Schuldgevoelens

Het heeft de hele dag geregend.

Hoewel het zondag is (voor mij in principe geen slaafs werk die dag) heb ik toch de wasmachine laten draaien, was te drogen gehangen, wat opgeruimd, gekookt - maar dat vind ik geen slaafs werk - enzovoort.
Ook een telefoontje naar mijn moeder Nany die weer heel veel te vertellen had. Maar die ook voor de zoveelste keer herhaalde dat haar vriendin, "tante" José, nooit alleen is op een zondag.
Daar begon het: de eerste schuldgevoelens.

Roger vroeg me wanneer ik nog naar V. had gebeld. Ik weet het, al te lang geleden. Weer schuldgevoelens. Morgen probeer ik daar tijd voor te maken (ik ging dat immers niet doen op een zondag, want dan hebben zij en T. waarschijnlijk familiebezoek).
En, terwijl ik dus even praatte met Roger, zei ik hem dat ik ook Liliane en Paul wilde bellen, om eindelijk nog eens af te spreken. Maar niet op een zondag weer...
Daar probeer ik morgen ook tijd voor te vinden, Liliane en Paul, beloofd! Misschien kunnen we nog eens samen gaan eten in "Den Teluur"?

Na ons avondeten (groentesoep, zalm met rauwkost) was ik nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken aan het overtypen toen er een mail van dochterlief aankwam.

Of de kindjes een paar dagen hier konden logeren tijdens de herfstvakantie, zodat zijzelf meer tijd zou krijgen voor haar lesvoorbereidingen.

Helaas, toen ik met Wiemla afsprak voor ergens begin november, had ik er niet bij stilgestaan dat juist in die periode de herfstvakantie plaatsvond. Toen ik het een beetje later besefte, heb ik zitten puzzelen in onze agenda maar ik vond echt geen mogelijkheid om de kindjes even hier te vragen.

Ik moet tegen de afspraak met Wiemla immers schoonmaken, en aan het ritme van één kamer per dag heb ik daar meer dan een week voor nodig. Vermits ik mezelf heb proberen te ontzien deze maand, en dus alleen het hoogstnodige deed in het huishouden, zal dat schoonmaken wel heel grondig moeten gebeuren (en dan vrees ik nog dat de ramen weer eens geen beurt zullen krijgen).

Ik kan dus onmogelijk Elena, Matthias en Eva hier een poosje te logeren vragen tijdens de herfstvakantie, tenzij ik de afspraak met Wiemla en Jef afzeg, wat ik liefst niet wil doen of het is weer puzzelen voor een nieuwe afspraak. Maar wat een schuldgevoelens heb ik!!!

O ja, deze avond hebben Roger en ik nog verder gewerkt aan "zijn" dorpen voor de werkgroep WO I-II. We zijn klaar maar... een van de dorpen die Roger moest bewerken, was Veulen en daarover hebben we niets gevonden!