Leven we in een computersimulatie?

Samen met de kinderen stelden we ons al lang de vraag maar nu hoor ik van Emmanuel en Sandrine dat ook wetenschappers zich de vraag stellen. Een beetje angstaanjagend maar tegelijkertijd boeiend en grappig!

Oud worden!

Gisteren heb ik onder andere nog enkele zaken aangepast aan de jongste Limburgse monografie. Vandaag kreeg ik weer een telefoonoproep van Jan Gerits. De zoon van Piet Severijns had hem gevraagd nog enkele zaken toe te voegen of aan te passen aan de monografie over zijn vader en Jan vond het moeilijk om die aanpassingen te doen. Of ik daar wilde voor zorgen. Uiteraard wilde ik dat doen, maar dan na onze korte boodschappen (eigenlijk een paar zaken naar het containerpark brengen - wat Roger echt vermoeide, viel me op - en een blik zuurkool kopen). 

Ik heb dus deze avond voor die aanpassingen gezorgd en dat vergde echt niet veel tijd.  Maar in feite maakte net dat me een beetje bang. 

Jan had immers zeker een halfuur aan telefoon geklaagd dat hij zoveel energie had gestoken in deze monografie, dat hij het steeds moeilijker vond om rond te rijden om mensen te interviewen voor een nieuwe monografie en dat hij misschien moest overwegen om er mee te stoppen. Waarop ik natuurlijk heel spontaan antwoordde dat hij dat zeker niet mocht doen. 

Ik weet dat Jan hoopt dat Jo Corstjens het opzoek- en schrijfwerk ooit zal overnemen maar ik weet ook dat Jo veel minder vrije tijd heeft dan Jan. En dat, als Jan niet meer schrijft, hij de ouderdom (hij is nu 92 jaar) plotseling heel fel zal voelen. Net zoals Roger die voelt nu sommige karweien hem niet meer zo gemakkelijk afgaan als vroeger.  

De schattendoos van marraine

Gisteren was een vrij drukke dag. Voor Roger, met de hulp van de gemeente, hakselen van het snoeisel, voor mij een paar huishoudtaakjes, schooltaken van L. nakijken, een beetje over en weer mailen met enkele vriendinnen (onder andere met mijn tante-vriendin Françoise over herinneringen aan vroeger, aan marraine en zo).

En over "marraine" wilde ik het net hebben in deze blog, of beter gezegd, over haar "schattendoos". 

Lang voor haar overlijden heb ik van mijn grootmoeder "marraine" een ouderwetse naaimachine én een doos vol "schatten" geërfd. Het betrof talloze knopen, allerlei soorten garen, ritssluitingen, linten, enzovoort. De naaimachine doet nu dienst als tafel tussen de twee ramen in ons salon, de doos had ik opgeborgen in een la (en er af en toe naar gekeken).

Ik naai praktisch nooit en gebruikte dan ook nooit iets uit die doos. Toch kon ik het niet over mijn hart krijgen om ze weg te doen of zelfs om de inhoud ervan weg te schenken.

Vandaag was het nog eens "kindjesdag". Weer hetzelfde stramien; Eva oppikken onderweg, tegelijkertijd met Matthias "thuis" aankomen, vieruurtje, huistaken, Elena verwelkomen enzovoort. Deze keer had ik echter de "schattendoos" van "marraine" bij: dochterlief naait veel en kan dus wel wat aanvangen met die inhoud, had ik onlangs bedacht. 

En, in plaats van te spelen, terwijl Matthias en Roger aan het lezen gingen en Elena aan haar schooltaken werkte, zijn Eva en ik begonnen met het sorteren van die inhoud. Heel plezant!

Na ons zoals steeds gezellig avondmaal (jammer genoeg zonder Zeger die vandaag niet vrij was) reden Roger en ik terug naar huis. Het was al donker en heel mistig: niet gemakkelijk rijden voor Roger! 

Grapjas!

Het was weer een rustig weekend: lectuur, telefoontjes van de kinderen, beantwoorden van mails, vroegere dagboeken overtikken en kijken naar enkele video's. 

Onder andere nog eens naar Céleste en Charlotte die in Corsica aan de heel moeilijke GR 20 zijn begonnen. 

Ik toonde aan Roger beelden van die tocht en we bewonderden de prachtige berglandschappen. Ineens zegt hij me: 'Noteer die gegevens eens: misschien kunnen we die tocht ooit zelf ondernemen!' Wat een grapjas! 😕

Allerheiligen

Vroegere jaren bezochten we vandaag of morgen familiegraven en gingen ook even langs bij mijn moeder Nany, bij mijn "marraine" en/of bij de mama van Roger. Vandaag zijn die alle drie overleden en bij hen langsgaan is dus onmogelijk. 's Gravenwezel vindt Roger een beetje ver rijden om er enkel het graf van mijn ouders te bezoeken. Het graf van zijn ouders in Leuven is jammer genoeg verdwenen en dus vind ik het een beetje pijnlijk voor hem als we enkel voor een bezoek aan het graf van "marraine", haar echtgenoot en mijn "Nononc" naar Leuven rijden. Dus voor ons geen bezoek meer aan kerkhoven en/of familie op deze dag. 

Een beetje jammer maar ik weet uiteraard ook dat zo'n bezoek vooral onszelf plezier doet, en dat we eender waar en wanneer aan onze overledenen kunnen denken.  Of voor hen bidden of nog luisteren naar een troostende podcast zoals deze (van zuster Emmanuel) die ik toevallig vond vandaag. 

Afspraak met Karel

Om 12 uur haalden we Karel af aan zijn flat in Leuven (eigenlijk woont hij aan de rand van Leuven: gelukkig, want Roger rijdt niet meer graag de stad in). De Brug in Herent was weer open en we hebben er zoals steeds heel lekker gegeten. Mijn konijn met zilveruitjes en champignons was gewoon heerlijk!

Deze keer was er wat meer volk dan gewoonlijk in het restaurant, maar gelukkig nog niet echt veel, zodat Karel niet hoefde te klagen over het lawaai. We praatten bij, Karel vertelde over zijn recent verblijf bij zijn zoon in Frankrijk, we hadden het over het noodweer in Spanje (nee, er wonen gelukkig geen familieleden in die streek), hadden het over onze lectuur en over politiek en we haalden herinneringen op aan verdwenen vrienden. 

Na nog een kopje koffie, thee of een "coupe brésilienne" voor Karel, brachten we hem terug naar zijn flat en reden wij naar Haspengouw: hier wachtte immers nog wat werk op mij (nog een paar zaken die Jan had gevraagd aan te passen in de jongste monografie). 

'Zo kan ik nog even dutten voor het avondmaal,' zei Karel toen we afscheid van hem namen. Tja, hij zal de jaren ook wel beginnen te voelen (Karel is deze maand 83 jaar geworden).

Boodschappenritueel

Boodschappen vandaag. Uiteraard had ik weer eerst een weekmenu opgesteld en een boodschappenlijst klaargemaakt. In de eerste winkel, waar we maar een paar zaken moeten kopen, laat ik Roger alleen binnengaan. Met de boodschappenlijst waarop ik heb aangekruist wat hij daar moet kopen. Als hij na enkele minuten terugkomt, heeft hij het nodige gekocht... maar ook de boodschappenlijst verloren.

Echt: ik was helemaal niet goed gezind, want ik steek elke week vrij veel tijd in die lijst. Ik heb een heel slecht geheugen en probeerde me hopeloos te herinneren wat ik allemaal had opgeschreven. In de volgende winkel kochten we dus de zaken waarvan we weten dat we ze elke week nodig hebben, probeerde ik mijn "weekmenu" te reconstrueren, me te herinneren wat we nog in huis hebben (allemaal zaken waar ik dus mee rekening hou bij het opstellen van die aankooplijst). Roger stelde enkele aankopen voor en ik probeerde die te passen in het in mijn hoofd min of meer gereconstrueerde menu, vroeg me ineens af wat ik wel voor volgende zondag had voorzien en meende me te herinneren dat ik dan een beroep wilde doen op diepvrieswaren die we nog in huis hadden.

Toen we thuiskwamen, vergeleek ik onze aankopen met het geplande weekmenu en ik stelde vast dat we niet zoveel verkeerd hadden gekocht, dat we maar één zaak vergeten waren (maar niets dat we echt niet kunnen missen) en dat ik maar twee gerechten uit mijn weekmenu enigszins moest aanpassen om praktisch al onze aankopen te kunnen gebruiken, dat we slechts één "overtollige spitskool" hadden gekocht - maar daar passen we wel een mouw aan (in het ergste geval verdwijnt die in de soep). 

