Luxeprobleem

Na enkele boodschappen (in verband met de eindejaarsfeesten) was het vandaag nog eens tijd om B. te ontvangen. Weer was het halfuurtje "bijles" ontzettend snel voorbij en had ik de indruk slechts als klankbord te moeten fungeren (hoewel, deze keer heb ik toch een paar zaken mogen uitleggen die B. niet meteen zelf begreep 😀)!  

Na nog een babbeltje met zijn "bomma" Liliane die voor mij weer enkele nummers van "De andere krant" bijhad (dat is lectuur voor straks), zorgde ik voor ons avondmaal: zalm met spruitjes in de oven. In de plaats van soep had ik als voorgerecht een kliekje van gisteren voorzien: gemengde sla (verschillende slasoorten met tomaten, uitjes, bieslook, peterselie) in een vinaigrette van olijfolie en sherryazijn, met gerookte forel. En... na dat voorgerecht bleken we geen honger meer te hebben! 

Normaal gezien is dat niet erg, want dan schuift de zalm gewoon op naar de volgende dag. Alleen hebben we voor morgen en overmorgen iets anders op ons menu staan, iets dat we niet zomaar kunnen "opschuiven"! Het is een luxeprobleem, ik weet het.

O ja, het toeval (?) heeft vandaag nog voor iets heel prettigs gezorgd. Kijk maar naar de laatste reacties op deze post.

Leven we in een computersimulatie?

Samen met de kinderen stelden we ons al lang de vraag maar nu hoor ik van Emmanuel en Sandrine dat ook wetenschappers zich de vraag stellen. Een beetje angstaanjagend maar tegelijkertijd boeiend en grappig!

Krijgt hij gelijk?

Ik hoorde "Jim le veilleur" onlangs waarschuwen en gisteren lees ik over het door Biden toegestane gebruik van langeafstandswapens. Krijgt "Jim le veilleur" weer gelijk?  

Herkenbaar

Ik volg nog steeds deze blogger. En, wat hij hier schrijft, vind ik toch zo herkenbaar! 😁 Of dat vond ik toch terwijl ik deze avond vroegere dagboeken overtikte (en nu nog is hier niet alles in orde, integendeel!).

Rustige zondag

Veel lectuur vandaag maar ook tijd om te spelen! Vijf niveaus afgelegd, een record voor mij! 

Ook tijd gemaakt om te luisteren naar een interessant gesprek tussen journalist Bercoff en biochemicus Sabatier, over een pas verschenen boek van deze laatste.  Boek dat ik graag zou kopen maar rond deze Sinterklaas- en kersttijd zijn er andere, dringender uitgaven. En daarbij, ik denk niet dat ik veel van dat boek zou begrijpen! 😒 Zelfs dat gesprek vond ik soms al moeilijk! Maar wel boeiend.

Sabatier vertelt dat het covid-virus volgens hem een "gemanipuleerd" virus is met soms heel kwalijke gevolgen zoals trombose, auto-immuunziektes, etc. Volgens hem hadden hoge dosissen vitamine D kunnen helpen tegen dat virus (hij geeft daarvoor een heel wetenschappelijke uitleg over onder andere ons "renin-angiotensinesysteem", waar ik niets van begrepen heb) en vindt het jammer dat onze overheden die vitamine niet hebben aangeraden aan de bevolking. Ook het verbieden van Ivermectine en Hydroxychloroquine in een correcte dosis was volgens hem een serieuze flater. En de vaccins verwijt hij dat ze niet heel doeltreffend zijn en bovendien zelf ook veel kwalijke bijwerkingen hebben, soms zelfs op heel lange termijn. Maar ook tegen die bijwerkingen raadt hij hoge dosissen vitamine D aan (de wetenschappelijke uitleg hiervoor had weer te maken met dat "systeem" van ons waarop dat virus én het vaccin dus blijkbaar inwerken). Ik heb niet zoveel begrepen van de wetenschappelijke uitleg van die biochemicus, maar desondanks was dat gesprek heel interessant!

En nu is het tijd om nog enkele vroegere dagboekpagina's over te typen!

Over de Koninklijke Vereniging van Limburgse Schijvers

Onlangs werd ik uitgenodigd op een redactievergadering van de KVLS. Omdat we die dag al een andere afspraak hadden, heb ik me verontschuldigd maar... tegelijk stelde ik vast dat het me goed uitkwam dat we die dag niet vrij waren. 

Ik heb geen rijbewijs, dus zou Roger mij moeten brengen en zich vervelen tijdens de hele vergadering (die volgens mij niet nodig was: tegenwoordig kun je heel veel bespreken via e-mail en zo). En ik was er zeker van dat, als Roger me al zou brengen, hij het enkel zou doen om mij te plezieren maar dat hij het zelf helemaal niet leuk zou gevonden hebben.

Toen op het laatste nippertje bleek dat onze eerste afspraak niet kon doorgaan, heb ik dan ook niet aan Roger voorgesteld toch naar die vergadering te rijden. En begon ik me vragen te stellen over mijn lidmaatschap van de KVLS (nee, in feite stel ik me daar al enkele jaren vragen over). 

Waarom blijf ik daar lid van hoewel we nooit meer naar een activiteit gaan en ik serieus wat vragen heb over de kwaliteit van sommige schrijfsels van leden (waaronder mijn eigen schrijfsels uiteraard 😀).  

Uiteraard heb ik goede herinneringen aan sommige vroegere activiteiten, zoals aan onze jaarlijkse poëtische lentewandeling in Haspengouw, die Boudewijn en wij elk jaar voorbereidden (maar die Roger en ik vandaag niet meer zouden aankunnen), aan sommige diners, aan enkele meer spontane ontmoetingen. 

Maar nu heb ik duidelijk helemaal geen zin meer in die activiteiten. Waarom dus lid blijven? Het enige wat ik nog doe, is elke drie maand de drukproeven van Oostland nalezen (en de Limburgse monografieën - maar die horen sinds kort niet meer bij de KVLS). 

Ik heb het al eens gezegd, tot voor kort was ik objectief degene die het beste kon zorgen dat "Oostland" zonder te veel taalfouten kon verschijnen, maar nu hebben ze een corrector die dat veel beter doet dan ik (omdat hij zelf heel goed schrijft natuurlijk). 

Blijf ik nog lid van de KVLS, vraag ik me dus af.

Is hersendood echt dood?

 Gisterenavond keek ik nog naar een heel interessante "discussie" daarover!

Politiek, jobs en cadeaus

Ik keek nog even naar "De afspraak" op tv deze avond en ik hoor daar Petra De Sutter zeggen dat ze het niet goed vindt jarenlang een job uit te oefenen waarvoor je je niet geroepen voelt. Daar kan ik mee instemmen! 

Ik moest terugdenken aan mijn telefoontje met vriendin Liliane deze middag, vlak voor onze "vergadering". Tijdens dat telefoongesprek vernam ik dus dat haar kleinzoon B. vandaag niet kon komen (wat helemaal niet erg is, dat heb ik al gezegd: in feite voel ik heel goed dat B. slechts een klankbord nodig heeft voor zijn studie). Liliane zei me ook dat ze vond dat ik "met veel interessante zaken bezig ben". 

En dat vond ik eigenaardig (omdat ik altijd heb moeten horen dat ik toch zo'n slechte - lees dus "ook luie" - huisvrouw ben) en tegelijk ontzettend lief (ik heb wel een hekel aan dat huishouden maar net daarom heel veel bewondering voor goede huisvrouwen, maar die achting bleek nooit wederkerig). Eindelijk een vrouw die begrijpt dat niet alle vrouwen zoals zijzelf zijn, begreep ik! Dat voelde echt aan als een geschenk, Liliane (trouwens, over cadeaus gesproken: deze middag kregen we allemaal een pen cadeau van heemkundelid Ludo D.)!

Maar kom, begrip of niet, als vrouw blijf ik gedoemd elke dag minstens een paar uur te besteden aan dat verdomde huishouden en ik troost mezelf dan maar met het idee dat ik daardoor toch nog een beetje beweging krijg. 

Maar, terwijl ik deze avond keek naar "De afspraak", vroeg ik me ook af hoeveel gewone mensen om te kunnen overleven wél jarenlang tegen hun zin gekluisterd blijven aan een job "waarvoor ze zich niet geroepen voelen"? 

Erfgoed Haspengouw

Afspraak met de werkgroep WO I-II deze middag. Het was niet echt een vergadering: An-Katrien van Erfgoed Haspengouw kwam ons uitleg geven over het gebruik van Meemoo en dan vooral van Het Archief. Een vrij korte maar interessante uitleg maar ik geloof niet dat onze werkgroep een beroep zal moeten doen op die websites. 

We bleven nog lang gezellig napraten bij een kopje koffie of thee (vermits ik wist dat B. niet zou komen deze middag had ik immers tijd genoeg). En weer viel het mij op hoezeer Roger en ik nog steeds "inwijkelingen" zijn (Roger, die in een deelgemeente van Heers is geboren, wel iets minder dan ik, hoewel hij ook de meesten van die geëvoceerde "vroegere bewoners" van Heers niet kende).  

We wonen hier nu ongeveer 25 jaar (langer dan in Matadi, Leuven, Schoten, 's Gravenwezel of Antwerpen) en nog zijn we hier niet echt "thuis"! 

Oude mensen

Nadat ik gisteren nog schooltaken van buurjongen L. had nagelezen, heb ik nog enkele zaken aangepast aan de jongste Limburgse monografie. En nog eens Jan Gerits aan telefoon gehad, die weer zei dat hij dacht dat hij ermee gaat ophouden. Hij leek het te menen en, hoewel ik hem even probeerde op andere gedachten te brengen, vroeg ik me plotseling af of ik hem niet moet laten doen wat hij voelt dat hij moet doen op zijn leeftijd. Jammer voor de Limburgse monografieën, dat wel...

Een van de schooltaken van L. was een levensbeschrijving van iemand redigeren en, omdat hij me daar raad bij vroeg, stelde ik hem voor zijn grootmoeder V. (86 jaar geworden vorige week) te ondervragen over haar levensloop. Het gebeurt immers vaak dat, als V. me anekdoten over vroeger vertelt aan telefoon, ik denk (en haar ook zeg) dat ze zoiets zou moeten opschrijven. L. leek dat geen slecht idee te vinden: ik ben benieuwd!

Vandaag, terwijl ik in de keuken bezig was, kwam Roger plotseling naar mij toe met een hele lading verse vijgen.  Blijkbaar had ik niet gehoord dat er was gebeld: L. met dat fruit als cadeau! 

Oud worden!

Gisteren heb ik onder andere nog enkele zaken aangepast aan de jongste Limburgse monografie. Vandaag kreeg ik weer een telefoonoproep van Jan Gerits. De zoon van Piet Severijns had hem gevraagd nog enkele zaken toe te voegen of aan te passen aan de monografie over zijn vader en Jan vond het moeilijk om die aanpassingen te doen. Of ik daar wilde voor zorgen. Uiteraard wilde ik dat doen, maar dan na onze korte boodschappen (eigenlijk een paar zaken naar het containerpark brengen - wat Roger echt vermoeide, viel me op - en een blik zuurkool kopen). 

Ik heb dus deze avond voor die aanpassingen gezorgd en dat vergde echt niet veel tijd.  Maar in feite maakte net dat me een beetje bang. 

Jan had immers zeker een halfuur aan telefoon geklaagd dat hij zoveel energie had gestoken in deze monografie, dat hij het steeds moeilijker vond om rond te rijden om mensen te interviewen voor een nieuwe monografie en dat hij misschien moest overwegen om er mee te stoppen. Waarop ik natuurlijk heel spontaan antwoordde dat hij dat zeker niet mocht doen. 

Ik weet dat Jan hoopt dat Jo Corstjens het opzoek- en schrijfwerk ooit zal overnemen maar ik weet ook dat Jo veel minder vrije tijd heeft dan Jan. En dat, als Jan niet meer schrijft, hij de ouderdom (hij is nu 92 jaar) plotseling heel fel zal voelen. Net zoals Roger die voelt nu sommige karweien hem niet meer zo gemakkelijk afgaan als vroeger.  

Lectuur op een rustige donderdag

Na enkele wasbeurten wilde ik vandaag nog een mail van Matadi-vriendin Sabine beantwoorden (ze zou graag eindelijk nog eens afspreken, liefst volgende lente en ergens in een restaurant, want noch ik noch zij voelen ons nog in staat mensen te eten te ontvangen).  Eerst ging ik echter verder met het lezen in die "Andere krant" en ik bleef maar lezen! 

Uiteindelijk heb ik Sabine een berichtje gestuurd dat ze morgen een echte mail krijgt! 😀

Een fijne dag

Boodschappen vandaag, maar eerst een halfuurtje bijles aan B. Ja, slechts een halfuurtje, want, zoals ik hem steeds zeg, op 30 minuten intensief werken kun je ontzettend veel doen. 

In feite heeft B. me niet echt nodig, heb ik al opgemerkt. Ik heb de indruk dat hij slechts een klankbord nodig heeft. Deze keer stelde hij weer zelf een aanpak voor bij de herhaling van de leerstof en gaf ik hem telkens gelijk. We hebben afgesproken dat ik hem volgende week even overhoor over de samenvattingen die hij vandaag praktisch helemaal alleen maakte tijdens ons "studiehalfuurtje".

Vandaag werd B. weer begeleid door zijn oma, vriendin Liliane ('Ik noem haar bomma', vertelde hij me 😉), die me weer twee exemplaren van "De andere krant" cadeau gaf.

Na de boodschappen heb ik even over en weer gemaild met Matadi-vriendin Sabine die me onder andere een mooie foto van haar moeder Rachel stuurde. En heb ik ook geluisterd naar "Jim le veilleur" die toegeeft dat hij deze keer de zaken niet correct had voorspeld maar die heel blij leek met zijn vergissing! 😀

Daarna was het tijd om ons avondmaal klaar te maken (zalm en broccoli na een soep van restjes bloemkool en spitskool). We hebben nu pas afgewassen en ik ga eindelijk wat lezen in die "andere kranten".

De schattendoos van marraine

Gisteren was een vrij drukke dag. Voor Roger, met de hulp van de gemeente, hakselen van het snoeisel, voor mij een paar huishoudtaakjes, schooltaken van L. nakijken, een beetje over en weer mailen met enkele vriendinnen (onder andere met mijn tante-vriendin Françoise over herinneringen aan vroeger, aan marraine en zo).

En over "marraine" wilde ik het net hebben in deze blog, of beter gezegd, over haar "schattendoos". 

Lang voor haar overlijden heb ik van mijn grootmoeder "marraine" een ouderwetse naaimachine én een doos vol "schatten" geërfd. Het betrof talloze knopen, allerlei soorten garen, ritssluitingen, linten, enzovoort. De naaimachine doet nu dienst als tafel tussen de twee ramen in ons salon, de doos had ik opgeborgen in een la (en er af en toe naar gekeken).

Ik naai praktisch nooit en gebruikte dan ook nooit iets uit die doos. Toch kon ik het niet over mijn hart krijgen om ze weg te doen of zelfs om de inhoud ervan weg te schenken.

Vandaag was het nog eens "kindjesdag". Weer hetzelfde stramien; Eva oppikken onderweg, tegelijkertijd met Matthias "thuis" aankomen, vieruurtje, huistaken, Elena verwelkomen enzovoort. Deze keer had ik echter de "schattendoos" van "marraine" bij: dochterlief naait veel en kan dus wel wat aanvangen met die inhoud, had ik onlangs bedacht. 

En, in plaats van te spelen, terwijl Matthias en Roger aan het lezen gingen en Elena aan haar schooltaken werkte, zijn Eva en ik begonnen met het sorteren van die inhoud. Heel plezant!

Na ons zoals steeds gezellig avondmaal (jammer genoeg zonder Zeger die vandaag niet vrij was) reden Roger en ik terug naar huis. Het was al donker en heel mistig: niet gemakkelijk rijden voor Roger! 

Grapjas!

Het was weer een rustig weekend: lectuur, telefoontjes van de kinderen, beantwoorden van mails, vroegere dagboeken overtikken en kijken naar enkele video's. 

Onder andere nog eens naar Céleste en Charlotte die in Corsica aan de heel moeilijke GR 20 zijn begonnen. 

Ik toonde aan Roger beelden van die tocht en we bewonderden de prachtige berglandschappen. Ineens zegt hij me: 'Noteer die gegevens eens: misschien kunnen we die tocht ooit zelf ondernemen!' Wat een grapjas! 😕

Allerheiligen

Vroegere jaren bezochten we vandaag of morgen familiegraven en gingen ook even langs bij mijn moeder Nany, bij mijn "marraine" en/of bij de mama van Roger. Vandaag zijn die alle drie overleden en bij hen langsgaan is dus onmogelijk. 's Gravenwezel vindt Roger een beetje ver rijden om er enkel het graf van mijn ouders te bezoeken. Het graf van zijn ouders in Leuven is jammer genoeg verdwenen en dus vind ik het een beetje pijnlijk voor hem als we enkel voor een bezoek aan het graf van "marraine", haar echtgenoot en mijn "Nononc" naar Leuven rijden. Dus voor ons geen bezoek meer aan kerkhoven en/of familie op deze dag. 

Een beetje jammer maar ik weet uiteraard ook dat zo'n bezoek vooral onszelf plezier doet, en dat we eender waar en wanneer aan onze overledenen kunnen denken.  Of voor hen bidden of nog luisteren naar een troostende podcast zoals deze (van zuster Emmanuel) die ik toevallig vond vandaag. 

De "Gota fria" ("koude druppel")

We volgen uiteraard met afschuw wat er gebeurt in Spanje ten gevolge van de "gota fria" deze dagen. Maar ik meende me heel vaag te herinneren dat het niet de eerste keer is dat noodweer dat land treft. Ik zocht en inderdaad, het is niet de eerste keer. Zie maar hier. Wat is ons geheugen soms toch kort!

Halloween

Vandaag had Roger een afspraak met iemand van Heemkunde Groot Heers. Tijdens zijn afwezigheid wilde ik eigenlijk ons salon onder handen nemen... maar uiteindelijk deed ik het (weer!) niet heel grondig omdat ik op een heel interessant artikel viel online en bleef lezen (het ging over bijna-doodervaringen, een wetenschappelijk artikel, in een of andere krant online maar ik weet niet meer welke en ik vind het niet terug, dus kan ik er geen link naar plaatsen). 

Het was dus heel interessant en het viel me op dat de auteur (ik weet dus echt niet meer wie, maar het was een wetenschapper) leek te geloven dat men ooit een wetenschappelijke uitleg zou vinden voor die ervaringen maar grif toegaf dat men op dit moment nog helemaal geen uitleg heeft. 

