Deze middag, nadat ik de vertaling had geleverd, reden we van hieruit richting Kerniel en stopten we ter hoogte van de gebouwen van de fruitveiling in Borgloon (links van de weg) om een wandelpad (rechts van de weg) te verkennen dat we nog nooit hadden opgemerkt.
We kwamen na een poosje wandelen terecht op een immens braakliggend terrein achter de nieuwe gebouwen van de fruitveiling (rechts van de weg) en uiteindelijk op de weg naar Boeshoven van waar we terug naar de fruitveiling wandelden.
Op zich een heel banale wandeling dus, zelfs niet echt mooi... maar ik voelde me zo goed op dat braakliggend stuk grond, alsof ik ineens tientallen jaren jonger was. Het mooie weer kan er iets mee te maken hebben gehad maar ik had eerder een gevoel van "déjà vu".
En dan, deze avond, typte ik nog eens enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken over. Op zaterdag 30 april 1966 schreef ik (ik las dat we toen nog les hadden op zaterdag voormiddag!) dat ik na school vroeger dan gewoonlijk uit de bus naar huis was gestapt om een kortere weg naar huis te verkennen.
En... ik herinnerde me ineens dat ik toen precies hetzelfde gevoel had als deze middag tijdens de wandeling!
Een minder aangename "ontdekking" was voor mij wat ik deze avond hier las. Ja, ik weet het, weer in het Frans maar er bestaan vertaaltools hé! En hier heb je de tekst van het oorspronkelijk document waar dat verontrustend artikel over gaat.
dinsdag 30 april 2019
maandag 29 april 2019
Weer een volle dag!
Na de gebruikelijke huishoudtaken, een telefoontje naar Nany en wat lectuur stelde Roger voor even in Sint-Truiden rond te wandelen (zo kon hij naar etalages kijken, en dan vooral naar horlogewinkels). Hoewel ik liever in de velden had gewandeld, stemde ik toe: als hij maar beweegt.
Uiteraard reed hij eerst naar de Kringwinkel... waar ik me weer liet verleiden door een boek over etiquette:
Het was vrij mooi weer (we haalden de 18°C) en eigenlijk vond ik het jammer toen het tijd was om naar huis te rijden om voor het avondeten te zorgen.
Na dat eten, rond 20 uur, kwam er een vertaling aan, tegen morgenavond (die is al zo goed als klaar, alleen moet ik die nog zeker twee keer nalezen morgen).
En dan stelde Roger voor naar een aflevering van Witse te kijken. Ik heb ervan genoten al vond ik in het begin het acteren wat ondermaats.
Geen tijd gevonden om mijn vroegere dagboeken verder over te typen: deze dag "zonder verplichtingen" zat weer zo vol!
O ja, broertje werd vandaag 56 jaar!
Uiteraard reed hij eerst naar de Kringwinkel... waar ik me weer liet verleiden door een boek over etiquette:
 |
| Eigen foto |
Na dat eten, rond 20 uur, kwam er een vertaling aan, tegen morgenavond (die is al zo goed als klaar, alleen moet ik die nog zeker twee keer nalezen morgen).
En dan stelde Roger voor naar een aflevering van Witse te kijken. Ik heb ervan genoten al vond ik in het begin het acteren wat ondermaats.
Geen tijd gevonden om mijn vroegere dagboeken verder over te typen: deze dag "zonder verplichtingen" zat weer zo vol!
O ja, broertje werd vandaag 56 jaar!
zondag 28 april 2019
Nogmaals over groot worden
Nadat ik deze avond nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken had overgetypt, was ik een beetje aan het surfen. En ik viel op dit.
Over "groot worden" dus. Maar ik vind het zo mooi verwoord!
Over "groot worden" dus. Maar ik vind het zo mooi verwoord!
Luie zondag
Het was erfgoeddag vandaag... maar we hebben niets bezocht.
We zijn integendeel bewust heel "lui" geweest: veel lectuur, een korte wandeling in Sint-Truiden, gevolgd door een biertje in "ons cafeetje", toch nog (na een mailtje van Jan Gerits) een paar aanpassingen aangebracht aan de jongste Limburgse monografie, en één keer de wasmachine laten draaien.
Zelfs niet gekookt, want er waren nog kliekjes genoeg.
Eigenlijk zou het gras dringend moeten afgereden worden... maar als ik beslis lui te zijn, mag Roger dat ook zijn!
We zijn integendeel bewust heel "lui" geweest: veel lectuur, een korte wandeling in Sint-Truiden, gevolgd door een biertje in "ons cafeetje", toch nog (na een mailtje van Jan Gerits) een paar aanpassingen aangebracht aan de jongste Limburgse monografie, en één keer de wasmachine laten draaien.
Zelfs niet gekookt, want er waren nog kliekjes genoeg.
Eigenlijk zou het gras dringend moeten afgereden worden... maar als ik beslis lui te zijn, mag Roger dat ook zijn!
zaterdag 27 april 2019
Over vrij onverwachts bezoek en koolhydraatarm eten
Broertje en schoonzusje moesten in de buurt zijn voor een familiale aangelegenheid, vernam ik aan telefoon. Of ze mochten langskomen. Uiteraard!
Omdat er regen, koude en wind was voorspeld, dacht ik eerst dat we de middag binnen zouden moeten doorbrengen maar we hadden ontzettend veel geluk!
We hebben in Kerniel de lus kerk-klooster kunnen maken, iets gebruikt op het tuinterras van de "Vallei van Colen", nog een wandeling kunnen maken naar het doorkijkkerkje in Borgloon en uiteindelijk iets gedronken in de tuin van Stephane Malais. Onze bezoekers waren echt bekoord door Haspengouw en planden eens in de buurt te komen fietsen! En... ja hoor, de meidoorn begint volop te bloeien!
Ondertussen hebben we bijgepraat, onder andere over hun nieuwe manier van eten.
Alleen door het weglaten van pasta, brood, aardappelen, rijst, melk en suiker is broertje op 6 maanden tijd 20 kilo afgevallen. Ik vroeg hem hoe hij dat deed als hij bij vrienden of familie at.
'Gemakkelijk,' antwoordde hij, 'al die zaken niet aanraken en alleen van de rest eten'.
Ja, maar hoe doe je dat als je die zaken krijgt opgediend gemengd met groenten (risotto, puree, groenten met bechamelsaus, enz.)? Tja, dan wist hij het ook niet!
'Af en toe vasten kan ook geen kwaad', opperde Roger toen. Dat is waar, maar niets eten van wat de gastheren je serveren is niet bijzonder beleefd!
Omdat er regen, koude en wind was voorspeld, dacht ik eerst dat we de middag binnen zouden moeten doorbrengen maar we hadden ontzettend veel geluk!
We hebben in Kerniel de lus kerk-klooster kunnen maken, iets gebruikt op het tuinterras van de "Vallei van Colen", nog een wandeling kunnen maken naar het doorkijkkerkje in Borgloon en uiteindelijk iets gedronken in de tuin van Stephane Malais. Onze bezoekers waren echt bekoord door Haspengouw en planden eens in de buurt te komen fietsen! En... ja hoor, de meidoorn begint volop te bloeien!
 |
| De vallei van Colen (eigen foto) |
Alleen door het weglaten van pasta, brood, aardappelen, rijst, melk en suiker is broertje op 6 maanden tijd 20 kilo afgevallen. Ik vroeg hem hoe hij dat deed als hij bij vrienden of familie at.
'Gemakkelijk,' antwoordde hij, 'al die zaken niet aanraken en alleen van de rest eten'.
Ja, maar hoe doe je dat als je die zaken krijgt opgediend gemengd met groenten (risotto, puree, groenten met bechamelsaus, enz.)? Tja, dan wist hij het ook niet!
'Af en toe vasten kan ook geen kwaad', opperde Roger toen. Dat is waar, maar niets eten van wat de gastheren je serveren is niet bijzonder beleefd!
vrijdag 26 april 2019
Sidetracked (deel 2)
Deze avond laat hebben Roger en ik verder gekeken naar die film. Het was heel goed maar zo akelig! Ik denk niet dat ik naar iets dergelijks zou durven kijken als ik hier alleen was!
Het personage van Wallander deed me van in het begin denken aan iemand die we kennen... maar ik vond maar niet aan wie. Deze avond kwam het spontaan in mij op: die acteur heeft iets van Ivo Konings!
Het personage van Wallander deed me van in het begin denken aan iemand die we kennen... maar ik vond maar niet aan wie. Deze avond kwam het spontaan in mij op: die acteur heeft iets van Ivo Konings!
Meidoorn
Tijdens een mooie maar, wegens te veel andere verplichtingen vrij korte, wandeling aan de rand van Borgloon kwam de bedwelmende geur me al tegemoet voor ik ze opmerkte, de meidoornstruiken die al beginnen te bloeien! Jammer genoeg staan ze niet op de foto's die Roger maakte.
 |
| Foto's Roger |
donderdag 25 april 2019
Over vervormde herinneringen
Er valt niet veel te vertellen over deze doodgewone, regenachtige dag.
De keuken nog eens schoongemaakt, uitgebreide boodschappen, lectuur, vroegere dagboeken verder overgetypt, gekookt en enkele mails beantwoord (en eigenlijk zou het gras al weer moeten afgereden worden maar daarvoor regende het te fel).
Geen wandeling omwille van de regen en omdat we al heel veel tijd hadden besteed aan de schoonmaak en de boodschappen.
Ook niet verder gekeken naar "Sidetracked". Toen ik het voorstelde rond 22 uur antwoordde Roger: 'We zouden toch niet elke dag naar iets kijken?'
Eigenlijk heeft hij gelijk: we hebben zoveel andere dingen te doen!
Een doodgewone dag dus... maar tijdens die huishoudtaken dacht ik terug aan iets dat mijn moeder Nany constant herhaalt en waar ik het hier even wil over hebben.
Nany heeft duidelijk iets tegen de damptoestellen van Hendrik en mij. Telkens opnieuw legt ze uit dat ons dampen op haar zenuwen werkt, dat ze liever de gewone sigaretten van vroeger had!
Ze zei ook (en ze heeft gelijk) dat het wel lijkt of we dat damptoestel constant vasthouden, terwijl een sigaret na een poosje is opgerookt en je dan toch even zonder sigaret tussen je vingers zit.
Ze heeft dus absoluut gelijk maar... ik vergeleek het damptoestel met de pijp die mijn vader zaliger praktisch constant ofwel tussen zijn lippen of in zijn hand hield.
En toen zei Nany dat papa, nadat hij een pijp had gerookt, telkens een hele tijd zonder pijp zat.
Als hij zijn pijp, zoals Nany beweert, telkens even terzijde legde (in mijn herinnering integendeel had papa bijna altijd een - desnoods gedoofde en/of weer aan te steken - pijp in zijn mond of zijn hand, behalve natuurlijk terwijl hij at of zijn enkele sigaretten per dag rookte), kan die "pauze" volgens mij nooit lang zijn geweest!
Wie van ons twee, Nany of ik, zich vergist, is in dit geval uiteraard niet echt belangrijk... maar het is toch opmerkelijk, bedacht ik terwijl ik de keuken dweilde, hoe herinneringen soms vervormd zijn!
De keuken nog eens schoongemaakt, uitgebreide boodschappen, lectuur, vroegere dagboeken verder overgetypt, gekookt en enkele mails beantwoord (en eigenlijk zou het gras al weer moeten afgereden worden maar daarvoor regende het te fel).
Geen wandeling omwille van de regen en omdat we al heel veel tijd hadden besteed aan de schoonmaak en de boodschappen.
Ook niet verder gekeken naar "Sidetracked". Toen ik het voorstelde rond 22 uur antwoordde Roger: 'We zouden toch niet elke dag naar iets kijken?'
Eigenlijk heeft hij gelijk: we hebben zoveel andere dingen te doen!
Een doodgewone dag dus... maar tijdens die huishoudtaken dacht ik terug aan iets dat mijn moeder Nany constant herhaalt en waar ik het hier even wil over hebben.
Nany heeft duidelijk iets tegen de damptoestellen van Hendrik en mij. Telkens opnieuw legt ze uit dat ons dampen op haar zenuwen werkt, dat ze liever de gewone sigaretten van vroeger had!
Ze zei ook (en ze heeft gelijk) dat het wel lijkt of we dat damptoestel constant vasthouden, terwijl een sigaret na een poosje is opgerookt en je dan toch even zonder sigaret tussen je vingers zit.
Ze heeft dus absoluut gelijk maar... ik vergeleek het damptoestel met de pijp die mijn vader zaliger praktisch constant ofwel tussen zijn lippen of in zijn hand hield.
En toen zei Nany dat papa, nadat hij een pijp had gerookt, telkens een hele tijd zonder pijp zat.
Als hij zijn pijp, zoals Nany beweert, telkens even terzijde legde (in mijn herinnering integendeel had papa bijna altijd een - desnoods gedoofde en/of weer aan te steken - pijp in zijn mond of zijn hand, behalve natuurlijk terwijl hij at of zijn enkele sigaretten per dag rookte), kan die "pauze" volgens mij nooit lang zijn geweest!
Wie van ons twee, Nany of ik, zich vergist, is in dit geval uiteraard niet echt belangrijk... maar het is toch opmerkelijk, bedacht ik terwijl ik de keuken dweilde, hoe herinneringen soms vervormd zijn!
woensdag 24 april 2019
Sidetracked
Hendrik had ons vorig weekend een Wallander-film aangeraden: Sidetracked. Deze avond laat keken Roger en ik ernaar.
Omdat hij nogal lang uitviel (meer dan 2:30 uur), besloten we de film in twee te verdelen (en morgen of zo naar het tweede deel te kijken: ik moest deze avond immers nog enkele mails van vrienden beantwoorden).
Hoewel weer vrij gewelddadig zat de film goed in elkaar en vond ik het verhaal zo boeiend dat ik uitkijk naar het vervolg.
Ik stelde wel iets eigenaardigs vast (en Roger sprak me zopas over datzelfde gevoel bij hem): we waren gewend geraakt aan de acteur die Wallander speelde in de televisieserie en het was echt even wennen aan deze (voor ons dus nieuwe) acteur. Opvallend dus hoe snel je een bepaalde acteur vereenzelvigt met een personage!
Dat verklaart onder andere volgens mij mijn voorkeur voor boeken. De enkele keren dat ik eerst een roman las en daarna naar de verfilming ervan keek, was ik in het begin van de film telkens ontgoocheld omdat in mijn hoofd de personages er helemaal anders uitzagen!
Omdat hij nogal lang uitviel (meer dan 2:30 uur), besloten we de film in twee te verdelen (en morgen of zo naar het tweede deel te kijken: ik moest deze avond immers nog enkele mails van vrienden beantwoorden).
Hoewel weer vrij gewelddadig zat de film goed in elkaar en vond ik het verhaal zo boeiend dat ik uitkijk naar het vervolg.
Ik stelde wel iets eigenaardigs vast (en Roger sprak me zopas over datzelfde gevoel bij hem): we waren gewend geraakt aan de acteur die Wallander speelde in de televisieserie en het was echt even wennen aan deze (voor ons dus nieuwe) acteur. Opvallend dus hoe snel je een bepaalde acteur vereenzelvigt met een personage!
Dat verklaart onder andere volgens mij mijn voorkeur voor boeken. De enkele keren dat ik eerst een roman las en daarna naar de verfilming ervan keek, was ik in het begin van de film telkens ontgoocheld omdat in mijn hoofd de personages er helemaal anders uitzagen!
Groot-Loon
Vandaag, na enkele huishoudtaken, eindelijk nog eens een lus in Groot-Loon gewandeld. Het weer was nog altijd heel mooi maar er stond een felle wind. De fruitbomen lijken nu bijna helemaal uitgebloeid (in onze tuin begint wel de kweepeer te bloesemen).
Later, toen we al terug thuis waren, begon het heel fel te regenen en werden de windstoten nog veel heftiger. We hebben dus weer geluk gehad.
Terwijl ik deze avond lag te lezen in de relax, een telefoontje van Nany die gedurende een dik halfuur weer heel veel te vertellen had.
Later, toen we al terug thuis waren, begon het heel fel te regenen en werden de windstoten nog veel heftiger. We hebben dus weer geluk gehad.
Terwijl ik deze avond lag te lezen in de relax, een telefoontje van Nany die gedurende een dik halfuur weer heel veel te vertellen had.
 |
| Eigen foto's |
dinsdag 23 april 2019
George Steiner over Heidegger
Deze avond, na enkele huishoudtaken, nog genoeg tijd gevonden om te kijken naar wat Roger mij gisteren doorstuurde.
Een heel interessant interview (hier te vinden) met Georges Steiner. Ik weet niet wie de interviewer is maar de meertalige Steiner bewijst er dat zijn Frans even goed is als zijn Engels.
Ondanks in het begin enkele verwijten aan het adres van Heidegger, vooral omwille van zijn nazi-sympathie, gaf het interview me veel zin om Heidegger te lezen (wat ik dus nooit heb gedaan): blijkbaar probeert zijn oeuvre antwoorden te geven op metafysische vragen (dat had ik eigenlijk moeten weten, want dat heb ik destijds geleerd).
Ach, eigenlijk weet ik goed dat ik daar nooit voldoende tijd zal voor vinden. En sorry als je ook wilt kijken: deze keer is het interview dus in het Frans.
Een heel interessant interview (hier te vinden) met Georges Steiner. Ik weet niet wie de interviewer is maar de meertalige Steiner bewijst er dat zijn Frans even goed is als zijn Engels.
Ondanks in het begin enkele verwijten aan het adres van Heidegger, vooral omwille van zijn nazi-sympathie, gaf het interview me veel zin om Heidegger te lezen (wat ik dus nooit heb gedaan): blijkbaar probeert zijn oeuvre antwoorden te geven op metafysische vragen (dat had ik eigenlijk moeten weten, want dat heb ik destijds geleerd).
Ach, eigenlijk weet ik goed dat ik daar nooit voldoende tijd zal voor vinden. En sorry als je ook wilt kijken: deze keer is het interview dus in het Frans.
Dansles én tekenles?
We haalden Elena, Matthias en Eva na de middag af van school. Deze keer kwamen Matthias en Eva samen als eersten naar ons toegelopen, weldra gevolgd door Elena die al even enthousiast leek.
Na een kwartiertje spelen "thuis" moesten we naar de dansles van Elena.
Eva besloot nog eens thuis te blijven en te "koken voor haar mama".
In de dansschool installeerden Roger, Matthias en ik ons nog eens op het terras, van waaruit we de danseresjes goed konden gadeslaan. Ondertussen speelden we "Uno" en "1000 kilometer".
Toen we iets voor 18 uur thuis aankwamen, had dochterlief al voor spaghetti gezorgd. Terwijl Matthias ging spelen met de buurtjes, hebben Eva, Elena en ik nog op het terras samen zitten tekenen tot hun papa thuiskwam (dochterlief was ondertussen gaan werken).
Tijdens de maaltijd stelde Elena me vragen over mijn kinderjaren in Matadi. En... weer werd ik zo nostalgisch terwijl ik antwoordde en vertelde over die prachtige tijd.
Toen iets later de kindjes even naar televisie mochten kijken voor het slapengaan, zijn Roger en ik terug naar Haspengouw gereden.
Matthias wordt later treinbestuurder en Eva wil kunstschilder worden, dat weten we al. Elena tekent heel mooi en op een zeker moment sprak haar papa over eventueel tekenlessen volgen.
