Deze middag trotseerden we nog eens de drukke 313 naar het Antwerpse. We werden immers verwacht bij mijn broertje en schoonzus, waar ook zus Bie al aanwezig was. Het deed deugd eindelijk nog eens samen te zijn (het was van mei 2023 geleden). Bij een gezellig aperitief in hun mooie tuin, een lekker etentje en daarna nog een glaasje wijn in de zon die eindelijk van de partij was, praatten we bij en haalden we herinneringen op. Aan onze moeder Nany uiteraard, maar ook aan onze overleden ooms en tantes. 'Nu zijn alle mensen van de generatie voor ons overleden,' zei broertje, 'en is het dus de beurt aan onze generatie'. Ik herinnerde hem eraan dat we nog één tante hebben maar ja, broertje heeft gelijk: die is eerder van mijn generatie, niet waar, (tante) Françoise? We haalden prettige en minder prettige herinneringen boven, we lachten ook veel en we besloten dat we toch minstens één keer per jaar moeten samenkomen.
Tegen het einde van de middag waren we van plan naar het graf van onze ouders in 's Gravenwezel te rijden en naar onze Matadi-vrienden Beeckman (die daar wonen) te telefoneren om ze voor te stellen samen iets te gaan drinken in hun buurt. Roger zag er echter duidelijk tegen op om nog "die hele omweg" te rijden: we besloten dus gewoon een laatste glas te drinken in de tuin, waar we eigenlijk even goed onze moeder konden herdenken als aan het graf.
Tegen 18 uur verlieten we zus, broertje, schoonzusje en hun twee lieve dochters en reden we terug naar Haspengouw... waar een grote afwas op ons wachtte. Die al bij al nog meeviel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten