Klusjes, literatuur en chansons

Vergadering van de werkgroep WO I-II deze middag. Ik had ons verontschuldigd maar zei tegen Roger dat hij er gerust naartoe mocht (weliswaar pas na het dagelijkse verplegersbezoek, waardoor hij sowieso iets te laat zou zijn). Hij verkoos echter bij mij te blijven (zodat hij me desnoods met het een of ander kon helpen maar... er wachtten ook enkele dringende klusjes in huis).

Terwijl hij voor die klusjes zorgde, keek ik onder andere naar een boeiend interview van Simenon door Pivot en las ik daarna verder in "Chanson". 

Jammer dat het internet én dat boek nog niet bestonden toen ik nog Franse les gaf: wat zou ik daar graag van gebruik gemaakt hebben!

Het dagelijkse leven

Nee, de bezoekende verpleegkundigen (en ondertussen zijn het er al meer geweest dan AM en J.) hinderen me op zich helemaal niet! Ze zijn stuk voor stuk supervriendelijk en hulpvaardig. Mijn enig probleem is dat ik nooit weet hoe laat precies ze zullen langskomen en dat ik dus weinig durf te plannen (ik weet het: veel valt er voor mij niet te plannen in deze periode maar ik wil bijvoorbeeld liefst niet aan het eten zijn of op het wc zitten net als ze aankloppen). 

Dat is nog iets dat ik niet gewend ben trouwens: meestal kloppen ze gewoon op het raam van de salon in plaats van te bellen en dus moet je zorgen dat je in de buurt bent, of je hoort het niet. Of ze komen gewoon binnen langs het poortgebouw als de poort open is en verschijnen plotseling in de werkkamer waar ik vertoef.  

Tja, ik zit inderdaad meestal in die werkkamer, ofwel te lezen ("De voedselzandloper" heb ik ondertussen uit en ik was blijkbaar helemaal vergeten dat volgens Verburgh, buiten suiker, witte rijst, aardappelen, wit brood, pasta en melk, ook yoghurt best vermeden wordt), ofwel te schrijven (dagboeken overtikken vooral). En... natuurlijk weekmenu's op te stellen vlak voordat Roger, zoals vandaag, voor de wekelijkse boodschappen zorgt. Ik blijf het zeer eigenaardig vinden dat je zo slecht (en ongezond) eet in een ziekenhuis tegenwoordig terwijl je duidelijk voor vrij weinig geld eenvoudige en gezonde maaltijden kunt klaarmaken!

En... er is iets dat me blijft verwonderen: ik heb nog steeds geen enkel "reumapijntje" gevoeld! 

Ontgoocheling

Ik had gerekend op zes weken (na de operatie dus) en die zijn binnen drie dagen voorbij... 

Maar de verpleegkundigen die elke dag zorgen voor een "antitrombosespuit" en helpen met de "antitrombosekousen" zeggen me dat ze moeten blijven komen tot wanneer ik een nieuwe afspraak heb met de chirurg... en dat is pas een week later! Wat een ontgoocheling!

"La dernière d'Apostrophes"

Ik heb ernaar gekeken! Hoe komt het toch dat we 34 jaar geleden die aflevering hebben gemist? Maar kom, ik heb er vandaag volop kunnen van genieten! En er kwamen heel veel herinneringen aan vroegere afleveringen naar boven, met telkens Pivot als uitstekende moderator! 

Een tachtigtal aanwezige en evenveel geëvoceerde (vaak al lang overleden) schrijvers kwamen aan bod, even verschillend als talrijk maar allemaal opvallend verliefd op hun taal. En met als gemeenschappelijke kenmerken ook: veel humor en diepzinnigheid, en vaak een spirituele dimensie. 

Weer een verrassing!

Ik doolde zopas nog even rond online vlak voor het slapengaan, had helemaal geen zin in het Eurovisie songfestival, kwam weer op YouTube terecht en ontdekte daar een "heruitzending" van de allerlaatste uitzending van "Apostrophes" met Bernard Pivot. Een aflevering die Roger en ik nooit gezien hebben (hoe komt dat?)! 

Dus wilde ik daarnaar kijken... maar het duurt twee uur en half: ik zal dat maar best tot morgenochtend uitstellen zeker?  Wel een heel prettig vooruitzicht!

Lectuur

Uiteraard lees ik nog steeds veel, ook "op papier", en zeker tijdens deze "bijna vakantie"! 

Vandaag bijvoorbeeld heb ik, buiten het overtikken van nog enkele bladzijden uit mijn dagboeken, het uitwisselen van enkele mails met Eva en Zeger en een telefoontje met Jan Gerits, vooral afwisselend zitten lezen in "Chanson, een gezongen geschiedenis van Frankrijk" van Bart Van Loo en "De voedselzandloper" van Kris Verburgh, twee boeken die ik meer dan tien jaar geleden las en die ik al heel lang wilde herlezen! 

Ze blijken me nog steeds te boeien (en ik ben blij dat ik er eindelijk voldoende tijd voor heb)!

Over oude mensen...

Terwijl Roger vandaag buurjongen L. en zijn vader bijstond die zo lief waren onze wei nog eens onder handen te nemen, belde ik even met zus Bie. We hadden het onder andere over onze moeder, Nany, die vandaag 93 jaar zou zijn geworden en over hoe snel ze achteruit ging de laatste maanden van haar leven.

Ik weet niet waarom precies maar daarna begon ik te kijken naar een reportage over het leven in een rusthuis (in Frankrijk). Niet echt opbeurend!

En dan kwam Roger terug binnen, zorgde voor het eten (een gratin van courgettes) en verwees me daarna naar een prachtige tekst van Maj die hij in de Standaard had gevonden (ik had gisteren even gekeken of er een nieuwe column van haar was verschenen maar vond er toen geen). Proficiat met jullie 55ste huwelijksverjaardag, Maj en Charlie!

Roger maakte een paar foto's vandaag:

Een beetje vakantie?

Soms schaam ik me een beetje de jongste dagen! Nadat de verpleegkundige is langsgekomen en ik aan Roger heb uitgelegd welke huishoudtaken vandaag weer op hem wachten, heb ik alle tijd om me bezig te houden met wat me boeit!

Vandaag weer: na een telefoontje met zus Bie, nam een vriendin me via een mail virtueel mee op stap naar Santiago de Compostella, en deze avond, na het journaal op televisie, keek ik naar een aflevering van Blckbx today (waarin ik veel details vernam die niet aan bod kwamen in het journaal). En daarvoor heb ik ook nog gekeken naar een (eigenlijk verontrustende) reportage over ontsporingen in Europese rusthuizen.  

Het lijkt wel een beetje vakantie!

Verrassing!

Ik begon deze avond zo stilaan te denken aan gaan slapen maar eerst wilde ik nog even naar het journaal kijken. Ik viel echter eerst op dit! Een documentaire over de "Bereklauw" in het Leuvense (de link zal slechts een jaar werken). 

Ik herinner me hoe blij verwonderd ik was toen ik, lang geleden, die woongemeenschap ontdekte tijdens een wandeling met dochterlief en schoonzoon en hoe het me allemaal herinnerde aan mijn jonge jaren in Leuven! Ik beeldde me zelfs in dat ik ooit, in plaats van in een rusthuis, mijn leven in zulke gemeenschap zou kunnen eindigen (helaas, nu besef ik dat het onmogelijk is). 

Ik kijk nog even naar die documentaire en dan ga ik slapen (en dromen van een huisje in de Bereklauw)!

Hommage aan Bernard Pivot

Na nog een telefoontje met Hendrik en het beantwoorden van enkele mails had ik deze avond heel veel zin om Bernard Pivot zaliger nog eens bezig te horen. Ik zocht een beetje op YouTube en viel op dit interview van drie jaar geleden.

Pivot spreekt er over oud worden, vriendschap, seks, ziekte, vrijheid, literatuur, vroegere stommiteiten, kookkunst, taal en genieten. Prachtig! En ik heb genoten!

Bernard Pivot overleden

Terwijl hier een eerste lenteonweer losbarst, verneem ik dat Bernard Pivot op 89 jaar is overleden! Sic transit... 

Wat keken en luisterden Roger en ik graag naar zijn "Apostrophes" in de jaren 80 en 90 van vorige eeuw!