Ja maar, bedacht ik, ze wil volgend jaar ook al gewoon ballet én jazzballet volgen. Daarbij nog tekenlessen zou betekenen dat haar ouders haar al drie keer per week heen en weer moeten voeren. Als haar broer en zus later evenveel buitenschoolse activiteiten hebben, doen hun ouders niet veel meer dan taxichauffeur spelen in hun vrije uren!
Na een kwartiertje spelen "thuis" moesten we naar de dansles van Elena.
Eva besloot nog eens thuis te blijven en te "koken voor haar mama".
In de dansschool installeerden Roger, Matthias en ik ons nog eens op het terras, van waaruit we de danseresjes goed konden gadeslaan. Ondertussen speelden we "Uno" en "1000 kilometer".
 |
| Eigen foto's |
Tijdens de maaltijd stelde Elena me vragen over mijn kinderjaren in Matadi. En... weer werd ik zo nostalgisch terwijl ik antwoordde en vertelde over die prachtige tijd.
Toen iets later de kindjes even naar televisie mochten kijken voor het slapengaan, zijn Roger en ik terug naar Haspengouw gereden.
Matthias wordt later treinbestuurder en Eva wil kunstschilder worden, dat weten we al. Elena tekent heel mooi en op een zeker moment sprak haar papa over eventueel tekenlessen volgen.
Ja maar, bedacht ik, ze wil volgend jaar ook al gewoon ballet én jazzballet volgen. Daarbij nog tekenlessen zou betekenen dat haar ouders haar al drie keer per week heen en weer moeten voeren. Als haar broer en zus later evenveel buitenschoolse activiteiten hebben, doen hun ouders niet veel meer dan taxichauffeur spelen in hun vrije uren!
maandag 22 april 2019
George Steiner
Lang geleden, nog in Antwerpen, keken we geregeld naar programma's waarin deze opmerkelijke meertalige joodse filosoof optrad (die morgen blijkbaar 90 jaar wordt).
Zopas (we zijn duidelijk weer op ons eigen ritme aan het leven, Roger en ik) stuurde Roger me een interview met hem door, gevonden op het internet.
Weer heel interessant (over het verlangen om alles in het universum te begrijpen en het uiteindelijk zich neerleggen bij de onmogelijkheid ervan en die kansen bewust overlaten aan onze erfgenamen).
Heel boeiend (en ik merk zopas dat Roger nog iets anders met die Steiner heeft doorgestuurd maar ik weet niet of ik daar deze avond nog ga naar kijken) maar...
ik was wel aan het bedenken dat, als je vrouw bent, je zo veel te maken hebt met triviale zaken (het huishouden bijvoorbeeld) dat je veel minder tijd krijgt dan een man om zulke zaken te lezen... en heel veel te maken krijgt met "triviale" conversaties!
Ik heb het al vaak gezegd: als ik moet reïncarneren, kom ik terug als een man. 'Ja maar,' zegt Roger daarop, 'dan reïncarneer je misschien in oorlogstijd en ben je een soldaat!'. Hij heeft natuurlijk gelijk!
O ja, dat was naar wat ik keek (met die Steiner).
En nu ga ik slapen!
Zopas (we zijn duidelijk weer op ons eigen ritme aan het leven, Roger en ik) stuurde Roger me een interview met hem door, gevonden op het internet.
Weer heel interessant (over het verlangen om alles in het universum te begrijpen en het uiteindelijk zich neerleggen bij de onmogelijkheid ervan en die kansen bewust overlaten aan onze erfgenamen).
Heel boeiend (en ik merk zopas dat Roger nog iets anders met die Steiner heeft doorgestuurd maar ik weet niet of ik daar deze avond nog ga naar kijken) maar...
ik was wel aan het bedenken dat, als je vrouw bent, je zo veel te maken hebt met triviale zaken (het huishouden bijvoorbeeld) dat je veel minder tijd krijgt dan een man om zulke zaken te lezen... en heel veel te maken krijgt met "triviale" conversaties!
Ik heb het al vaak gezegd: als ik moet reïncarneren, kom ik terug als een man. 'Ja maar,' zegt Roger daarop, 'dan reïncarneer je misschien in oorlogstijd en ben je een soldaat!'. Hij heeft natuurlijk gelijk!
O ja, dat was naar wat ik keek (met die Steiner).
En nu ga ik slapen!
Roger Scruton
Roger stuurde me zopas een interview door met Roger Scruton (die ik niet kende).
Tja, we zijn weer onder ons en allebei bezig op onze pc, waarbij we elkaar af en toe op de hoogte brengen van wat we bekijken, lezen of beluisteren.
Ik kende die filosoof dus helemaal niet (maar ja, ik herhaal het, ik ben echt niet erudiet) maar wat is dat interessant, zeg, wat ik hoor in dat interview! Het gaat over doodgaan, mystiek, religie, aanvaarding, het zoeken naar sereniteit... en ook over Christus en onze religie.
Eigenlijk was het enkel dat wat ik miste op dit paasweekend!
Als je het zelf wilt bekijken, het is hier.
Tja, we zijn weer onder ons en allebei bezig op onze pc, waarbij we elkaar af en toe op de hoogte brengen van wat we bekijken, lezen of beluisteren.
Ik kende die filosoof dus helemaal niet (maar ja, ik herhaal het, ik ben echt niet erudiet) maar wat is dat interessant, zeg, wat ik hoor in dat interview! Het gaat over doodgaan, mystiek, religie, aanvaarding, het zoeken naar sereniteit... en ook over Christus en onze religie.
Eigenlijk was het enkel dat wat ik miste op dit paasweekend!
Als je het zelf wilt bekijken, het is hier.
Paasweekend
Vorige zaterdag haalden we Nany, Hendrik en Debby af in het Antwerpse. Dat betekende ongeveer drie uur over en weer rijden.
Thuisgekomen besloten we samen iets te gaan drinken in de tuin van Stephane Malais. Het was immers prachtig weer.
Daarna was het tijd om voor het avondeten te zorgen alsook voor de soep van zondag.
Helaas, kort na dat eten voelde Hendrik zich niet echt lekker.
Na een relatief korte nacht voelde hij zich iets beter maar was het Roger die zich niet goed voelde.
Toch reden we na ons ontbijt (tijdens het welke we hoorden over de aanslagen in Sri Lanka) naar dochterlief en schoonzoon waar Zeger al op ons wachtte en de kindjes ons uitbundig ontvingen.
Elena en Eva droegen een nieuwe jurk die hun mama voor hen had genaaid ('ik heb deze aangetrokken omdat jij die mooi zoudt vinden', legde Eva me uit die ook paardenbloemen en margerietjes voor mij ging plukken).
Nog steeds was het prachtig weer, we aten op het terras en bleven er zitten tot heel laat. We vernamen dat Elena ook wat buikpijn had gehad.
De paasmaaltijd was ontzettend lekker: courgettesoep, lamsbout voor ons en vegetarische burger voor Debby, groentjes en krielaardappelen met rozemarijn, gevolgd door zelfgebakken appeltaart. Daarbij dronken we uitmuntende wijn. We praatten bij, lachten veel, speelden spelletjes met Eva en Matthias: het was heel gezellig, zelfs voor de drie lichtjes zieke personen.
Het was bij middernacht toen we thuis kwamen. Nany en Debby gingen meteen slapen, Hendrik en ik keken nog naar een aflevering van "Neveneffecten". Eerst wilde Roger meekijken maar hij kon de humor niet appreciëren en verliet ons al gauw. Weer werd het vrij laat dus.
Deze ochtend voelden de mannen zich nog niet 100% en er werd dus weinig gegeten. Ik zorgde voor een warm middagmaal en na het eten brachten we iedereen terug naar het Antwerpse. Weer ongeveer drie uur over en weer rijden.
Toen we rond 17 uur terug thuis waren, heb ik nog wat opgeruimd en gedweild en de wasmachine laten draaien.
Daarna pas nam ik de tijd om mijn mails te lezen en ik merkte dat vriend Lieven P. heel interessante zaken over Matadi had doorgestuurd: onder andere dit en dit.
Thuisgekomen besloten we samen iets te gaan drinken in de tuin van Stephane Malais. Het was immers prachtig weer.
 |
| Eigen foto |
 |
| Met Nany (foto Debby) |
 |
| Eigen foto |
Helaas, kort na dat eten voelde Hendrik zich niet echt lekker.
Na een relatief korte nacht voelde hij zich iets beter maar was het Roger die zich niet goed voelde.
Toch reden we na ons ontbijt (tijdens het welke we hoorden over de aanslagen in Sri Lanka) naar dochterlief en schoonzoon waar Zeger al op ons wachtte en de kindjes ons uitbundig ontvingen.
Elena en Eva droegen een nieuwe jurk die hun mama voor hen had genaaid ('ik heb deze aangetrokken omdat jij die mooi zoudt vinden', legde Eva me uit die ook paardenbloemen en margerietjes voor mij ging plukken).
Nog steeds was het prachtig weer, we aten op het terras en bleven er zitten tot heel laat. We vernamen dat Elena ook wat buikpijn had gehad.
De paasmaaltijd was ontzettend lekker: courgettesoep, lamsbout voor ons en vegetarische burger voor Debby, groentjes en krielaardappelen met rozemarijn, gevolgd door zelfgebakken appeltaart. Daarbij dronken we uitmuntende wijn. We praatten bij, lachten veel, speelden spelletjes met Eva en Matthias: het was heel gezellig, zelfs voor de drie lichtjes zieke personen.
 |
| Eigen foto's |
 |
| Foto's Roger |
Het was bij middernacht toen we thuis kwamen. Nany en Debby gingen meteen slapen, Hendrik en ik keken nog naar een aflevering van "Neveneffecten". Eerst wilde Roger meekijken maar hij kon de humor niet appreciëren en verliet ons al gauw. Weer werd het vrij laat dus.
Deze ochtend voelden de mannen zich nog niet 100% en er werd dus weinig gegeten. Ik zorgde voor een warm middagmaal en na het eten brachten we iedereen terug naar het Antwerpse. Weer ongeveer drie uur over en weer rijden.
