, mij er op attent had gemaakt dat (in Knack) geschreven werd dat de paus had gezegd dat de twee Portugese herdertjes, die pas werden heilig verklaard, nu mochten "aanbeden" worden. Foei toch! Waarschijnlijk gaat het hier over een slechte vertaling, want een "heilige" wordt nooit aanbeden, zelfs "Onze lieve vrouw" geniet niet van dat "privilege" in de Katholieke Kerk.
Ze mogen wel "vereerd" worden, maar dat is iets heel anders!
En ik las dus, uiteraard, onder andere kranten online waarbij ik me herinnerde dat Roger, na mijn lang gesprek met Hendrik, mij er op attent had gemaakt dat (in Knack) geschreven werd dat de paus had gezegd dat de twee Portugese herdertjes, die pas werden heilig verklaard, nu mochten "aanbeden" worden. Foei toch! Waarschijnlijk gaat het hier over een slechte vertaling, want een "heilige" wordt nooit aanbeden, zelfs "Onze lieve vrouw" geniet niet van dat "privilege" in de Katholieke Kerk.
Ze mogen wel "vereerd" worden, maar dat is iets heel anders!
Kleine familiereünie ter gelegenheid van de 86 jaar van Nany
Iets voor 16 uur kwamen Roger en ik aan bij mijn moeder Nany waar zus Bie kilo's pas geoogste uien voor ons had gedeponeerd (heel fel bedankt, zusje!).
We zorgden samen voor Nany haar boodschappen in Colruyt waar het ongelooflijk druk was. Roger en ik vroegen ons af of het bij ons even druk is op zaterdag.
Nany had pas haar aankopen opgeborgen, mij een van haar te klein geworden jasjes laten passen dat ik heel dankbaar aanvaard heb vermits het mij paste en ik het mooi vond, toen tante José er ook aankwam.
Samen dronken we een glaasje wijn en rond 20 uur besloten we naar Colmar te rijden.
Mijn broertje had daar een tafel voor 8 gereserveerd.
We waren pas geïnstalleerd toen zus Bie met haar man en mijn broertje plus zijn vrouwtje verschenen.
Het werd een heel gezellige maaltijd maar ik bedacht dat we eigenlijk toch iets vaker zouden moeten samenkomen.
Iets over 22:30 uur namen we afscheid van elkaar, brachten Roger en ik Nany en tante José terug naar huis (ze wonen tegenover elkaar) en reden wij terug naar Limburg.
We waren nog niet thuis of ik kreeg een telefoonoproep van Hendrik. Weer net geen uur gebabbeld (terwijl ik ondertussen met één hand de poort had opengedaan, mijn jas had uitgetrokken en de smartphone, waarmee ik aan het telefoneren was, aansloot op de lader waardoor mijn bewegingsvrijheid serieus werd ingeperkt).
Het gesprek ging onder andere over die aankoop van een nieuwe smartphone voor mij en weer deinsde ik een beetje terug bij het horen van de prijzen. Eigenaardig: Roger heeft daarna online goedkopere, volgens hem goede smartphones gevonden. Hij en Hendrik moeten dat maar eens uitpluizen!
Hendrik sprak ook over de recente cyberaanval: hij kent enkele mensen die erdoor getroffen zijn, die, tegen de raadgevingen van de overheid in, het "losgeld" hebben betaald en terug aan hun bestanden zijn geraakt. En, beweert Hendrik, alle mensen die de raad om niet te betalen volgen, zullen al hun gegevens definitief kwijt zijn.
Ik hoop uiteraard dat wij gespaard blijven (en ik vrees dat onze back-ups daarvoor niet voldoen: vermits die externe back-upschijf is verbonden met de pc, kan een virus, denk ik toch, ook van de pc naar die schijf migreren) maar als we het zitten zouden hebben, ik denk dat ik ook zou betalen: onze bestanden bevatten te veel belangrijke gegevens.
Tijdens ons etentje deze avond, ter gelegenheid van Nany's verjaardag dus, viel me op hoe huiverig mijn broertje de apotheker staat tegenover informatica. Eigenaardig, want de website van zijn apotheek mag er zijn (maar wordt uiteraard niet door hem bijgehouden).
We zorgden samen voor Nany haar boodschappen in Colruyt waar het ongelooflijk druk was. Roger en ik vroegen ons af of het bij ons even druk is op zaterdag.
Nany had pas haar aankopen opgeborgen, mij een van haar te klein geworden jasjes laten passen dat ik heel dankbaar aanvaard heb vermits het mij paste en ik het mooi vond, toen tante José er ook aankwam.
Samen dronken we een glaasje wijn en rond 20 uur besloten we naar Colmar te rijden.
Mijn broertje had daar een tafel voor 8 gereserveerd.
We waren pas geïnstalleerd toen zus Bie met haar man en mijn broertje plus zijn vrouwtje verschenen.
Het werd een heel gezellige maaltijd maar ik bedacht dat we eigenlijk toch iets vaker zouden moeten samenkomen.
 |
| Tante José en Nany (foto's Roger) |
We waren nog niet thuis of ik kreeg een telefoonoproep van Hendrik. Weer net geen uur gebabbeld (terwijl ik ondertussen met één hand de poort had opengedaan, mijn jas had uitgetrokken en de smartphone, waarmee ik aan het telefoneren was, aansloot op de lader waardoor mijn bewegingsvrijheid serieus werd ingeperkt).
