Luxeprobleem

Na enkele boodschappen (in verband met de eindejaarsfeesten) was het vandaag nog eens tijd om B. te ontvangen. Weer was het halfuurtje "bijles" ontzettend snel voorbij en had ik de indruk slechts als klankbord te moeten fungeren (hoewel, deze keer heb ik toch een paar zaken mogen uitleggen die B. niet meteen zelf begreep 😀)!  

Na nog een babbeltje met zijn "bomma" Liliane die voor mij weer enkele nummers van "De andere krant" bijhad (dat is lectuur voor straks), zorgde ik voor ons avondmaal: zalm met spruitjes in de oven. In de plaats van soep had ik als voorgerecht een kliekje van gisteren voorzien: gemengde sla (verschillende slasoorten met tomaten, uitjes, bieslook, peterselie) in een vinaigrette van olijfolie en sherryazijn, met gerookte forel. En... na dat voorgerecht bleken we geen honger meer te hebben! 

Normaal gezien is dat niet erg, want dan schuift de zalm gewoon op naar de volgende dag. Alleen hebben we voor morgen en overmorgen iets anders op ons menu staan, iets dat we niet zomaar kunnen "opschuiven"! Het is een luxeprobleem, ik weet het.

O ja, het toeval (?) heeft vandaag nog voor iets heel prettigs gezorgd. Kijk maar naar de laatste reacties op deze post.

Leven we in een computersimulatie?

Samen met de kinderen stelden we ons al lang de vraag maar nu hoor ik van Emmanuel en Sandrine dat ook wetenschappers zich de vraag stellen. Een beetje angstaanjagend maar tegelijkertijd boeiend en grappig!

Krijgt hij gelijk?

Ik hoorde "Jim le veilleur" onlangs waarschuwen en gisteren lees ik over het door Biden toegestane gebruik van langeafstandswapens. Krijgt "Jim le veilleur" weer gelijk?  

Herkenbaar

Ik volg nog steeds deze blogger. En, wat hij hier schrijft, vind ik toch zo herkenbaar! 😁 Of dat vond ik toch terwijl ik deze avond vroegere dagboeken overtikte (en nu nog is hier niet alles in orde, integendeel!).

Rustige zondag

Veel lectuur vandaag maar ook tijd om te spelen! Vijf niveaus afgelegd, een record voor mij! 

Ook tijd gemaakt om te luisteren naar een interessant gesprek tussen journalist Bercoff en biochemicus Sabatier, over een pas verschenen boek van deze laatste.  Boek dat ik graag zou kopen maar rond deze Sinterklaas- en kersttijd zijn er andere, dringender uitgaven. En daarbij, ik denk niet dat ik veel van dat boek zou begrijpen! 😒 Zelfs dat gesprek vond ik soms al moeilijk! Maar wel boeiend.

Sabatier vertelt dat het covid-virus volgens hem een "gemanipuleerd" virus is met soms heel kwalijke gevolgen zoals trombose, auto-immuunziektes, etc. Volgens hem hadden hoge dosissen vitamine D kunnen helpen tegen dat virus (hij geeft daarvoor een heel wetenschappelijke uitleg over onder andere ons "renin-angiotensinesysteem", waar ik niets van begrepen heb) en vindt het jammer dat onze overheden die vitamine niet hebben aangeraden aan de bevolking. Ook het verbieden van Ivermectine en Hydroxychloroquine in een correcte dosis was volgens hem een serieuze flater. En de vaccins verwijt hij dat ze niet heel doeltreffend zijn en bovendien zelf ook veel kwalijke bijwerkingen hebben, soms zelfs op heel lange termijn. Maar ook tegen die bijwerkingen raadt hij hoge dosissen vitamine D aan (de wetenschappelijke uitleg hiervoor had weer te maken met dat "systeem" van ons waarop dat virus én het vaccin dus blijkbaar inwerken). Ik heb niet zoveel begrepen van de wetenschappelijke uitleg van die biochemicus, maar desondanks was dat gesprek heel interessant!

En nu is het tijd om nog enkele vroegere dagboekpagina's over te typen!

Over de Koninklijke Vereniging van Limburgse Schijvers

Onlangs werd ik uitgenodigd op een redactievergadering van de KVLS. Omdat we die dag al een andere afspraak hadden, heb ik me verontschuldigd maar... tegelijk stelde ik vast dat het me goed uitkwam dat we die dag niet vrij waren. 

Ik heb geen rijbewijs, dus zou Roger mij moeten brengen en zich vervelen tijdens de hele vergadering (die volgens mij niet nodig was: tegenwoordig kun je heel veel bespreken via e-mail en zo). En ik was er zeker van dat, als Roger me al zou brengen, hij het enkel zou doen om mij te plezieren maar dat hij het zelf helemaal niet leuk zou gevonden hebben.

Toen op het laatste nippertje bleek dat onze eerste afspraak niet kon doorgaan, heb ik dan ook niet aan Roger voorgesteld toch naar die vergadering te rijden. En begon ik me vragen te stellen over mijn lidmaatschap van de KVLS (nee, in feite stel ik me daar al enkele jaren vragen over). 

Waarom blijf ik daar lid van hoewel we nooit meer naar een activiteit gaan en ik serieus wat vragen heb over de kwaliteit van sommige schrijfsels van leden (waaronder mijn eigen schrijfsels uiteraard 😀).  

Uiteraard heb ik goede herinneringen aan sommige vroegere activiteiten, zoals aan onze jaarlijkse poëtische lentewandeling in Haspengouw, die Boudewijn en wij elk jaar voorbereidden (maar die Roger en ik vandaag niet meer zouden aankunnen), aan sommige diners, aan enkele meer spontane ontmoetingen. 

Maar nu heb ik duidelijk helemaal geen zin meer in die activiteiten. Waarom dus lid blijven? Het enige wat ik nog doe, is elke drie maand de drukproeven van Oostland nalezen (en de Limburgse monografieën - maar die horen sinds kort niet meer bij de KVLS). 

Ik heb het al eens gezegd, tot voor kort was ik objectief degene die het beste kon zorgen dat "Oostland" zonder te veel taalfouten kon verschijnen, maar nu hebben ze een corrector die dat veel beter doet dan ik (omdat hij zelf heel goed schrijft natuurlijk). 

Blijf ik nog lid van de KVLS, vraag ik me dus af.

Is hersendood echt dood?

 Gisterenavond keek ik nog naar een heel interessante "discussie" daarover!