Toen we rond 17 uur terug thuis waren, heb ik nog wat opgeruimd en gedweild en de wasmachine laten draaien.
Daarna pas nam ik de tijd om mijn mails te lezen en ik merkte dat vriend Lieven P. heel interessante zaken over Matadi had doorgestuurd: onder andere dit en dit.
vrijdag 19 april 2019
Goede vrijdag
We vonden op deze goede vrijdag een prachtige Paasboodschap in de brievenbus, vanwege buurvrouw Marie-Claire en haar dochter, met daarbij een uitnodiging voor een Paasviering in Sint-Truiden. Hoewel ik heel veel zin heb om nog eens echt Pasen te vieren, zal het weer niet mogelijk zijn op de uitnodiging in te gaan, jammer...
Toch heel fel bedankt, Marie-Claire, de boodschap deed ons heel veel deugd!
Na nog enkele huishoudtaken stelde Roger een wandeling voor. We reden naar Mettekoven. Hoewel daar heel veel auto's stonden, ontmoetten we niemand tijdens onze wandeling door de plantages.
De kerselaars bloesemen nog even maar de appelbomen en de perenbomen zijn zo goed als uitgebloeid. Eigenaardig, want ik dacht dat appels andere jaren het laatst bloeiden? Binnen één week zijn alle bloesems verdwenen, vrees ik.
We haalden vandaag de 24°C in de schaduw en het blijft nog enkele dagen zo: het wordt een prachtig Paasweekend!
Later, thuis, na het avondeten, nog even het evangelie van deze dag gelezen. En weer was er die nostalgie naar de vroegere Paasvieringen in onze parochie in Antwerpen!
Toch heel fel bedankt, Marie-Claire, de boodschap deed ons heel veel deugd!
Na nog enkele huishoudtaken stelde Roger een wandeling voor. We reden naar Mettekoven. Hoewel daar heel veel auto's stonden, ontmoetten we niemand tijdens onze wandeling door de plantages.
De kerselaars bloesemen nog even maar de appelbomen en de perenbomen zijn zo goed als uitgebloeid. Eigenaardig, want ik dacht dat appels andere jaren het laatst bloeiden? Binnen één week zijn alle bloesems verdwenen, vrees ik.
Foto's Roger
Daarna reden we naar Borgloon (waar heel veel volk rondliep of op terrasjes zat). Na nog een wandeling van een dikke 20 minuten (en hoera, mijn voet deed geen pijn meer!), dronken we een wijntje en een Duvel op het terras van de Kapelanij, met een mooi uitzicht op de heuvels tegenover het stadje en heel in de verte de transparante kerk.
 |
| Eigen foto's |
Later, thuis, na het avondeten, nog even het evangelie van deze dag gelezen. En weer was er die nostalgie naar de vroegere Paasvieringen in onze parochie in Antwerpen!
donderdag 18 april 2019
Huishoudhulp of niet?
Terwijl ik vandaag verder schoonmaakte, heeft Roger nog eens het gras afgereden. Het gaf hem heel wat beweging... maar hij doet dat niet graag én het is hard werken. Misschien moeten we toch hulp zoeken voor in het huishouden maar dan specifiek voor de tuin?
Op enkele uren om de twee weken kan een huishoudhulp Roger immers helemaal ontlasten op dat gebied (onze tuin is immers eerder een wei: veel meer dan dat en op tijd en stond snoeien hoeft er niet te gebeuren. Alleen... dat zou weer minder beweging betekenen voor hem. Ik weet het dus echt niet).
Nadat Roger, vrij vermoeid, terug binnenkwam, stelde ik hem eerst voor dat werk te verdelen over verschillende dagen (zoals we doen voor het schoonmaken). Maar dat idee leek hem niet aan te staan: alleen al de machine uithalen en in gang zetten, vergt al een tiental minuten werk, zei hij.
Dan sprak ik over hulp vragen... maar dat idee vond hij ook niet goed.
Ja maar... wat dan? Want vanaf nu zou het gras opnieuw zeker om de twee weken moeten afgereden worden! En dan heb ik het nog niet over onze wei (tja, er graast geen schaap meer! Heeft de eigenaar ervan het verkocht?)!
Op enkele uren om de twee weken kan een huishoudhulp Roger immers helemaal ontlasten op dat gebied (onze tuin is immers eerder een wei: veel meer dan dat en op tijd en stond snoeien hoeft er niet te gebeuren. Alleen... dat zou weer minder beweging betekenen voor hem. Ik weet het dus echt niet).
 |
| Eigen foto |
Dan sprak ik over hulp vragen... maar dat idee vond hij ook niet goed.
Ja maar... wat dan? Want vanaf nu zou het gras opnieuw zeker om de twee weken moeten afgereden worden! En dan heb ik het nog niet over onze wei (tja, er graast geen schaap meer! Heeft de eigenaar ervan het verkocht?)!
woensdag 17 april 2019
Pasen voorbereiden
We zijn nog steeds aan het schoonmaken. Nee, niet omdat het bijna Pasen is, gewoon omdat het moet gebeuren.
Vandaag was de keuken aan de beurt en daar zijn we alles bij elkaar (voor en na onze zeer uitgebreide boodschappen - die ruim drie uur in beslag namen en wel grotendeels in functie van het Paasweekend gebeurden) samen een dikke drie uur aan bezig geweest... en dan ben ik zelfs niet aan de inhoud van de kasten noch aan de ruiten toegekomen!
Ik vraag me vaak af wat een schoonmaakhulp hier zou kunnen doen op de gangbare vier uurtjes per week.
Geen wandeling, ondanks heel mooi weer, maar, denk ik, voldoende beweging voor Roger (althans als ik mag voortgaan op de pijn aan mijn voet).
Wel, ondanks al die uren werken en boodschappen doen, veel gelezen... en eindelijk nog eens in de Bijbel. Jawel, als voorbereiding op het Paasfeest! Ik vind het immers heel jammer dat de meesten onder ons niet meer weten wat we eigenlijk vieren die dag.
Deze avond, na het beantwoorden van enkele mails en het verder overtypen van mijn vroegere dagboeken, nog samen gezellig gekeken naar een aflevering van Endeavour.
Vandaag was de keuken aan de beurt en daar zijn we alles bij elkaar (voor en na onze zeer uitgebreide boodschappen - die ruim drie uur in beslag namen en wel grotendeels in functie van het Paasweekend gebeurden) samen een dikke drie uur aan bezig geweest... en dan ben ik zelfs niet aan de inhoud van de kasten noch aan de ruiten toegekomen!
Ik vraag me vaak af wat een schoonmaakhulp hier zou kunnen doen op de gangbare vier uurtjes per week.
Geen wandeling, ondanks heel mooi weer, maar, denk ik, voldoende beweging voor Roger (althans als ik mag voortgaan op de pijn aan mijn voet).
Wel, ondanks al die uren werken en boodschappen doen, veel gelezen... en eindelijk nog eens in de Bijbel. Jawel, als voorbereiding op het Paasfeest! Ik vind het immers heel jammer dat de meesten onder ons niet meer weten wat we eigenlijk vieren die dag.
Deze avond, na het beantwoorden van enkele mails en het verder overtypen van mijn vroegere dagboeken, nog samen gezellig gekeken naar een aflevering van Endeavour.
dinsdag 16 april 2019
V. was me voor!
Ik had het gisteren al gevoeld, tijdens de wandeling, dat ik mijn voet weer forceerde door te proberen het ritme van Roger bij te houden. Op een zeker ogenblik heb ik trouwens mijn nordic walking stokken niet meer gebruikt en ben ik aan Rogers arm gaan hangen (eigenlijk in de hoop dat hij iets trager zou stappen, maar dat gebeurde niet - typisch voor hem😉). Daarbij trok hij mij soms nog dichter naar hem toe (hoe romantisch hé!) waardoor ik soms op kasseien (die aangelegd zijn midden op het wandelpad) liep.
Deze ochtend wist ik het zeker: ik had mijn voet serieus geforceerd. Dus weer geen wandeling vandaag ondanks het relatief mooie weer.
Wel hebben we de vroegere kamer van Zeger schoongemaakt (die wordt zelden meegenomen bij de schoonmaakbeurten maar vermits heel binnenkort Nany hier logeert...). Dus toch een dik uur beweging gekregen (ik stof af, Roger stofzuigt en ik dweil) en dat voelde ik weer aan mijn voet.
Terwijl ik later, na de avondsoep, onze uienstamppot klaarmaakte, vroeg Roger me wanneer ik nog eens naar onze straatgenoten V. en T. zou bellen. Ik beloofde dat zo snel mogelijk te doen, ondanks mijn reticentie tegenover telefoneren.
En... je gelooft het niet: net op dat moment ging de telefoon over! V. die zich al lachend afvroeg of we nog leefden!
Na een poosje nieuwtjes uitwisselen, beloofde ik dat we begin mei bij haar en T. op bezoek zouden komen.
Mei belooft al even vol te geraken als april wat afspraken betreft (en, vriendin Liliane, ik denk dat wij ook best pas begin mei afspreken: de week na Pasen is zo al bijna overbezet)!
Deze ochtend wist ik het zeker: ik had mijn voet serieus geforceerd. Dus weer geen wandeling vandaag ondanks het relatief mooie weer.
Wel hebben we de vroegere kamer van Zeger schoongemaakt (die wordt zelden meegenomen bij de schoonmaakbeurten maar vermits heel binnenkort Nany hier logeert...). Dus toch een dik uur beweging gekregen (ik stof af, Roger stofzuigt en ik dweil) en dat voelde ik weer aan mijn voet.
Terwijl ik later, na de avondsoep, onze uienstamppot klaarmaakte, vroeg Roger me wanneer ik nog eens naar onze straatgenoten V. en T. zou bellen. Ik beloofde dat zo snel mogelijk te doen, ondanks mijn reticentie tegenover telefoneren.