Het gesprek ging onder andere over die aankoop van een nieuwe smartphone voor mij en weer deinsde ik een beetje terug bij het horen van de prijzen. Eigenaardig: Roger heeft daarna online goedkopere, volgens hem goede smartphones gevonden. Hij en Hendrik moeten dat maar eens uitpluizen!
Hendrik sprak ook over de recente cyberaanval: hij kent enkele mensen die erdoor getroffen zijn, die, tegen de raadgevingen van de overheid in, het "losgeld" hebben betaald en terug aan hun bestanden zijn geraakt. En, beweert Hendrik, alle mensen die de raad om niet te betalen volgen, zullen al hun gegevens definitief kwijt zijn.
Ik hoop uiteraard dat wij gespaard blijven (en ik vrees dat onze back-ups daarvoor niet voldoen: vermits die externe back-upschijf is verbonden met de pc, kan een virus, denk ik toch, ook van de pc naar die schijf migreren) maar als we het zitten zouden hebben, ik denk dat ik ook zou betalen: onze bestanden bevatten te veel belangrijke gegevens.
Tijdens ons etentje deze avond, ter gelegenheid van Nany's verjaardag dus, viel me op hoe huiverig mijn broertje de apotheker staat tegenover informatica. Eigenaardig, want de website van zijn apotheek mag er zijn (maar wordt uiteraard niet door hem bijgehouden).
vrijdag 12 mei 2017
Over huishouden en shoppen
Gisteren, nadat ik het vorige schreef, nog een lang telefoongesprek met Hendrik. Over smartphones. Hij stuurde me ook enkele reviews maar... ik begrijp daar zo weinig van dat ik heb besloten dat Hendrik en Roger maar samen moeten beslissen welke smartphone ik zal kopen. Ik schrok wel van sommige prijzen!
Vandaag heb ik eindelijk nog eens gestreken (het was dan ook al weken - als niet maanden - geleden). Hoewel ik er van uitga dat tegenwoordig praktisch niets meer moet gestreken worden en dat huisvrouwen meestal strijken om ofwel een paar relatief rustige uren te beleven ofwel om te concurreren met andere huisvrouwen, merkte ik wel dat sommige hemden bij dat strijken gebaat bleken. Wat mij echter opviel: sinds Roger gepensioneerd is, draagt hij bijna nooit nog een hemd... maar draag ik er des te meer! Ik weet eigenlijk niet waarom ik mezelf op die manier met ongewenst werk opzadel!?
Al moet ik toegeven dat ik ook sommige van mijn eigen hemden niet strijk! (Oei, wat moet ik toch een slechte huisvrouw zijn!)😉
Ook deden we in Sint-Truiden enkele boodschappen (die moesten gelden als wandeling) en - uiteraard - belandden we in de Kringwinkel. Waar Roger enkele mooie kledingstukken vond en ikzelf besliste volgende keer (dus niet vandaag) tenminste daar echt te leren shoppen (ik begin het niet normaal te vinden zoals ik verveeld kan rondlopen in een winkel of een afdeling vol vrouwenkleren), waar ik aarzelde bij enkele speeltjes en poppen die ik uiteindelijk toch maar niet kocht (speelgoedwinkels en -afdelingen vervelen me nooit) en waar we uiteindelijk weer bezweken voor een vijftal boeken.
In het terug naar huis rijden merkte ik een paadje op dat een beemd inliep. We wilden daar even wandelen maar het paadje liep vrij snel dood. Heel jammer, want telkens als we van hier naar Sint-Truiden rijden, droom ik weg bij de beemden langs de steenweg. En ik hoopte dus het "mysterie in verband met die ontoegankelijke beemden" dat ik in mijn hoofd had opgebouwd (tja, al weet ik dat ik geen fatsoenlijke uitgever meer zal vinden, ik blijf in mijn hoofd verhalen bedenken), te kunnen, nee, nog niet doorgronden maar wel ontdekken.
Deze avond regent het weer!
Vandaag heb ik eindelijk nog eens gestreken (het was dan ook al weken - als niet maanden - geleden). Hoewel ik er van uitga dat tegenwoordig praktisch niets meer moet gestreken worden en dat huisvrouwen meestal strijken om ofwel een paar relatief rustige uren te beleven ofwel om te concurreren met andere huisvrouwen, merkte ik wel dat sommige hemden bij dat strijken gebaat bleken. Wat mij echter opviel: sinds Roger gepensioneerd is, draagt hij bijna nooit nog een hemd... maar draag ik er des te meer! Ik weet eigenlijk niet waarom ik mezelf op die manier met ongewenst werk opzadel!?
Al moet ik toegeven dat ik ook sommige van mijn eigen hemden niet strijk! (Oei, wat moet ik toch een slechte huisvrouw zijn!)😉
Ook deden we in Sint-Truiden enkele boodschappen (die moesten gelden als wandeling) en - uiteraard - belandden we in de Kringwinkel. Waar Roger enkele mooie kledingstukken vond en ikzelf besliste volgende keer (dus niet vandaag) tenminste daar echt te leren shoppen (ik begin het niet normaal te vinden zoals ik verveeld kan rondlopen in een winkel of een afdeling vol vrouwenkleren), waar ik aarzelde bij enkele speeltjes en poppen die ik uiteindelijk toch maar niet kocht (speelgoedwinkels en -afdelingen vervelen me nooit) en waar we uiteindelijk weer bezweken voor een vijftal boeken.