Toen Roger terugkwam, was ons salon dus niet echt schoongemaakt (maar voldoende opgeruimd en zo opdat het hem niet zou opvallen - grapje 😄: hij leest dit immers ook en uiteraard weet hij al dat ik vandaag weer eens geen "goede huisvrouw" ben geweest!). 

Terwijl ik later onze "ajuinstoemp met zoete patat en speklapjes" klaarmaakte, bedacht ik dat het gelezen artikel misschien van ver iets te maken had met wat men vandaag viert! Het is vandaag immers "Halloween" en blijkbaar (zo las ik in de media) wordt dat tegenwoordig al serieus gevierd in onze contreien! Eigenaardig, een angstaanjagend feest bouwen rondom iets dat ons op zich al angstig maakt! Maar misschien vinden veel mensen die adrenalinestoot "plezant"?

Deze avond viel ik (toeval?) op een voor mij veel rustgevender uitleg over wat met overlijden te maken heeft. 

Afspraak met Karel

Om 12 uur haalden we Karel af aan zijn flat in Leuven (eigenlijk woont hij aan de rand van Leuven: gelukkig, want Roger rijdt niet meer graag de stad in). De Brug in Herent was weer open en we hebben er zoals steeds heel lekker gegeten. Mijn konijn met zilveruitjes en champignons was gewoon heerlijk!

Deze keer was er wat meer volk dan gewoonlijk in het restaurant, maar gelukkig nog niet echt veel, zodat Karel niet hoefde te klagen over het lawaai. We praatten bij, Karel vertelde over zijn recent verblijf bij zijn zoon in Frankrijk, we hadden het over het noodweer in Spanje (nee, er wonen gelukkig geen familieleden in die streek), hadden het over onze lectuur en over politiek en we haalden herinneringen op aan verdwenen vrienden. 

Na nog een kopje koffie, thee of een "coupe brésilienne" voor Karel, brachten we hem terug naar zijn flat en reden wij naar Haspengouw: hier wachtte immers nog wat werk op mij (nog een paar zaken die Jan had gevraagd aan te passen in de jongste monografie). 

'Zo kan ik nog even dutten voor het avondmaal,' zei Karel toen we afscheid van hem namen. Tja, hij zal de jaren ook wel beginnen te voelen (Karel is deze maand 83 jaar geworden).

Boodschappenritueel

Boodschappen vandaag. Uiteraard had ik weer eerst een weekmenu opgesteld en een boodschappenlijst klaargemaakt. In de eerste winkel, waar we maar een paar zaken moeten kopen, laat ik Roger alleen binnengaan. Met de boodschappenlijst waarop ik heb aangekruist wat hij daar moet kopen. Als hij na enkele minuten terugkomt, heeft hij het nodige gekocht... maar ook de boodschappenlijst verloren.

Echt: ik was helemaal niet goed gezind, want ik steek elke week vrij veel tijd in die lijst. Ik heb een heel slecht geheugen en probeerde me hopeloos te herinneren wat ik allemaal had opgeschreven. In de volgende winkel kochten we dus de zaken waarvan we weten dat we ze elke week nodig hebben, probeerde ik mijn "weekmenu" te reconstrueren, me te herinneren wat we nog in huis hebben (allemaal zaken waar ik dus mee rekening hou bij het opstellen van die aankooplijst). Roger stelde enkele aankopen voor en ik probeerde die te passen in het in mijn hoofd min of meer gereconstrueerde menu, vroeg me ineens af wat ik wel voor volgende zondag had voorzien en meende me te herinneren dat ik dan een beroep wilde doen op diepvrieswaren die we nog in huis hadden.

Toen we thuiskwamen, vergeleek ik onze aankopen met het geplande weekmenu en ik stelde vast dat we niet zoveel verkeerd hadden gekocht, dat we maar één zaak vergeten waren (maar niets dat we echt niet kunnen missen) en dat ik maar twee gerechten uit mijn weekmenu enigszins moest aanpassen om praktisch al onze aankopen te kunnen gebruiken, dat we slechts één "overtollige spitskool" hadden gekocht - maar daar passen we wel een mouw aan (in het ergste geval verdwijnt die in de soep). 

Ik denk dat Roger opgelucht was (omdat hij zich minder "schuldig" voelde😕), want al tijdens de boodschappen zelf voelde ik me veel blijer gezind:  eigenlijk was het wel "plezant" op die manier boodschappen doen (maar nee, ik ga daar daarom geen gewoonte van maken).

En ik herinnerde me tijdens die boodschappen plotseling dat de enkele keren dat wij de laatste jaren samen met Nany boodschappen deden, ik haar op die manier zag tewerk gaan: zonder plan, kopend wat haar ineens inviel en dat ze achteraf pas nadacht over wat ze met die zaken zou klaarmaken. En dat ik dat telkens heel eigenaardig vond omdat ik nog goed wist dat ze vroeger, heel lang geleden, toen we nog in Schoten woonden, ook een weekmenu opstelde (omdat ze toen ook telkens boodschappen deed voor een hele week).

Boeiende dag

Buiten de gewone dagelijkse karweitjes, besteedde ik vandaag al enkele uren aan het nalezen van de drukproeven van de volgende Limburgse monografie, gewijd aan de dit jaar overleden auteur Piet Severijns. Weer geschreven door Jan Gerits, wat betekent dat er bijzonder weinig te verbeteren valt! En heel boeiende lectuur.

Ik viel vandaag ook op een heel interessant gesprek over Bill Gates, waarbij ik veel vernam dat ik nog niet wist. 

En deze avond laat, nog een lang telefoongesprek met Hendrik (die Roger hielp met een computerprobleem maar toch tijd had voor een gezellige babbel)!

Boeiend, vind ik zulke dagen!

Op bezoek in Medina

Het werd inderdaad een luie zondag met veel lectuur. Maar ik ging ook even (toch 48 uur) virtueel op bezoek bij een familie uit Medina. Je hoort vooral de vrouw des huizes (en wat een huis, waar blijkbaar ook de heerlijkste gerechten worden geserveerd!) uitleg geven over de positie van de vrouw tegenwoordig. Heel interessant! 

Rust na de inspanning

Het was gisteren prachtig nazomerweer. Roger had gevraagd aan achterbuur P. (vader van L.) of hij onze haag wilde scheren. Tegen betaling uiteraard en daarom zei ik tegen Roger dat ik niet vond dat hij daarbij moest helpen. Ik vreesde immers dat al dat zeulen met zware takken te belastend zou zijn voor zijn hart. Roger wilde echter absoluut een handje toesteken en urenlang heeft hij over en weer gelopen met afgezaagde takken. Ik merkte dat hij er steeds meer uitgeput uitzag. Een paar keer heb ik hem stilletjes gesmeekt niet te overdrijven maar hij bleef maar zwoegen, ook toen P. hulp kreeg van L. 

Toen P. en L. afscheid namen, was Roger duidelijk doodop (maar gelukkig nog in leven😀). Ik was echt bang geweest dat zijn hart het plotseling zou begeven. Voor mij werd het gisteren alles behalve een aangename nazomerdag: de angst maakte dat ik mij op niets kon concentreren! Hoewel ik blij was dat de haag eindelijk gesnoeid werd, voelde het aan als een verloren dag!

Deze nacht keerden we terug naar de wintertijd (eindelijk!) en van dat uur extra slaap heeft Roger na al die inspanningen volop gebruikgemaakt! 

Het is vandaag veel koeler dan gisteren maar dat is niet erg: we maken er een rustige zondag van met veel lectuur!

Lingala leren

Kijk eens waar ik vandaag (weer heel toevallig) op viel: lessen Lingala voor Brusselse kinderen met Congolese roots. Had zoiets maar bestaan voor Europese kinderen in Matadi destijds (daar is de inheemse taal wel Kikongo maar naar het schijnt lijken de twee heel fel op elkaar). Ik denk dat ik zulke lessen heel graag had gevolgd (maar de vraag is natuurlijk of mijn ouders mij daar naartoe zouden gestuurd hebben?).

De evolutie van Lingala zoals ze wordt verteld in de video doet mij een beetje denken aan de geschiedenis van Vlaams in België. Komt er misschien nog een tijd dat men gewoon in het Lingala kan studeren? 

Ik viel weer op dokter Zizi deze avond

Het is hier rustig de laatste dagen: ik heb immers geen zin om nog eens te vertellen over huishoudtaken of andere triviale zaken. Deze avond echter viel ik (toevallig?) weer op een interessante uitleg van de Belgische  (Vlaamse zelfs) arts Zizi.

In een heel interessant gesprek geeft Zizi uitleg over turbokankers. 

Die snel evoluerende kankers, zegt hij, komen sinds einde 2021 steeds meer voor over de hele wereld. Er zijn enkele kleinschalige studies gebeurd die een link tussen de recente vaccinaties en die kankers lijken te bevestigen maar daar wordt geen rekening mee gehouden, vooral omdat de studies op te kleine schaal zijn gebeurd en er geen geld of tijd is voor een bredere studie. Overheden houden dus helemaal geen rekening met een mogelijke link en mainstream media vertellen zelfs eender wat over die kankers, zoals bijvoorbeeld dat het virus zelf die zou veroorzaken.

Zizi ziet als mogelijke uitleg dit: sommige vaccins (en hij geeft voorbeelden van vroegere vaccinatiecampagnes waarna dezelfde vaststellingen zouden zijn gemaakt) zorgen voor een tijdelijke sterke afname van onze aangeboren immuniteit. En die immuniteit zorgt er in normale omstandigheden juist vaak voor dat prille kankercellen geëlimineerd worden. Wat nu dus niet zou gebeuren en zou kunnen zorgen voor een explosie van "supersnelle kankers" (Zizi eindigt wel met een positieve noot: als zulke supersnelle kankers ook supersnel worden aangepakt, kunnen ze, denkt hij, genezen worden).

Als men hem vraagt waarom al die artsen (die vaststellen dat er steeds meer van die kankers voorkomen) niet massaal reageren, is zijn antwoord dat dit heel veel moed van hen vergt wegens de maatschappelijke gevolgen. 

Bezoek aan schoonzus

Vandaag moesten we de kindjes niet opvangen na school. Samen met Roger had ik al een heel weekprogramma opgesteld: maandag huishoudwerk, dinsdag boodschappen, enzovoort. En binnenkort afspraak met vriend Karel. Ik stelde voor die afspraak te combineren met een bezoek aan schoonzus L. (kwestie van slechts één keer over en weer naar het Leuvense te rijden). 

En dan beslist Roger zondagavond heel laat dat we vandaag al schoonzus gaan bezoeken. Zomaar, plotseling, maar het is inderdaad typisch voor hem, dat geen rekening houden met werkschema's.

Daarom dus deden we onze boodschappen al gisteren (en heb ik daarna ook een deel van het avondmaal van vandaag al klaargemaakt). En wat gisteren op mijn programma stond, wordt uitgesteld tot morgen (ik weet ondertussen dat B. dan geen bijles moet krijgen).

Vandaag reden we dus naar L. We brachten twee gezellige uurtjes door in de cafetaria. L. vertelde over haar medebewoners (met verschillende onder hen maakten we ook een babbeltje), over de onsmakelijke maaltijden, ze zei me nog eens dat ze veel liever op haar flat was blijven wonen. We wisselden familienieuwtjes uit, dronken wijn, bier, koffie of thee en waren weer bijna te laat voor het avondeten. 

Het viel me voor de zoveelste keer op hoe ongezellig dat avondmaal leek. Niemand praat, iedereen is met zijn eigen boterhammen en beleg bezig, er heerst echt een akelige stilte. Heel eigenaardig contrast met de drukte in de cafetaria trouwens.

In het naar huis rijden las ik nog een schooltaak van buurjongen L. na (ik had geen opmerkingen) en thuis hoefde ik, na een bord pompoensoep, nog enkel biefstuk te bakken voor bij de al klare champignonsaus.

En nu moet ik nog de drukproeven van het volgende Oostland-nummer nalezen!

En vandaag is het twee jaar geleden dat Nany en vriend René ons verlieten!

Vergeetachtigheid?

Wekelijkse boodschappen vandaag. Normaal doen we die niet op een maandag maar deze week leek me dat de enige geschikte dag (ik leg later wel uit waarom). Ik ondervond uiteraard heel snel waarom we onze aankopen niet meer op maandag doen: te veel zaken gesloten en te veel schaarste op sommige rekken. 

Ik herinnerde Roger aan het feit dat ik hem dat jaren geleden nog eens had gezegd en dat we daarom onze boodschappen hadden verplaatst naar een latere dag in de week. Uiteraard herinnerde hij zich helemaal niets van dat banale gesprek. En dat vond ik normaal.

Maar ik begon na te denken (en eigenlijk was mijn geest daar de verdere dag mee bezig) over al die keren dat iemand zich niets herinnerde van wat we samen hadden meegemaakt of een (vaak diepgaand) gesprek. 

Dat is al zo vaak gebeurd dat ik me daar de laatste tijd heel veel vragen bij stel. Die mensen weten bijvoorbeeld zelfs niet meer dat ze me geheimen toevertrouwden.  Sommigen vergaten zelfs een heel deel van ons "gezamenlijk leven" (maar kennen wel bijvoorbeeld elke politicus bij naam, kunnen de hoofdstad van elk land noemen, etc.). En nee, ik heb het echt niet over alzheimerpatiënten.

Dat hield me dus een groot deel van de dag bezig: de vraag of we niet aandachtig genoeg luisteren naar onze medemensen. 

'Ik onthoud niets dat ik niet interessant vind', heeft Roger me al eens geantwoord op mijn vragen daaromtrent. Ik vermoed dat hij het enige eerlijke antwoord gaf: veel van wat we vertellen aan onze medemensen interesseert ze eigenlijk gewoon niet!

Nog eens over orgaandonatie

 Deze avond las ik nog dit:  

Bizar: doodverklaarde Amerikaanse man komt weer tot leven tijdens orgaandonatie

"Buitenland | Heftig

19-10-2024"

in het online tijdschrift Linda dat ik niet kende. Dat ik erop viel was geen toeval, want ik stel me al lang vragen over orgaantransplantaties die, zo las ik ergens, zouden gebeuren zonder narcose - vermits de donor toch overleden is - maar wel met toediening van curare (zodat het lichaam van de donor op geen enkele manier meer kan reageren). 

Van de pijn wakker worden en dat niet kunnen duidelijk maken tijdens een gewone operatie is op zich al een traumatische ervaring, maar iets dergelijks meemaken tijdens het "overgaan" lijkt me onmenselijk! 

Ik weet dat het egoïstisch is maar nogmaals: ik wil geen donor zijn!

IJver belonen?

Ik hoorde vandaag aan telefoon iemand (ik ga geen namen noemen maar de persoon in kwestie herkent zichzelf wel) zeggen dat, als hij ooit leraar wordt, hij niet zozeer punten zou geven voor een correct antwoord als wel voor de mate waarin de leerling zijn best heeft gedaan. 

Ik dacht meteen terug aan wat ik een poosje geleden schreef en  antwoordde trouwens met mijn voorbeeld van de arts die goed zijn best heeft gedaan tijdens zijn studies maar er niets van kent. Dat vond mijn gesprekspartner wel een aanvaardbaar tegenargument.

Maar ik vroeg me af of de tendens inderdaad zo is tegenwoordig? Wel gevaarlijk vind ik dat (al begrijp ik dat ijver ook een beloning verdient). 

Of is mijn redenering verkeerd? 

Lekker

Er valt niet veel te vertellen over deze dag (behalve misschien dat Roger tussen twee regenbuien door nog wat in de tuin heeft gewerkt - dat regenen houdt blijkbaar echt niet op!) maar tijdens ons avondmaal vroeg ik me voor de zoveelste keer af waarom bepaalde instellingen er niet in slagen eenvoudig maar lekker eten te serveren!

Want wij hebben weer genoten! Na een bord van de heerlijke pompoensoep die ik gisteren klaarmaakte, aten we "filet américain préparé" met rucola. Eenvoudiger kan niet... maar het was heel lekker!

Jawel, ik weet ook dat men bijvoorbeeld in een ziekenhuis geen rauw vlees zal serveren. Het gaat me dus niet om die "préparé" (die je door ander vlees kunt vervangen) maar om eenvoud gekoppeld aan smakelijkheid.

Het dwaallicht

Veel lectuur vandaag en "Het dwaallicht" van Elsschot heb ik uit (als je de link volgt, krijg je een uitstekende analyse van de novelle, maar let op, want er wordt ook veel verklapt over de inhoud). 

Ik heb ervan genoten. Toen de vergeefse zoektocht uitmondde in een (interessante) theologische discussie, vroeg ik me wel even af hoe geloofwaardig dat is als je weet dat de personages elkaar pas hebben ontmoet. Maar dat hinderde niet echt. Ik vroeg me ook af of een uitgever vandaag nog zo'n verhaal zou publiceren zonder sommige termen te wijzigen (uit politiek correcte overwegingen). 

En weet je wat? Tijdens de zoektocht naar die geheimzinnige Maria kreeg ik zowaar heimwee naar bepaalde wijken in Antwerpen! 

Weer cadeaus!

Boodschappendag vandaag. Voor mij konden we niet snel genoeg terug thuis zijn, want ik wilde kijken naar een discussie tussen Matthias Storme en Rik Torfs over discriminatie. Roger had me dat gesprek immers aangeraden en het leek me interessant. Ik kreeg net tijd genoeg om ernaar te luisteren voordat B. aanbelde en het was inderdaad boeiend!  

B. kwam binnen, gevolgd door zijn oma, vriendin Liliane. Allebei waren ze beladen met cadeaus:

Een van de Butter nuts wordt morgenavond verwerkt tot soep en het boek van Willem Elsschot ben ik deze avond beginnen te lezen (ik denk dat ik van hem nog enkel "Kaas" heb gelezen).  Elsschot schrijft heel vlot en het blijkt dan ook heel aangename, ontspannende lectuur met toch, heb ik de indruk (ik heb nog maar enkele bladzijden gelezen), veel diepgang.  

In feite was een bijles vandaag niet echt nodig, vertelde B. me, waarop Liliane hem terug naar haar huis stuurde om samen met zijn opa het avondeten op te zetten. En wij dronken nog gezellig samen een kopje koffie/thee terwijl we de wereld verbeterden! 😀

Kindjesdag

Kindjesdag vandaag. Weer gingen we niet eerst bij schoonzus L. langs: we beseften dat de tijd echt te krap zou zijn. Als we op tijd wilden zijn om Eva op te pikken onderweg naar huis, schoot er weer maar een dik halfuur over voor L. 

We pikten Eva dus op en kwamen tegelijkertijd met Matthias (die op de fiets was) "thuis" aan. Elena voegde zich wat later bij ons. Door de drukte (lessen overhoren, vertellen, spelen) kreeg ik niet veel tijd om eraan te denken, maar vandaag is het al 6 jaar geleden dan mijn "Nononc" ons verliet! Eigenlijk hebben al veel mensen ons voorgoed verlaten in oktober, besefte ik plotseling vandaag: onze vriend Dirk 18 jaar geleden op 17 oktober, Nany en vriend René twee jaar geleden op 22 oktober, nicht Jeannine vorig jaar op 27 oktober en onlangs vriend Charlie!

Maar het werd dus desondanks weer een heel aangename middag en avond. Schoonzoon had gezorgd voor een heel lekkere pompoensoep en een ovenschotel met prei en er werd gesmuld, niet het minste door Zeger die er 's avonds was bijgekomen. Levendige gesprekken, over de gemeentelijke verkiezingen, onderwijs, lectuur en andere boeiende onderwerpen. Dochterlief toonde me heel mooie zelf ontworpen stofjes (en beloofde me nog een vestje voor mij te naaien) en vertelde over een boek dat ze aan het lezen is en dat me wel interessant lijkt: "Sapiens". Volgend boek op mijn "leeslijst"? 

Lokale verkiezingen

Hendrik zal dit jaar niets gehad hebben aan zijn verjaardag behalve dan misschien dat hij snel "mocht" (vermits geen opkomstplicht meer) gaan stemmen "achter de hoek" om daarna weer in bed te kruipen.  Geen prettig begin van een nieuw levensjaar maar ik hoop dat het vervolg van dit jaar veel boeiender wordt voor jou, jongen! 

Voor ons werd het ook een rustige zondag met (buiten die verkiezingen) weer veel lectuur en deze avond een lekkere tajineschotel die ik bereidde met een overschot groenten (paprika, courgette, wortel, ui, look, tomaten en kikkererwten) en veel kruiden (gember, kurkuma, koriander en een beetje ras el hanout). 

De geschriften van Valtorta

Ik schreef daarnet dat ik weer veel heb gelezen vandaag en inderdaad: ik ben niet alleen "La force de l'âge" aan het lezen maar ook (opnieuw en al een hele tijd) de geschriften van Maria Valtorta. 

Ik had die boeken destijds (toen we nog in Antwerpen woonden) gekocht op aanraden van een heel katholieke kennis. Ik heb er toen ongeveer de helft van gelezen (toch al een paar duizend bladzijden) maar uiteindelijk duurde het me te lang, ik had andere verplichtingen, ik wilde wel eens wat anders lezen, etc.

Een paar jaar geleden echter viel ik op een site die me elke dag een evangelische tekst stuurt, gevolgd door een verwijzing naar wat Valtorta daarover vertelt in haar geschriften. En... op die manier (dus elke dag een paar bladzijden) ben ik in mijn lectuur van de geschriften van Valtorta al veel verder geraakt dan destijds in Antwerpen.

En het is echt boeiende lectuur!

Rustige dagen

Hendrik wordt morgen 47 jaar! Helaas, hij en Debby zijn ziek waardoor het verjaardagfeestje letterlijk in het water valt! Van water gesproken: net zoals vorig jaar regent het (maar het is nu veel koeler dan toen). Ik heb de indruk dat het al een heel jaar regent, met af en toe een korte uitzondering!

Ik hoop dat je er morgen ondanks de griep toch nog een fijne dag van maakt, jongen!

Ondertussen werd er door heel veel mensen afscheid genomen van Charlie. Ik denk dat die man zeer geliefd was en ik hoop dat, zoals Maj zegt, hij nu gelukkig is.

Voor de rest zijn het rustige dagen. Beetje rondgereden in onze mooie streek (opvallend hoeveel populieren al volledig kaal zijn waardoor de vele maretakken heel zichtbaar worden), veel lectuur en nog steeds vroegere dagboeken overtypen. O ja, en deze avond nog eens met veel plezier gekeken naar een debat… op zijn Frans (veel levendiger dus dan onze brave debatjes)!

Charlie is overleden!

Tussen onze boodschappen (en eerst een bezoekje aan de garagist) en de presentatie van "De genadeloze kogel" deze avond ging ik nog eens naar Facebook... Waar ik het overlijden vernam van vriend Charlie, de echtgenoot van Maj. We waren er echt niet goed van!

Deze avond gingen we dus naar die boekpresentatie, georganiseerd door Heemkunde Groot Heers en onze werkgroep. 

Een heel interessante uitleg kregen we daar over de terechtstelling van die Alfons Gielen (en terechtstellingen in het algemeen - gruwelijk!). Ik had echter moeite om mijn gedachten erbij te houden, ik dacht constant aan Maj en Charlie. We zijn dan ook niet op de receptie gebleven na de voorstelling van het boek.

Een schooldag?

Het leek wel een schooldag vandaag!

Deze ochtend vond ik de teksten die L. me had doorgestuurd, na onze brunch nam ik ze aandachtig door en iets na de middag belde L. aan. We vatten de teksten samen en L. kon zijn schooltaak vervolledigen. 

Daarna wilden we onze boodschappen doen maar er scheelde iets aan de auto (een kleinigheid, denk ik). Roger wilde nog voor onze boodschappen bij de garagist langsgaan maar die bleek vandaag gesloten. We besloten dus alles uit te stellen (en gelukkig had ik nog voldoende proviand in huis).

Dan maar verder wat opgeruimd en gelezen tot wanneer B. zou aankomen. Deze keer was hij vergezeld van zijn oma, vriendin Liliane. Die me een exemplaar gaf van een Nederlandse krant die ik niet kende: "De Andere Krant". Liliane had geen tijd voor een kopje koffie en B. en ik begonnen dus meteen aan zijn les. 

Deze keer wilde B. de toets Frans van overmorgen voorbereiden. Weer ging het zo vlot dat we op een dik halfuur klaar waren (en echt heel veel gepresteerd hadden). B. belde naar zijn grootouders en terwijl we op vriend Paul wachtten, praatten we nog wat gezellig bij, over de school, de lessen, de leerkrachten en zo. B. is ongeveer 12 jaar en lijkt me heel rijp voor zijn leeftijd: het werd een aangename babbel!

Opa Paul kwam B. halen, we namen afscheid van elkaar en ik begon "De Andere Krant" te lezen. Ik verneem daarin dat steeds meer psychotherapeuten de optie van euthanasie aanbieden aan hun patiënten!  Een gevaarlijke evolutie (die ik al lang vreesde), naar mijn mening!

Na ons avondmaal (weer heel eenvoudig maar lekker, namelijk bloemkoolsoep gevolgd door witte pens met gebakken zoete aardappel en uien) kreeg ik weer een mail van L., met als bijlage zijn schooltaak, en de vraag of ik nog eens wilde nalezen. Deze keer leek me dat in orde, wat ik hem dan ook meldde. 

En nu is het tijd voor het avondjournaal en nog wat lectuur!

Studieuze dagen

 'Zouden we nog eens eerst langs L. gaan alvorens de kindjes op te pikken?' vroegen we ons af deze middag. Toen kwam er echter een mail van buurjongen L. aan die hulp vroeg voor een schooltaak. Tegen dat ik het allemaal had uitgeplozen en L. had gevraagd om mij een link te sturen naar de teksten die hij had geraadpleegd, was het al bijna een uur later. Dus reden we rechtstreeks naar de school van de kindjes.

Zelfde scenario als vorige week: Matthias die op zijn fiets kwam aangereden en Eva die in de auto kroop (net nadat ik een poosje met Hendrik had gebeld). Deze keer was dochterlief al thuis en we dronken samen thee, de kindjes aten fruit en een koekje, waarna dochter naar haar werkkamer trok en de kindjes aan hun schooltaken begonnen. 

Er werden lessen overhoord, gespeeld en toen kwam Elena thuis, die ook aan haar schooltaken begon na een snel vieruurtje. 

Ondertussen had ik van buurjongen L. nog steeds geen link naar die teksten gekregen: veel kon ik hem niet helpen (en nog steeds niet, want ik heb die teksten nog niet gekregen en ik vermoed dat L. op dit uur al onder zijn dekbed ligt). Dat wordt dus werk voor morgen... maar dan had ik ook een afspraak met B. en staan er nog andere zaken op ons programma! Het worden weer drukke (of moet ik zeggen "studieuze"?) dagen!

We aten samen nog heerlijke met lamsgehakt gevulde paprika's (Zeger was er niet bij deze avond, hij had andere verplichtingen) en dan reden Roger en ik terug naar Haspengouw. 

Waar ik vlak na aankomst een telefoontje kreeg van de moeder van B. Onze afspraak voor morgen werd op haar aanvraag een paar uurtjes verlaat nadat Roger me had verzekerd dat we onze andere "verplichting" gemakkelijk een paar uur konden vervroegen. 

Ja, maar wat met die schooltaak van L.?

Vooral lectuur vandaag

Vooral lectuur deze zondag. Ik ben nog maar ongeveer in een derde van "La force de l'âge" en weer vallen me heel geregeld de gelijkenissen op met mijn leven in Leuven destijds. Ook in wat de Beauvoir over zichzelf, over haar gevoelens, angsten, verwachtingen enzovoort vertelt, herken ik vaak wat ik zelf voel, denk, verwacht, enzovoort. En toch is er een enorm verschil: zij is categoriek atheïstisch terwijl ik "geloof" in wat ik een "God" zou noemen (niet perse de god uit onze religies). 