Frisse lentezondag

Het blijft fris voor de tijd van het jaar!

Buiten een telefoontje met zus Bie die voor enkele spannende dagen staat, vandaag achterbuurjongen L. op bezoek gekregen. Niet zo maar voor een "babbeltje" zoals ik verwachtte, maar met een heuse huistaak die we samen oplosten. Het ging over de aankoop van een auto, het brandstofverbruik op 5 jaar tijd en een ritje met vrienden naar de  Ardennen waarbij de kosten verdeeld worden. 

Na die inspanning keek ik bij wijze van ontspanning naar een interessant betoog van psychiater Christophe Fauré over bijna  doodervaringen. Hij is de zoveelste die zegt dat alles er op wijst dat, in tegenstelling tot de huidige wetenschappelijke opvatting, ons bewustzijn niet wordt voortgebracht door onze hersenen. 

En deze avond maakte Roger lekkere spekjes met kikkererwten klaar! 

Telefoneren

Ik geloof dat ik nog nooit zoveel tijd aan telefoon doorbracht als de jongste weken! Of toch wel: tijdens de coronacrisis was het telefoonverkeer zo druk dat ik mijn pijnlijke polsen eerst daaraan weet!😏

Zo druk is het dus nog niet! Vandaag toch heel lang getelefoneerd met straatgenote V. en daarna even met haar kleinzoon L. die me beloofde binnenkort langs te komen. Met L. praat ik zelf wat, met V. is het telkens vooral luisteren. Het is wel bijzonder: over vroegere dorpsbewoners, intriges, avonturen, onderwijs, gewoontes en het dorpsleven in het algemeen. Het herinnert me telkens aan onze bezoeken aan de tante Laure van Roger en haar boeiende verhalen over vroeger!

Lekker!

Er valt niets speciaals te vertellen over deze koude lentedag, behalve misschien dat Roger zichzelf overtroffen heeft: deze avond trakteerde hij mij op heerlijke "Vlaamse karbonaden"!

Regenachtige dag

Het regent weer! En niet weinig! 

Hier binnen kon ik me echter perfect bezig houden! Deze middag kwamen er twee omslagen met de post: de zo lang verwachte brieven van Elena en Eva! Waar ik zopas al op  antwoordde.

En daarvoor ben ik enkele uren zoet geweest met het nalezen van een volgende Limburgse monografie van  de hand van Jan Gerits, over de Limburgse auteur Pieter Hubert Creten. Heel interessant en leerrijk!

Belangrijk bezoek

Ik keek er al een paar dagen naar uit: vandaag kregen we de kindjes en hun ouders op bezoek. 

Na een wandeling in en rond Borgloon waarbij ze genoten van het eindelijk mooie weer én van de (nu wel héél druk bezochte) "doorkijkkerk", kwamen ze hier aan. Bij een verfrissend drankje praatten we bij waarna Roger en dochterlief frieten gingen halen terwijl schoonzoon het heel lekkere vlees bakte dat ze hadden meegebracht en de sla en appelmoes klaarmaakte. Elena vertelde me enthousiast over Griekse mythen en sagen, Eva vond tussen onze boeken een sprookjesboek waarin ze gretig begon (voor) te lezen en Matthias speelde met veel succes Balaxie op mijn pc.

Dan gingen we aan tafel, smulden en praatten nog. Na nog een afwasje moesten ze ons verlaten (morgen is het school) met de belofte geregeld een berichtje te sturen (en binnenkort zou er een brief per post van Eva én van Elena moeten aankomen).

Ik heb genoten! En nu is het tijd voor het (tragische) vervolg van "Jean de Florette", namelijk "Manon des sources"!

Filmavond

Ik had heel veel zin om deze avond nog eens te kijken naar "Jean de Florette". Ik zocht dus naar de film (ervan overtuigd dat we die hadden), vond hem niet en herinnerde me toen dat ik die ooit in leen had gekregen van een van mijn leerlingen (en ik heb de goede gewoonte geleende zaken terug te geven 😀).  Dan maar gezocht op YouTube... en de film gevonden. Dat wordt dus een lange filmavond!

Heimwee naar Antwerpen!

Vandaag een lang telefoontje... van Greet (dat was al een hele poos geleden). Ik vertelde haar over die heupfractuur en zij over een kennis van nog geen 60 jaar die onlangs precies hetzelfde had meegemaakt. We haalden herinneringen op aan Antwerpen, aan onze toen kleine kinderen, ze verzekerde me dat het nu goed gaat met haar en haalde nog meer herinneringen op en... ik kreeg zowaar heimwee naar die jaren in Antwerpen! 

Onlangs zei ik nog tegen Roger dat we moeten genieten van het hier en nu en nog niet te veel denken aan de toekomst (die op onze leeftijd sowieso onzeker is) maar het lukt me blijkbaar niet: ik blijf steeds geplaagd door die nostalgie!

Eind goed al goed

Veel lieve telefoontjes en berichten gekregen vandaag, van naaste en verdere familie. Elena en Eva hadden het weer over hoe jammer ze het vonden dat we hun dansoptreden gemist hebben. Maar dan zegt Eva plotseling: 'Maar daardoor kon nonkel Zeger wel komen kijken en ervan genieten!' (Zeger had geen kaartje meer kunnen bemachtigen maar kon dus op het laatste nippertje onze kaartjes gebruiken). 

Gelijk heeft ze: "slechte dingen" brengen vaak ook iets goeds! 

Ditjes en datjes

Vandaag werd de vader van AM begraven. De uitvaartdienst vond plaats in onze dorpskerk en volgens verpleger J. was er heel veel volk. Roger en ik zijn er niet naartoe gegaan: dat leek me een beetje te lastig met de rollator of een rolstoel. Ik vind het wel jammer dat de kerk nog enkel voor zulke diensten gebruikt wordt.

Met J. nog een poosje gepraat over al het leed dat hij tegenkomt in zijn functie van thuisverpleger (nee, hij verklapte me geen beroepsgeheimen!). Als je erover nadenkt, vraag je je af waarom we ons soms zo druk maken over onbenulligheden!

En... ik kreeg vandaag ook een mailtje van Eva, die me zei dat ik binnenkort weer een brief per post van haar mag verwachten! Ik kijk er naar uit!

Vroegere drukte

Tijdens de sanitaire crisis besefte ik plotseling dat ons leven nog veel te druk was. Sindsdien probeer ik de drukte zoveel mogelijk te vermijden (wat niet altijd mogelijk is) en begrijp ik steeds minder hoe ik het leven dat ik leidde tijdens mijn studies aankon. 

Ik tikte vandaag nog enkele bladzijden over uit mijn vroegere dagboeken. Studeren, uit werken gaan, feestjes organiseren, uitgaan - vaak tot 's ochtends - en optredens bijwonen, vrienden ontvangen en zelfs laten logeren op mijn studentenkamer, mijn huishoudentje beredderen, tussendoor geregeld mijn "marraine" bezoeken en haar een beetje helpen bij het schoonmaken, geregeld een weekend bij mijn ouders doorbrengen (die ook een vrij druk leven leidden): hoe kreeg ik dat in hemelsnaam allemaal gedaan? En toch lukte het mij toen nog tijd voor mezelf over te houden (getuigen zijn die dagboeken - die ik enkel bijhield als er niemand bij mij was - en uiteraard het diploma dat ik zonder problemen heb gehaald).  

Nee, zo'n leven zou ik niet meer aankunnen!

Vermoedens

Ik volgde onlangs een jonge vlogster (Fiona) die vertelde over haar (onverklaarde en ook niet genetisch bepaalde) pancreaskanker. Nu is ze overleden maar haar ouders hebben haar vlog overgenomen. 

Deze avond, heel toevallig, want ik volgde de vlog niet meer zo regelmatig sindsdien, val ik weer op die vlog en hoor ik de ouders van Fiona eindelijk zeggen dat ze vermoeden wat ik zelf al een poosje vermoedde (en waar we het daarstraks onder andere over hadden, Liliane)! 

Nostalgie en politiek

Vandaag kwam vriendin Liliane op bezoek, met heerlijke Mon Chéri-chocolaatjes (jawel, weer te veel gesnoept). Vroeger hadden mijn ouders die snoepjes vaak in huis en telkens als ik als student op weekend ging, was het smullen ervan! 

