Politiek

Zo, we geraken weer op het internet en meteen raadde Roger me aan naar dit te luisteren.  Eerst dacht ik van "ach, nee, niet nu" maar uiteindelijk luisterde ik toch naar die podcast: een interview met Dedecker. En moest ik toegeven dat ik met de meeste van zijn beweringen akkoord ga! 

Een gewone avond

Net zoals de laatste jaren was het vandaag een doodgewone avond voor ons... behalve dat we weer de hele tijd (tot precies twee minuten geleden) zonder internet en vaste telefoon zaten. En dat vinden we wel heel vervelend (wat zijn we toch afhankelijk geworden van dat internet!). Gelukkig had ik overdag al mijn wensen getelefoneerd naar Nany (en mijn weinige facturen - voor vertalingen - ook al gemaild). 

De kinderen heb ik zopas opgebeld met de gsm, vanuit de keuken (maar de verbinding viel constant uit). Zeger, zijn zus, schoonbroer en de kindjes hadden duidelijk heel veel pret na een verrukkelijke maaltijd. Bij Hendrik en Debby ging het er rustiger aan toe, had ik de indruk.

Voor Roger en mij... is 31 december al lang geen aparte dag meer. We keken naar films of oude televisieseries, elk op ons scherm, haalden achterstallige lectuur in, praatten een beetje en we aten zelfs niet echt iets speciaals (hamburger met knolselderpuree na groentesoep), 

Toch hoop ik, samen met jullie, vermoed ik, dat 2021 een beetje minder somber zal worden dan 2020. Hoewel ik het voorbije jaar heb begrepen dat ik in het vervolg best wat minder sociale verplichtingen aanneem zodat ons leven minder druk wordt dan de voorbije jaren. 

Spruitjescurry

Roger vroeg zich al een poosje af of spruitjes bereid à la "alu gobi" niet lekker zouden zijn. Deze avond heb ik  het geprobeerd en het resultaat was gewoon heerlijk! Alleen mag dat niet meer "alu gobi" heten, want dat betekent "aardappelen en bloemkool"!

Verjaardag van Anny zaliger

Acht jaar geleden al verliet Anny ons! Vandaag zou ze verjaren en haar zoon Sergio herinnerde ons eraan en plaatste als herdenking aan zijn moeder deze prachtige muzikale bijdrage op YouTube.  Bedankt, Sergio!

Kouder

Zelfs in huis vind ik het koud deze winter. Dat je in dit oude huis de wind door de kieren heen voelt, wist ik al lang maar dit is het eerste jaar dat ik er zo'n last van heb! Oud worden! 😟

Koud!

Het is koud, grijs, ik hoor de wind gieren achter mijn rug en het regent vaak, dus er valt niet veel te vertellen. En ik wil nog steeds mijn handen wat ontzien (wat moeilijk is als je vrij veel berichten moet beantwoorden elke dag).

Ik heb via Debby en Hendrik met een heel interessante vrouw (virtueel) kennis gemaakt maar daarover vertel ik later meer!

Bijzondere kerstavond

Het was wel een heel speciale kerstavond! Lekker maar eenvoudig etentje, zelfs niet voorafgegaan door een aperitief. Daarna een uur heel aangenaam "video vergaderen" met de kinderen en kleinkinderen, en uiteindelijk, voor mij, een dik uur meditatie (ik merk steeds vaker op dat een monastiek leven wel iets voor mij zou zijn).

Ik moest ook terugdenken aan Kerstmis 10 jaar geleden (vlak voor jouw geboorte, Elena!) die ook heel speciaal was, maar dan omwille van de gezondheidstoestand van Roger en het extreme winterweer. 

Deze middag even gebeld met Nany die me vertelde dat ze morgen even bezoek krijgt van broertje. 

Quarantaine en Kerstmis

Nany vroeg zich aan telefoon af of ze met Kerstmis wel even naar broertje zou mogen. Ik heb haar voorzichtig uitgelegd dat, gezien de quarantaine waarin ze zit, dat heel waarschijnlijk niet zal mogen. Eigenaardig genoeg leek ze het niet te erg te vinden!

Complottheorie?

Ik probeer het deze avond kort te maken om mijn gewrichten te besparen. 