In het terug naar huis rijden merkte ik een paadje op dat een beemd inliep. We wilden daar even wandelen maar het paadje liep vrij snel dood. Heel jammer, want telkens als we van hier naar Sint-Truiden rijden, droom ik weg bij de beemden langs de steenweg. En ik hoopte dus het "mysterie in verband met die ontoegankelijke beemden" dat ik in mijn hoofd had opgebouwd (tja, al weet ik dat ik geen fatsoenlijke uitgever meer zal vinden, ik blijf in mijn hoofd verhalen bedenken), te kunnen, nee, nog niet doorgronden maar wel ontdekken.
Deze avond regent het weer!
donderdag 11 mei 2017
Café Maritime
Het was prachtig weer toen we deze middag, na nog een vergadering van de werkgroep WO I, vriend Karel afhaalden in het Leuvense.
Samen reden we naar Café Maritime in Tildonk. We parkeerden de auto een eindje daar vandaan en wandelden er naartoe langs het kanaal toen het ineens lichtjes begon te regenen en we het in de verte hoorden donderen.
Toch installeerden we ons in de tuin van het etablissement, onder een luifel, goed beschut tegen de regen die we boven onze hoofden hoorden tokkelen. Het onweer trok aan ons voorbij. Eigenlijk was het daar heel gezellig zitten met ons biertje.
Deze avond, tegen etenstijd vervoegden ons Jan de fotograaf en Marieke die speciaal voor Roger en mij een pot zelfgemaakte jam bij zich had (heel fel bedankt, Marieke!).
Ons eten (aan zeer democratische prijzen) was heel lekker, de conversaties geanimeerd: kortom het werd een aangename middag.
Toen we rond 22 uur thuiskwamen, bleek schaap Boris het iets beter te maken.
Samen reden we naar Café Maritime in Tildonk. We parkeerden de auto een eindje daar vandaan en wandelden er naartoe langs het kanaal toen het ineens lichtjes begon te regenen en we het in de verte hoorden donderen.
Toch installeerden we ons in de tuin van het etablissement, onder een luifel, goed beschut tegen de regen die we boven onze hoofden hoorden tokkelen. Het onweer trok aan ons voorbij. Eigenlijk was het daar heel gezellig zitten met ons biertje.
Deze avond, tegen etenstijd vervoegden ons Jan de fotograaf en Marieke die speciaal voor Roger en mij een pot zelfgemaakte jam bij zich had (heel fel bedankt, Marieke!).
Ons eten (aan zeer democratische prijzen) was heel lekker, de conversaties geanimeerd: kortom het werd een aangename middag.
Toen we rond 22 uur thuiskwamen, bleek schaap Boris het iets beter te maken.
woensdag 10 mei 2017
Ondanks het mooie weer een luie dag
Afijn het is zoals je het beziet natuurlijk. Nadat ik was te drogen had gehangen (uiteraard had eerst de wasmachine haar werk gedaan) en wat opgeruimd, heb ik lang gebeld met Nany die vandaag 86 jaar wordt. Ze had voor één keer niets met vrienden op haar dagprogramma staan en dat vond ik jammer. Gelukkig vertelde ze me dat ze mijn zus Bie verwachtte.
Voor de rest eigenlijk niet veel gedaan buiten lezen in "Nooit geweten" en "Wat te doen als iemand sterft" uitgelezen. Roger heeft een deel van het gras afgereden en zich vooral zorgen gemaakt over ons schaap Boris.
Boris doet het niet goed de laatste tijd. We hebben onlangs de dierenarts laten komen die onder andere artrose diagnosticeerde en het schaap een ontstekingsremmer inspoot, die jammer genoeg niet veel leek te helpen. Boris heeft natuurlijk de leeftijd bereikt waarop de meesten van zijn soort vaarwel zeggen aan dit leven en we vrezen dus dat hij ons weldra zal verlaten.
Voor de rest eigenlijk niet veel gedaan buiten lezen in "Nooit geweten" en "Wat te doen als iemand sterft" uitgelezen. Roger heeft een deel van het gras afgereden en zich vooral zorgen gemaakt over ons schaap Boris.
Boris doet het niet goed de laatste tijd. We hebben onlangs de dierenarts laten komen die onder andere artrose diagnosticeerde en het schaap een ontstekingsremmer inspoot, die jammer genoeg niet veel leek te helpen. Boris heeft natuurlijk de leeftijd bereikt waarop de meesten van zijn soort vaarwel zeggen aan dit leven en we vrezen dus dat hij ons weldra zal verlaten.
dinsdag 9 mei 2017
Allerhande vragen
Babysit-dag vandaag. Eva bleek de zesde ziekte te hebben. Echt ziek leek ze niet, wel een beetje hangerig. Ze sliep dan ook veel. Ikzelf vroeg me voor de zoveelste keer af waarom die ziekte zulke banale naam heeft gekregen.
Onze dochter was deze middag thuis en weer kon ik daardoor Roger vergezellen toen hij de "groten" van school ging afhalen. Thuis wilden ze eerst schilderen maar toen buurmeisje Anna verscheen, ging iedereen in de tuin spelen.
Eva werd wakker, at niet veel fruit maar speelde wel. Bijna genezen?
Na de avondmaaltijd en het vertrek van onze dochter begon ze echter weer half in slaap te vallen op mijn schoot: Roger legde haar in bed (ik bleef bij Elena en Matthias die toen naar een filmpje keken op tv) en Eva sliep tot 22 uur.
Nadat ik de tafel had afgeruimd, heb ik zitten lezen op de smartphone (zoveel beter dan de mijne!) van Roger over onder andere de sterke banden van Macron met de Moslim Broederschap (zie vooral de reacties als je op de link klikt) en daarna in "Wat te doen als iemand sterft" van Nicci French (spannend maar naar mijn gevoel iets minder goed dan de vorige boeken van hen die ik las). Op een zeker ogenblik vroeg Elena me wat ik aan het doen was, vertelde ik over het verschil tussen romans en kinderboeken met veel prenten en klaagde Elena: 'Het duurt nog lang voor ik kan lezen!'.
Na hun avondtoilet gingen Elena en Matthias ook slapen. Ik moest maar heel kort voorlezen uit een sprookjesboek, want ook zij waren doodmoe.
Eva werd dus rond 22 uur weer wakker, kreeg een flesje melk die ze half opdronk, werd door Roger en mij klaargemaakt voor de nacht en viel in haar bedje meteen weer in slaap.
Nadat dochterlief thuiskwam, vertrokken wij naar Haspengouw waar we rond 23:30 uur aankwamen.
Ik was bezig mails te beantwoorden toen ik een telefoontje kreeg van zoon Hendrik. Ook hij had een zware werkdag achter de rug. En hij wilde afspreken om samen met mij een nieuwe smartphone te gaan kopen (de mijne, die oorspronkelijk een cadeau was van mij voor Nany - als beste "basic" gekozen door Zeger maar door Nany niet echt geapprecieerd en uiteindelijk na ongeveer één jaar terug aan mij gegeven - is echt tot en met versleten). Een datum afspreken was niet gemakkelijk: we hebben het allemaal toch zo druk! We babbelden bijna één uur!
En toen stelde ik mezelf de vraag: waar vond ik destijds toch de tijd om die enkele boeken te schrijven?
Onze dochter was deze middag thuis en weer kon ik daardoor Roger vergezellen toen hij de "groten" van school ging afhalen. Thuis wilden ze eerst schilderen maar toen buurmeisje Anna verscheen, ging iedereen in de tuin spelen.
Eva werd wakker, at niet veel fruit maar speelde wel. Bijna genezen?
Na de avondmaaltijd en het vertrek van onze dochter begon ze echter weer half in slaap te vallen op mijn schoot: Roger legde haar in bed (ik bleef bij Elena en Matthias die toen naar een filmpje keken op tv) en Eva sliep tot 22 uur.
Nadat ik de tafel had afgeruimd, heb ik zitten lezen op de smartphone (zoveel beter dan de mijne!) van Roger over onder andere de sterke banden van Macron met de Moslim Broederschap (zie vooral de reacties als je op de link klikt) en daarna in "Wat te doen als iemand sterft" van Nicci French (spannend maar naar mijn gevoel iets minder goed dan de vorige boeken van hen die ik las). Op een zeker ogenblik vroeg Elena me wat ik aan het doen was, vertelde ik over het verschil tussen romans en kinderboeken met veel prenten en klaagde Elena: 'Het duurt nog lang voor ik kan lezen!'.
Na hun avondtoilet gingen Elena en Matthias ook slapen. Ik moest maar heel kort voorlezen uit een sprookjesboek, want ook zij waren doodmoe.
Eva werd dus rond 22 uur weer wakker, kreeg een flesje melk die ze half opdronk, werd door Roger en mij klaargemaakt voor de nacht en viel in haar bedje meteen weer in slaap.
Nadat dochterlief thuiskwam, vertrokken wij naar Haspengouw waar we rond 23:30 uur aankwamen.
Ik was bezig mails te beantwoorden toen ik een telefoontje kreeg van zoon Hendrik. Ook hij had een zware werkdag achter de rug. En hij wilde afspreken om samen met mij een nieuwe smartphone te gaan kopen (de mijne, die oorspronkelijk een cadeau was van mij voor Nany - als beste "basic" gekozen door Zeger maar door Nany niet echt geapprecieerd en uiteindelijk na ongeveer één jaar terug aan mij gegeven - is echt tot en met versleten). Een datum afspreken was niet gemakkelijk: we hebben het allemaal toch zo druk! We babbelden bijna één uur!
En toen stelde ik mezelf de vraag: waar vond ik destijds toch de tijd om die enkele boeken te schrijven?
maandag 8 mei 2017
Le petit Nicolas
Ik kan het blijkbaar niet laten...