We hebben lang gepraat, ook over de toestand in ons land en in de wereld (en bijna hadden we alle politieke problemen opgelost 😉!) en over de onzekere toekomst voor onze kleinkinderen. Hoewel niet steeds heel optimistisch werd het een deugddoend gesprek dat eindigde op toch een hoopvolle noot. 

Een dag vol geschenken

Ik was aan het luisteren naar een bijzonder relaas over een "bijna dood ervaring" toen verpleger J. aanklopte. Eigenaardig genoeg stelt hij me meteen en zomaar, zonder duidelijke aanleiding, de vraag "of ik geloof". Ik vertel hem naar wat ik toevallig luisterde en ons gesprek gaat weer eens de diepzinnige toer op!

Vandaag ook twee lange telefoontjes gevoerd, met zus Bie en met Hendrik. Samen onze respectieve probleempjes relativeren deed deugd. Dan kwam buurjongen L. langs met eieren van de kippen van zijn opa.

En deze avond zorgde Roger weer voor een eenvoudig maar heel lekker etentje:

Naar de Sacromonte in Granada

Deze avond laat ging ik nog virtueel op reis, naar de zigeunergrotten in Granada. Ik had daar als kind de eerste keer over gelezen in "L'éventail de Séville". Later, in Leuven, hoorde ik er vaak over spreken door onder andere Dirk Lambrechts en in 1977 gingen Roger en ik er eindelijk samen naartoe. Een unieke belevenis die ik nu virtueel kan herbeleven!

Nog net niet oud?

Amper 10°C vandaag! Hierbinnen heb ik er niet veel last van (hoewel, die kieren hé!) maar Roger, die vandaag enkele boodschappen deed, vond het alles behalve aangenaam lenteweer!

Ik las hier dat ik binnen drie maanden officieel "oud" word! Eigenlijk dacht ik dat ik dat al was! 😉

Drukke dagen

Je zou het niet zeggen maar mijn dagen zijn vrij druk! Elke dag bezoek van een verpleegkundige (en deze middag was het opnieuw J. die de rest van de hechtingen verwijderde en me vertelde dat vorige nacht de vader van AM overleden is), huishoudopdrachten geven, mails beantwoorden, vandaag nog bezoek van de aannemer die ons terras kwam ontlasten van een deel van zijn gerief, en vrij veel telefoontjes: van de kinderen uiteraard, en van buurjongen L. en zijn oma V.  L. lijkt een keuze gemaakt te hebben voor zijn verdere studies.

Tussendoor uiteraard een beetje lectuur, een beetje gespeeld, vroegere dagboeken overgetikt, en geluisterd naar dokter Allouche die uitlegt waarom suiker (en grote hoeveelheden snelle koolhydraten) gevaarlijker is dan vet, in tegenstelling tot wat tientallen jaren geleden werd beweerd. 

En ondertussen blijft de lente koud en regenachtig!

Huishouden en "ontspanning"

Buiten het beantwoorden van lieve telefoontjes, mailtjes of virtuele kaartjes van familieleden en vrienden, probeer ik Roger elke dag een klein beetje te helpen in het huishouden. Hoewel, veel stelt mijn bijdrage niet voor: wasgoed sorteren of plooien, groenten schillen en snijden maar vooral richtlijnen geven. Ik merk wel dat ik het huishoudwerk voor hem probeer te beperken tot het allernoodzakelijkste... en dat dat oké is!

Vandaag stelde YouTube me als "ontspanning" opnieuw een interessante documentaire voor over de zaak Dutroux. Dat werden onder andere onaangename herinneringen aan een tijd waarin we als ouders bang waren voor onze adolescente dochters als ze alleen op stap waren. En weer kreeg ik de indruk dat de zaak niet grondig genoeg werd onderzocht.

Familie en vrienden

De helft van de hechtingen mocht vandaag verwijderd worden, niet door AM maar door een vervanger, J. Weer werd mij de vraag gesteld: 'U bent niet van hier?' Ik spreek inderdaad niet met een Limburgs accent, eigenlijk met geen enkel duidelijk herkenbaar accent. En weer legde ik uit: waar ik geboren ben, waar ik overal gewoond heb en hoe ik, toen we naar hier verhuisden, ontdekte dat dit de streek was van mijn voorouders van vaders kant. 

Familie die ik helemaal niet kende dus. Jammer, denk ik soms als ik bijvoorbeeld vriendin Bernadette uitgebreid lees vertellen over al haar familiale contacten met neven, nichten, achterneven en achternichten. Langs de andere kant: waar haalt een mens de tijd om al die contacten te onderhouden? Nu al vinden we niet voldoende tijd om onze naaste familie en vrienden te ontmoeten! 

Onze in september geplande samenkomst met Bernadette, Juan, Ivo, Koen, Beatrijs en Jopie riskeert trouwens ook weer in het water te vallen: nu heeft Juan weer serieuze gezondheidsproblemen!

De X dossiers

Je zou toch echt zeggen dat YouTube gedachten kan lezen!

Die zaak Dutroux liet me maar niet los. Deze middag, na het aangenaam kwartiertje met AM, toen ik aan mijn pc ging zitten, stelde YouTube me spontaan (ik heb er dus helemaal niet naar gezocht) een documentaire van Zambla in twee delen voor: deel 1 en deel 2 (deze keer in het Nederlands). Heel interessant maar gewoon gruwelijk! Onder andere de rijkswachter over wie ik het gisteren had, komt aan het woord. En weer vraag je je af waarom die piste niet verder werd onderzocht!

De zaak Dutroux

AM vertelde me vandaag dat onze huisarts (die ook de hare is) in juli op pensioen gaat. Heel jammer, vind ik dat, want ik vermoed dat een jongere arts minder "persoonsgericht" zal zijn dan hij.

Het boek, waar ik het gisteren over had, blijft me intrigeren (ik stel me al heel lang de vraag waarom in de zaak Dutroux de piste van een pedofiel netwerk niet werd gevolgd). Ik zocht en vond een interview met de rijkswachter die het boek schreef (met de hulp van een auteur) én een gesprek met Philippe Geluck, die een voorwoord schreef voor het boek. Allemaal vrij angstaanjagend! 

En, bedacht ik terwijl ik een vriendelijk mailtje van Elena beantwoordde, ze hebben gelijk: het gaat niet enkel over wat er toen is gebeurd maar ook over de veiligheid van onze kinderen in de toekomst!

Zaak Dutroux: enquête heropenen?

Ik had een poosje geleden video's gezien over "gefoefel" in de zaak Dutroux en het intrigeerde me. Het toeval (?) wil dat ik deze avond viel op deze getuigenis van een rijkswachter die destijds van het onderzoek werd gehaald en die, met de hulp van een auteur, een boek heeft geschreven over de onregelmatigheden in dat onderzoek. 

Ik weet het, ik zou geen boeken meer kopen... maar weer heb ik veel zin om een uitzondering te maken voor dit boek!

Roger kookt

Deze dagen is het dus Roger die kookt en ik probeer hem eenvoudige maar lekkere recepten te laten bereiden. Vandaag trotseerde hij (in zijn eentje) de regen en de wind voor onze wekelijkse boodschappen nadat ik een weekmenu had opgesteld. Het verwondert me steeds weer hoe gemakkelijk koken kan zijn als je dat echt wilt: deze avond kreeg ik "américain préparé" met rauwkost voorgeschoteld. Daarna nog wat fruit en mijn blokje bittere chocola. En dat heeft gesmaakt! 

Eigenaardig

Sinds 4 april heb ik eigenaardig genoeg praktisch geen reumapijntjes meer gehad. Ik herinner me wel dat tijdens een van de eerste oefeningen met de rollator in het ziekenhuis mijn rechterpols ineens fel pijn deed maar dat was het ongeveer. Toen al stelde ik me de vraag hoe dat kwam... en dacht ik aan alle pijnstillers die ik verplicht werd te slikken: die zullen wel het antwoord zijn, besloot ik.

Thuis liet ik die voorgeschreven pijnstillers al gauw achterwege en toch, ook al voel ik soms pijn in mijn heup of been, heb ik nog steeds geen last van die RA! Eigenaardig!