En... je gelooft het niet: net op dat moment ging de telefoon over! V. die zich al lachend afvroeg of we nog leefden!
Na een poosje nieuwtjes uitwisselen, beloofde ik dat we begin mei bij haar en T. op bezoek zouden komen.
Mei belooft al even vol te geraken als april wat afspraken betreft (en, vriendin Liliane, ik denk dat wij ook best pas begin mei afspreken: de week na Pasen is zo al bijna overbezet)!
maandag 15 april 2019
Eindelijk opnieuw lente?
Het was veel minder koud vandaag. Nadat we de salon onder handen hadden genomen en ik enkele mails had beantwoord, maakten we een wandeling van een klein uur op de "Bollenberg" in Borgloon. Een mooi stukje natuur dat de tante Laure zaliger van Roger ons heel lang geleden leerde kennen.
Holle wegen, glooiend landschap, bloesemende perelaars, een reiger die net opvloog, veel zon en slechts enkele wandelaars. Heel aangenaam en rustgevend!
Thuis, net voor ik zou zorgen voor het avondeten, liet Roger me dit lezen, over de kost van de klimaatakkoorden. Dat is de vraag die ik me meteen stelde bij die "klimaatspijbelaartjes": willen die dat bereiken? Alleen kon ik het zelf niet zo goed verwoorden.
Na het avondmaal wilde ik, alvorens een uurtje op papier te lezen, de kranten snel doornemen... en vernam ik dat de "Notre Dame" in Parijs in lichterlaaie stond! Toen ik dat aan Roger vertelde (hij zat voor een keer niet aan zijn pc maar ik dus wel aan de mijne) antwoordde hij spontaan: 'Terreurdaad? Ach, als het zo is, we zullen het nooit weten'.
Misschien niet, maar terreurdaad of niet, ik vind het vreselijk!
Toch eindigden we de avond gezellig samen met een aflevering van Endeavour.
Holle wegen, glooiend landschap, bloesemende perelaars, een reiger die net opvloog, veel zon en slechts enkele wandelaars. Heel aangenaam en rustgevend!
 |
| Foto's Roger (jammer genoeg ontbreken de bloesems én de holle wegen) |
Na het avondmaal wilde ik, alvorens een uurtje op papier te lezen, de kranten snel doornemen... en vernam ik dat de "Notre Dame" in Parijs in lichterlaaie stond! Toen ik dat aan Roger vertelde (hij zat voor een keer niet aan zijn pc maar ik dus wel aan de mijne) antwoordde hij spontaan: 'Terreurdaad? Ach, als het zo is, we zullen het nooit weten'.
Misschien niet, maar terreurdaad of niet, ik vind het vreselijk!
Toch eindigden we de avond gezellig samen met een aflevering van Endeavour.
zondag 14 april 2019
Sint-Truiden en Matadi
Heel rustige dag, wandelingetje in Sint-Truiden (wat was het koud!) gevolgd door een wijntje in "ons cafeetje".
En... ook een verrassing: Matadi-vriend Lieven stuurde me de URL van deze website. Over Matadi, met mooie foto's waar ik weer zo nostalgisch van werd!
O ja, het is weer in het Frans, maar je weet het nu hé! Rechtermuisklik en in het menu klikken op "vertalen" en dan wijst het zichzelf uit!
En... ook een verrassing: Matadi-vriend Lieven stuurde me de URL van deze website. Over Matadi, met mooie foto's waar ik weer zo nostalgisch van werd!
O ja, het is weer in het Frans, maar je weet het nu hé! Rechtermuisklik en in het menu klikken op "vertalen" en dan wijst het zichzelf uit!
zaterdag 13 april 2019
Sint-Truiden en Endeavour, onder andere
'Gaan we niet wandelen in Groot-Loon?' stelde ik na de middag voor. Roger leek niet echt enthousiast maar stemde toe. Toen we de auto startten, begon het lichtjes te regenen... en het was heel koud dankzij een noord-oostenwind.
'Ach, misschien is Sint-Truiden een beter idee,' opperde ik, 'als het regent kun je daar tenminste in een winkel schuilen'.
Dat hoefde ik geen twee keer te zeggen. We reden dus naar Sint-Truiden, het hield op met regenen en gedurende iets meer dan een uur wandelden we rond in die aangename stad. Winkel in, winkel uit: Roger houdt daarvan.
Het was koud maar opvallend minder dan in ons dorp! En uiteraard keek ik af en toe naar een etalage: wat zijn jurken duur tegenwoordig! Onder de 200 euro vind je er echt geen mooie in die boetieks.
We eindigden onze "uitstap" met een bezoekje aan de Kringwinkel, en weet je wat? Deze keer kochten we niets!
Toen we thuiskwamen, was het tijd om voor het avondeten te zorgen. Ik maakte nog eens broccoli klaar, met curry en kurkuma maar deze keer voegde ik er look en donkere sojasaus aan toe. Toen het gerecht, na een groentesoep, op tafel kwam samen met gebakken zalm, zei Roger: 'Dat ziet er niet appetijtelijk uit!'.
Ik moet toegeven dat mijn "creatie" er niet mooi uitzag... maar Roger was de eerste om te zeggen dat het gerecht héél lekker was!
Terwijl Roger de vaatwasser vulde en de broodmachine in gang zette, las ik een poosje in de relax (met uiteraard een blokje bittere chocolade smeltend op mijn tong) en rond 22 uur wilden we samen nog eens kijken naar een aflevering van "Endeavour".
Terwijl we ons met een trappist installeerden voor het televisiescherm in de "bibliotheek" kreeg ik een bericht van Hendrik en Debby: ze zaten op café... met mijn vriendin Jeannine uit Antwerpen. Ik kreeg zelfs een paar foto's als bewijs!
Weer werd ik zo nostalgisch... ik vond het zelfs heel even jammer dat we niet meer in Antwerpen wonen: anders waren Roger en ik misschien van de partij geweest?
Lieve Jeannine, ik mail je heel gauw!
O ja, en Rogers brood geurt weer heel lekker!
'Ach, misschien is Sint-Truiden een beter idee,' opperde ik, 'als het regent kun je daar tenminste in een winkel schuilen'.
Dat hoefde ik geen twee keer te zeggen. We reden dus naar Sint-Truiden, het hield op met regenen en gedurende iets meer dan een uur wandelden we rond in die aangename stad. Winkel in, winkel uit: Roger houdt daarvan.
Het was koud maar opvallend minder dan in ons dorp! En uiteraard keek ik af en toe naar een etalage: wat zijn jurken duur tegenwoordig! Onder de 200 euro vind je er echt geen mooie in die boetieks.
We eindigden onze "uitstap" met een bezoekje aan de Kringwinkel, en weet je wat? Deze keer kochten we niets!
Toen we thuiskwamen, was het tijd om voor het avondeten te zorgen. Ik maakte nog eens broccoli klaar, met curry en kurkuma maar deze keer voegde ik er look en donkere sojasaus aan toe. Toen het gerecht, na een groentesoep, op tafel kwam samen met gebakken zalm, zei Roger: 'Dat ziet er niet appetijtelijk uit!'.
Ik moet toegeven dat mijn "creatie" er niet mooi uitzag... maar Roger was de eerste om te zeggen dat het gerecht héél lekker was!
Terwijl Roger de vaatwasser vulde en de broodmachine in gang zette, las ik een poosje in de relax (met uiteraard een blokje bittere chocolade smeltend op mijn tong) en rond 22 uur wilden we samen nog eens kijken naar een aflevering van "Endeavour".
Terwijl we ons met een trappist installeerden voor het televisiescherm in de "bibliotheek" kreeg ik een bericht van Hendrik en Debby: ze zaten op café... met mijn vriendin Jeannine uit Antwerpen. Ik kreeg zelfs een paar foto's als bewijs!
 |
| Hendrik, Jeannine en Debby, foto's gekregen van Debby en Hendrik maar gemaakt door wie? |
Lieve Jeannine, ik mail je heel gauw!
O ja, en Rogers brood geurt weer heel lekker!
 |
| Eigen foto |
vrijdag 12 april 2019
Back up
Al een hele poos geleden mailde Hendrik ons dat hij onze "familiefilmpjes" kwijt was geraakt door een computerprobleem. De enige "back up" daarvan lag dus bij mij, op mijn pc. Of wij wilden zorgen voor nog een andere back up. Dat beloofden we.
Maar... het werd hier toch zo druk de voorbije weken!
Vandaag echter (eerste gezamenlijke beslissing op onze "date" 😉) kochten we een externe harde schijf (weer 100 euro uitgegeven en dus weer een bezoekje minder aan de kapper voor mij - ik ben aan het grappen, want ik ga praktisch nooit naar de kapper, maar ik weet niet of ik nog zal grappen als ik "zo grijs als een duif" word, zoals enkele van mijn vriendinnen dat noemen).
Wel, na bijna 9 uur blijkt ongeveer één derde van de gegevens overgeladen. Dat duurt dus nog twee dagen, die back up!
Maar... het werd hier toch zo druk de voorbije weken!
Vandaag echter (eerste gezamenlijke beslissing op onze "date" 😉) kochten we een externe harde schijf (weer 100 euro uitgegeven en dus weer een bezoekje minder aan de kapper voor mij - ik ben aan het grappen, want ik ga praktisch nooit naar de kapper, maar ik weet niet of ik nog zal grappen als ik "zo grijs als een duif" word, zoals enkele van mijn vriendinnen dat noemen).
Wel, na bijna 9 uur blijkt ongeveer één derde van de gegevens overgeladen. Dat duurt dus nog twee dagen, die back up!
donderdag 11 april 2019
Verveling?
Soms vragen mensen me hoe we de dagen doorkrijgen sinds we op pensioen zijn. Of we ons nooit vervelen?