Vandaag, na alle huishoudtaken, onze korte boodschappen (die als wandeling moesten dienstdoen: het leek weer een milde winterdag), een lang telefoongesprek met Jan Gerits, het nalezen van enkele soldatenverhalen (voor het boek van de werkgroep WOI) waarin Roger nog een of ander detail had verwerkt, het koken en mijn uurtje lectuur op papier had ik heel veel zin om nog eens te kijken naar verhaaltjes over "Le petit Nicolas". En ik geniet ervan (ik ga trouwens nog even verder kijken)!
Vandaag, na alle huishoudtaken, onze korte boodschappen (die als wandeling moesten dienstdoen: het leek weer een milde winterdag), een lang telefoongesprek met Jan Gerits, het nalezen van enkele soldatenverhalen (voor het boek van de werkgroep WOI) waarin Roger nog een of ander detail had verwerkt, het koken en mijn uurtje lectuur op papier had ik heel veel zin om nog eens te kijken naar verhaaltjes over "Le petit Nicolas". En ik geniet ervan (ik ga trouwens nog even verder kijken)!
zondag 7 mei 2017
Weekend met onze vrienden uit de buurt van La Roche en Ardenne
Het werd een rustig weekend met onze oude vrienden uit de buurt van La Roche en Ardenne. Zij is een jaar jonger dan mijn moeder maar hij wordt heel binnenkort 90 jaar: van wandelen kwam niet veel meer.
Toch hebben we gisteren geprofiteerd van de uitzonderlijk zachte temperatuur om van het dorp van Kerniel (we hadden de auto achtergelaten op de plek van het vroegere station) via de spoorwegzate rustig naar het klooster van Colen te stappen. Op die manier vermeden we het te fel te moeten klimmen en konden we genieten van het bedwelmend parfum van de vele meidoornstruiken langs de weg.
We dronken een biertje op het terras van "De Vallei van Colen" (en kwamen er onze vrienden Liliane en Paul tegen) terwijl we genoten van het uitzicht op de schilderachtige vallei.
Maar het weekend bestond dus vooral uit nieuwtjes uitwisselen, herinneringen ophalen, praten over onder andere literatuur (we houden meestal van dezelfde boeken en nadat we het hadden gehad over onze respectievelijke recente lectuur kreeg ik ettelijke nieuwe titels aangeraden. Jammer genoeg kan ik hen geen Nederlandstalige boeken aanbevelen: ze kennen geen Nederlands) en zelfs politiek. En uiteraard elke dag samen koken terwijl we genoten van een glaasje Oloroso.
Gisterenavond bleek uit onze conversaties dat ze in Spanje ook ooit spinazie met kikkererwten hadden gegeten en dat ze dat heel lekker vonden. Ik had (diepvries)spinazie en kikkererwten in huis en dus besloot ik vandaag nog eens dat gerecht klaar te maken. We hadden ook spekblokjes in huis en Roger kreeg gelijk: die pasten perfect bij dat gerecht (een spiegelei hadden we er ook wel bij geserveerd).
Onze vrienden zijn kort na dat middagmaal vertrokken... en Roger en ik hebben daarna nog voortgewerkt aan "ons" boek.
O ja, vandaag zijn we 40 jaar getrouwd: een kaartje van Nononc en Françoise en een mail van mijn zus Bie herinnerden ons eraan! 😄
Toch hebben we gisteren geprofiteerd van de uitzonderlijk zachte temperatuur om van het dorp van Kerniel (we hadden de auto achtergelaten op de plek van het vroegere station) via de spoorwegzate rustig naar het klooster van Colen te stappen. Op die manier vermeden we het te fel te moeten klimmen en konden we genieten van het bedwelmend parfum van de vele meidoornstruiken langs de weg.
We dronken een biertje op het terras van "De Vallei van Colen" (en kwamen er onze vrienden Liliane en Paul tegen) terwijl we genoten van het uitzicht op de schilderachtige vallei.
Maar het weekend bestond dus vooral uit nieuwtjes uitwisselen, herinneringen ophalen, praten over onder andere literatuur (we houden meestal van dezelfde boeken en nadat we het hadden gehad over onze respectievelijke recente lectuur kreeg ik ettelijke nieuwe titels aangeraden. Jammer genoeg kan ik hen geen Nederlandstalige boeken aanbevelen: ze kennen geen Nederlands) en zelfs politiek. En uiteraard elke dag samen koken terwijl we genoten van een glaasje Oloroso.
Gisterenavond bleek uit onze conversaties dat ze in Spanje ook ooit spinazie met kikkererwten hadden gegeten en dat ze dat heel lekker vonden. Ik had (diepvries)spinazie en kikkererwten in huis en dus besloot ik vandaag nog eens dat gerecht klaar te maken. We hadden ook spekblokjes in huis en Roger kreeg gelijk: die pasten perfect bij dat gerecht (een spiegelei hadden we er ook wel bij geserveerd).
Onze vrienden zijn kort na dat middagmaal vertrokken... en Roger en ik hebben daarna nog voortgewerkt aan "ons" boek.
O ja, vandaag zijn we 40 jaar getrouwd: een kaartje van Nononc en Françoise en een mail van mijn zus Bie herinnerden ons eraan! 😄
donderdag 4 mei 2017
Weer een drukke dag
Deze ochtend, vanaf veel te vroeg voor mijn doen, langer dan drie uur vergaderd met de werkgroep WO I. Zoals ik vermoedde moesten er nog vrij veel details besproken worden en kregen we nog vrij veel "huistaken" (waarmee Roger en ik pas bezig zijn geweest).