Luie dag

Vorig weekend was het prachtig lenteweer maar vandaag was het opnieuw koud met een hevige wind (en boven ons dorp even een zwaar onweer). Ikzelf had er geen last van, maar ocharmen de kinderen en kleinkinderen die op de fiets of te voet naar school of naar hun werk moesten! 

Ik heb de dag vooral gevuld met vroegere dagboeken overtikken. Vaak prettig werk maar soms helemaal niet: dan moet ik de neiging weerstaan dat "deel van mijn leven" over te slaan! 😏

En Roger serveerde ons chili con carne (zonder rijst) deze avond! En nu nog een filmpje!

Naar Mexico (virtueel uiteraard)

Geen enkele verplichting vandaag (maar ik zou toch niets kunnen doen), dus een beetje lectuur, een beetje muziek (onder andere iets prachtigs dat de aannemer ons gisteren liet ontdekken én het heel oude "Le temps est bon" van Isabelle Pierre) en daarna wat rondgehangen op het internet.

Ik kwam terecht op een video over een heringerichte bus waarmee een gezin van vijf rondtoert (een vroegere droom van mij die nooit in vervulling zal gaan maar gelukkig kun je nu ook virtueel op reis).

Ik ging ook kijken naar de wekelijkse video van de Frans-Belgische familie Coste die nu in Mexico woont. En herinnerde me toen dat één aflevering van "De Mosterd van Meus" (VRT) zich ook in Mexico afspeelt. Dat was dus het volgende waar ik naar keek (nog slechts een maand beschikbaar, als ik me goed herinner)! 

Wat een belevenis was dat en wat een lekkers werd daarin geserveerd! Ik kreeg er honger van (en gelukkig bleef er nog linzensoep over voor deze avond). 

Ondertussen belde Roger een hele tijd met vriend Karel.

Een heel rustgevende zondag dus!

Slavendrijver?

Telefoontje van broertje deze middag, die vraagt hoe ik het stel. 'Vrij goed maar ik doe niet veel en speel "slavendrijver" tegenover Roger', antwoord ik. 'Deed je dat al niet dan?', plaagt hij me. 

Na een telefoontje met dochterlief en haar gezinnetje (schoonzoon verjaart vandaag) even over en weer gemaild met Zeger. Ik zeg hem ook dat ik me precies een slavendrijver voel. 'Goed zo', plaagt hij op zijn beurt!

Nog later krijgen we even bezoek van de aannemer. Roger had me al verteld dat hij en Rogers jongste zus hadden gezorgd voor al die hulpmiddelen waar ik gebruik van maak (krukken, rolstoel - de rollator hebben we gehuurd). Hij geeft me een rollator cadeau, in veel betere staat dan de gehuurde - die Roger maandag zal terugbrengen. Hij vertelt ons ook dat hij onlangs in het Leuvense heel toevallig een vrouw uit ons dorp heeft ontmoet... die blijkt AM te zijn!

Nog later heb ik Roger weer aan het werk gezet nadat ik had geïnformeerd naar de inhoud van de koelkast en proviandkast. 

Ben ik echt een slavendrijver? In elk geval, dankzij mijn "slaafje" aten we deze avond heel lekkere linzensoep.

Prachtige, warme dag

Deze middag, bezoek van de verpleegster, AM zoals ik haar in het vervolg zal noemen, die de voet van het aangetaste been wat te gezwollen vond: ik moet meer gaan liggen. 

Ik had me pas comfortabel geïnstalleerd op de sofa (en Roger was aan het opruimen) toen er werd gebeld. Overbuurvrouw Marie-Claire met een prachtige plant vanwege haar dochter N. (én blij nieuws!) en een heel mooie doos Valentino-chocolaatjes. Ik kende die pralines niet maar inderdaad, ze zijn verrukkelijk en ik heb echt overdreven veel gesnoept vandaag! 😔 Bij een kopje koffie of thee praatten we een paar uur gezellig bij.

Na nog een poosje soezen kwam ik weer aan mijn pc zitten en vond ik een heel lieve mail van Maj die ik meteen beantwoordde: hopelijk kan ik haar heel gauw nog eens bezoeken in het rusthuis!  

En zopas kreeg ik een supervriendelijk telefoontje van achterbuurjongen L. Over zijn studies maar vooral om te vragen hoe het met mij gaat en gewoon wat te keuvelen. Zo lief!

Echt, het was een prachtige, warme dag!

Rustige dag

Bezoek van de verpleegster deze middag, en... we herinnerden ons precieze omstandigheden waarin we, al lang geleden nu, diepzinnige gesprekken hadden gevoerd. Ik heb het gevoel dat we allebei blij zijn elkaar "weergevonden" te hebben.

Daarna heb ik enkele uurtjes besteed aan het nalezen van de drukproeven van de volgende Oostland. Heel interessant nummer.

In de loop van de middag deed Roger een paar boodschappen. In de koelkast lagen nog tomaten en ik had besloten daar sla en gerookte forel bij te serveren. Roger zorgde opnieuw voor het avondmaal, bestaande dus uit de rest van de soep van gisteren, vis en rauwkost, en als dessert een sinaasappel en mijn dagelijkse portie bittere chocolade. Heerlijk! 

Ik vraag me af hoe het komt dat ze in ziekenhuizen blijkbaar niet in staat zijn eenvoudige, lekkere en gezonde kost te serveren in de plaats van het smakeloze brood, de magere, dunne kaassneden, de hopen aardappelen, de kapot gekookte groenten, de te zoete pudding en de gezoete fruityoghurts die je er krijgt voorgeschoteld. 

Verrassingen

Het werd een minder luie dag dan ik vermoedde. Veel administratief werk, aanvragen van thuisverpleging voor wondverzorging en zo, bestellen van een rollator (met krukken lopen gaat me echt niet zo goed af), papieren klaarmaken voor de hospitalisatieverzekering, enzovoort. 

Het werd echter ook een dag vol aangename verrassingen: telefoontjes van onder andere zus Bie, Hendrik en enkele buren, mailtjes van vrienden en dan... als de thuisverpleegster komt kennis maken, blijkt ze een buurvrouw te zijn. Ik wist niet dat ze verpleegster was (ik kende haar slechts oppervlakkig hoewel we al enkele keren interessante conversaties voerden op dorpsactiviteiten). 

En dan... deze avond Roger die me verrast met een uitstekende venkelsoep (met restjes van de venkel die ik hem gisteren liet gratineren)! Heerlijk!

Ik ben er weer!

Vorige donderdag wil ik een kartonnen doos uit het poortgebouw halen om oud papier in te verzamelen. Ik struikel over de poten van een hakselaar, val en geraak niet meer recht. Dat plus de pijn en de stand van mijn voet doen me een heupfractuur vermoeden.

De ambulance liet niet lang op zich wachten en inderdaad: heup gebroken. En nog dezelfde avond geopereerd (heel boeiend: vermits ik een ruggenprik had gevraagd, legde de chirurg mij alles uit wat hij deed, met de nodige pas gemaakte foto's).

En dan volgden vijf dagen ziekenhuis, met enkele oefeningen, veel pijnstillers (maar toch nog veel pijn), heel vriendelijke en attente verpleegkundigen en ander personeel, maar geen lekker eten! Opvallend hoe koolhydraten nog steeds de basis van het dieet vormen en hoe de groenten "kapot" gekookt worden. 

Bezoek van de kinderen en kindjes, veel telefoontjes ook en deze avond mocht ik terug naar huis. Opnieuw met een ambulance en heel vriendelijke ambulanciers. 

Helaas, ik kan thuis niet veel doen! Zelfs niet opruimen hoewel dat echt nodig bleek! 😉 Dat wordt minstens zes weken "rusten" en Roger in mijn plaats laten werken (ik heb hem deze avond aan het koken gezet en nu is hij aan het afwassen). Wat wel heel jammer is: we gingen vorige zondag normaal gezien naar een dansoptreden met Elena en Eva, en morgen zouden zij en Matthias komen logeren. 

Toevallig (?) over "WAXS"

Ik had de video al een tijdje geleden gezien maar nu stelde YouTube me weer diezelfde video van broeder Paul-Adrien voor. 