Tussendoor uiteraard gekookt (alu gobi nog eens) en zo, en ook gekeken naar een heel interessant gesprek met professor Raoult. Uiteraard over de voorbije "maatregelenperiode" zoals ik deze middag ik weet niet meer wie die "covidperiode" zo mooi hoorde benoemen op de radio. Hoewel ik Raoult vrij mild vond klinken tegenover onze overheden, viel het me toch op dat hij terloops wees op enkele leugens die ons bewust werden verkondigd door de media. 

De paus over abortus

Ik keek deze avond ook nog even naar het televisieprogramma "De afspraak op vrijdag" en hoorde voor de zoveelste keer kritiek op de uitlatingen van de paus over "een democratisch gestemde wet" (ik weet niet of het de precieze bewoordingen zijn), namelijk over "abortus". 

Ik heb (ik denk toen ik keek naar het relaas van zijn bezoek) gehoord wat de paus precies zei, op het vliegtuig tijdens zijn terugreis, en ik herinner me dat ik meteen dacht: "Oei, daar gaat kritiek op komen... maar hij kan, als overtuigde christen, echt niets anders zeggen". 

Nu stel ik me dus de vraag: mag je je eigen mening (de mijne ligt immers in dezelfde lijn als die van de paus) nog verkondigen als die niet overeenkomt met wat een wet zegt? 

Praten over de dood

Vandaag vooral veel lectuur, en tussendoor, buiten enkele huishoudtaakjes, even over en weer gemaild met Matadi-vriendin Sabine. Die maar niet over het overlijden van haar moeder Rachel geraakt. 

Ik begrijp uiteraard haar verdriet (ook wij zullen de sprankelende Rachel missen) maar heb wat moeite met het feit dat Sabine dat overlijden nog helemaal niet verwachtte, hoewel Rachel in november 99 jaar zou zijn geworden. Daar praatten we dus over (via mail) en vriendin gaf toe dat ze nooit over de dood praatte met haar moeder (met wie ze nochtans heel "close" was en over van alles discussieerde), dat ze het onderwerp zelfs vermeden.

Ik stelde me daar dus verder vragen over vandaag: ben ik dan abnormaal omdat ik me al sinds mijn kinderjaren vragen stel over de zin van het leven en de dood?

Kennismaking met B.

B., zoals ik hem voortaan zal noemen, is de kleinzoon van Paul en Liliane. Vandaag kwam hij voor de eerste keer langs, samen met zijn mama A. In feite heb ik hem al tien jaar geleden ontmoet, maar daar herinnert hij zich natuurlijk niets van. En ik herkende hem uiteraard niet. Hij blijkt echter nog steeds even vriendelijk als de toenmalige peuter! 

We maakten dus kennis met elkaar en herhaalden enkele items uit zijn lessen Frans (hij zit in het eerste jaar middelbaar en zou te weinig achtergrond hebben gekregen in het basisonderwijs). En dat viel enorm mee! We gaan proberen daar elke week een halfuur intens mee bezig te zijn en ik vermoed dat hij op die manier snel zal bijgewerkt zijn! 

Deze middag gingen we ook naar een vergadering van de werkgroep WO I-II maar Roger en ik zijn iets voor het einde van de bijeenkomst naar huis gereden om B. en A. te kunnen verwelkomen.

Onverwacht een vrij drukke dag

We hadden geredeneerd dat, als we vandaag iets vroeger dan gebruikelijk naar het Leuvense vertrokken, we nog voor we de kindjes opvingen, bij schoonzus L. konden langsgaan. Ja, maar schoonzus bleek net haar namiddagdutje te doen toen we haar kamer binnenkwamen! Toen ze goed en wel wakker was, bleef er nog iets meer dan een halfuur over om samen iets te drinken in de cafetaria. Daarna moesten we echt naar de kindjes toe.

We parkeerden de auto halverwege tussen de school en "thuis". Matthias kwam eraan gefietst, kort daarna gevolgd door Eva die te voet was en die dus in de auto kroop. We kwamen samen "thuis" aan. Vieruurtje, spelen, bijpraten, schoolwerk volgden elkaar op tot wanneer Elena ook thuiskwam, kort daarna gevolgd door dochterlief, Zeger en schoonzoon. 

En ik kreeg een oproep van achterbuurjongen L. Of ik hem kon helpen met een schooltaak. Helaas, zo van op afstand was dat niet mogelijk, dus besloten we dat L. mij zijn taak zou mailen en dat Roger en ik daar deze avond zouden naar kijken.

Elena ging studeren, dochterlief en schoonzoon zorgden voor een heerlijk avondmaal (zalm, broccoli en gebakken aardappeltjes), we gingen aan tafel en er werd weer gesmuld, gezellig gepraat en gelachen. Tot Roger en ik besloten terug naar Haspengouw te rijden. Veel te vroeg, oordeelden de kindjes, maar ten eerste was het al vrij donker aan het worden en ten tweede, ik had de mail van L. aangekregen en besefte dat we thuis nog wat werk zouden hebben.

 En inderdaad, we hebben nog een klein uurtje besteed aan het verbeteren van die schooltaak!

Familiefilmpjes

Nadat ik deze avond besloot niet verder te kijken naar de VRT wilde ik eerst gewoon verder lezen. Maar toen herinnerde ik me dat ik onlangs tussen de destijds door Hendrik gedigitaliseerde en in de map "rommel" opgeslagen familiefilmpjes, filmpjes had gevonden met nog wel "zichtbare" passages (tenminste als je een beetje geduld oefende).  

Ik ging verder op zoek naar "zichtbare" passages, die ik trouwens vond. Over een gewone gezinsavond in Antwerpen, een kerstfeest bij Nany, een gezellige familiebijeenkomst bij de broer van Roger, een verrassingsontbijt dat we van onze kinderen kregen, enzovoort. Eigenlijk te veel herinneringen om gewoon weg te smijten! Ik "zoek" dus nog even verder voor het slapengaan! 

Ja, maar, wat doe ik daar uiteindelijk mee? Ik weet immers bijna zeker dat onze kinderen geen tijd zullen hebben om al de filmpjes, die op het eerste gezicht niet het kijken waard zijn, toch te "onderzoeken"! 😒

Verslag van Pauselijk bezoek

Ik keek deze avond op mijn pc-scherm naar een verslag van het pauselijk bezoek op "De zevende dag" en ik hoor daar zeggen dat de paus vandaag "een zekere Theresia van Avila" heeft zalig verklaard!

Iedereen kan zich vergissen maar precies vandaag de heilige Theresia van Avila verwarren met Ana de Jesus, dat vond ik toch te straf! Ik keek dus niet verder...

Emanuelle

We wisten dat we die film in onze verzameling hebben, hadden hem nog nooit bekeken, maar de laatste tijd horen we zo vaak over de "remake" dat ik echt nieuwsgierig werd.

Wel, ik heb het met moeite 40 minuten volgehouden (Roger nog minder lang). Nee, we waren niet  gechoqueerd door de seksscènes (we hebben immers de jaren 60 en 70  meegemaakt) maar wat een ongelooflijke oppervlakkigheid wordt daar tentoongesteld!

Ik ga de rest van mijn avond verder besteden aan Simone de Beauvoir!

Groot-Heers

Praktisch de hele dag regen en wind: het is herfst. Een seizoen dat ik normaal gezien graag heb maar de zomer was te kort dit jaar! 

Buiten een paar huishoudtaken vooral lectuur voor mij vandaag. Ook enkele mails beantwoord, onder andere van Georges V. die me vertelde wat er uiteindelijk is gebeurd met al die gearchiveerde adellijke doodsbrieven. Kijk maar hier op de website "Groot-Heers"!

Eten

Maj en schoonzus L. klagen over de maaltijden in het rusthuis (Nany deed dat niet maar de enige keer dat ik daar samen met haar heb gegeten, viel het eten dan ook echt mee). De laatste keer dat Roger in het ziekenhuis lag, klaagde hij ook over het eten en hetzelfde geldt voor mijn zus Bie. En zelf vond ik in april het ziekenhuiseten beneden alle peil.

Gisteren aten we in Den Teluur en zoals telkens was het eten er eenvoudig maar lekker en copieus! Zo copieus dat ik nog meer dan voldoende vlees overhad voor mezelf deze avond. Na een bordje broccolisoep serveerde ik dat met de rest van de champignonsaus, wortels en erwtjes, en voor Roger een hamburger toe. Een eenvoudig maar heel lekker avondmaal. 

En weer vraag ik me af waarom ze er in sommige instellingen niet in slagen eenvoudige, gezonde en smakelijke gerechten te serveren?

Goed gevulde dag

Deze middag hadden we met Liliane en Paul afgesproken in Den Teluur. Deze keer bestelde ik een steak. Die was heel groot en ik kreeg er nog rauwkost, frieten (die ik niet opat) en heel veel champignonsaus bij: morgen zal ik daar nog van kunnen eten (we hebben de rest mee naar huis gekregen)! Liliane trakteerde nog op een dessertje en koffie of thee, en we praatten eindeljk nog eens bij. Binnenkort ontmoet ik haar kleinzoon. 

Daarna deden we onze wekelijkse boodschappen. Onderweg kreeg ik een telefoontje van buurjongen L. Of hij mag afkomen met een schoolopdracht. Tegen 16 uur waren we terug thuis, en om 16:30 uur belde L. aan, met verse eieren van zijn grootouders. 

Het ging om een moeilijke opdracht over staatsvormen voor het vak "Maatschappij", dus vroegen we hulp aan Roger omdat hij meer weet over dat onderwerp. 

Tegen 17:30 uur waren we klaar (L. leek tevreden maar ook doodmoe, hij had immers al enkele uren besteed aan dat werk voor hij mij opbelde), belde ik even naar V.  om haar te bedanken voor de eieren, en begon ik aan de bereiding van ons avondmaal (broccoliroomsoep klaargemaakt met een restje van eergisteren). 

En nu ga ik eindelijk verder lezen in "La force de l'âge"! 😀

LGBTI+

 Voor het slapengaan keek ik nog naar deze parodie over LGBTI+ . Geef toe dat het "plezant" is! 

Kleinkinderen

Vriendin en vroegere klasgenote Denise had me gewezen op het artikel in de Standaard. Maj had me verteld dat ze het had ingestuurd maar ze wist nog niet of het zou verschijnen. Wel dus... maar het stond achter een betaalmuur, ik kon het dus niet lezen.

Vandaag was het weer kindjesdag: zoals altijd veel vertellen en spelen met Matthias en Eva tijdens het vieruurtje. 

En plotseling vertelt Eva me dat haar mama een "krant" voor mij heeft bijgehouden. Ze gaat de krant halen en ik ontdek een geschenk: het artikel van Maj!

Ik kende het droevige verhaal uiteraard al maar weer steeg mijn bewondering voor Maj en alle ouders en grootouders van gehandicapte kinderen! 

En toen kwam Elena thuis. Ze had veel schoolwerk maar bleef toch een paar minuutjes met mij praten voor ze naar haar kamer trok. En ik besefte weer hoeveel geluk wij hebben met onze gezonde kleinkinderen!

Vaarwel Rachel

Deze ochtend werd in Boortmeerbeek (waar ze bijna 99 jaar geleden geboren is) afscheid genomen van onze "Brusselse" Matadi-vriendin Rachel. Wij gingen er niet naartoe: Roger had wat anders op zijn programma en, hoewel ik weet dat hij dat had uitgesteld als ik het hem vroeg, ik wilde hem niet verplichten zo ver te rijden. Ik heb het al gezegd: met het ouder worden, ben ik soms "jaloers" op meer honkvaste mensen die niet, zoals wij, een beetje overal vrienden hebben.

Voor ons werd het een rustige dag met een beetje huishoudwerk (onder andere gras afrijden voor Roger) en voor mij ook lectuur uiteraard. En deze avond stuurde Roger me nog naar dit interview met Kristien Hemmerechts, dat ik heel interessant vond.

Tussendoor

Nog veel lectuur vandaag maar tussendoor ook gekeken naar twee afleveringen van blckbx, namelijk deze en deze. Omdat ik een beetje verder zocht naar een mogelijk antwoord op een vraag die daar gesteld werd, viel ik op dit (iets in die richting had ik al gehoord op een Frans YouTubekanaal, maar ik zocht een antwoord in het Nederlands). Het roept allemaal veel vragen op!

Maar kom, il lees nu verder!

Lectuur

Ja, het is hier stil deze dagen maar ik ben dan ook nog steeds aan het lezen hé! "La force de l'âge" is immers een kanjer van 700 kleingedrukte bladzijden.

Roger was vandaag minder lui dan ik: hij heeft nog geprobeerd het onkruid op de stoep tegen te houden. Onbegonnen werk maar kom, het geeft hem wat beweging. En het maakt hem duidelijk moe: 

Is the Bible true?

Hendrik stuurde me deze avond dit heel interessante debat: "Is the Bible true?"  dat ik na ons avondmaal bekeek. Weliswaar nadat ik de ondertiteling (die er zogezegd niet is) toch had geactiveerd op aanbeveling van Hendrik (ik had eerst geprobeerd te volgen dankzij het transcript). Gesproken Engels verstaan is immers niet mijn sterkste troef!

Heel interessant debat dus waarbij volgens mij vooral de nadruk werd gelegd op het verschil tussen het Oude en het Nieuwe Testament. Hoewel ik de boeken van het Oude Testament destijds met veel interesse las, heb ik me toch steeds afgevraagd waarom ze in feite nog een deel zijn van onze Bijbel: het verschil is inderdaad zo opvallend!

Rustige avond

Na het slechte humeur van vriend Karel deze middag had ik echt behoefte aan een rustige avond! 

En die kreeg ik: na een lang telefoontje met zus Bie (onder andere over het overlijden van onze vriendin Rachel en "vroeger"), een paar uur verder gelezen in "La force de l'âge" van Simone de Beauvoir (ik had destijds van haar onder andere "L'invitée", "Les Mandarins" en "La force des choses" gelezen en, net zoals toen, merk ik veel gelijkenissen in wat ze allemaal vertelt in het autobiografische "La force de l'âge" met mijn eigen leven in Leuven). 

En om de avond te eindigen deze "Medley" van Jane Birkin (en veel liedjes van Gainsbourg).

Karel is malcontent

Afspraak met vriend Karel in het Leuvense vandaag. 

Omdat De Brug gesloten is, reden we naar Brasserie 500. We zijn daar twee keer geweest met Zeger en ik wist dat het eten er goed is, al is het er heel druk. Daarom stelde ik voor op het terras (waar slechts één persoon zat) te eten. De temperatuur was nog lauw: Roger, maar vooral Karel zochten liever een rustige plek binnen. 

Ons hoekje bleef echter niet lang rustig. Het werd er zelfs zo druk dat Karel absoluut naar een andere tafel wilde verhuizen, met onze servetten, glazen en bestekken.

Helaas, waar we nu zaten werd het al even lawaaierig. We kregen ons eten (dat was inderdaad lekker, al viel mijn koniginnehapje minder mee dan in de Winston in Sint-Truiden) en vlak daarna wilde Karel weg: hij kon echt niet tegen al dat lawaai. 

We reden naar The Lodge en vonden een parkeerplaats een heel eind er vandaan. Ondertussen was het al iets warmer geworden (ik schat iets meer dan 20°C) en we besloten er nog een koffie te drinken op het terras, onder de lindeboom. Er zat echter zoveel volk op dat terras dat die lindeboom slechts met heel veel moeite te bereiken was met de rollator. 

Maar kom, uiteindelijk zaten we daar een beetje afgezonderd en Karel ontspande: 'Wat een rust hier in vergelijking met die Brasserie 500!'

Kindjes opvangen

Het was weer "kindjesopvang"-dag. We wilden Matthias en Eva verrassen en wachtten ze in de auto op aan de uitgang van de school. We wisten echter niet dat ze vandaag op de fiets waren: ineens zagen we ze voorbij rijden. Dus zijn we maar rustig verder gereden zodat we ongeveer samen met hen "thuis" aankwamen.

Volgde het klassieke vieruurtje en de schoolverhalen, waarna Matthias zijn schoolwerk ging maken en Eva aan het borduren ging (en ondertussen verder honderduit vertelde over haar klasgenootjes). 

Elena kwam thuis. Nog voor ze begon te studeren, at ze ook een stuk fruit en een koekje en vertelde ze over de lessen Frans en Grieks. Kort daarop kwam dochterlief eraan, we dronken samen koffie of thee en, geholpen door Eva (en een beetje door mij), begon ze daarna het avondeten te bereiden.

Zeger kwam er ook aan, en kort daarop schoonzoon. Het weer was opnieuw zo zacht geworden dat we  besloten op het terras te eten. Er werd nog heel aangenaam gediscussieerd (vooral over egoïsme en altruisme in onze levenshouding) tot ongeveer 19:30 uur en dan zijn Roger en ik terug naar Haspengouw gereden (en er stond een prachtige volle maan - die ik helaas maar niet fatsoenlijk gefotografeerd kreeg).

Thuis moest ik eerst dringend een mail van Matadi-vriendin Sabine beantwoorden (ze vraagt me onder andere het adres van onze vrienden Beeckman - die ik voor ons vertrek naar het Leuvense al telefonisch op de hoogte had gebracht van het overlijden van Rachel).

Volgde nog een telefoontje met vriendin Liliane, met wie we eindelijk een afspraak maakten voor volgende week en aan wie ik beloofde binnenkort haar kleinzoon een beetje te helpen met zijn lessen Frans. 

Afscheid

Ik verneem zopas dat onze Matadi-vriendin Rachel deze avond is overleden. 

Verrassingen

Roger en ik hadden het over Simone de Beauvoir en Sartre deze middag en Roger vroeg me of ik ooit "La force de l'âge" van Beauvoir had gelezen. Dat had ik niet (hoewel ik verschillende boeken van haar heb gelezen en er telkens heel fel van genoten heb). Roger vermoedde dat we dat boek hebben. Dat wist ik helemaal niet (hoewel ik zelf destijds in onze bibliotheek de boeken alfabetisch heb gerangschikt)

Terwijl hij naar dat boek zocht, keek ik zelf even bij de e-boeken op mijn pc en, verrassing: ik bleek daar (weliswaar in Nederlandse vertaling) een ander nog niet gelezen boek van die auteur te hebben: "Une mort très douce" - "Een zachte dood".

Toen Roger terugkwam met een exemplaar van "La force de l'âge", was ik al op mijn scherm "Een zachte dood" aan het lezen, over het overlijden van Simone de Beauvoirs moeder. Dat boek heb ik nu uit: aangrijpend, diepzinnig en heel goed geschreven (en vertaald).