Daarna, na enkele huishoudtaken, bezochten we eindelijk nog eens Rogers nicht Jeannine die niet zo'n goed nieuws had over haar beide broers en van wie de oudste hond onlangs was overleden. En waar ik weer heb "gezondigd": ik heb een (heel klein) spietje van haar overheerlijke rijsttaart gegeten.
Thuis was het tijd om voor het avondeten te zorgen. Roger had mij vorig weekend gevraagd een Spaans gerecht met spinazie, kikkererwten, ui en look klaar te maken. Ik was van plan dat zondag te doen... tot ik besefte dat het buffetje dat ik in samenwerking met Françoise had bereid ruim voldoende zou zijn (en ik had gelijk: er bleef voldoende over voor Roger en mij maandag).
Vandaag kreeg Roger dan eindelijk zijn spinaziegerecht. Heel eenvoudig eigenlijk (en, vinden wij, heel lekker). Misschien wat vaker klaarmaken? Wij serveren het met een spiegelei maar Roger vroeg zich deze avond af of spekblokjes daar ook niet zouden bij passen. Waarschijnlijk, maar veel minder gezond, vrees ik! 😏
En ondertussen is Roger nog steeds bezig aan "ons" boek, en moet ik seffens nog even nalezen!
O ja, onze vriend Jan de fotograaf mailde mij en Françoise deze ochtend een heel oude foto van (tante) Françoise (die hij destijds ook heeft gekend in Leuven).
Morgen weer bezoek tot zondag!
Daarna, na enkele huishoudtaken, bezochten we eindelijk nog eens Rogers nicht Jeannine die niet zo'n goed nieuws had over haar beide broers en van wie de oudste hond onlangs was overleden. En waar ik weer heb "gezondigd": ik heb een (heel klein) spietje van haar overheerlijke rijsttaart gegeten.
Thuis was het tijd om voor het avondeten te zorgen. Roger had mij vorig weekend gevraagd een Spaans gerecht met spinazie, kikkererwten, ui en look klaar te maken. Ik was van plan dat zondag te doen... tot ik besefte dat het buffetje dat ik in samenwerking met Françoise had bereid ruim voldoende zou zijn (en ik had gelijk: er bleef voldoende over voor Roger en mij maandag).
Vandaag kreeg Roger dan eindelijk zijn spinaziegerecht. Heel eenvoudig eigenlijk (en, vinden wij, heel lekker). Misschien wat vaker klaarmaken? Wij serveren het met een spiegelei maar Roger vroeg zich deze avond af of spekblokjes daar ook niet zouden bij passen. Waarschijnlijk, maar veel minder gezond, vrees ik! 😏
En ondertussen is Roger nog steeds bezig aan "ons" boek, en moet ik seffens nog even nalezen!
O ja, onze vriend Jan de fotograaf mailde mij en Françoise deze ochtend een heel oude foto van (tante) Françoise (die hij destijds ook heeft gekend in Leuven).
Morgen weer bezoek tot zondag!
woensdag 3 mei 2017
Bezeten
Nee, ik bedoel niet bezeten van wandelingen!😉
Vandaag was het zelfs zo regenachtig en koud (stel je voor: we zijn 3 mei en we lopen nog steeds rond met een wintermantel en een sjaal) dat ik besliste dat Roger voldoende beweging had gekregen door een deel van de verdieping te stofzuigen en daarna rond te lopen in drie warenhuizen tijdens onze boodschappen.
Ik bedoel "bezeten van onze schrijfsels".
Deze avond is Roger immers spontaan begonnen alle bestanden voor het boek van de werkgroep WOI opnieuw na te lezen. Hier en daar heeft hij nog iets aangepast en ik ging dan meteen kijken of er iets moest veranderd worden aan de zinswendingen of zo. Straks gaan we immers naar de laatste vergadering voor de tekst definitief aan de zetter wordt overgelaten.
Ik vind het goed dat Roger als eindredacteur op die manier omgaat met (onder andere zijn eigen) schrijfsels (als hij leek op de enkele schrijvers, die we nu kennen, die gewoon iets publiceren zonder één keer na te lezen, was ik nooit met hem getrouwd!) maar in feite zou er nog een derde persoon moeten zijn die alles in zijn geheel naleest (zonder zelf iets geschreven te hebben voor dit project).
In feite pleitte de mail van Luis Ruiz, gericht aan het bestuur van de KVLS én de redactieraad van Oostland (mail die ik vorige nacht, na die vertaling, nog snel heb beantwoord) voor hetzelfde. Hij stelde voor dat de teksten van redactieleden en bedoeld voor Oostland zouden beoordeeld worden door een derde (uiteraard door iemand een beetje of zelfs meer dan dat onderlegd).
Wat nu inderdaad niet altijd het geval is, waardoor bijvoorbeeld een redactielid, nadat de andere teksten zijn nagelezen, voor Oostland een voorwoord vol fouten kan schrijven en het typoscript zo naar de drukker wordt verstuurd.
Vandaag was het zelfs zo regenachtig en koud (stel je voor: we zijn 3 mei en we lopen nog steeds rond met een wintermantel en een sjaal) dat ik besliste dat Roger voldoende beweging had gekregen door een deel van de verdieping te stofzuigen en daarna rond te lopen in drie warenhuizen tijdens onze boodschappen.
Ik bedoel "bezeten van onze schrijfsels".
Deze avond is Roger immers spontaan begonnen alle bestanden voor het boek van de werkgroep WOI opnieuw na te lezen. Hier en daar heeft hij nog iets aangepast en ik ging dan meteen kijken of er iets moest veranderd worden aan de zinswendingen of zo. Straks gaan we immers naar de laatste vergadering voor de tekst definitief aan de zetter wordt overgelaten.
Ik vind het goed dat Roger als eindredacteur op die manier omgaat met (onder andere zijn eigen) schrijfsels (als hij leek op de enkele schrijvers, die we nu kennen, die gewoon iets publiceren zonder één keer na te lezen, was ik nooit met hem getrouwd!) maar in feite zou er nog een derde persoon moeten zijn die alles in zijn geheel naleest (zonder zelf iets geschreven te hebben voor dit project).
In feite pleitte de mail van Luis Ruiz, gericht aan het bestuur van de KVLS én de redactieraad van Oostland (mail die ik vorige nacht, na die vertaling, nog snel heb beantwoord) voor hetzelfde. Hij stelde voor dat de teksten van redactieleden en bedoeld voor Oostland zouden beoordeeld worden door een derde (uiteraard door iemand een beetje of zelfs meer dan dat onderlegd).
Wat nu inderdaad niet altijd het geval is, waardoor bijvoorbeeld een redactielid, nadat de andere teksten zijn nagelezen, voor Oostland een voorwoord vol fouten kan schrijven en het typoscript zo naar de drukker wordt verstuurd.
dinsdag 2 mei 2017
Over onder andere eitjes en pilletjes
Eva kwam heel gewillig mee van bij onthaalmoeder Lutti vandaag. Onderweg babbelde ze honderduit maar weer begreep ik er niet veel van. Later zou Elena stilletjes tegen mij zeggen, terwijl Eva weer volop aan het babbelen was, 'Eva denkt dat ze alles kan zeggen, maar dat is niet waar'.
Rond 13 uur kwam dochterlief thuis en toen ze de overduidelijk moeë Eva rond 13:30 uur in bed wilde leggen en ik daarop zei dat ze beter nog wat wachtte zodat ik Eva niet uit haar bed zou moeten tillen terwijl haar mama en opa de groten afhaalden, stelde onze dochter voor dat Roger én ik vandaag Elena en Matthias zouden afhalen. Dat vond ik een prima idee (en Elena en Matthias ook, merkte ik 😊).
Terwijl we naar "huis" reden vroeg ik iets aan de kindjes. Ik weet echt niet meer wat het precies was maar iets in de trant van 'en hoe gaat het met jullie, kindjes?'
Waarop Elena antwoordde: 'Oma, ik heb nog geen eitjes en Matthias heeft nog geen pilletjes.'
'Pilletjes?' vroeg ik.
'Ja, wij komen toch uit een eitje en een pilletje!'
'Ha - ik had door waaraan de verwarring lag - maar ik bedoelde eigenlijk: hoe gaat het met jullie die kindjes zijn?'
'Ha ja, ik had begrepen dat je vroeg hoe het met onze kindjes gaat. En wij hebben nog geen kindjes. Kindjes komen toch uit eitjes en pilletjes?'
'Ik dacht eigenlijk dat er zaadjes kwamen bij kijken hoor,' antwoordde ik.
'Hé, je hebt gelijk, oma, ik kon niet op het woord komen!' (Dit is echt letterlijk wat Elena toen zei: let op haar taalgebruik. Heb ik ongelijk als ik denk dat taal een van haar talenten is?)
Matthias probeerde mij ondertussen duidelijk te maken dat we thuis echt een nieuw aangeleerd versje samen moesten lezen ('ik heb het bij, het steekt ik mijn kaft,' herhaalde hij).
Wat we uiteraard deden nog voor Eva (die wakker was geworden) haar deel van de aardbeien, waarvan Elena en Matthias smulden, weigerde op te eten. Een appel wilde ze wel.
En meespelen ook. Dat werd eerst onder andere schooltje spelen (alle poppen werden naar de salon verhuisd) en na het avondeten (onze dochter was toen al weer weg) verstoppertje. Eva doet nu enthousiast mee maar denkt steevast dat het de bedoeling is dat zij mij verklapt waar Elena en Matthias zich verstopt hebben. En zelf komt ze al kraaiend uit haar verstopplek gelopen zodra ze hoort dat ik in de buurt ben.
Ondertussen had ik een vertaalopdracht aangekregen. Eerst wilde ik die weigeren maar de laatste maanden zijn zo pover geweest op dat gebied dat ik toch maar antwoordde dat ik daar deze avond laat zou voor zorgen.
Na het avondtoilet van de groten, een verhaaltje en een nachtkusje heb ik de tafel afgeruimd, de vaatwasser gevuld en voor Eva's laatste fles gezorgd. Ze dronk er niet veel van. Roger en ik brachten haar naar bed en toen ik eindelijk even wilde relaxen met een boek kreeg ik een (lang) telefoontje van Hendrik.