Ik weet dat je met YouTube zelden nog van toeval kunt spreken, ik weet dat ik het enkele keren had over de "lijkwade van Turijn" maar inderdaad, ik heb nooit gesproken over die "Waxs" (omdat ik de wetenschappelijke uitleg gewoon niet begreep, natuurlijk 😔)!

Het is dus echt alsof YouTube me wil wijzen op die "vergetelheid". Of toch gewoon toeval?

Jan Gerits en ons geheugen

We zouden vandaag onze wekelijkse boodschappen doen. Vlak voor ons vertrek kreeg ik een telefoontje van Jan Gerits. Voor een uitgebreide babbel over zijn vrouw Andreia die drie jaar geleden overleed op de dinsdag na Pasen, zijn eenzame maar vruchtbare Paasdag en een auteur over wie hij een monografie wil schrijven: Romain Maes (niet de wielrenner dus). 

Jan en ik praatten vrij lang en Roger en ik besloten daarom de boodschappen tot morgen uit te stellen en in de plaats vandaag onze werkkamer onder handen te nemen (dat stond op ons programma voor morgen): de boodschappen duren elke week ongeveer twee uur en die werkkamer zou slechts een uur in beslag nemen. 

Terwijl we schoonmaakten, zei ik tegen Roger dat ik die Romain Maes helemaal niet ken en dus benieuwd ben naar de monografie die Jan over hem wil schrijven. En Roger antwoordt me dat hij al wel over die auteur heeft gelezen. 

Hier heb je weer een mooi voorbeeld van Rogers geheugen: terwijl ik enkel zaken, waar ik zelf bij betrokken was, gemakkelijk onthoud, onthoudt hij praktisch alles waar hij (zelfs terloops) over leest of hoort (en waarvan hij de indruk heeft dat het belangrijk is) maar vergeet hij heel veel gewone gebeurtenissen uit ons leven. Ik vermoed dat mijn geheugen is wat men noemt "episodisch" terwijl het zijne eerder "semantisch" is? 

Uiteraard onthoud ik nu ook dat er een auteur was die Romain Maes heette: we hebben het immers uitgebreid over hem gehad, Jan Gerits en ik!  

Vrolijk paasweekend

Gisterenavond nodigden Debby en Hendrik ons uit bij "Welkom India". Dat werd weer heel lekker eten en aangenaam bijpraten.

Na weer een te korte nacht (Hendrik was immers hier 😉, maar vooral: we stapten over naar de zomertijd!) reden we samen naar dochterlief en schoonzoon waar de kindjes en Zeger al op ons wachtten. En dan volgde een heel lekker en gezellig paasmaal met interessante gesprekken, veel humor, tekenen en zelfs dansen voor de kindjes en Debby. En op de achtergrond heel mooie muziek (waaronder liedjes die me in gedachten terugbrachten naar mijn studentenjaren).

Tegen 19:30 uur reden we Debby en Hendrik naar het station van Leuven en reden wij terug naar huis. Waar we voor het invallen van de duisternis aankwamen (en dat is dan volgens mij het enige voordeel van die zomertijd, want Roger rijdt niet meer graag 's nachts). 

O ja, deze ochtend hoorde ik op de radio dat er eindelijk "overblijfselen" van de kleine Emile zijn teruggevonden!  En onze ontmoeting met Ivo, Koen, Jopie, Juan en Bernadette zal waarschijnlijk pas in september plaatsvinden! 

Vakantie!

Vandaag, tussen al het huishoudwerk door, even gechat met Elena die me haar trimesterrapport liet zien: inderdaad "keigoed", zoals ze zelf zegt!  Ik las op dat rapport (onder andere) dat de leerkracht Latijn vindt dat vanaf volgend jaar Grieks ook iets voor Elena is. Ergens heb ik dat ook altijd gedacht maar ik herinner me dat ik zelf zo goed als verplicht "Grieks-Latijnse deed" terwijl ik eigenlijk heel graag Latijn-wetenschappen had gevolgd; en dat ik me nu praktisch niets meer herinner van al dat Grieks maar wel vind dat ik te weinig weet over wetenschap. Maar langs de andere kant: ik weet niet of Elena echt geïnteresseerd is in wetenschap?

Daarna belde ik even naar dochterlief: ook Matthias en Eva kwamen deze middag thuis met een uitstekend rapport. Ik ben dus een fiere oma!😀

En de kindjes leken al veel plannen te hebben gemaakt voor hun paasvakantie! Ikzelf chatte deze avond nog even met Debby en wij maakten ook plannen voor de volgende dagen, maar daar zal ik het later over hebben.

Nog over die lijkwade

Eigenlijk komt het één dag te vroeg vermits het pas morgen Goede Vrijdag is, maar ik viel deze avond op deze intrigerende analyse van de lijkwade van Turijn. Die forensisch arts vertelt dat de op de lijkwade afgebeelde persoon ongeveer 120 zweepslagen heeft gekregen, toegediend door twee afzonderlijke personen die in grootte verschilden. Dat die persoon ongeveer 1 meter 75 groot was en heel gespierd, dat hij minstens 500 ml bloed heeft verloren, dat er sporen zijn, niet van een "doornenkroon" maar van een soort "doornenmuts", enzovoort. Uiteraard zegt hij niet dat die persoon Jezus is. Hij herinnert er wel aan dat volgens de bijbel Jezus bloed zweette (en, zegt hij in zijn hoedanigheid van arts, dat kan gebeuren), maar daar zouden geen sporen van te vinden zijn op die lijkwade. Toch wel boeiend! 

Het ketogeen dieet

Wat een geluk dat Elena niet mee naar hier is gekomen gisteren, ik zou immers weinig met haar bezig zijn geweest: boodschappen, huishoudtaken, wassen etc.! Deze avond heb ik wel even met haar gechat (en ze leek toch tevreden over haar vrije dag).

Na het overtikken van nog enkele bladzijden uit vroegere dagboeken en het beantwoorden van een paar mails viel ik deze avond op deze heel interessante uitleg over de weldaden van een ketogeen dieet. Ik hoor (de vragen worden in het Spaans gesteld maar de antwoorden gebeuren in heel verstaanbaar Frans) en lees dat het dieet, buiten diabetes type 2, zelfs epilepsie en depressie kan genezen!  In het interview legt dokter Dufournet heel duidelijk uit wat ketose is en waarom koolhydraten doen verdikken tenzij men ze nuttigt vlak voor men aan topsport doet. 

Ik weet dat koolhydraten ook ontstekingen bevorderen (en misschien worden al die vorige ziekten voor een groot deel ook door ontstekingen veroorzaakt): moet ik misschien nog minder brood, aardappelen, rijst en pasta eten? 

De lijkwade van Turijn

Ik schrijf soms dat we met de kinderen en kindjes vaak heel interessante discussies hebben en deze avond was dat ook het geval. Elena vertelde ons over een examenvraag over piëta's en bracht zo gaandeweg het gesprek op de lijkwade van Turijn. De eerste reactie van haar papa was (zoals ik verwachtte) dat het ging om een middeleeuwse vervalsing. Maar ik herinnerde me vaag onlangs te hebben gelezen of gehoord dat aan die "vervalsing" nu opnieuw getwijfeld wordt. Dochterlief zocht een beetje op haar mobieltje en bevestigde dat er weer twijfels bestaan. 

Deze avond vond ik het toch echt nodig nog eens op te zoeken hoe het allemaal in elkaar zit en ik kwam terecht op dit artikel in Wikipedia. Ik weet dat Wikipedia niet altijd te vertrouwen is maar dit artikel zegt ongeveer hetzelfde als wat ik onlangs dus ergens las of hoorde en is bijzonder leerzaam, intrigerend en... interessant! Ik lees aan het einde van de tekst dat de meningen van wetenschappers over de authenticiteit van die lijkwade ook verdeeld zijn! 

Kindjesdag

Elena kwam ons opendoen. Ze had vandaag haar laatste examen afgelegd (en het was "keigoed" geweest) en had vrij tot vrijdag. Dochterlief kwam ons even goeiendag zeggen en ging dan verder met haar werk. Elena en ik zorgden voor thee en ze vertelde me over jonge zangeressen, liet me hun liedjes beluisteren (en danste er zelfs op) en Roger las de krant.