Nu ga ik eerst een nieuw bericht van Matadi-vriendin Sabine beantwoorden (ik denk dat we ons een van deze dagen aan het overlijden van Rachel mogen verwachten), en daarna begin ik dat papieren boek te lezen!

Slecht nieuws

Deze avond kreeg ik een bericht van Matadi-vriendin Sabine. Het gaat heel slecht met haar moeder Rachel (99 jaar in november)! Nog voor ik haar antwoordde, belde ik naar onze Matadi-vrienden Lily en Roger (omdat ik weet dat zij het nieuws niet via deze blog zullen vernemen). Lily wordt 92 in december en Roger wordt er 96 in januari. 

Ze waren fel aangedaan maar, gezien hun respectievelijke leeftijd, niet echt verwonderd toen ze het nieuws vernamen. Roger vertelde nog honderduit over hun eigen probleempjes en kwaaltjes en ik beloofde ze op de hoogte te houden van de gezondheid van Rachel.

Mezelf beloofde ik een beetje vaker naar onze vrienden te bellen! Want van de Matadi-reünies kwam na 2019 niets meer (ondanks ons uitdrukkelijk voornemen). 

Maj bezoeken

We gingen vandaag eindelijk Maj bezoeken in het rusthuis van Heers en ik was oprecht blij haar eindelijk weer te zien! Samen haalden we haar echtgenoot Charlie in de gesloten afdeling om ons te vergezellen naar de cafetaria.

Charlie herkende ons helemaal niet meer maar desondanks vertelde hij ons van alles terwijl we genoten van een drankje en lekkere pannenkoeken getrakteerd door Maj. Helaas, wij begrepen niets van wat hij ons vertelde. Maj sprak dan weer over haar bezigheden, haar columns in de Standaard, het leven in het rusthuis enzovoort.  

Op een zeker ogenblik kregen we het gezelschap van Charlies broer. Die wij niet kenden. Althans, dat dacht ik, want Roger herinnerde zich vaag dat we hem meer dan tien jaar geleden al eens ontmoet hadden op een tentoonstelling. En het klopt, dat was in oktober 2010! Die Gerda was toen (voor haar echtscheiding en het overlijden van zijn zoon) immers de schoondochter van Charlies broer! 

Na nog een heel aangename babbel namen Roger en ik afscheid met de belofte deze keer niet meer zo lang te wachten voor een volgend bezoek.

De "decors" van Ikea

Onlangs kreeg Roger eindelijk vriend Karel aan de lijn en we maakten een afspraak voor volgende week. Of we binnenkort nog eens naar Ikea gingen, wilde Karel weten. Want dan konden we misschien nog een schapenvacht voor hem kopen.

Vandaag stelde ik dus voor "even in Ikea te gaan wandelen". Het zijn twee uren geworden: naar Hognoul (bij Luik) rijden en terug, bijna drie kwartier rondlopen in de winkel (en de gegeerde schapenvacht bemachtigen), een hele tijd genieten van (gratis dankzij de Ikea-familykaart) koffie of thee en uiteraard even aanschuiven aan de kassa's.  

Maar ik heb, zoals steeds bij Ikea, enorm genoten van wat ik "decors" noem! 

Wat een korte, natte zomer was dat!

We hebben deze ochtend de verwarming al weer aangezet, stel je voor! Wat een korte (en natte, net zoals het hele jaar trouwens) zomer was dat!

Wekelijkse boodschappen vandaag (het was koud!) maar we hadden niet veel nodig: één winkel bezoeken volstond. 

Vrij veel tijd daarna dus om onder andere nog enkele data op te zoeken, eindelijk enkele wachtende mails te beantwoorden, even met Hendrik over en weer te mailen over Franse teksten uit Balaxie die ik had nagelezen, en uiteindelijk, na het avondmaal, nog eens wat te spelen. Niet lang, want ik geraak maar niet verder dan level 6 (dat ligt uiteraard aan mijn onhandigheid 😄)! 

Uiteindelijk belandde ik weer op YouTube waar ik opnieuw een paar verfilmde verhalen van Maupassant kreeg aangeboden. Jammer dat die mogelijkheden niet bestonden toen ik nog Franse les gaf! 

Edith Piaf

Na nog een telefoontje met Hendrik deze avond keek ik naar een reportage (in het Frans, maar met Nederlandse ondertitels) over de laatste dagen van Edith Piaf. 

Ze was een "idool" van mijn ouders maar ik hield ook wel van haar liedjes en haar stem. Ik herinner me dat ik serieus aangedaan was toen ik hoorde van haar overlijden op nog vrij jonge leeftijd (en ik herinner me nu dat zij ook leed aan polyartritis en daarom heel veel - waarschijnlijk vooral pijnstillende - medicijnen slikte en uiteindelijk stierf aan, denk ik nu, de gevolgen van dat overdreven medicamentengebruik). 

Boeiende maar niet echt rooskleurige reportage was dat! Maar ik, die vroeger Piaf bewonderde omdat ze ondanks haar pijn nog zo vaak optrad, bedacht nu dat ik gelijk heb als ik mijn pijntjes niet perse met medicamenten wil bestrijden!

Herfst

Vandaag vingen we de kindjes op na school, en ze hadden veel te vertellen. Enthousiast deelden ze verhalen over hun nieuwe juf of leerkrachten, hun medeleerlingen en de eerste lessen van het schooljaar. Eva verraste me met haar prachtige brei- en borduurwerk, terwijl Elena vrolijk vertelde over haar vriendinnen. Matthias en ik hadden het over de richting die hij volgend jaar zou kiezen in het middelbaar: een belangrijke stap.

Even later kwam dochterlief thuis van haar werk en gaf me een bijzonder cadeau: een prachtige, zelfgenaaide bloes en vestje!

Tegen etenstijd voegde Zeger zich bij ons, en niet lang daarna kwam ook schoonzoon binnen. We genoten van heerlijke Vlaamse carbonaden, door hem bereid.

Rond 19:30 uur reden we naar huis, zodat Roger niet in  het donker moest rijden. Buiten voelde het echt als herfst: koud, met vrij felle wind en regen.

Een literaire wedstrijd

Terwijl we gisteren nog de hele middag buiten doorbrachten, was het vandaag een grijze, koele dag met veel regen: herfst op komst?

Roger en ik gingen deze middag voor de eerste keer naar de nieuwe bibliotheek van Heers. Heemkunde Groot Heers wil immers een literaire wedstrijd voor de schoolgaande jeugd in Heers organiseren en vandaag hadden voorzitter Michel M., secretaris Ludo D. en wij daar afgesproken met de bibliothecaris, een paar leerkrachten en de directeurs van de Heerse scholen. Een heel interessante babbel (en ons voorlopig wedstrijdreglement besproken en aangepast). Zo werd er bijvoorbeeld beslist alle deelnemers, ook zij die het eigenlijk niet verdienen, een prijs te geven, een "troostprijs" zeg maar, omdat ze de moeite hebben gedaan deel te nemen aan de wedstrijd.  

Het is inderdaad helemaal niet leuk als je geen prijs krijgt nadat je aan een wedstrijd deelnam. Maar dat is de essentie van een wedstrijd, vind ik: niet iedereen kan winnen. Die "troostprijs" (uiteraard zal hij niet zo genoemd worden) doet me helaas fel denken aan die leraar die een leerling wilde laten slagen omdat hij zo goed zijn best heeft gedaan!

Verjaardagsfeestje

Nee, bij ons verjaart er niemand, maar we waren uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van Debbys papa. Lekker eten en drinken, bijpraten en vertellen, genieten van hun tuin en voor ons vooral: Debby en Hendrik terugzien! Een lange en boeiende babbel met Hendrik over Chat GPT en ASMR. Debbys mama die zorgde voor lekkere gerechten en heerlijk gebak (jawel, ik heb weer "gezondigd"): het werd een gezellige middag. Middag, want tegen valavond, voor de duisternis dus, reden we terug naar huis!

 

Wonen vroeger

Na een lang telefoongesprek met Hendrik en voordat de regen weer uit de lucht begon te vallen, reden we vandaag nog eens rond in de streek.

In Kerniel zagen we dat het huis, waar Roger zijn kinderjaren doorbracht, te koop staat. En Roger begon herinneringen op te halen aan die tijd. Ik googlede ondertussen naar het immobiliënkantoor dat het huis verkoopt en vond er foto's van de kamers en de tuin waarover Roger me vertelde (maar niet meer van de "binnekoer" waar zich destijds het toilet bevond en die Roger als kind 's nachts zo akelig vond). Nu is er een heuse badkamer in dat huis terwijl Roger zich herinnerde dat toen iedereen zich in de keuken waste (net zoals bij mijn marraine trouwens).

En weer bedacht ik dat we vandaag eigenlijk veel luxe gewend zijn!

Nog een virtueel reisje deze avond

Na het werk (ik bedoel dat "nalezen" maar eigenlijk voel ik dat nooit echt aan als zijnde werk), was het tijd voor nog een beetje ontspanning deze avond, en Céleste Grant van "Bunker sauvage" bracht me naar Corsica! 

Waar ik "in het echt" nooit ben geweest (Roger wel), wat ik nu een beetje jammer vind, vooral omdat we gratis hadden mogen logeren bij "nonkel Fé", een broer van "tante José". 

Maar kom, we zouden dan misschien toch nooit die verborgen plekjes hebben ontdekt die Céleste wel kent.