Lectuur en zo...

We hebben vandaag eindelijk samen het poortgebouw een beetje opgeruimd. Omdat Roger voorstelde die ruimte daarna zelf te vegen (er staat voor mij inderdaad nog te veel gerief van hem in de weg), hield ik me ondertussen met andere zaken bezig. 

Zoals enkele mails in verband met onze reünie in mei beantwoorden, mijn broertje feliciteren die vandaag 62 jaar wordt, en lectuur. Ik vond onder andere dit nog niet zo oude artikel over nicotine terug. (Denk eraan: een paar klikken en het is zo vertaald)! 

O ja, en terwijl Roger het poortgebouw een beetje onder handen nam, ook deze interessante video bekeken (een heel recent interview trouwens, maar over hetzelfde probleem als waar het artikel hierboven over gaat).

Nicht Chantal

Toen nicht Chantal me gisteren belde, was dat om me iets heel speciaals te vragen. 

Ze sukkelt al een tijdje met haar gezondheid en is zo goed als doof. Bovendien kan ze geen lange reünies meer aan. Ze vroeg me daarom of ik het oké vind dat ze zich toch niet inschrijft voor de reünie in mei maar die dag gewoon "langskomt" in De Horne, een drankje bestelt aan de bar (en dus ook niet gebruikmaakt van het aperitief dat bij het menu is inbegrepen) en weer vertrekt nadat ze met ons allemaal heel even heeft gesproken.  

Een beetje speciaal inderdaad maar voor mij is dat oké. Ik hoop voor De Horne ook.

Jureren

Om 13 uur hadden we vandaag een afspraak met heemkundeleden Michel M. en Ludo D. in de bibliotheek. Het was immers tijd om te jureren. De bibliothecaresse offreerde ons koffie of thee en we bespraken onze bevindingen over de ingediende opstellen. Na nog geen kwartier bleek dat we het allemaal roerend eens waren over de beste tekst!

We praatten nog wat na en namen afscheid van elkaar. Roger en ik waren van plan spinazie te gaan kopen: we hebben immers al een poosje zin om nog eens spinazie met kikkererwten te eten. Omdat het nog zo vroeg was, stelde ik voor meteen ook voor al onze andere boodschappen te zorgen.

Gisterenavond deden eerst mijn knieën pijn, daarna mijn heupen maar vandaag leek de pijn weer voorbij. Helaas, terwijl we de bibliotheek verlieten, kreeg ik ineens felle pijnscheuten in mijn enkels. Ik mankte nogal tijdens het boodschappen doen! 

Thuis heb ik, buiten koken (de "espinacas con garbanzos", geserveerd met worst en de rest van de erwtjes en wortelen van gisteren, waren heel lekker!) en afwassen, niets meer gedaan dan lezen. En de pijn in mijn enkels lijkt al fel verminderd. 

Alleen... is het poortgebouw weer niet opgeruimd, hoewel dat op mijn programma stond!

P.S. O ja, ik vernam van de bibliothecaresse dat valsspelen voor die schrijfwedstrijd inderdaad onmogelijk was.

Rijke erfgoeddag

Nadat ik deze middag nog snel een schooltaak van buurjongen L. had nagekeken, reden we naar Liliane en Paul (voor de afspraak die we onlangs maakten). Samen met hen en hun kleinzoon B. reden we door naar Borgloon.

Na een korte wandeling door het prachtige stadje kwamen we aan in het vroegere klooster om er een tentoonstelling van oud speelgoed te bezoeken. Aan de ingang van het klooster kwamen we onder anderen heemkunde- en jurylid Ludo D. tegen die me vertelde dat hij ook zoveel moeite heeft met de puntenverdeling voor de opstellen die deelnemen aan de schrijfwedstrijd. Hij zou gewoon elke tekst globaal op 10 quoteren. Hetzelfde als wat ik voorlopig ook heb gedaan (enkel rekening houdend met inhoud, stijl en spelling en niet met historiciteit en vermelding van bronnen). Ik besloot deze avond de teksten nog eens grondig door te nemen en ze toch maar een definitieve quotering te geven (dus nog steeds zonder rekening te houden met die twee laatste criteria). 

En we gingen de expositie bewonderen. Een prachtige tentoonstelling, heel veel herinneringen ook: het was echt nostalgie troef! Roger maakte enkele foto's:

Dan stelde Liliane voor bij hen thuis koffie of thee te komen drinken, wat we graag aanvaardden. En ik heb aan haar taart kunnen weerstaan deze keer! (Ik kreeg wel een peer te eten in de plaats) 😉. We hadden elkaar heel veel te vertellen, dus praatten we nog vrij lang bij! En net toen we vertrokken, kreeg ik een telefoontje van nicht Chantal in verband met onze reünie in mei. 

Thuis heb ik nog snel een mail van Jan Gerits beantwoord. Jan bleek ook al op de hoogte te zijn van het overlijden van Alex en is van plan een monografie over hem te schrijven. Daarna zorgde ik voor een snel en eenvoudig avondmaal (soep van bloemkoolbladeren en -steeltjes en zalm met wortelen en erwtjes) en de afwas.

En nu ga ik die deelnemende teksten nog eens lezen! 

Weer een overlijden!