Dan kwamen Eva en Matthias thuis (en Roger vertrok naar zijn zus L). Ook zij hadden veel te vertellen tijdens het vieruurtje (en mijn brief aan Eva was eindelijk aangekomen). Na hun huistaken gingen Matthias en Eva knutselen en lezen en ik kreeg weer een cadeautje van Eva!

Zeger was niet vrij vandaag, dus aten we zonder hem. En maakten we ondertussen plannen voor ons paasfeestje.

Toen we naar huis zouden terugrijden, vroeg Elena plots of ze met ons mee mocht tot donderdag. Eerst was ik geneigd ja te zeggen maar ik bedacht me: er staat nog vrij veel op ons programma voor de volgende dagen en ik zag echt niet hoe we de tijd zouden vinden om haar al overmorgen terug naar het Leuvense te brengen. En daarbij, ik vermoed dat Eva en Matthias dat niet heel leuk zouden vinden!

Type- en zaagwerk

Mijn pols is al weer in orde en ik heb ondertussen al heel veel gemaild, gechat met de kindjes en andere zaken zitten (over)typen. Ik moet echter een beetje oppassen, want ik herinner me dat ik voor die RA ook al regelmatig pijn had in mijn polsen van het vele tikken.

Roger is vandaag actiever geweest: hij heeft hout gezaagd. Om volgende winter als brandstof te gebruiken? Onze eindafrekening voor gas was immers heel gepeperd!

Eva klaagde: mijn brief is nog steeds niet aangekomen! En Elena heeft morgen haar laatste examen.

Pijntjes

De rugpijn is over maar nu doet mijn rechterpols weer serieus pijn. Vandaag werd dus een superluie dag. Wel bijna een uur aan telefoon gehangen met Jan Gerits. Over de Limburgse monografieën, al zijn plannen en een fout in een tekst van hem in het laatste nummer van Oostland (toch had ik op die fout gewezen). 

Lumbago

Ik ben duidelijk niet in de wieg gelegd voor huishoudwerk: ik zit weer met een lumbago. 😒 Ik liep de hele dag nog krommer dan Nany aan het eind van haar leven en heb dus niet veel anders gedaan dan gelezen, gekookt en afgewassen (o ja, en nog was te drogen gehangen, maar dat was duidelijk te veel). 

Deze avond loop ik al iets meer rechtop: ik denk dat ik er morgen nog een luie dag van maak!

Vincent van Gogh

Gisteren leek het al lente, vandaag begint de lente maar het is opnieuw veel kouder! 

Deze dag werd voornamelijk besteed aan huishoudtaken maar ik kreeg toch een beetje tijd voor ontspanning.  Ik keek namelijk naar deze prachtige documentairefilm over Vincent van Gogh. Heel goed gemaakt, vind ik (met behulp van AI onder andere). 

En... Deze avond lees ik in een tijdschriftje een tekst die ik zelf heb nagelezen voor zijn publicatie.  Een flagrante vervoegingsfout (die ik had verbeterd) is blijven staan en... dat is echt ontgoochelend!

O ja, en ondertussen is mijn brief via de post onderweg naar Eva!

Interessant gesprek

Ik keek, om  deze avond af te sluiten, nog naar dit interessante (en vooral inspirerend) gesprek tussen een priester en een vroeger slachtoffer van een pedofiele priester. 

Echt interessant, vooral wat die leek vertelt over de Kerk. Maar ik vind dat de priester ook heel accuraat antwoordt en terecht benadrukt dat, als Jezus nu in deze wereld zou leven, hij spontaan zou "spuwen" op zulke priesters.  Maar dan de reactie van het "slachtoffer"! Hoe hij duidelijk uit de Bijbel de juiste passages (vooral uit het paasverhaal) aanhaalt om uit te leggen dat iedereen (dus ook een kinderverkrachter) vergiffenis krijgt zodra hij begrijpt (en dus toegeeft) dat hij "fout was". 

Ik denk dat ik toch nog eens de Bijbel moet herlezen! 

Afspreken blijft moeilijk!

Mooie lentedag vandaag (tot 21°C in de schaduw en veel bloesems al onderweg voor onze wekelijkse boodschappen).

Ivo, Beatrijs, Bernadette, Juan, Jopie, Koen en wij proberen nu al een hele tijd een afspraak te regelen voor deze lente. En het lukt maar niet: dan is de ene niet vrij, dan weer de andere. Vandaag leken we een geschikte dag te hebben gevonden en dan krijg ik een mail van neefje T. dat we precies die dag moeten vrijhouden, want dan vieren we de 50 jaar huwelijk van zijn ouders (broer van Roger en schoonzus). Dat krijgt uiteraard voorrang.

Afspreken blijft blijkbaar moeilijk, ook al hebben we het niet meer zo druk als vroeger!

Voor Eva over mijn brief aan haar

Ik schaam me erover, Eva, maar de brief die ik je vorige donderdag schreef, is nog steeds niet op de post geraakt! Je moet weten dat we in ons dorp geen postbus meer hebben en dat we dus voor de dichtstbijzijnde bus naar een andere deelgemeente van Heers moeten (rijden in ons geval: te voet is het nu  veel te ver voor jouw oude oma en opa). En dat is er nog niet van gekomen! Vandaag stelde jouw opa Roger wel voor de brief mee te nemen toen we naar zijn broer reden: "we zullen onderweg wel een postbus tegenkomen". Maar dat deden we niet!

Ik heb je gewaarschuwd hé, meisje, via de post gaat het traag. Maar om te proeven van "vroeger" is onze "correspondentie" wel een leuk middel!  Het had vroeger wel zijn charme, vond ik, dat soms dagenlang wachten tot de verwachte brief in de brievenbus viel, het openen van de omslag om daarna de brief voorzichtig open te vouwen, met de hand glad te strijken en gretig de inhoud ervan te ontdekken. 

Helaas, ik vrees dat jij en ik bij de laatste echte "briefschrijvers" behoren en dat er dus heel binnenkort nergens meer postbussen zullen te vinden zijn!  

Als mails het helemaal overnemen vind ik het niet zo erg (voor mij is dat meestal al het geval hoewel ik het wel iets minder romantisch vind) maar ik heb de indruk dat mails nu al worden vervangen door chatberichten, en die vergelijk ik soms eerder met opdringerige telefoontjes. 😞

Lenteweer

Nog een bezoek aan schoonbroer in het revalidatiecentrum vandaag. Deze keer voerde de GPS ons langs de E313 en 314 maar deden we er weer anderhalf uur over in plaats van de beloofde 57 minuten. In het terugkeren werd dat precies één uur, deze keer via Hasselt en Sint-Truiden. Eigenaardig.

Het werden een paar heel gezellige uurtjes in de cafetaria (dat "Trefpunt" in de buurt was gesloten).  Jammer wel dat er geen terras is, want het was vandaag heel aangenaam lenteweer.

Over oude kleren

Ik keek deze avond nog eens naar enkele van onze gedigitaliseerde familiefilmpjes. En ik zag dat ik in april 1991 de grijze trui droeg die ik een paar dagen geleden ook aanhad. Ik weet dat ik niet gauw kleren weggooi of koop, ik wist dat de trui in kwestie heel oud was maar niet dat ik die al minstens 33 jaar heb! 

Euthanasiewet in Frankrijk?

Ik herinner me dat we ooit onze familiezieke bezochten samen met nicht Jeannine zaliger. In het terug naar huis rijden, zei Jeannine me toen: 'Dit is toch echt een geval waarin de patiënt beter op voorhand euthanasie had gevraagd voor als ze in zulke situatie zou belanden'. Uiteraard ging ik absoluut niet akkoord met Jeannine: voor mij betekent euthanasie immers nog steeds "doden". 

Ik blijk echter een van de weinigen te zijn die nog zo redeneert; ik herinner me bijvoorbeeld dat een vriendin me ooit de mond snoerde door te beweren dat euthanasie niet "doodt" maar "bevrijdt". 

In Frankrijk "staan ze nog niet zo ver als hier": daar is euthanasie (voorlopig) nog verboden. Deze avond, na een rustige zaterdag, keek ik onder andere naar een reportage over de stand van zaken voor een eventuele euthanasiewet in Frankrijk en ik merk (ondanks de titel die zegt "sterven is niet doden") dat de meeste dokters niet  happig zijn op euthanasie omdat ze de daad nog vereenzelvigen met "iemand doden" maar dat ze wel vinden dat er niet voldoende palliatieve zorgen worden voorzien in Frankrijk. 