Eigenlijk weet ik niet precies wat dat inhoudt, zich vervelen. Op zich heel vervelend, want ik wil graag zoveel mogelijk zelf ervaren. Het is zoals bij Rogers heel vervelende (naar het schijnt) "restless legs": ik weet echt niet wat ik me daarbij moet voorstellen!
Vandaag bijvoorbeeld was een doodgewone dag waarop ik toch weer niet gedaan kreeg wat ik wilde doen.
Tijdens onze brunch kwam er een vertaling aan, die ik uiteraard de voorrang gaf. Daar was ik iets meer dan een uur mee zoet.
Nadat we daarna het poorthuis onder handen hadden genomen (tja, we zijn weer aan het schoonmaken) en glas hadden weggebracht naar de container gingen we een kaartje posten voor schoonzoon die binnenkort verjaart, afwasproduct kopen in de Action en bier kopen bij Lieve, de zus van Maj.
Het was vrij koud maar de zon scheen en we besloten onze dagelijkse wandeling te maken in Bevingen (gehucht van Sint-Truiden). Uiteraard gingen we eerst de nabijgelegen Kringwinkel binnen... en kwamen we er buiten met weer drie boeken.
Daarna wandelden we het bospad in dat leidt naar het opvangcentrum voor asielzoekers. De vegetatie leek een serieuze onderhoudsbeurt te hebben gekregen, want het kasteel en de vroegere militaire paviljoenen rechts van het pad waren deze keer heel zichtbaar. Roger heeft foto's gemaakt maar ze zijn nog niet op zijn pc geladen. Misschien voeg ik ze later hier aan toe. Het geurde er naar vers gemaaid gras en naar andere planten die ik niet kon thuisbrengen.
Thuis was het hoog tijd om aan het avondeten te beginnen (en had de wind weer zaadjes van essen gejaagd onder het poortgebouw: daar kun je blijven vegen - wat ik dan ook niet doe). Eigenlijk aten we als avondmaal alleen kliekjes van de vorige dagen.
Ik was aan het lezen toen ik me herinnerde dat ik deze middag een telefoontje had gekregen van Nany, over iets op tv dat me volgens haar zou interesseren: "A ciel ouvert".
Ik onderbrak mijn lectuur. In feite ben ik nog steeds bezig in "Qu'elle était verte ma vallée" (de oorspronkelijke Engelse titel vind ik niet meteen, en ik ben te moe om nog te googelen deze avond). Het is zo prachtig geschreven dat ik bewust langzaam lees om te genieten van de stijl en de sfeer! Nu werd het wel een heel langzame lectuur, want tegelijk was ik zo nieuwsgierig naar twee van de drie boeken die we pas hadden gekocht dat ik mijn aandacht verdeelde over de drie boeken.
Maar ik onderbrak mijn lectuur dus en inderdaad, mama heeft gelijk, "A ciel ouvert" lijkt heel interessant!
Toen ik pas begon op mijn pc daarnaar te kijken, stelde Roger echter voor samen te kijken (op het televisietoestel gekregen van Debby) naar een aflevering van Endeavour (Morse): een prequel. In het begin geraakten we er nogal moeilijk "in": wat een contrast met de afleveringen van Morse die we in Antwerpen zagen! Maar gaandeweg boeide het ons en ik denk wel dat we naar de volgende afleveringen zullen kijken.
Ondertussen waren er enkele mails en berichten binnengekomen. Tja, een mobieltje én een smartwatch zorgen er eigenlijk voor dat je nooit meer gerust wordt gelaten hé! De berichten van zus Bie en van Nany beantwoordde ik nog even, de rest is voor morgen.
Eigenlijk ben ik al van begin dit jaar van plan weer te beginnen tekenen. Maar... waar vind ik daar tijd voor?
O ja, en uiteraard lees ik ook af en toe de kranten tussendoor en vandaag heb ik me weer eens geërgerd aan Maggie De Block die niet aanvaardt dat dokters zich vragen stellen over vaccinatie. Wat mogen we binnenkort nog zeggen, zeg?
Vandaag heb ik een uurtje "niets doen" gemist. Is dat wat men bedoelt met "verveling"? In dat geval, geef me maar een beetje verveling!
Eigenlijk weet ik niet precies wat dat inhoudt, zich vervelen. Op zich heel vervelend, want ik wil graag zoveel mogelijk zelf ervaren. Het is zoals bij Rogers heel vervelende (naar het schijnt) "restless legs": ik weet echt niet wat ik me daarbij moet voorstellen!
Vandaag bijvoorbeeld was een doodgewone dag waarop ik toch weer niet gedaan kreeg wat ik wilde doen.
Tijdens onze brunch kwam er een vertaling aan, die ik uiteraard de voorrang gaf. Daar was ik iets meer dan een uur mee zoet.
Nadat we daarna het poorthuis onder handen hadden genomen (tja, we zijn weer aan het schoonmaken) en glas hadden weggebracht naar de container gingen we een kaartje posten voor schoonzoon die binnenkort verjaart, afwasproduct kopen in de Action en bier kopen bij Lieve, de zus van Maj.
Het was vrij koud maar de zon scheen en we besloten onze dagelijkse wandeling te maken in Bevingen (gehucht van Sint-Truiden). Uiteraard gingen we eerst de nabijgelegen Kringwinkel binnen... en kwamen we er buiten met weer drie boeken.
Daarna wandelden we het bospad in dat leidt naar het opvangcentrum voor asielzoekers. De vegetatie leek een serieuze onderhoudsbeurt te hebben gekregen, want het kasteel en de vroegere militaire paviljoenen rechts van het pad waren deze keer heel zichtbaar. Roger heeft foto's gemaakt maar ze zijn nog niet op zijn pc geladen. Misschien voeg ik ze later hier aan toe. Het geurde er naar vers gemaaid gras en naar andere planten die ik niet kon thuisbrengen.
Thuis was het hoog tijd om aan het avondeten te beginnen (en had de wind weer zaadjes van essen gejaagd onder het poortgebouw: daar kun je blijven vegen - wat ik dan ook niet doe). Eigenlijk aten we als avondmaal alleen kliekjes van de vorige dagen.
Ik was aan het lezen toen ik me herinnerde dat ik deze middag een telefoontje had gekregen van Nany, over iets op tv dat me volgens haar zou interesseren: "A ciel ouvert".
Ik onderbrak mijn lectuur. In feite ben ik nog steeds bezig in "Qu'elle était verte ma vallée" (de oorspronkelijke Engelse titel vind ik niet meteen, en ik ben te moe om nog te googelen deze avond). Het is zo prachtig geschreven dat ik bewust langzaam lees om te genieten van de stijl en de sfeer! Nu werd het wel een heel langzame lectuur, want tegelijk was ik zo nieuwsgierig naar twee van de drie boeken die we pas hadden gekocht dat ik mijn aandacht verdeelde over de drie boeken.
Maar ik onderbrak mijn lectuur dus en inderdaad, mama heeft gelijk, "A ciel ouvert" lijkt heel interessant!
Toen ik pas begon op mijn pc daarnaar te kijken, stelde Roger echter voor samen te kijken (op het televisietoestel gekregen van Debby) naar een aflevering van Endeavour (Morse): een prequel. In het begin geraakten we er nogal moeilijk "in": wat een contrast met de afleveringen van Morse die we in Antwerpen zagen! Maar gaandeweg boeide het ons en ik denk wel dat we naar de volgende afleveringen zullen kijken.
Ondertussen waren er enkele mails en berichten binnengekomen. Tja, een mobieltje én een smartwatch zorgen er eigenlijk voor dat je nooit meer gerust wordt gelaten hé! De berichten van zus Bie en van Nany beantwoordde ik nog even, de rest is voor morgen.
Eigenlijk ben ik al van begin dit jaar van plan weer te beginnen tekenen. Maar... waar vind ik daar tijd voor?
O ja, en uiteraard lees ik ook af en toe de kranten tussendoor en vandaag heb ik me weer eens geërgerd aan Maggie De Block die niet aanvaardt dat dokters zich vragen stellen over vaccinatie. Wat mogen we binnenkort nog zeggen, zeg?
Vandaag heb ik een uurtje "niets doen" gemist. Is dat wat men bedoelt met "verveling"? In dat geval, geef me maar een beetje verveling!
woensdag 10 april 2019
Afspraken
Deze ochtend bezoek van de ondernemer die onze stallen zal afbreken. 'Wat dacht je? Die laat niets meer van zich horen?', vroeg hij me (het leek wel of hij deze blog had gelezen). Toen ik dat beaamde, zei hij dat hij het heel druk had gehad na de recente stormen... maar dat hij altijd zijn afspraken nakomt. De man kwam heel sympathiek over en ik kreeg de indruk dat hij inderdaad heel loyaal is. Ik ben blij!
Daarna deden we onze uitgebreide boodschappen. Onderweg naar Sint-Truiden praatten Roger en ik voor één keer een beetje in de auto. Of we deze avond de grootmoeder zaliger van Debby zouden gaan groeten. En ineens vroeg Roger (dat is zeker al de derde keer deze maand): 'En wanneer spreek je nog eens af met Liliane en Paul?'
Waarop ik zei: 'Ik bel Liliane binnenkort op, maar je ziet toch zelf dat we het veel te druk hebben gehad de laatste tijd?'
En dan... terwijl we in een warenhuis rondlopen, klopt er ineens iemand op mijn schouder. Liliane! Wat was ik blij! We spreken af na Pasen.
Tussendoor een kort chatberichtje van vriendin Jeannine uit Antwerpen. Wanneer zal ik haar nog eens ontmoeten?
Thuis, na een paar chatberichten over en weer met Wiemla, belt ze me op om mij uit te leggen waarom we volgens haar deze avond de moeite niet moeten doen om haar schoonmoeder zaliger te groeten (het is niet zo dat we daar gewoon even naartoe kunnen wandelen). Roger en ik besluiten dus thuis te blijven en eerlijk gezegd, ik ben er blij om. Ons leven wordt echt te druk!