Ik was pas beginnen te lezen toen onze schoonzoon als eerste thuiskwam. Roger en ik zijn onmiddellijk terug naar huis gereden waar ik nog tot iets voor 24 uur bezig was met die vertaling.
Rond 13 uur kwam dochterlief thuis en toen ze de overduidelijk moeë Eva rond 13:30 uur in bed wilde leggen en ik daarop zei dat ze beter nog wat wachtte zodat ik Eva niet uit haar bed zou moeten tillen terwijl haar mama en opa de groten afhaalden, stelde onze dochter voor dat Roger én ik vandaag Elena en Matthias zouden afhalen. Dat vond ik een prima idee (en Elena en Matthias ook, merkte ik 😊).
Terwijl we naar "huis" reden vroeg ik iets aan de kindjes. Ik weet echt niet meer wat het precies was maar iets in de trant van 'en hoe gaat het met jullie, kindjes?'
Waarop Elena antwoordde: 'Oma, ik heb nog geen eitjes en Matthias heeft nog geen pilletjes.'
'Pilletjes?' vroeg ik.
'Ja, wij komen toch uit een eitje en een pilletje!'
'Ha - ik had door waaraan de verwarring lag - maar ik bedoelde eigenlijk: hoe gaat het met jullie die kindjes zijn?'
'Ha ja, ik had begrepen dat je vroeg hoe het met onze kindjes gaat. En wij hebben nog geen kindjes. Kindjes komen toch uit eitjes en pilletjes?'
'Ik dacht eigenlijk dat er zaadjes kwamen bij kijken hoor,' antwoordde ik.
'Hé, je hebt gelijk, oma, ik kon niet op het woord komen!' (Dit is echt letterlijk wat Elena toen zei: let op haar taalgebruik. Heb ik ongelijk als ik denk dat taal een van haar talenten is?)
Matthias probeerde mij ondertussen duidelijk te maken dat we thuis echt een nieuw aangeleerd versje samen moesten lezen ('ik heb het bij, het steekt ik mijn kaft,' herhaalde hij).
Wat we uiteraard deden nog voor Eva (die wakker was geworden) haar deel van de aardbeien, waarvan Elena en Matthias smulden, weigerde op te eten. Een appel wilde ze wel.
En meespelen ook. Dat werd eerst onder andere schooltje spelen (alle poppen werden naar de salon verhuisd) en na het avondeten (onze dochter was toen al weer weg) verstoppertje. Eva doet nu enthousiast mee maar denkt steevast dat het de bedoeling is dat zij mij verklapt waar Elena en Matthias zich verstopt hebben. En zelf komt ze al kraaiend uit haar verstopplek gelopen zodra ze hoort dat ik in de buurt ben.
 |
| "Schooltje spelen" Foto's Roger |
Na het avondtoilet van de groten, een verhaaltje en een nachtkusje heb ik de tafel afgeruimd, de vaatwasser gevuld en voor Eva's laatste fles gezorgd. Ze dronk er niet veel van. Roger en ik brachten haar naar bed en toen ik eindelijk even wilde relaxen met een boek kreeg ik een (lang) telefoontje van Hendrik.
Ik was pas beginnen te lezen toen onze schoonzoon als eerste thuiskwam. Roger en ik zijn onmiddellijk terug naar huis gereden waar ik nog tot iets voor 24 uur bezig was met die vertaling.
maandag 1 mei 2017
Indringers in Klaarchitectuur
We besloten onze dagelijkse wandeling in Sint-Truiden te maken: in een stad is het meestal iets minder koud dan op het veld.
Er staat in Sint-Truiden een leegstaande (dachten we) kapel die ons al lang intrigeert. Toen we er vandaag voorbij liepen, merkten we op de deur een plaatje "Kom binnen" en dat deden we dus.
We kwamen terecht op een juweelkunsttentoonstelling waarop duidelijk alleen opgeklede uitgenodigde gasten aanwezig waren. Ik voelde me echt een indringer.
Toch bleven we er even: we waren zo blij dat we in dat gebouw waren binnen geraakt en het was allemaal immers zo mooi! En toen liepen we er Jos VDB uit Heks en zijn echtgenoot tegen het lijf die ons vertelden dat in die vroegere kapel een architectenbureau is gevestigd en dat een van de exposerende kunstenaressen hun buurvrouw is.
Uiteraard zijn we daar niet al te lang gebleven voor we onze wandeling verderzetten!
Er staat in Sint-Truiden een leegstaande (dachten we) kapel die ons al lang intrigeert. Toen we er vandaag voorbij liepen, merkten we op de deur een plaatje "Kom binnen" en dat deden we dus.
We kwamen terecht op een juweelkunsttentoonstelling waarop duidelijk alleen opgeklede uitgenodigde gasten aanwezig waren. Ik voelde me echt een indringer.
Toch bleven we er even: we waren zo blij dat we in dat gebouw waren binnen geraakt en het was allemaal immers zo mooi! En toen liepen we er Jos VDB uit Heks en zijn echtgenoot tegen het lijf die ons vertelden dat in die vroegere kapel een architectenbureau is gevestigd en dat een van de exposerende kunstenaressen hun buurvrouw is.
 |
| Foto's Roger |