Op ziekenbezoek

Vandaag, na bijna vier jaar en half, bezochten we eindelijk nog eens onze "familiezieke". Die lange duur is uiteraard te wijten aan de sanitaire crisis en persoonlijke problemen (ziekten, andere familiale verplichtingen). 

Onze zieke leek ons meteen te herkennen, leek heel blij ons te zien, maar... we konden nog steeds niet communiceren. Handjes vasthouden en knuffels losten de zaak voor een deel op maar wat blijft het moeilijk, als je zelf geen prater bent, om te gaan met iemand die niet meer kan praten (en ook niet meer kan schrijven). 

Vroeger zat ze nogal eens in de gemeenschappelijke ruimte, nu zat ze op haar kamer in haar eentje televisie te kijken (een wielerkoers). Had ze dat programma zelf gekozen? En indien ja, hoe maakt ze duidelijk naar wat ze wil kijken? Hoe maakt ze eender wat duidelijk trouwens?

Ik had even voorgesteld naar de cafetaria te gaan, ze leek dat een goed idee te vinden (nogmaals: het zijn indrukken, ik weet niet wat ze echt denkt) maar ik kreeg haar elektrische rolstoel niet aan de gang. Ik vroeg haar of ze dat zelf kon (ik weet nog van vroeger dat ze het kan) maar daar reageerde ze op met een mimiek die ik interpreteerde als "Ach, we kunnen evengoed hier blijven en verder naar die koers kijken".

Wat we dan ook verder deden, in stilte.

Toen we haar kort voor etenstijd verlieten, had ik de indruk dat ze dat jammer vond (maar opnieuw: het is een indruk, ze kan het niet zeggen). 

Huistaak

Zoals afgesproken kwam buurjongen L. op deze eindelijk nog eens zonnige dag langs (met verse eieren van zijn opa's kippen). Niet, zoals ik dacht, om te praten over zijn toekomstplannen maar met een eigenaardige huistaak (en de vraag of ik hem daarbij wilde helpen). Het had te maken met begrijpend lezen, Nederlands, Frans, Engels, economie en wiskunde. We losten samen alle vragen op, maakten alle oefeningen maar, omdat we daarna over allerlei andere zaken begonnen te keuvelen, vergat ik hem toch wel te vragen bij welk vak die huistaak hoorde!  

Daarna heb ik mijn brief naar Eva vervolledigd zodat hij morgen op de post kan!

Brief van Eva

Ik ben deze avond, na onze uitgebreide boodschappen, koken, eten, afwassen enzovoort,  begonnen aan mijn antwoord op de brief van Eva. Ze vertelt me dat (en daar hadden we het wel even sporadisch over gisteren, hoewel ik eigenlijk niet "mondeling mocht antwoorden" op haar brief) er een nieuw meisje is in haar klas, een Nepalese, ze heet Anka en is heel lief. Ze spreekt echter geen Nederlands, enkel Nepalees en Engels, en daarom wil Eva Engels leren! Een typisch Vlaamse reflex, en een van de vragen in mijn antwoord op Eva is dan ook of Anka ook al een beetje Nederlands heeft geleerd. 

Ikzelf ben in 1954 in Matadi van Nederlands (eigenlijk "Vlaams") overgestapt op Frans zonder veel problemen maar ik was toen amper 4 jaar en half. Opnieuw naar Nederlands overstappen rond mijn 11 jaar ging ook nog vrij vlot maar was toch al moeilijker dan de overgang in 1954.

Die lieve Anka in de klas van Eva is nu dus ongeveer 9 jaar en zit in het derde jaar basisonderwijs: ik hoop dat haar klasgenootjes haar veel (en min of meer correct) Nederlands bijbrengen en niet allemaal proberen enkel in het Engels met haar te communiceren!

Regen de hele dag

We vingen vandaag weer de kindjes op na school... en het heeft weer een hele dag geregend. De middag verliep deze keer enigszins anders dan vorige keren. Elena staat voor een nieuwe examenperiode en heeft dus ettelijke uren zitten studeren na het vieruurtje. 

Het eerste wat Eva deed toen ze thuiskwam, was mij de beloofde brief overhandigen: ze vond het toch verstandiger hem niet op de post te doen, vermits ze me vandaag zou zien! 😉 Ik mocht hem al lezen maar mocht er niet mondeling op antwoorden, want ze wil dat onze correspondentie per brief verder wordt gezet. In de omslag vond ik ook versierd papier waarop ik mijn antwoord aan haar kan schrijven.

Gewoontegetrouw maakten Eva en Matthias hun schooltaken meteen na het vieruurtje maar daarna begonnen we niet meteen te spelen. Ze hebben immers Duolingo ontdekt en "studeerden" samen nog een hele tijd Engels. 

Toen Matthias aan zijn uurtje Minecraft begon, vond Eva het wel tijd om een gezelschapsspel boven te halen. Kort daarna kwam hun mama thuis, gevolgd door Zeger, allebei weer kletsnat. Nadat schoonzoon ook was aangekomen, gingen we aan tafel voor weer een paar gezellige uurtjes praten, grappen, en genieten.

En... toen Roger en ik terug naar Haspengouw reden, regende het nog steeds (wat het rijden in de duisternis niet vergemakkelijkt voor Roger).

Rustige zondag

Het werd een heel rustige zondag. Ik kreeg een mail van Eva die me vertelde dat er weer een brief met de post naar mij onderweg is maar dat ze mij nieuw mooi (zelf versierd dus) briefpapier zal geven volgende keer dat we komen "babysitten". Zo schattig!😊

Voor de rest heb ik vooral opzoekingswerk verricht in verband met de toekomstdromen van achterbuurjonen L. En beseft (daar had ik nog niet bij stilgestaan) dat je niet zo maar van de ene onderwijsrichting naar de andere kunt overschakelen! 

Deze avond viel ik onder andere (en heel toevallig) op een film met François Damiens. Ik begon, bij wijze van ontspanning, te kijken naar die film ("Une famille pour un jour") en ik bleef kijken. Echt mooi (ook een "schattige" familiefilm trouwens: als het niet in het Frans was, ik zou er nog wel eens samen met de "kindjes" naar kijken).  

En nu (we zijn pas 11 maart) ga ik nog heel even zus Bie een gelukkige verjaardag mailen! 

Toeval of synchroniciteit?

Vandaag enkele telefoontjes, onder andere met buurjongen L. Geprobeerd samen met hem na te denken over zijn toekomst en we hebben afgesproken dat hij heel binnenkort nog eens langskomt en dat we dan zullen praten daarover. Hij gaf me ook zijn oma V. door en uiteraard moesten wij ook nog ettelijke minuten bijpraten!

Daarna snel een paar boodschappen gedaan, onder andere bier gaan kopen bij de zus van Maj en dus nog een hele babbel gevoerd. 

Na het koken deze avond (soep en daarna het Spaanse gerecht dat wij in Spanje nooit aten maar dat onze kinderen er wel ontdekten, namelijk "spekblokjes, ui, look en kikkererwten gebakken in olijfolie"), het avondmaal, de afwas en het opruimen, heel toevallig gevallen op een video van Céleste Grant, over toevalligheden, synchroniciteit, spiritualiteit, enzovoort. Het gaat over de ezel die hem vergezelde op zijn voettocht naar Lourdes (waar Céleste zijn Charlotte ontmoette). Heel eigenaardige toevalligheden, kijk maar!

Nog erger dan de E313!

We zouden vandaag de broer van Roger bezoeken in een revalidatiecentrum in Overpelt. Hoewel de GPS  ons had gemeld dat we er ongeveer één uur zouden over doen, werd dat meer dan anderhalf uur. We werden gevoerd langs Kortessem en Genk en de weg (ik weet niet welke nationale het was) werd alsmaar drukker. Het was gewoon vreselijk! 'Bijna even erg als de E313', zei ik tegen Roger, waarop hij antwoordde: 'Veel erger!'