Ik denk dat Roger opgelucht was (omdat hij zich minder "schuldig" voelde😕), want al tijdens de boodschappen zelf voelde ik me veel blijer gezind:  eigenlijk was het wel "plezant" op die manier boodschappen doen (maar nee, ik ga daar daarom geen gewoonte van maken).

En ik herinnerde me tijdens die boodschappen plotseling dat de enkele keren dat wij de laatste jaren samen met Nany boodschappen deden, ik haar op die manier zag tewerk gaan: zonder plan, kopend wat haar ineens inviel en dat ze achteraf pas nadacht over wat ze met die zaken zou klaarmaken. En dat ik dat telkens heel eigenaardig vond omdat ik nog goed wist dat ze vroeger, heel lang geleden, toen we nog in Schoten woonden, ook een weekmenu opstelde (omdat ze toen ook telkens boodschappen deed voor een hele week).

Boeiende dag

Buiten de gewone dagelijkse karweitjes, besteedde ik vandaag al enkele uren aan het nalezen van de drukproeven van de volgende Limburgse monografie, gewijd aan de dit jaar overleden auteur Piet Severijns. Weer geschreven door Jan Gerits, wat betekent dat er bijzonder weinig te verbeteren valt! En heel boeiende lectuur.

Ik viel vandaag ook op een heel interessant gesprek over Bill Gates, waarbij ik veel vernam dat ik nog niet wist. 

En deze avond laat, nog een lang telefoongesprek met Hendrik (die Roger hielp met een computerprobleem maar toch tijd had voor een gezellige babbel)!

Boeiend, vind ik zulke dagen!

Bezoek aan schoonzus

Vandaag moesten we de kindjes niet opvangen na school. Samen met Roger had ik al een heel weekprogramma opgesteld: maandag huishoudwerk, dinsdag boodschappen, enzovoort. En binnenkort afspraak met vriend Karel. Ik stelde voor die afspraak te combineren met een bezoek aan schoonzus L. (kwestie van slechts één keer over en weer naar het Leuvense te rijden). 

En dan beslist Roger zondagavond heel laat dat we vandaag al schoonzus gaan bezoeken. Zomaar, plotseling, maar het is inderdaad typisch voor hem, dat geen rekening houden met werkschema's.

Daarom dus deden we onze boodschappen al gisteren (en heb ik daarna ook een deel van het avondmaal van vandaag al klaargemaakt). En wat gisteren op mijn programma stond, wordt uitgesteld tot morgen (ik weet ondertussen dat B. dan geen bijles moet krijgen).

Vandaag reden we dus naar L. We brachten twee gezellige uurtjes door in de cafetaria. L. vertelde over haar medebewoners (met verschillende onder hen maakten we ook een babbeltje), over de onsmakelijke maaltijden, ze zei me nog eens dat ze veel liever op haar flat was blijven wonen. We wisselden familienieuwtjes uit, dronken wijn, bier, koffie of thee en waren weer bijna te laat voor het avondeten. 

Het viel me voor de zoveelste keer op hoe ongezellig dat avondmaal leek. Niemand praat, iedereen is met zijn eigen boterhammen en beleg bezig, er heerst echt een akelige stilte. Heel eigenaardig contrast met de drukte in de cafetaria trouwens.

In het naar huis rijden las ik nog een schooltaak van buurjongen L. na (ik had geen opmerkingen) en thuis hoefde ik, na een bord pompoensoep, nog enkel biefstuk te bakken voor bij de al klare champignonsaus.

En nu moet ik nog de drukproeven van het volgende Oostland-nummer nalezen!

En vandaag is het twee jaar geleden dat Nany en vriend René ons verlieten!

Kindjesdag

Kindjesdag vandaag. Weer gingen we niet eerst bij schoonzus L. langs: we beseften dat de tijd echt te krap zou zijn. Als we op tijd wilden zijn om Eva op te pikken onderweg naar huis, schoot er weer maar een dik halfuur over voor L. 

