Nogmaals op bezoek

Geen werklieden vandaag. Blijkbaar was er een communicatiestoornis.

Nu vertelde Roger me dat de aannemer aan telefoon had gezegd: 'De arbeiders komen volgende week terug maar ik waarschuw je nog wel'. En dat had Roger naar mij toe "vertaald" als: 'Ze komen maandag terug'.
Vermits de aannemer echter niet had gewaarschuwd, moesten we ze vandaag feitelijk niet verwachten. Het regende wel nog vrij vaak: had dat er iets mee te maken?

Toen rond de middag duidelijk werd dat ze niet zouden komen (hoewel we niet hoeven thuis te blijven: ze hebben de sleutel van het poortgebouw) besloten we nog eens "onze familiezieke" te bezoeken.

Vlak naast het rusthuis werd de laatste maanden een nieuw gebouw opgetrokken, waar onze zieke onlangs is naar verhuisd. Veel moderner, veel ruimere kamer, veel meer licht. De bouwwerken zijn nog niet helemaal rond maar ik denk dat het daar voor haar gezelliger zal zijn. In tegenstelling tot in het vroegere gebouw, zijn ze daar verdeeld in leefgroepen en elke leefgroep heeft zijn eigen leefkamer met salonhoek, centrale keuken en eethoek. Zodra het oude gebouw zal afgebroken zijn en er terrassen en tuinpaden zullen aangelegd zijn, zal het er nog aangenamer worden.

Onze zieke kan helaas met niemand communiceren tenzij door mimiek, gebaren en knuffels. En die gaf ze ons overvloedig! Je merkt duidelijk dat ze blij is dat je er bent... maar praten gaat dus niet (en vermits Roger en ik geen praters zijn, worden dat altijd vrij stille ontmoetingen met veel zoenen en handjes vastpakken).

Haar echtgenoot kwam iets na ons aan. Samen gingen we naar de heel ruime cafetaria, via brede gangen, waar, vermoed ik, later ook zithoekjes zullen ingericht worden, net zoals in het rusthuis waar Nany verblijft.

Iets over 17 uur reden we terug naar huis.
We hadden gisteren duidelijk veel te veel gegeten voor ons doen: Roger heeft vandaag gewoon niets gegeten voor het avondmaal, ik amper een yoghurt en een mandarijntje. Zo vol voelden we ons nog.

Ons avondmaal bestond uit groentesoep gevolgd door weer een kliekje kalfsvlees met groenten en daarna zure haring met veldsla en kerstomaatjes. Roger (die weliswaar meer vlees at dan ik) had helemaal geen honger meer voor de haring. Ik at er wel een beetje van.

Het is opvallend hoe we (en vooral Roger) tegenwoordig niet meer eten louter "uit goesting" ("omdat we zin hebben" voor wie geen Vlaams begrijpt) maar enkel als we honger hebben!

Ik was nog steeds met de hand af.
En... ik weet echt niet of we een vaatwasser moeten kopen (wat Roger wel wil doen, weliswaar zodra we iets minder kosten hebben). Uiteraard zou die goed van pas komen nadat we mensen te eten hebben gehad, maar zolang we onder ons tweetjes zijn, gaat het handmatig afwassen eigenlijk heel snel!

Plus... dat ik me daarstraks, bij "onze zieke" en haar echtgenoot, iets herinnerde in verband met hun vaatwasser.

Lang geleden besloten zij er geen meer te kopen. Omdat met de hand afwassen eigenlijk even snel ging, zeker als je na elke vaat ook de vaatwasser een beetje schoonmaakt (wat zij dus deden - in die tijd hadden wij nog geen vaatwasser).

Het idee om telkens de vaatwasser schoon te maken stond me niet aan maar toch kochten we na een poosje ook zo'n toestel. Roger zou wel zorgen voor het vullen en ledigen.
En, dacht ik, naïef als ik ben, voor het schoonmaken van dat toestel.

En inderdaad, ik kreeg veel meer vrije tijd: ik hoefde de tafel niet meer af te ruimen, Roger vulde en maakte de vaatwasser leeg, ik kon af en toe zonder zorgen een uitgebreid etentje bereiden voor pakweg 10 personen: daarna zouden Roger en dat toestel wel voor de vaat zorgen.

Helaas, Roger had blijkbaar niet door, in tegenstelling tot "onze zieke" en haar man, dat die vaatwasser ook moest onderhouden worden!

Dus weet ik het nog niet. Ik ga eerst kijken wat het geeft als we mensen op bezoek krijgen.

Ik herinner me ook dat "onze zieke" en haar man van dat met de hand afwassen een "praatmoment" maakten. Maar of Roger daarin geïnteresseerd is? 😉

Ik bedacht ook, tijdens ons bezoek vandaag, dat praten nu helemaal niet meer aan de orde is voor "onze zieke" en haar man, en dat hij nu in zijn eentje afwast, zonder vaatwasser.

Maar genoeg gezeverd over huishoudtaken!

Deze avond viel ik (niet echt toevallig: Jean-Jacques Crèvecoeur had erover gesproken in een vlog) op dit.

"Pilots fort 9/11 Truth" is blijkbaar een website van onder andere piloten die de officiële uitleg over 9/11 in twijfel trekken. Ik heb de link hierboven geplaatst nadat ik de website automatisch had laten vertalen (ik vond de vertaling wel ondermaats) maar jullie lezen wel Engels als je erop klikt.