Na aankomst brachten we met schoonbroer een paar heel gezellige uren door in de cafetaria. Met, vond ik, bijzonder lekkere koffie. Bier werd er niet geserveerd (maar Roger drinkt dat in principe toch niet meer als hij nog moet rijden - vandaar misschien dat we nog zo zelden op café gaan). Op korte loopafstand is er echter een ontmoetingsruimte en daar serveren ze wel lekkere bieren: misschien daar naartoe gaan volgende keer (schoonbroer is toch "te voet")?

Iets over 17 uur reden we terug naar huis... en deze keer voerde de GPS ons langs de E314 en 313. En... het was er veel minder druk dan wanneer we naar het Antwerpse rijden. Een uur en 15 minuten later waren we thuis waar we meteen de deze ochtend bereide soep opwarmden! 

Ik zal maar wat minder klagen over die 313 zeker? 

Terwijl ik dit schrijf, hoor ik een uil roepen in de wei!

Naar Santiago

Terwijl Roger nog steeds op de algemene vergadering is, kijk ik naar een Belgische vlogster die ik volg. Ze is op voettocht naar Santiago de Compostella. We waren daar een paar keer (maar niet te voet) en de herinnering doet deugd!

Ha, Roger komt net binnen! Even horen hoe de vergadering is verlopen en dan ga ik verder virtueel op reis! 

Roger zegt me dat er inderdaad slechts bestuursleden aanwezig waren op de "algemene" vergadering! 😞

Verstrooidheid

Na onze brunch en nog enkele karweitjes, maakten we ons klaar voor een vergadering van de werkgroep WO I-II. En dan komt er een mail van Elie M. aan, met een verslag van de werkvergadering van gisteren!

Ik bleek me van dag vergist te hebben!  Uiteraard heb ik hem meteen onze excuses gestuurd! Ik weet waaraan die vergissing ligt: we vergaderden tot nu altijd op een donderdag. Maar, zo legde Elie me uit, vanaf nu zal dat op een woensdag zijn. Toch is het dom van mij, want de uitnodiging vermelde duidelijk "6 maart"!

Deze avond was het dan algemene vergadering van Heemkunde Groot Heers. Eerst zou ik Roger vergezellen, maar uiteindelijk ben ik thuis gebleven: ik vermoedde dat praktisch alleen het bestuur zou aanwezig zijn... en dat ik daar als enige vrouw tussen die mannen zou zitten. In de werkgroep is dat ook wel het geval, maar daar heb ik de indruk dat ik toch iets, al is het nog zo miniem, bijdraag. 

Waarheid en leugens

Buiten enkele huishoudelijke taken heb ik vandaag vooral geluisterd naar dit en dit. Over de pandemie en de aanpak ervan maar vooral over leugens en waarheden die stilaan aan het licht komen, over wetenschap en politiek, overheden en psychologie (en, vooral in de tweede video, toch de nodige humor). Jammer genoeg weer in het Frans (wanneer zal een mondeling discours ook automatisch vertaald kunnen worden?). 

Het discours doet vaak denken aan wat dokter Annys schreef!

Problemen

Toen we de auto vorige donderdag volledig lieten nakijken, bleek dat we een nieuwe batterij moesten installeren. Dat lieten we vandaag doen nog voor onze wekelijkse boodschappen. Wat kost een auto toch veel geld (en daarmee bedoel ik niet de garagist, want op de dure maar heel transparante factuur merkte ik dat hij voor zijn werk - van meer dan een half uur - nog geen 20 euro had aangerekend). Ik zal nog maar eens niet naar de kapper gaan deze maand zeker? 😁

Met mijn polsen en enkels gaat het al veel beter maar nu zijn het mijn knieën die afzien. Ik herinner me dat, heel, heel lang geleden, ik aan onze huisarts zei dat ik vaak "wandelende pijntjes" had in mijn gewrichten en dat hij daarop spontaan antwoordde dat het waarschijnlijk "reuma" was. Dus zit ik waarschijnlijk al heel lang met die ontstekingen en hebben ze zich slechts allemaal tegelijkertijd massaal gemanifesteerd in april 2020! De vraag is dus, waarom net toen? Had dat "griepje" van januari 2020 er inderdaad iets mee te maken, zoals ik vermoed?

Vorige vrijdag, nog voor we Hendrik afhaalden aan het station van Sint-Truiden, werden onze gas- en elektriciteitsmeters vervangen door digitale exemplaren. We hadden, zoals ons aangeraden werd, alle stekkers van gevoelige apparaten uitgetrokken. Na die installatie leek eerst alles in orde, maar deze avond wilde Roger voor de eerste keer sindsdien iets printen voor Heemkunde en dat lukte maar niet! Tegen 23 uur belden we dus naar Hendrik (ik weet dat hij, net zoals wij, een nachtraaf is en dus nog wakker was op dat uur, en vermits zijn beroep is "mensen met computerproblemen helpen"... 😉). Op één, twee, drie was het probleem opgelost! Heel fel bedankt, zoontje!

Deze avond laat begon ik nog op mijn scherm te kijken naar het televisieprogramma "Pano", over het toekennen van en het tekort aan sociale woningen. Ik weet niet of ik verder ga kijken... misschien wel, om te zien of ze ook spreken over vaak onterecht toegewezen sociale woningen. Zelf ken ik zeker drie mensen (zonder of met een gezin) die onterecht een sociale woning kregen omdat ze de "juiste" mensen kenden! 

Wat men ons niet zegt

Oké, ik breng deze avond door enkel met lezen en kijken zodat mijn polsen kunnen rusten...  maar ik wil toch even vermelden wat ik zopas hoorde over het verband "(rood) vlees/darmkanker". In deze video wordt duidelijk uitgelegd dat en waarom (rood) vlees eten de kans op darmkanker brengt op "slechts" 6% terwijl koolhydraten (als vervanging voor vlees) de kans op darmkanker brengen op 15 à 20%.

Toch maar niet vegetarisch eten dus! Nu, dat was ik eigenlijk niet van plan, want nu al voel ik andere onaangename gevolgen van koolhydraatrijke voeding! 

Het ging een poosje zoveel beter met mijn gewrichten

... en dan, deze nacht, werden plotseling afwisselend mijn polsen en mijn enkels gepijnigd. Typen en stappen gingen moeilijk het eerste uur na het opstaan, daarna ging het wat gemakkelijker. Ik heb echter mijn ledematen rust gegund vandaag en het werd dus een superluie dag. Een paar handenvrije telefoontjes, enkele korte antwoorden op mails en voor de rest veel lectuur.

En opnieuw eten zonder suikers en snelle koolhydraten, want wat is dat moeilijk vol te houden buitenshuis! 

Herinnering

Gisterenavond (of -nacht?), samen met Hendrik, luisterden we onder andere naar muziek vroeger opgenomen door Roger. Op een zeker ogenblik vielen we op een oude opname (door mij gemaakt) van een typisch "vieruurtje-gesprek" met onze kinderen na schooltijd. 

Ik voelde wel dat de opname veel te lang was, dat het Roger begon te vervelen maar ikzelf herinnerde me hoeveel energie ik als moeder stak in de opvoeding (want zulke gesprekken zijn daar een deel van) van onze kinderen. Ik deed het graag maar... het waren mijn eigen kinderen en dus "was het niet werken, wat ik toen deed"!?

Drukke dagen

Deze avond geeft "De Reizende Reiger" een voorstelling maar wij kunnen er jammer genoeg niet naartoe! Na een donderdag vol huishoudtaken terwijl de auto in de garage was voor een algemeen onderhoud, ontvingen we gisterenavond Hendrik, zonder Debby die we vandaag bij haar ouders zouden ontmoeten. Want, na weer een vrij korte nacht, reden we vandaag naar hen om de verjaardag van Debby haar moeder te vieren. Veel volk (de jarige heeft een heel grote familie), veel hapjes, bami, nasi, kip, rauwkost, frieten, gebak, cava en wijn, en veel geroezemoes waardoor ik soms moeite had om de conversaties te volgen. Gezellig was het wel.

Hoewel we niet heel laat terug naar huis reden, was het toch te laat om nog naar het Leuvense te rijden (en trouwens, het zou te zwaar zijn geweest voor Roger, vermoed ik). Om een wasmachine aan de gang te zetten was er wel nog tijd genoeg. 😒