Ik heb alle opstellen gelezen en geëvalueerd (behalve op "historiciteit", want daarvoor ken ik de geschiedenis van Heers niet goed genoeg). We zijn gaan "wandelen" in de Action, ik telefoneerde even met vriendin Liliane en ik heb verder gelezen in het cadeau van Ludo D.: een heel interessant boek over het kasteel van Heers en de familie de Stockhem.

Ik kreeg ook een mailtje van Luis Ruiz: Alex Marut, de vroegere secretaris van de KVLS is overleden, op 70 jaar!

Een doodgewone donderdag

'Het was gisteren superdepuper leuk', mailde Eva me deze ochtend. Ze heeft gelijk: we hebben veel gelachen, serieus gepraat, veel gewandeld (en zelfs in de regen die opnieuw blijft aanhouden), en zij heeft veel gedanst. In feite heb ik er ook volop van genoten en toch... ik zie me echt niet meer zo'n druk leven leiden!

Eigenlijk hebben we het druk genoeg voor onze leeftijd! 😀 Vandaag hebben we bijvoorbeeld nog eens onze werkkamer onder handen genomen (en een beetje gesukkeld met de stofzuiger) en de nodige gymnastiekoefeningen om die overvolle kamer in orde te krijgen gaven ons voldoende beweging! 

Ik vond in onze brievenbus ook nieuwe opstellen voor de schrijfwedstrijd van Heemkunde Groot Heers. Ik las ze deze avond diagonaal en ik vind ze nog beter dan de eerste teksten. Roger (aan wie ik één tekst liet lezen) vroeg zich zelfs af of iemand van ongeveer 12 jaar dat kon hebben geschreven, maar ik vermoed dat de opstellen in de klas zijn gemaakt en dat valsspelen dus uitgesloten was - ik moet er trouwens naar informeren als we binnenkort vergaderen daarover.

Voor de rest ben ik eindelijk het boekje over de familie de Stockhem en Heers beginnen lezen: heel interessant - eigenlijk had ik dat moeten gelezen hebben voor ik aan het documenteren van die foto's begon! 

En dan deze avond naar dit akelige nieuws gekeken. Die parkinsonpatiënt heeft uiteraard het recht om voor euthanasie te kiezen en daarvoor vandaag naar ons land te komen, vermits het in Frankrijk nog steeds niet is toegelaten, maar euthanasie "le soin ultime" noemen en hem die "ultieme zorg" beloven omdat hij bewezen heeft niet "suicidaal" te zijn?

Druk, druk, druk!

Deze ochtend vonden we een cadeau van heemkundelid Ludo D. in de brievenbus.

Lijkt heel interessant maar ik kreeg nog niet de kans om het boekje te lezen: het werd druk, druk!

Om 15 uur moesten we Eva en haar vriendin afhalen van een eerste dansles in het Leuvense. Ondanks het drukke verkeer onderweg waren we ruim op tijd. In het naar "huis" rijden echter zorgden wegenwerken, omleidingen en vertraging ervoor dat, nadat we het vriendinnetje bij haar thuis hadden afgezet, we nog net een kwartiertje hadden voor we alweer moesten vertrekken.

Nu reden Elena en Matthias mee en het ging naar het immense "Heilig Hartinstituut" in Heverlee. We dachten er een halfuur over te doen maar al na 10 minuten waren we ter plaatse. Omdat Eva nog bijna een halfuur had voor haar tweede dansles begon, liepen we naar een universitaire cafetaria in de buurt, die dochterlief me had aangewezen. Dat werd echter zoeken in al die straatjes, speelpleinen en gangen en toen we eindelijk de cafetaria bereikten, beseften we dat er al een kwartier was verstreken. 

'Ik loop wel even met Eva naar haar dansles,' stelde Matthias voor. 'Wachten jullie hier op mij'. We wachtten maar toen na ongeveer 15 minuten Matthias nog niet terug was, begon Roger zich zorgen te maken. Hij liep hem achterna en verloor bijna zijn weg in dat labyrint. 

Elena en ik wachtten ondertussen en grapten dat wij misschien nog op zoek zouden moeten naar de twee mannen. Kort daarop zagen we Matthias verschijnen van achter een hoek, vlak daarna gevolgd door Roger die vanuit een andere richting kwam.

We gingen de cafetaria binnen en kozen een plekje aan het raam. De kindjes vertelden enthousiast over school, vrienden en hun toekomstplannen.

Om 17:15 uur besloten we terug te keren naar de auto en van daar naar de dansschool te wandelen. Matthias voerde ons weer langs andere straatjes en steegjes en stipt om 17:30 uur pikten we Eva op na de dansles. 

Eva bracht ons terug naar de auto via weer andere speelplaatsen, gangen en straatjes. We reden naar "huis". Het piekuur was echter begonnen, het was overal vreselijk druk, we kregen weer te maken met wegenwerken en omleidingen en toen we om 18:30 uur bijna "thuis" waren, kreeg ik een telefoontje van dochterlief die zich begon zorgen te maken.

Het eten stond al klaar, we schoven dus meteen mee aan tafel en genoten van heerlijke zalm met "pasta con pesto". 

Na het avondmaal reden Roger en ik terug naar huis en ik bedacht dat ik aan zo'n druk leven niet meer zou kunnen wennen!