Na een dag bijna constant in slaap vallen (normale reactie op het onder mijn tong laten smelten van mijn persoonlijke homeopathische korreltjes, verkregen via onze vroegere huisarts vermits ze niet meer in de handel zijn toegelaten) was ik rustig aan het kijken naar nog eens een aflevering van "Zeg eens A" toen Roger me dit aanraadde.

Ik weet het, "anonieme reageerders", weer een "complottheorie", en eigenlijk hetzelfde als wat ik al weken lees en zie op Franstalige vlogs waar ik niets meer heb over verteld. Alleen... kreeg ik een zelfde antwoord op veel vragen die ik me stel, al kreeg ik geen antwoord op mijn voornaamste vraag: is zulk complot echt mogelijk op wereldschaal?

Er wordt wel geantwoord op een andere vraag die ik me al lang stel: waarom de officiële media (al veel langer uiteraard) zo politiek correct zijn: die journalisten zouden gewoon bang zijn hun job te verliezen! 

Het is in het Nederlands deze keer en echt interessant. Hier kun je zelf kijken en luisteren. 

Ik kijk nu nog even verder naar die aflevering van "Zeg eens A" voor ik onder ons dekbed kruip.

Quarantaine

Nany zit weer "opgesloten" op haar kamer: er is opnieuw iemand besmet op haar afdeling. Gelukkig voor haar lijkt ze zich niet te veel zorgen te maken maar ik doe dat wel: ze had vrij veel contact met die persoon!

Over B-post

O ja, ik wilde het deze avond ook nog even hebben over B-post.

Onlangs gingen we nog eens naar het postkantoor in Heers (deze keer opende Roger en niet ik die stroeve deur) om postzegels te kopen. We kochten er voor 10,63 euro en er werd 10,65 euro aangerekend. Dat klopt dus volgens de wettelijke afrondingen. Roger betaalde echter met zijn bankkaart en dan is, dacht ik toch, die afronding niet van kracht.

De volgende dag merkte Roger, bij het homebankieren, dat er wel degelijk 10,65 euro was afgetrokken van onze rekening. 

Gisteren reden we terug naar de post waar Roger vragen stelde over die handelswijze en hij kreeg als antwoord dat de post die afronding altijd mag toepassen, ongeacht hoe de betaling gebeurt. 

Ik weet het, de afronding mag soms naar beneden maar ik heb de indruk dat de prijzen heel vaak zo liggen dat je net niet geraakt aan een hoger tiental (29,99 € bijvoorbeeld).  Ik besef ook dat het in dit geval slechts gaat over 0,02 eurocent. Maar... als B-post aan bijna elke klant 0,02 eurocent "te veel" mag aanrekenen,  hoeveel "eurocenten" levert dat uiteindelijk wel op? 

Verjaardag

Er valt weinig te vertellen deze dagen. De lucht is grijs, het regent vaak en vooral: ik probeer mijn polsen, handen en vingers wat te laten rusten. Dus veel gelezen en bekeken, onder andere over quantumfysica. Hoewel ik er objectief zo weinig van begrijp dat ik niet kan navertellen wat ik vernomen heb, vind ik het allemaal fascinerend. 

Vandaag wordt Zeger 39 jaar. Proficiat, jongen! 

En daarnet eindelijk nog eens een videogesprek met de kindjes. Elena en Matthias hadden een heel goed rapport... en Eva toonde me fier al haar tekeningen. Elena beloofde iets voor mij te knutselen tegen volgende keer dat we elkaar ontmoeten. Dat zal pas in januari zijn!

Poëzie

Te veel telefoontjes en chats de laatste tijd: ik laat mijn handen even rusten! 

Maar toch nog even dit. Ik las gisteren een nieuw digitaal nummer van Oostland na en vond daarin prachtige gedichten van Boudewijn Knevels aan/over zijn Ilonka zaliger! Echt, zo mooi! Ik moest meteen denken aan "Toi et moi" van Paul Géraldy. 

En vandaag een lezing online gevolgd over "Creatief en gezond koken in de jaren 40", georganiseerd door Erfgoed Haspengouw. Boeiend!

O ja, ik zou het nog vergeten: ook even rondgereden in de buurt (eigenlijk vooral omdat we naar de post moesten) en genoten van de prachtige luchten onderweg (rond 16 uur).

Te veel werk...

 ... de laatste dagen voor mijn vingers en mijn armen: heel veel berichten beantwoord en letterlijk uren aan telefoon gehangen (heel vaak verstaan de mensen me niet als ik de hoorn niet vlak bij mijn gezicht hou, met alle gevolgen van dien voor mijn armen). Ik hou het hier dus weer heel kort.

Enkel nog even dit: heel veel van dat "werk" had te maken met kennissen die het moeilijk hebben met de beperkingen voor Kerstmis. Ik probeer ze dan tevergeefs ervan te overtuigen dat je niet echt verplicht bent te feesten met kerst. 

Helaas...  en daar heb je weer die eigenaardige paradox: zij willen absoluut een feest "omdat het zo hoort" en zouden daarvoor zonder aarzelen (tenminste als er geen kans was op een boete) de Coronamaatregelen overtreden! 

Onvoorwaardelijke liefde uitstralen

Roger vertelde me deze avond (en toonde me aan) dat hij via mijn link naar het privékanaal van Crèvecoeur niet geraakte aan wat ik wilde tonen in mijn post van vorige dinsdag. 

Deze avond ontdekte ik per toeval dat iemand anders slimmer handelde dan ik en die video gewoon heeft gekopieerd op YouTube! 

Als het jullie interesseert, het is dus hier. Ik weet wel niet hoe lang het zal duren voor YouTube de video verwijdert want komende van Crèvecoeur!

Over een vertaling, een kasteel en "Zeg eens A"

Ik heb de hele dag zitten vertalen (het werk is geleverd) maar eigenlijk bleek dat achteraf gezien niet zo gezond voor mijn polsen en vingers, waarvan de gewrichten nog maar amper genezen leken. Ze doen weer allemaal pijn!

Ik hou het hier dus kort. Vandaag toch ook even naar Nany gebeld, die nu wel vertelde over dat gezelschapsspel. De foto die ik had gezien werd immers pas genomen na ons telefoongesprek van gisteren. Die bezigheid vond ze wel leuk.

Deze avond heb ik bij wijze van ontspanning gekeken naar een video (me gemaild door Michel M., voorzitter van Heemkunde Groot Heers) over de geschiedenis van het kasteel van Heers (heel boeiende uitleg gegeven door Rombout Nijssen). 

En daarna... naar een aflevering van "Zeg eens A": nostalgie volop! 

Eindelijk nog eens een vertaling!

En een lange! Eindelijk, want het was heel lang geleden en dat werk is echt welkom in deze dure "geschenkenperiode"! Daarbij is het nog een interessante (wel vrij moeilijke, want juridische) tekst. Ik verveel me niet!

Er valt dus weinig te vertellen over deze dag (over die vertaling mag ik al zeker niets verklappen), behalve misschien dit. Ik had naar gewoonte weer mijn moeder Nany aan de lijn deze middag. 'Eigenlijk vervelen we ons nogal,' vertelde ze, 'er gebeurt niets, er wordt weinig georganiseerd. Nog een geluk dat ik graag lees.'

En dan val ik later op de Facebookpagina van het rusthuis en vind ik daar een foto van mijn moeder die meewerkt aan het ontwerpen van een gezelschapsspel!  Is ze al zo vergeetachtig geworden?

Voor de rest even over en weer gemaild met mijn tante-vriendin Françoise en een paar mails beantwoord, onder andere van Bernadette. 

Maar... niets gedaan in het huishouden, behalve gekookt (gevulde paprika's, het was heel lekker!) en afgewassen. 

Ik werk nog even verder! De vertaling moet zondagavond geleverd worden, maar in principe verricht ik geen "slaafs werk" op zondag, dus moet ik morgenavond klaar zijn. 

Hoewel, vertalen ervaar ik nooit (of toch heel zelden) als zijnde slaafs werk! Huishoudelijke taken daarentegen vaak wel! 

Het opvolgen van de strenge maatregelen

Ik hoor en lees veel mensen klagen (aan telefoon of in berichten, want ik ontmoet niemand, behalve de kindjes gisteren). Veel mensen zeggen me ook dat ze zich voor Kerstmis of nieuwjaar niets zullen aantrekken van de strenge maatregelen. Anderen (Nany en Wiemla bijvoorbeeld) vertellen dan weer over grootouders die elke dag blijven zorgen voor hun kleinkinderen, over moeders die elke dag bezoek krijgen van al hun kinderen enzoverder.

Eigenlijk vind ik het erg. Veel van die mensen maken deel uit van degenen die mij in het begin van de pandemie uitlachten omdat ik me veel vragen stelde en vaag geloofde in een mogelijk complot (ik weet  nog steeds niet zeker wat er echt allemaal gaande is, maar, en dat heb ik van in het begin geloofd: het gaat wel degelijk over een ziekte met potentieel erge gevolgen). 

En nu gaan diezelfde mensen zich niets meer aantrekken van de strenge maatregelen en op die manier veel andere mensen in gevaar brengen!

Vandaag daarentegen een mail gekregen van vriendin Seany, dat ons decemberfeestje niet zal doorgaan (wat ik heel normaal vind) en ook een bericht van vriendin Marieke, naar aanleiding van die mail die zij ook had ontvangen. Ook zij vond het heel normaal dat onze ontmoeting wordt uitgesteld tot een nog ongekende latere datum (weliswaar zonder onze vriend Jan zaliger). 

Eigenlijk is het heel eigenaardig. Onze vrienden en wij, we zijn (waren?) nogal rebels van aard. En... we lijken allemaal de richtlijnen zo goed als mogelijk te willen opvolgen in deze periode. Terwijl de mensen die klagen, of letterlijk zeggen dat ze er zich niets zullen van aantrekken, juist mensen zijn die ik altijd heb ervaren als vrij conformistisch. 

De dozen van Sinterklaas

Er stelde zich hetzelfde probleem als voor twee weken en dus volgden we hetzelfde scenario als toen, behalve dat we deze keer op tijd kwamen om de meisjes naar de dansles te brengen. Matthias reed mee.

Het werd dus weer druk over en weer rijden en warm ingeduffeld "ik zie wat jij niet ziet" en "ik ga op reis en neem mee..." spelen met Matthias en/of Eva op onder andere het bijna lege terras van de dansschool. Het was er wel echt kou lijden deze keer.

De dozen van Sinterklaas waren "thuis" afgezet en de kindjes zouden pas na de dansles mogen ontdekken wat er in zat. Onderweg vertelde ik wel over die 5 december, toen Sinterklaas of een van zijn Pieten nog zo laat hier aanbelde en al dat lekkers op de stoep achterliet. 'Waarschijnlijk zijn opa en ik dit jaar bijzonder braaf geweest?' veronderstelde ik, waarop Matthias: 'Ja, jullie volgen de regels heel goed op.' 

Ik zei het al hé, die kindjes beseffen goed wat mag en niet mag!

Na onze laatste rit gingen Roger en ik toch even met de kinderen het huis binnen. En weet je wat? Ik had de indruk dat ze het uitpakken van de dozen van Sinterklaas eens iets anders vonden en zeker even "plezant" (als niet nog leuker) als een tafel vol Sinterklaasgeschenken te aanschouwen! 

Toen alles uitgepakt was, zijn Roger en ik terug naar huis gereden. 'Ik zou je zo graag een knuffel geven', zeiden Elena en Matthias me (Eva was toen aan het spelen). Ik ook!

O ja, Zeger, er zat ook een kleine attentie voor jou in de "snoepdoos" van Sinterklaas. Die weet blijkbaar al dat jij de enige bent die naar zus zal gaan op kerstavond! 

Hendrik en Debby, ik hoop dat Sinterklaas ook bij jullie is langs geweest? Jullie volgen de richtlijnen immers even goed op als Roger en ik!

Onvoorwaardelijke liefde

Gisteren was het zo druk geweest dat mijn vingers daarna geen zin meer hadden in bloggen... hun gewrichten hadden de hele dag, samen met die van enkels, knieën en heupen, al zo veel pijn geleden! 

Een wandeling in Sint-Truiden. Veel te koud naar mijn zin! En zoals gezegd, pijn in knie- en heupgewrichten. 

Een lang telefoontje met Nany, een nog langer telefoongesprek met straatgenote V., handenvrij deze keer, gelukkig. Heel veel mails beantwoord en daarna... 

Gechat met Wiemla, de moeder van Debby... en mailtjes gewisseld met mijn neef Yves. Zijn vader, mijn "oncle Paul" is gisterenochtend vredig overleden (hij was 92 of 93 jaar). Oom Paul was de echtgenoot van mijn vaders oudere zus Béatrice. Béatrice stierf echter al op 43 jaar aan de gevolgen van borstkanker en liet 5 zoontjes na. Paul hertrouwde later met Paulette, samen kregen ze nog een zoon en adopteerden ze een meisje.

Uiteraard kunnen we niet naar de uitvaart omwille van de coronamaatregelen, maar ik stuur straks een briefje naar Paulette. 

Niet meer geblogd dus gisterenavond. Wel weer gekeken naar een causerie van Crèvecoeur, over onvoorwaardelijke liefde (tussen geliefden, vrienden of tegenover onze kinderen), waarbij hij het prachtige boek "De profeet" van Kahlil Gibran aanhaalde. Heel interessant. Ik vernam ook dat we die "conversaties" mogen downloaden en verspreiden: 

Ik probeerde de video hier te kopiëren maar de maximum grootte wordt overschreden, verneem ik. Dan  toch maar een link ernaartoe: https://formations.emergences.net/products/chaine-privee-gratuite-de-jjc/categories/4186104/posts/14058689.

Het is een privékanaal en als het je interesseert, zul je dus moeten inschrijven (het is wel weer in het Frans).

Sinterklaas

Vorige jaren kwamen de kindjes hun Sinterklaascadeautjes ophalen en meestal ging dat gepaard met een feestje samen met hun "nonkels". Dit jaar mocht dat niet.

We hadden gisteren al wel opgemerkt dat de gemeente probeerde het leed te verzachten. En... deze ochtend deed een "Sinterklaasstoet" alle deelgemeenten van Heers aan. 

En, maar dat wist ik niet, Heers had gisteren ook gezorgd voor een online Sinterklaasshow. Dat ontdekte ik vandaag (ik heb de link naar de kindjes gemaild). 

Zo sympathiek allemaal! Maar dan lees ik vandaag ook in de krant dat er onderhandelingen zijn in verband met een fusie tussen Borgloon, Heers, Kortessem, Wellen en Alken! 

Dat zou ik echt niet graag hebben: ik vond het net zo fijn, die relatieve kleinschaligheid! 

En nog over het vaccin tegen Covid-19

Deze avond nog dit gelezen. Sanctorum heeft gelijk: niet alleen bewoners van rusthuizen lijken te zullen dienen als proefkonijn!

Ik raad jullie aan de eerste link hierboven te volgen en het artikel even te lezen (deze keer is het in het Nederlands): Sanctorum zegt ongeveer hetzelfde als professor Perronne. En daarbij: het leest vlot en zit vol humor!

Is het niet te koud voor Sinterklaas?

Wat heb ik te doen met Sinterklaas die vannacht over de daken moet lopen, zo koud als het is! 

Wij reden toch een beetje rond, deden hier en daar enkele stappen (en weer merkten we op dat de poort van het klooster van Colen gesloten is) maar eigenlijk vond ik het niet aangenaam wandelen. Ik hou dan ook helemaal niet van de winter!

Deze avond laat werd er aangebeld. Roger ging opendoen: niemand. Maar voor de deur vond hij een zak met allerlei snoep, chocolade, koekjes en zelfs chips! Sinterklaas is dus al aan zijn ronde begonnen (bedankt voor het originele initiatief, gemeentebestuur)!

Al dat lekkers gaat binnenkort mee in de "dozen van Sinterklaas" naar de kindjes (de huidige coronamaatregelen laten immers niet toe dat ze hun cadeautjes hier komen ophalen). 

Pralines

Deze middag een oproep van Nany (nog na ons dagelijks telefoongesprek). Ze had van iemand pralines gekregen voor Sinterklaas maar wist niet van wie. Ze vermoedde van mijn vriendin Denise. Ik achtte het goed mogelijk, mijn vriendin kennende.

Ik heb even gecheckt: het geschenk kwam inderdaad van Denise. Altijd zo attent is die vriendin van mij!

Nog even over de vaccinatie tegen Covid-19

Ik viel deze avond weer op een interview met professor Perronne. Het is weer in het Frans, maar als je wilt luisteren (het is geen moeilijk Frans), het is hier. 