We pikten Eva dus op en kwamen tegelijkertijd met Matthias (die op de fiets was) "thuis" aan. Elena voegde zich wat later bij ons. Door de drukte (lessen overhoren, vertellen, spelen) kreeg ik niet veel tijd om eraan te denken, maar vandaag is het al 6 jaar geleden dan mijn "Nononc" ons verliet! Eigenlijk hebben al veel mensen ons voorgoed verlaten in oktober, besefte ik plotseling vandaag: onze vriend Dirk 18 jaar geleden op 17 oktober, Nany en vriend René twee jaar geleden op 22 oktober, nicht Jeannine vorig jaar op 27 oktober en onlangs vriend Charlie!

Maar het werd dus desondanks weer een heel aangename middag en avond. Schoonzoon had gezorgd voor een heel lekkere pompoensoep en een ovenschotel met prei en er werd gesmuld, niet het minste door Zeger die er 's avonds was bijgekomen. Levendige gesprekken, over de gemeentelijke verkiezingen, onderwijs, lectuur en andere boeiende onderwerpen. Dochterlief toonde me heel mooie zelf ontworpen stofjes (en beloofde me nog een vestje voor mij te naaien) en vertelde over een boek dat ze aan het lezen is en dat me wel interessant lijkt: "Sapiens". Volgend boek op mijn "leeslijst"? 

Lokale verkiezingen

Hendrik zal dit jaar niets gehad hebben aan zijn verjaardag behalve dan misschien dat hij snel "mocht" (vermits geen opkomstplicht meer) gaan stemmen "achter de hoek" om daarna weer in bed te kruipen.  Geen prettig begin van een nieuw levensjaar maar ik hoop dat het vervolg van dit jaar veel boeiender wordt voor jou, jongen! 

Voor ons werd het ook een rustige zondag met (buiten die verkiezingen) weer veel lectuur en deze avond een lekkere tajineschotel die ik bereidde met een overschot groenten (paprika, courgette, wortel, ui, look, tomaten en kikkererwten) en veel kruiden (gember, kurkuma, koriander en een beetje ras el hanout). 

Rustige dagen

Hendrik wordt morgen 47 jaar! Helaas, hij en Debby zijn ziek waardoor het verjaardagfeestje letterlijk in het water valt! Van water gesproken: net zoals vorig jaar regent het (maar het is nu veel koeler dan toen). Ik heb de indruk dat het al een heel jaar regent, met af en toe een korte uitzondering!

Ik hoop dat je er morgen ondanks de griep toch nog een fijne dag van maakt, jongen!

Ondertussen werd er door heel veel mensen afscheid genomen van Charlie. Ik denk dat die man zeer geliefd was en ik hoop dat, zoals Maj zegt, hij nu gelukkig is.

Voor de rest zijn het rustige dagen. Beetje rondgereden in onze mooie streek (opvallend hoeveel populieren al volledig kaal zijn waardoor de vele maretakken heel zichtbaar worden), veel lectuur en nog steeds vroegere dagboeken overtypen. O ja, en deze avond nog eens met veel plezier gekeken naar een debat… op zijn Frans (veel levendiger dus dan onze brave debatjes)!

Studieuze dagen

 'Zouden we nog eens eerst langs L. gaan alvorens de kindjes op te pikken?' vroegen we ons af deze middag. Toen kwam er echter een mail van buurjongen L. aan die hulp vroeg voor een schooltaak. Tegen dat ik het allemaal had uitgeplozen en L. had gevraagd om mij een link te sturen naar de teksten die hij had geraadpleegd, was het al bijna een uur later. Dus reden we rechtstreeks naar de school van de kindjes.

Zelfde scenario als vorige week: Matthias die op zijn fiets kwam aangereden en Eva die in de auto kroop (net nadat ik een poosje met Hendrik had gebeld). Deze keer was dochterlief al thuis en we dronken samen thee, de kindjes aten fruit en een koekje, waarna dochter naar haar werkkamer trok en de kindjes aan hun schooltaken begonnen. 

Er werden lessen overhoord, gespeeld en toen kwam Elena thuis, die ook aan haar schooltaken begon na een snel vieruurtje. 

Ondertussen had ik van buurjongen L. nog steeds geen link naar die teksten gekregen: veel kon ik hem niet helpen (en nog steeds niet, want ik heb die teksten nog niet gekregen en ik vermoed dat L. op dit uur al onder zijn dekbed ligt). Dat wordt dus werk voor morgen... maar dan had ik ook een afspraak met B. en staan er nog andere zaken op ons programma! Het worden weer drukke (of moet ik zeggen "studieuze"?) dagen!