We aten, na een rijke groentesoep, spek met gebakken eigen appelen. Wat zijn die toch lekker!
O ja, en tussendoor nog even gemaild met Boudewijn Knevels... die het niet gemakkelijk heeft de laatste tijd.Vandaar dat er geen bloesemwandeling van de KVLS georganiseerd wordt in Mettekoven dit jaar!
Ik zou nog eens naar onze straatgenoten T. en V. moeten bellen... en stel je voor, buurvrouw Marie-Claire en ik hebben elkaar nog maar amper gesproken sinds het begin van 2019.
Volgend weekend weer een afspraak, een heel belangrijke zelfs, maar ik denk dat die me heel veel deugd zal doen: ik heb namelijk een "date" met Roger!😉
Daarna deden we onze uitgebreide boodschappen. Onderweg naar Sint-Truiden praatten Roger en ik voor één keer een beetje in de auto. Of we deze avond de grootmoeder zaliger van Debby zouden gaan groeten. En ineens vroeg Roger (dat is zeker al de derde keer deze maand): 'En wanneer spreek je nog eens af met Liliane en Paul?'
Waarop ik zei: 'Ik bel Liliane binnenkort op, maar je ziet toch zelf dat we het veel te druk hebben gehad de laatste tijd?'
En dan... terwijl we in een warenhuis rondlopen, klopt er ineens iemand op mijn schouder. Liliane! Wat was ik blij! We spreken af na Pasen.
Tussendoor een kort chatberichtje van vriendin Jeannine uit Antwerpen. Wanneer zal ik haar nog eens ontmoeten?
Thuis, na een paar chatberichten over en weer met Wiemla, belt ze me op om mij uit te leggen waarom we volgens haar deze avond de moeite niet moeten doen om haar schoonmoeder zaliger te groeten (het is niet zo dat we daar gewoon even naartoe kunnen wandelen). Roger en ik besluiten dus thuis te blijven en eerlijk gezegd, ik ben er blij om. Ons leven wordt echt te druk!
We aten, na een rijke groentesoep, spek met gebakken eigen appelen. Wat zijn die toch lekker!
O ja, en tussendoor nog even gemaild met Boudewijn Knevels... die het niet gemakkelijk heeft de laatste tijd.Vandaar dat er geen bloesemwandeling van de KVLS georganiseerd wordt in Mettekoven dit jaar!
Ik zou nog eens naar onze straatgenoten T. en V. moeten bellen... en stel je voor, buurvrouw Marie-Claire en ik hebben elkaar nog maar amper gesproken sinds het begin van 2019.
Volgend weekend weer een afspraak, een heel belangrijke zelfs, maar ik denk dat die me heel veel deugd zal doen: ik heb namelijk een "date" met Roger!😉
dinsdag 9 april 2019
Greta Thunberg
De macht der gewoonte: ik ging bijna schrijven "na ons avondmaal" omdat het 's avonds vrij laat gebeurde... maar we hebben niets meer gegeten deze avond! Dus nee, niet op die manier beginnen, Jessy! 😉
Deze avond laat dus liet Roger me dit lezen: een "interview" met Greta Thunberg. Ze weet duidelijk niet waartegen ze ageert! Lees zelf maar! Ik weet het, weer Frans, maar denk aan wat ik onlangs schreef: rechter muisklik enzovoort.
Deze avond laat dus liet Roger me dit lezen: een "interview" met Greta Thunberg. Ze weet duidelijk niet waartegen ze ageert! Lees zelf maar! Ik weet het, weer Frans, maar denk aan wat ik onlangs schreef: rechter muisklik enzovoort.
Vrienden van Matadi
Vandaag hadden we gereserveerd bij De Horne in Vechmaal. Blijkbaar had Stijn alleen voor ons opengedaan zodat we het hele restaurant voor ons hadden.
Hoewel ik zin had om iets meer vrienden uit te nodigen dan voor twee jaar (vorig jaar hebben we niets georganiseerd ten gevolge van overlijdens in de familie), heb ik toch enkel dezelfde mensen gevraagd. Alleen de echtgenoot van vriendin Sabine kwam niet, waardoor we met z'n elven waren.
Het eten was weer ontzettend lekker... maar ik merk steeds meer dat een compleet menu te veel is voor mij: ik heb meer dan de helft niet opgegeten van dat uitgebreide menu:
We waren allemaal zo blij elkaar weer te zien maar... wat ik ook opmerkte, is dat ik steeds minder goed hoor als er wat geroezemoes is. Is het dan wel verstandig volgend jaar (want we doen voort, én in De Horne, tenminste als Lieven en Diane nog zo lief willen zijn mijn moeder, Lily en Roger op te pikken en mee te brengen) nog meer Matadi-vrienden te vragen zoals ik van plan was? Langs de andere kant, sommigen zou ik zo graag nog eens terugzien.
Rachel, de moeder van Sabine, wordt 94 jaar in november en is nog steeds even koket, hoewel minder goed ter been. Yves had eind vorig jaar een ernstig ongeluk gehad, heeft maanden in het ziekenhuis gelegen en is nog steeds aan het revalideren... maar hij was van de partij, samen met zijn zus Anne. Lieven had een paar geschenken bij voor ons, waaronder enkele cd's met kinderfilms... en de URL van een website over Matadi. Mijn moeder gaf me vanwege zus Bie een damptoestel. Vanuit de hemel echter geen cadeau's: daar waar we vorige jaren meestal heel mooi weer kregen, heeft het vandaag pijpenstelen geregend. O, ja, tijdens onze reünie nog wel een heel onverwacht cadeau gekregen: een oproep van de afbreker. Hij komt morgen, hopelijk met goed nieuws (dat slecht nieuws zal zijn voor onze portemonnee, dat weet ik).
Op een zeker moment had vriend Roger het over de "ouderen" en de "jongeren". Die jongeren, dat zijn wij, Diane en Lieven (die dit jaar 50 jaar getrouwd zijn), Sabine, Anne, Yves, Roger en ik, die nu tussen de 63 en de 75 jaar oud zijn. Oud dus! En toch bleven we na al die jaren met veel nostalgie herinneringen aan onze kinderjaren in Matadi ophalen. Bij Yves zit de nostalgie zo diep dat hij weer verschillende keren vroeg wanneer we samen naar Matadi op reis gaan. Helaas, niet alleen kost zo'n reis ontzettend (te voor ons) veel en vrees ik dat het er nu niet veilig is maar ik ben ook zo goed als zeker dat we ontgoocheld zouden terugkomen.
Yves en Anne vertrokken als eersten (Yves was doodop), kort daarna namen Diane, Lieven, Roger, Lily en mijn moeder Nany afscheid. Sabine bleef nog een Bink drinken met Roger en mij (en haar moeder die de Bink echter niet lekker vond).
En we spraken af voor volgend jaar!
Hoewel ik zin had om iets meer vrienden uit te nodigen dan voor twee jaar (vorig jaar hebben we niets georganiseerd ten gevolge van overlijdens in de familie), heb ik toch enkel dezelfde mensen gevraagd. Alleen de echtgenoot van vriendin Sabine kwam niet, waardoor we met z'n elven waren.
Het eten was weer ontzettend lekker... maar ik merk steeds meer dat een compleet menu te veel is voor mij: ik heb meer dan de helft niet opgegeten van dat uitgebreide menu:
Hapje
*****
Quiche met asperges en aardappeltjes, tomaten-balsamico-vinaigrette
*****
Curry-roomsoep
*****
Roodbaarsfilet met tuinbonen en puree, gribichesaus
of
Rib-eye van de grill, waterkers, bordelaise, waterkers
*****
Rode vruchten, granola, vanilleijsWe waren allemaal zo blij elkaar weer te zien maar... wat ik ook opmerkte, is dat ik steeds minder goed hoor als er wat geroezemoes is. Is het dan wel verstandig volgend jaar (want we doen voort, én in De Horne, tenminste als Lieven en Diane nog zo lief willen zijn mijn moeder, Lily en Roger op te pikken en mee te brengen) nog meer Matadi-vrienden te vragen zoals ik van plan was? Langs de andere kant, sommigen zou ik zo graag nog eens terugzien.
Rachel, de moeder van Sabine, wordt 94 jaar in november en is nog steeds even koket, hoewel minder goed ter been. Yves had eind vorig jaar een ernstig ongeluk gehad, heeft maanden in het ziekenhuis gelegen en is nog steeds aan het revalideren... maar hij was van de partij, samen met zijn zus Anne. Lieven had een paar geschenken bij voor ons, waaronder enkele cd's met kinderfilms... en de URL van een website over Matadi. Mijn moeder gaf me vanwege zus Bie een damptoestel. Vanuit de hemel echter geen cadeau's: daar waar we vorige jaren meestal heel mooi weer kregen, heeft het vandaag pijpenstelen geregend. O, ja, tijdens onze reünie nog wel een heel onverwacht cadeau gekregen: een oproep van de afbreker. Hij komt morgen, hopelijk met goed nieuws (dat slecht nieuws zal zijn voor onze portemonnee, dat weet ik).
Op een zeker moment had vriend Roger het over de "ouderen" en de "jongeren". Die jongeren, dat zijn wij, Diane en Lieven (die dit jaar 50 jaar getrouwd zijn), Sabine, Anne, Yves, Roger en ik, die nu tussen de 63 en de 75 jaar oud zijn. Oud dus! En toch bleven we na al die jaren met veel nostalgie herinneringen aan onze kinderjaren in Matadi ophalen. Bij Yves zit de nostalgie zo diep dat hij weer verschillende keren vroeg wanneer we samen naar Matadi op reis gaan. Helaas, niet alleen kost zo'n reis ontzettend (te voor ons) veel en vrees ik dat het er nu niet veilig is maar ik ben ook zo goed als zeker dat we ontgoocheld zouden terugkomen.
Yves en Anne vertrokken als eersten (Yves was doodop), kort daarna namen Diane, Lieven, Roger, Lily en mijn moeder Nany afscheid. Sabine bleef nog een Bink drinken met Roger en mij (en haar moeder die de Bink echter niet lekker vond).
En we spraken af voor volgend jaar!
maandag 8 april 2019
Mettekoven en Wallander
Die twee woorden resumeren perfect onze dag!
Behalve een telefoontje met Nany en met Jan Gerits, nog een paar aanpassingen aan de jongste Limburgse monografie, enkele huishoudtaken (waaronder eindelijk het gras afrijden voor Roger en voor mij... iets dat ik praktisch nooit doe omdat ik er heel slecht in ben, namelijk ramen lappen), een wandeling in Mettekoven.
Het was veel kouder dan gisteren maar deze keer geen toeristen: het werd een heel aangename wandeling, hoewel we praktisch alleen bloesemende sleedoorn tegenkwamen. De kerselaars die we onderweg zagen (ze waren schaars, want we liepen niet door plantages) vertoonden nog maar heel prille bloesems, veel minder dan wat we gisteren zagen in Kerniel.
Deze avond, na het beantwoorden van een paar mails (onder andere van dochterlief... die me vertelde dat de kleinkinderen pas eind deze week op reis vertrekken, terwijl Elena mij had laten verstaan dat ze vorige zaterdag zouden vertrekken) besloten Roger en ik nog eens samen te kijken naar een aflevering van Wallander.
Het betrof "De getuige", de laatste aflevering in ons bezit (ik weet dus niet of het echt de laatste is) en we hebben ervan genoten. Minder gewelddadig dan de vorige en zelfs vrij sentimenteel. Roger vindt het duidelijk ook jammer dat het voor ons gedaan is met "naar Wallander kijken", want daarna liet hij mij naar dit luisteren!
O ja, dochterlief vertelde me in haar mail dat Elena met een prachtig rapport thuiskwam vorige vrijdag! Proficiat, grote meid!
Behalve een telefoontje met Nany en met Jan Gerits, nog een paar aanpassingen aan de jongste Limburgse monografie, enkele huishoudtaken (waaronder eindelijk het gras afrijden voor Roger en voor mij... iets dat ik praktisch nooit doe omdat ik er heel slecht in ben, namelijk ramen lappen), een wandeling in Mettekoven.
Het was veel kouder dan gisteren maar deze keer geen toeristen: het werd een heel aangename wandeling, hoewel we praktisch alleen bloesemende sleedoorn tegenkwamen. De kerselaars die we onderweg zagen (ze waren schaars, want we liepen niet door plantages) vertoonden nog maar heel prille bloesems, veel minder dan wat we gisteren zagen in Kerniel.
Deze avond, na het beantwoorden van een paar mails (onder andere van dochterlief... die me vertelde dat de kleinkinderen pas eind deze week op reis vertrekken, terwijl Elena mij had laten verstaan dat ze vorige zaterdag zouden vertrekken) besloten Roger en ik nog eens samen te kijken naar een aflevering van Wallander.
Het betrof "De getuige", de laatste aflevering in ons bezit (ik weet dus niet of het echt de laatste is) en we hebben ervan genoten. Minder gewelddadig dan de vorige en zelfs vrij sentimenteel. Roger vindt het duidelijk ook jammer dat het voor ons gedaan is met "naar Wallander kijken", want daarna liet hij mij naar dit luisteren!
O ja, dochterlief vertelde me in haar mail dat Elena met een prachtig rapport thuiskwam vorige vrijdag! Proficiat, grote meid!
zondag 7 april 2019
Vertalingen
Ik ben de laatste tijd zo blij als ik nog eens een vertaling krijg!
Natuurlijk onder andere omdat die job ons een beetje extra geld oplevert. Ik heb het al gezegd, met enkel ons familiepensioen zouden we veel soberder moeten leren leven.
Eigenlijk geven we al bewust weinig overbodig geld uit... maar er zijn, buiten de huidige hoge levensduurte, al die sociale verplichtingen, de auto, de verplichte cadeautjes én de grote familiefeesten (het is niet omdat we bijvoorbeeld Kerstmis bij dochterlief en schoonzoon vieren dat niet Roger en ik alles betalen).
Niet alleen omwille van dat beetje extra inkomsten ben ik echter blij als ik een vertaling krijg. Ten eerste kan ik echt opgaan in dat werk maar vooral: ik ben me er heel goed bewust van dat die job binnenkort overbodig wordt.
Vandaag heb ik het nog eens geprobeerd: een deel van mijn blog automatisch laten vertalen (als je zelf wilt proberen: rechter muisklik en het menu volgen). In het Frans en in het Engels. En telkens was die post op een paar seconden vertaald in een meer dan begrijpelijk en correct Frans of Engels! Eigenlijk zelfs veel correcter dan veel teksten geschreven door bevriende schrijvers!
Ongelooflijk eigenlijk! Zeggen dat ik "vertalen" lang een niet echt door automatisering bedreigde job dacht te zijn!
Maar... bedrijven weten ondertussen immers ook dat je teksten kunt laten vertalen door "iets" anders dan een menselijke vertaler! Dat verklaart volgens mij waarom ik steeds meer "prutswerk" krijg: teksten die al half vertaald zijn, die ik nog moet nalezen, enzovoort.
Waarschijnlijk, troost ik mezelf dan (want dat zijn niet mijn favoriete vertalingen), zullen vertalers nog een tiental jaren mogen automatische vertalingen nalezen.
En binnen 10 jaar ben ik (als ik nog leef) bijna 80 en zal ik wel wennen aan een soberder leven zeker?
O, wat ben ik weer egocentrisch! Leren ze nu al de toekomstige vertalers omgaan met die automatisering?
Natuurlijk onder andere omdat die job ons een beetje extra geld oplevert. Ik heb het al gezegd, met enkel ons familiepensioen zouden we veel soberder moeten leren leven.
Eigenlijk geven we al bewust weinig overbodig geld uit... maar er zijn, buiten de huidige hoge levensduurte, al die sociale verplichtingen, de auto, de verplichte cadeautjes én de grote familiefeesten (het is niet omdat we bijvoorbeeld Kerstmis bij dochterlief en schoonzoon vieren dat niet Roger en ik alles betalen).
Niet alleen omwille van dat beetje extra inkomsten ben ik echter blij als ik een vertaling krijg. Ten eerste kan ik echt opgaan in dat werk maar vooral: ik ben me er heel goed bewust van dat die job binnenkort overbodig wordt.
Vandaag heb ik het nog eens geprobeerd: een deel van mijn blog automatisch laten vertalen (als je zelf wilt proberen: rechter muisklik en het menu volgen). In het Frans en in het Engels. En telkens was die post op een paar seconden vertaald in een meer dan begrijpelijk en correct Frans of Engels! Eigenlijk zelfs veel correcter dan veel teksten geschreven door bevriende schrijvers!
Ongelooflijk eigenlijk! Zeggen dat ik "vertalen" lang een niet echt door automatisering bedreigde job dacht te zijn!
Maar... bedrijven weten ondertussen immers ook dat je teksten kunt laten vertalen door "iets" anders dan een menselijke vertaler! Dat verklaart volgens mij waarom ik steeds meer "prutswerk" krijg: teksten die al half vertaald zijn, die ik nog moet nalezen, enzovoort.
Waarschijnlijk, troost ik mezelf dan (want dat zijn niet mijn favoriete vertalingen), zullen vertalers nog een tiental jaren mogen automatische vertalingen nalezen.
En binnen 10 jaar ben ik (als ik nog leef) bijna 80 en zal ik wel wennen aan een soberder leven zeker?
O, wat ben ik weer egocentrisch! Leren ze nu al de toekomstige vertalers omgaan met die automatisering?
Toeristen
Tot 20°C vandaag en mijn voet deed geen pijn meer: we zouden een wandeling maken in Kerniel.
Wat een volk in Borgloon, Kerniel en zelfs in ons dorp: toeristen, wandelaars, fietsers, Vespa's! Te druk! Ik weet het, ik ben soms heel egoïstisch!
We besloten toch nog eens de lus kerk - klooster van Colen te wandelen (langs de spoorwegzate naar Colen en terug via de vallei).
Ook het terras van de "Vallei van Colen" zat vol.
Op de foto hierboven waren we nog onder ons maar daarvoor hadden we tientallen wandelaars ontmoet en nadien kwamen we er evenveel tegen.
Dus besloten we naar Stephane Malais in Heks te rijden en daar was het rustiger (blijkbaar hebben de toeristen dat nog niet ontdekt). Je ziet het niet op de foto's, maar Haspengouw begint nu echt te bloesemen: kerselaars, pruimelaars en zoveel struiken staan in bloei! Heel mooi!
Thuis heb ik voor en na het avondeten nog enkele uren besteed aan de Limburgse monografie: Jan Gerits had me de laatste toevoegingen doorgemaild. Ik vermoed dat nu alles in orde is.
Deze avond van Wiemla vernomen dat Debby's grootmoeder van vaderskant pas is overleden.
Wat een volk in Borgloon, Kerniel en zelfs in ons dorp: toeristen, wandelaars, fietsers, Vespa's! Te druk! Ik weet het, ik ben soms heel egoïstisch!
We besloten toch nog eens de lus kerk - klooster van Colen te wandelen (langs de spoorwegzate naar Colen en terug via de vallei).
Ook het terras van de "Vallei van Colen" zat vol.
Op de foto hierboven waren we nog onder ons maar daarvoor hadden we tientallen wandelaars ontmoet en nadien kwamen we er evenveel tegen.
 |
| Eigen foto's |
Thuis heb ik voor en na het avondeten nog enkele uren besteed aan de Limburgse monografie: Jan Gerits had me de laatste toevoegingen doorgemaild. Ik vermoed dat nu alles in orde is.
Deze avond van Wiemla vernomen dat Debby's grootmoeder van vaderskant pas is overleden.