Vandaag wordt dochterlief al 45 jaar! Natuurlijk hebben we haar van harte gefeliciteerd en heb ik haar tussendoor even gebeld… Maar plotseling kreeg ik een gevoel van heimwee naar de tijd dat de kinderen nog niet helemaal hun eigen leven leidden. Naar de tijd waarin ze voor dit soort gelegenheden zeker "thuis" zouden zijn geweest, hier bij ons.
Als ik eerlijk ben, denk ik niet dat die heimwee echt zo plotseling kwam. Ik was immers nog bezig met het overtypen van oude dagboeken, waarin ik las over onze eenvoudige, maar waardevolle verjaardagsfeestjes van vroeger.
Maar ja, de kinderen zijn nu volwassen en hebben hun eigen leven opgebouwd. En ik probeer bewust niet te vaak hun tijd op te eisen (al weten ze dat ze altijd welkom zijn). Ik besef maar al te goed dat ze hun vrije tijd ook moeten delen met vrienden, partners, kinderen, schoonfamilie en – het allerbelangrijkste – tijd voor zichzelf overhouden. Dat heet loslaten, en eerlijk gezegd, dat heb ik destijds niet gemakkelijk gevonden.
Ja, ik geef het toe, ik was een beetje een kloek! 😀 Maar dat betekent niet dat ik me verveel nu de kinderen het nest uit zijn. Vandaag bijvoorbeeld ben ik begonnen aan een nieuwe opdracht van heemkundelid Georges: het inventariseren van honderden huwelijksaankondigingen (meestal van edellieden). Boeiend werk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten