Danslesperikelen

De danslessen voor kinderen worden,  ondanks de lockdown, verder gegeven in het Leuvense. Zelf betwijfel ik of dit een goed idee was, maar kom. 

Elena en Eva moesten deze middag dus naar en van de dansles worden gebracht. Alleen... had hun papa deze middag een meeting (online) en gaf hun mama les (ook online). Roger en ik zorgden dus voor een ingewikkelde constructie.
Waarvan het eerste deel al meteen mislukte zodat onze dochter zelf de meisjes moest brengen en het begin van haar les even moest uitstellen.

De bedoeling was dat wij om 13 uur Elena en Eva zouden oppikken en naar de dansles brengen... Maar de oprit naar de snelweg bleek versperd waardoor we een omweg moesten maken en een halfuur verloren. 

Wij reden dus meteen door naar de Leuvense begraafplaats waar de ouders van Roger rusten en liepen daar wat rond.

Van daar reden we naar de dansschool waar we merkten dat het terras aan de achterkant nog heel veel plaats bood. We gingen daar zitten in de zon, goed beschut tegen de wind en met een mondkapje voor ons gezicht. Tussen haar twee lessen door zag Elena ons zitten en ze kwam ons even goeiendag zeggen. Ze wist dat het niet de bedoeling was dat wij bij hen bleven eten maar vroeg ons toch heel even binnen te komen voor we terug naar Haspengouw vertrokken; ze had immers een verrassing voor ons.

Kort daarop kwam Eva buiten. Ze zag ons zitten, kwam naar ons toegelopen, gaf ons ook geen zoen ('dat mag niet hé, oma?', herhaalde ze wat Elena voor haar had gezegd) en liep met ons mee naar de auto. Thuis zou ze meteen met de buurtjes gaan spelen, wat Matthias (die we vandaag niet hebben gezien) trouwens al aan het doen was. Ik herinnerde haar eraan dat wij straks Elena gingen halen. 

Roger en ik gingen even naar toilet en liepen dan meteen door naar het terras van dochter en schoonzoon waar we onszelf eindelijk bevrijdden van dat masker (ik heb echt te doen met mensen die dat een hele dag moeten dragen). Daar zaten we echter minder beschut dan op het dansschoolterras. Omdat we het koud kregen, vertrokken we al vrij vroeg terug naar de dansschool maar deze keer bleek het heel druk op dat terras. Roger en ik bleven dus een tiental minuten in de auto zitten. 

Elena kwam buiten, reed met ons mee naar huis. En deze keer verbleven we wel enkele minuten in de keuken (waarvan we de deur wel even groot open hadden gezet). Elena bracht ons een prachtige tekening die ze voor ons had gemaakt... en dochterlief (die net toen haar les beëindigde) bleek een heel mooie nieuwe handtas (plus portemonnee) voor mij genaaid te hebben. 

Roger en ik namen daarna afscheid van Elena en haar mama en reden terug naar huis waar ik zuurkool klaarmaakte.