We aten samen nog heerlijke met lamsgehakt gevulde paprika's (Zeger was er niet bij deze avond, hij had andere verplichtingen) en dan reden Roger en ik terug naar Haspengouw. 

Waar ik vlak na aankomst een telefoontje kreeg van de moeder van B. Onze afspraak voor morgen werd op haar aanvraag een paar uurtjes verlaat nadat Roger me had verzekerd dat we onze andere "verplichting" gemakkelijk een paar uur konden vervroegen. 

Ja, maar wat met die schooltaak van L.?

Onverwacht een vrij drukke dag

We hadden geredeneerd dat, als we vandaag iets vroeger dan gebruikelijk naar het Leuvense vertrokken, we nog voor we de kindjes opvingen, bij schoonzus L. konden langsgaan. Ja, maar schoonzus bleek net haar namiddagdutje te doen toen we haar kamer binnenkwamen! Toen ze goed en wel wakker was, bleef er nog iets meer dan een halfuur over om samen iets te drinken in de cafetaria. Daarna moesten we echt naar de kindjes toe.

We parkeerden de auto halverwege tussen de school en "thuis". Matthias kwam eraan gefietst, kort daarna gevolgd door Eva die te voet was en die dus in de auto kroop. We kwamen samen "thuis" aan. Vieruurtje, spelen, bijpraten, schoolwerk volgden elkaar op tot wanneer Elena ook thuiskwam, kort daarna gevolgd door dochterlief, Zeger en schoonzoon. 

En ik kreeg een oproep van achterbuurjongen L. Of ik hem kon helpen met een schooltaak. Helaas, zo van op afstand was dat niet mogelijk, dus besloten we dat L. mij zijn taak zou mailen en dat Roger en ik daar deze avond zouden naar kijken.

Elena ging studeren, dochterlief en schoonzoon zorgden voor een heerlijk avondmaal (zalm, broccoli en gebakken aardappeltjes), we gingen aan tafel en er werd weer gesmuld, gezellig gepraat en gelachen. Tot Roger en ik besloten terug naar Haspengouw te rijden. Veel te vroeg, oordeelden de kindjes, maar ten eerste was het al vrij donker aan het worden en ten tweede, ik had de mail van L. aangekregen en besefte dat we thuis nog wat werk zouden hebben.

 En inderdaad, we hebben nog een klein uurtje besteed aan het verbeteren van die schooltaak!

Familiefilmpjes

Nadat ik deze avond besloot niet verder te kijken naar de VRT wilde ik eerst gewoon verder lezen. Maar toen herinnerde ik me dat ik onlangs tussen de destijds door Hendrik gedigitaliseerde en in de map "rommel" opgeslagen familiefilmpjes, filmpjes had gevonden met nog wel "zichtbare" passages (tenminste als je een beetje geduld oefende).  

Ik ging verder op zoek naar "zichtbare" passages, die ik trouwens vond. Over een gewone gezinsavond in Antwerpen, een kerstfeest bij Nany, een gezellige familiebijeenkomst bij de broer van Roger, een verrassingsontbijt dat we van onze kinderen kregen, enzovoort. Eigenlijk te veel herinneringen om gewoon weg te smijten! Ik "zoek" dus nog even verder voor het slapengaan! 

Ja, maar, wat doe ik daar uiteindelijk mee? Ik weet immers bijna zeker dat onze kinderen geen tijd zullen hebben om al de filmpjes, die op het eerste gezicht niet het kijken waard zijn, toch te "onderzoeken"! 😒

Eten

Maj en schoonzus L. klagen over de maaltijden in het rusthuis (Nany deed dat niet maar de enige keer dat ik daar samen met haar heb gegeten, viel het eten dan ook echt mee). De laatste keer dat Roger in het ziekenhuis lag, klaagde hij ook over het eten en hetzelfde geldt voor mijn zus Bie. En zelf vond ik in april het ziekenhuiseten beneden alle peil.

Gisteren aten we in Den Teluur en zoals telkens was het eten er eenvoudig maar lekker en copieus! Zo copieus dat ik nog meer dan voldoende vlees overhad voor mezelf deze avond. Na een bordje broccolisoep serveerde ik dat met de rest van de champignonsaus, wortels en erwtjes, en voor Roger een hamburger toe. Een eenvoudig maar heel lekker avondmaal. 

