Het was een vrij drukke dag, met onder andere boodschappen, berichtjes beantwoorden, huishoudelijke klusjes en enkele telefoongesprekken, waarvan er één op mijn maag bleef liggen.
Ik was eerst zinnens er enkel in mijn echte dagboek over te
schrijven… maar het moet me echt van het hart, dus post ik het ook even hier,
zonder namen te noemen.
Ik belde vandaag naar een koppel heel oude vrienden. Heel
oud in beide betekenissen van het woord: we kennen ze al heel lang en ze zijn nog
ouder dan Roger en ik.
Tot mijn grote schrik bleken ze allebei in het ziekenhuis te
liggen!
Toen ik vroeg waarom,
antwoordde hij: ‘Goede vraag, want dat vragen wij ons ook af! We kregen vorige week
plots een uitnodiging van het ziekenhuis, en moesten er meteen naartoe. Hier werden
we van naaldje tot draadje onderzocht. Nu zeggen ze ons dat we morgen naar een
revalidatiecentrum gaan om van daaruit binnenkort naar een rusthuis te
verhuizen’.
Ik begreep meteen dat hun kinderen dit allemaal hadden geregeld:
onderzoeken die moeten bevestigen dat
hun ouders rijp zijn voor een rusthuis, en, in afwachting van een vrije tweepersoonskamer
in het rusthuis, een verblijf in een revalidatiecentrum.
Misschien zijn onze vrienden inderdaad echt aan een rusthuis
toe, maar waarom gebeuren al die voorbereidingen zonder er op voorhand met hen
over te spreken?
Het is niet de eerste keer dat ik zoiets hoor bij kennissen
of familie, en telkens stoot het me tegen de borst! Vooral omdat de betrokken oudjes
nog helemaal niet seniel zijn et dat het enige probleem dat zich kan stellen een
weigering is om zomaar te “gehoorzamen”. Dus stelt men hen liever voor een
voldongen feit.
En ik blijf me afvragen of zoiets wel moreel aanvaardbaar
is!
Een zeer onwaarschijnlijk verhaal... Ziekenhuizen gaan niet zomaar een uitnodiging sturen om daar opgenomen te worden. Er bestaan ook geen "onderzoeken die moeten bevestigen dat mensen rijp zijn voor een rusthuis". Je moet niet eerst naar het ziekenhuis voor je naar een rusthuis gaat. Je moet een zwaar zorgprofiel hebben tegenwoordig om in een rusthuis te mogen gaan wonen. Dat bedoelt: ofwel heel veel hulp nodig hebben op lichamelijk gebied (wassen, kleden, naar toilet gaan...), ofwel zo verward zijn door dementie dat je niet meer voor jezelf kan zorgen. Seniel is trouwens een heel oneerbiedig woord. Enkel dan krijgt het rusthuis voldoende subsidies en aanvaarden ze je. En revalidatiecentra nemen geen mensen op die niet moeten revalideren.
BeantwoordenVerwijderenMisschien hebben de kinderen de ziekenhuisopname geregeld. Je vrienden zijn vrije mensen en geenszins verplicht om op zo'n "uitnodiging" in te gaan. Zou jij naar het ziekenhuis trekken als je plots en zonder reden een uitnodiging krijgt? Er zit meer achter dit verhaal, zoals jij het vertelt is het onmogelijk...
Nee, wij zouden zeker niet ingaan op zo'n "uitnodiging" maar dat zulke "uitnodigingen" gebeuren, zelfs telefonisch, hebben we al zelf meegemaakt (niet voor een of ander onderzoek maar voor een ingreep waarvan we niet op de hoogte waren en die ook niet is doorgegaan nadat wij meer uitleg hebben gevraagd). Ik ben echter zeker dat veel van mijn kennissen daar wel zouden op ingegaan zijn!
VerwijderenWat dit geval betreft, ik heb het opgezocht: een medisch onderzoek alvorens te worden opgenomen in een rusthuis is niet verplicht maar wordt aanbevolen. Maar het blijft inderdaad een vreemd verhaal. Wat ik wel weet: er zijn gevallen waarbij een medische verklaring na een onderzoek een beetje "aangepast" werd om te zorgen dat de onderzochte mocht opgenomen worden in een rusthuis (precies omdat het zo moeilijk is én, bij mijn weten, omdat de onderzochte er zelf om vroeg).
En uiteraard ga ik ervan uit dat de kinderen die ziekenhuisopname hebben geregeld! Ik dacht dat dit duidelijk was!
Verwijderen