Perronne, die helemaal niet tegen vaccins is, integendeel, vindt dat (in Frankrijk, maar ik denk niet dat het fel verschilt van bij ons) de vaccinatie niet in ideale omstandigheden zal gebeuren. Te snel, te weinig getest op bijwerkingen op lange termijn, gegevens die nog niet "officieel" gekend zijn, laboratoria die weigeren verantwoordelijk te worden gesteld voor eventuele erge bijwerkingen, enzoverder. 

En dan heeft hij het ook over wat een zekere Odile Lonet (?) beweerde: 'We gaan eerst de bewoners van woonzorgcentra vaccineren. Die mensen lopen het meeste risico op serieuze gevolgen van Covid-19, dus zijn eventuele erge bijwerkingen van het vaccin bij hen een aanvaardbaar risico.' 

Die bewoners dienen dus als proefkonijn? 

Eva wordt 5 jaar!

Ik belde haar op na school. 'Nu ben je wel heel groot hé', zei ik. 'Dat vind ik ook,' antwoordde Eva op heel ernstige toon. Proficiat meisje!

Buiten Nany kreeg ik dus vandaag ook Eva en haar mama aan de lijn... en Hendrik die nog iets moest regelen aan mijn pc. Allemaal handenvrij, dus helemaal niet belastend, integendeel. 

Hoewel... ik heb ook zaken gehoord die me helemaal niet plezierden. Over peperdure boetes voor het even geen mondkapje dragen in een lege straat en over familieleden die het niet zo nauw nemen met de maatregelen in verband met contacten. De kindjes hebben ook contact met die familieleden, dus daar gaat het voorbeeld dat ik hen probeer te geven!

O ja, en nog even dit: de pakjes verzonden op 5 november zijn nog steeds niet aangekomen. Bol.com stelt voor de bestelling te annuleren. Dat lijkt me het beste maar dat betekent wel dat Sinterklaas nog snel een ander cadeautje moet vinden!

Nany en feesten

Mijn moeder Nany vindt het leven een feest en houdt dan ook letterlijk ontzettend veel van feesten (als ze bijvoorbeeld herinneringen aan ons verblijf in Congo ophaalt, begint ze altijd met al de feesten die zij, mijn vader en hun vrienden daar organiseerden)! Ze lijkt zelfs alle andere herinneringen naar de achtergrond te hebben verwezen en kan me daardoor bijna nooit helpen als ik haar naar details vraag die ik mis in mijn kinderherinneringen aan Congo. 

Ze hechtte dus ook altijd veel belang aan de eindejaarsfeesten. Dit jaar echter stelt ze zich serieuze vragen daarover. 

Maar, tijdens ons lang telefoontje, vertelde ze me vandaag dat ze sowieso even naar mijn broertje mag met Kerstmis. Ik ben daar broertje heel dankbaar voor, want, zoals ik al heb uitgelegd, ik durf het niet meer aan Nany naar hier te brengen, en zusjes huis vertoont hetzelfde euvel: toilet op de verdieping. 

Maar dan blijft er nog oudjaar over! Nany vroeg zich af wat ze dan wel zou doen. Ze had begrepen (en zo heb ik het ook begrepen) dat de enkele, zwakke versoepelingen vanwege de overheid enkel gelden voor Kerstmis. 

Vermits wij met nieuwjaar niets organiseren (en ik vermoed zus en broer ook niet) vierde Nany de laatste jaren oudjaar samen met tante José en enkelen van haar kinderen. Dit jaar echter zal tante José die avond noodgedwongen ook in veel kleinere kring moeten doorbrengen. 

'Krijgen we een speciaal menu, wordt er hier iets speciaals georganiseerd, kunnen we gemakkelijk tot minstens 24 uur opblijven zodat we nog nieuwjaaroproepen kunnen beantwoorden?' was Nany's grote zorg. 

Tja, ik weet het ook niet! Maar voor haar blijft het dus blijkbaar heel belangrijk, die feesten!

Opgelost!

Het kliekjesprobleem bleek heel eenvoudig op te lossen: we aten elk anderhalf bord pompoensoep met geraspte gruyère, gevolg door het restje zalm en groenten van gisteren. Wat ik vandaag wilde klaarmaken, verschuift dus weer naar morgen!