En weer vraag ik me af waarom ze er in sommige instellingen niet in slagen eenvoudige, gezonde en smakelijke gerechten te serveren?

Kleinkinderen

Vriendin en vroegere klasgenote Denise had me gewezen op het artikel in de Standaard. Maj had me verteld dat ze het had ingestuurd maar ze wist nog niet of het zou verschijnen. Wel dus... maar het stond achter een betaalmuur, ik kon het dus niet lezen.

Vandaag was het weer kindjesdag: zoals altijd veel vertellen en spelen met Matthias en Eva tijdens het vieruurtje. 

En plotseling vertelt Eva me dat haar mama een "krant" voor mij heeft bijgehouden. Ze gaat de krant halen en ik ontdek een geschenk: het artikel van Maj!

Ik kende het droevige verhaal uiteraard al maar weer steeg mijn bewondering voor Maj en alle ouders en grootouders van gehandicapte kinderen! 

En toen kwam Elena thuis. Ze had veel schoolwerk maar bleef toch een paar minuutjes met mij praten voor ze naar haar kamer trok. En ik besefte weer hoeveel geluk wij hebben met onze gezonde kleinkinderen!

Is the Bible true?

Hendrik stuurde me deze avond dit heel interessante debat: "Is the Bible true?"  dat ik na ons avondmaal bekeek. Weliswaar nadat ik de ondertiteling (die er zogezegd niet is) toch had geactiveerd op aanbeveling van Hendrik (ik had eerst geprobeerd te volgen dankzij het transcript). Gesproken Engels verstaan is immers niet mijn sterkste troef!

Heel interessant debat dus waarbij volgens mij vooral de nadruk werd gelegd op het verschil tussen het Oude en het Nieuwe Testament. Hoewel ik de boeken van het Oude Testament destijds met veel interesse las, heb ik me toch steeds afgevraagd waarom ze in feite nog een deel zijn van onze Bijbel: het verschil is inderdaad zo opvallend!

Rustige avond

Na het slechte humeur van vriend Karel deze middag had ik echt behoefte aan een rustige avond! 

En die kreeg ik: na een lang telefoontje met zus Bie (onder andere over het overlijden van onze vriendin Rachel en "vroeger"), een paar uur verder gelezen in "La force de l'âge" van Simone de Beauvoir (ik had destijds van haar onder andere "L'invitée", "Les Mandarins" en "La force des choses" gelezen en, net zoals toen, merk ik veel gelijkenissen in wat ze allemaal vertelt in het autobiografische "La force de l'âge" met mijn eigen leven in Leuven). 

En om de avond te eindigen deze "Medley" van Jane Birkin (en veel liedjes van Gainsbourg).

Karel is malcontent

Afspraak met vriend Karel in het Leuvense vandaag. 

Omdat De Brug gesloten is, reden we naar Brasserie 500. We zijn daar twee keer geweest met Zeger en ik wist dat het eten er goed is, al is het er heel druk. Daarom stelde ik voor op het terras (waar slechts één persoon zat) te eten. De temperatuur was nog lauw: Roger, maar vooral Karel zochten liever een rustige plek binnen. 

Ons hoekje bleef echter niet lang rustig. Het werd er zelfs zo druk dat Karel absoluut naar een andere tafel wilde verhuizen, met onze servetten, glazen en bestekken.

Helaas, waar we nu zaten werd het al even lawaaierig. We kregen ons eten (dat was inderdaad lekker, al viel mijn koniginnehapje minder mee dan in de Winston in Sint-Truiden) en vlak daarna wilde Karel weg: hij kon echt niet tegen al dat lawaai. 

We reden naar The Lodge en vonden een parkeerplaats een heel eind er vandaan. Ondertussen was het al iets warmer geworden (ik schat iets meer dan 20°C) en we besloten er nog een koffie te drinken op het terras, onder de lindeboom. Er zat echter zoveel volk op dat terras dat die lindeboom slechts met heel veel moeite te bereiken was met de rollator. 

Maar kom, uiteindelijk zaten we daar een beetje afgezonderd en Karel ontspande: 'Wat een rust hier in vergelijking met die Brasserie 500!'