Het was gisteren prachtig nazomerweer. Roger had gevraagd aan achterbuur P. (vader van L.) of hij onze haag wilde scheren. Tegen betaling uiteraard en daarom zei ik tegen Roger dat ik niet vond dat hij daarbij moest helpen. Ik vreesde immers dat al dat zeulen met zware takken te belastend zou zijn voor zijn hart. Roger wilde echter absoluut een handje toesteken en urenlang heeft hij over en weer gelopen met afgezaagde takken. Ik merkte dat hij er steeds meer uitgeput uitzag. Een paar keer heb ik hem stilletjes gesmeekt niet te overdrijven maar hij bleef maar zwoegen, ook toen P. hulp kreeg van L.
Toen P. en L. afscheid namen, was Roger duidelijk doodop (maar gelukkig nog in leven😀). Ik was echt bang geweest dat zijn hart het plotseling zou begeven. Voor mij werd het gisteren alles behalve een aangename nazomerdag: de angst maakte dat ik mij op niets kon concentreren! Hoewel ik blij was dat de haag eindelijk gesnoeid werd, voelde het aan als een verloren dag!
Deze nacht keerden we terug naar de wintertijd (eindelijk!) en van dat uur extra slaap heeft Roger na al die inspanningen volop gebruikgemaakt!
Het is vandaag veel koeler dan gisteren maar dat is niet erg: we maken er een rustige zondag van met veel lectuur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten