Nee, ik ben nog niet slapen. Roger liet me immers naar dit kijken en ik vond het fascinerend.
Had ik dat maar ontdekt toen ik wilde schrijven over mijn perikelen met Frans en Nederlands. Ik herinner me dat ik mijn" boek" - dat er nooit is gekomen - "Onze Lieve Heer begrijpt geen Vlaams" wilde betitelen. Maar... ik merkte toen wel dat er weinig mensen die specifieke posten op deze blog lazen... dus gaf ik het op: mijn schrijfsels van toen leken toch bijna niemand te interesseren.
Deze avond echter, vlak voor het slapengaan, stuurt Roger me iets door dat ik had kunnen gebruiken in dat onuitgegeven "boek" van mij!
Maar kom, dat boek komt er toch nooit. En ik heb weer veel bijgeleerd!
En die linguïst is veel sterker dan ik: hij heeft het vaak over fonetiek en dat was niet mijn sterkste vak!
donderdag 31 januari 2019
Orgaandonatie (5)
Voor het slapengaan heb ik nog even naar dit gekeken. Ongeveer dezelfde redenering als ik heb gemaakt. Alleen moet ik wel nog eens langs het gemeentehuis gaan om te zeggen dat ik geen donor wil zijn!
Gedichtendag en winter
Enkele leden van de KVLS lazen deze middag gedichten voor (thema: "Winter") in de bibliotheek van Hasselt. Eerst waren we van plan daar naartoe te gaan (auto parkeren aan de rand van de stad en daarna een wandeling tot daar). Maar, helaas, de sneeuw en de kou maakten dat Roger duidelijk geen zin had om te wandelen (en dat kwam me goed uit, want eigenlijk zag ik er zelf ook tegen op). We worden oud: waar is de tijd dat we het net leuk vonden om in de sneeuw te lopen?
Dus veel lectuur en administratief werk vandaag (ik voor mezelf en Roger voor Heemkunde Groot Heers).
Geen telefoontje van T. en V. en eigenlijk vind ik dat heel vervelend. Roger wilde zelf bellen maar ik vond het beter om nog even te wachten. Als iemand je duidelijk belooft dat hijzelf contact zal opnemen de volgende keer, is het dan niet opdringerig als je zelf eerst belt? Als er iets zou zijn gebeurd, zouden we het wel weten via hun zoon en schoondochter (onze achterburen), vermoed ik.
Even over en weer gemaild met zus Bie. Ik zou echt niet graag in haar plaats zijn! Een paar andere mails beantwoord. En deze avond samen nog gekeken naar de helft van de volgende aflevering van Wallander. De helft omdat we anderhalf uur voor het televisiescherm zitten wat lang vinden. De tweede helft bekijken we morgen: we vinden het een boeiende serie.
Dus veel lectuur en administratief werk vandaag (ik voor mezelf en Roger voor Heemkunde Groot Heers).
Geen telefoontje van T. en V. en eigenlijk vind ik dat heel vervelend. Roger wilde zelf bellen maar ik vond het beter om nog even te wachten. Als iemand je duidelijk belooft dat hijzelf contact zal opnemen de volgende keer, is het dan niet opdringerig als je zelf eerst belt? Als er iets zou zijn gebeurd, zouden we het wel weten via hun zoon en schoondochter (onze achterburen), vermoed ik.
Even over en weer gemaild met zus Bie. Ik zou echt niet graag in haar plaats zijn! Een paar andere mails beantwoord. En deze avond samen nog gekeken naar de helft van de volgende aflevering van Wallander. De helft omdat we anderhalf uur voor het televisiescherm zitten wat lang vinden. De tweede helft bekijken we morgen: we vinden het een boeiende serie.
woensdag 30 januari 2019
Gezellige winterse dag
Het heeft de hele dag gesneeuwd en het was koud. Dus weer geen wandeling maar gezellig binnen gebleven.
Veel lectuur (het verhaal, dat ik aan het lezen ben, begint spannend te worden maar... ik kwam nog serieuze fouten tegen. Eigenlijk is dat heel erg vanwege die uitgever! Als ik bedenk dat als ik een vertaling met één enkele fout van dat formaat zou leveren, ik serieus op de vingers zou worden getikt, als ik de klant al niet zou kwijtspelen).
Ook voor een zeer dringende vertaling gezorgd en een dag afgesproken voor een bezoek van onze vrienden uit de Ardennen en van broertje. Andere vrienden, die al lang op een seintje van mij wachten, heb ik ook gemaild maar van hen heb ik nog geen antwoord gekregen.
We verwachtten vandaag een telefoontje van T. en V. maar dat is er niet gekomen. Als ze morgen of overmorgen niet bellen, zullen we even moeten informeren.
En dan deze avond. Om 18:30 uur aten we soep. Ik wist dat Roger naar een bestuursvergadering moest om 20:30 uur. Ik zou dus rond 19 uur zorgen voor het hoofdgerecht. Om 18:45 uur vraagt Roger me terwijl hij een laatste lepel soep neemt: 'Je weet toch dat ik een vergadering heb om 19:30 uur?'
Oei, een uur vroeger dan ik dacht. Ik stelde hem daarom voor gewoon nog wat brood te eten met een blikje sardienen. Ikzelf had (voorlopig) helemaal geen honger meer na die soep.
Om 19:15 uur vertrekt Roger naar de vergadering van Heemkunde Groot Heers en om 19:40 uur is hij terug: het lokaal was gesloten en hij had te laat op zijn mobieltje gelezen dat de vergadering werd afgelast wegens het slechte weer. Ik vroeg hem of ik nog iets moest koken maar nee, dat hoefde niet. Ikzelf kreeg een beetje honger rond 22 uur maar daar zijn er kaas en fruit voor.
Rond 22:30 uur besloten we samen te kijken naar een eerste aflevering van de Zweedse serie Wallander. Opvallend traag maar heel boeiend!
Nu ga ik nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overtypen.
Veel lectuur (het verhaal, dat ik aan het lezen ben, begint spannend te worden maar... ik kwam nog serieuze fouten tegen. Eigenlijk is dat heel erg vanwege die uitgever! Als ik bedenk dat als ik een vertaling met één enkele fout van dat formaat zou leveren, ik serieus op de vingers zou worden getikt, als ik de klant al niet zou kwijtspelen).
Ook voor een zeer dringende vertaling gezorgd en een dag afgesproken voor een bezoek van onze vrienden uit de Ardennen en van broertje. Andere vrienden, die al lang op een seintje van mij wachten, heb ik ook gemaild maar van hen heb ik nog geen antwoord gekregen.
We verwachtten vandaag een telefoontje van T. en V. maar dat is er niet gekomen. Als ze morgen of overmorgen niet bellen, zullen we even moeten informeren.
En dan deze avond. Om 18:30 uur aten we soep. Ik wist dat Roger naar een bestuursvergadering moest om 20:30 uur. Ik zou dus rond 19 uur zorgen voor het hoofdgerecht. Om 18:45 uur vraagt Roger me terwijl hij een laatste lepel soep neemt: 'Je weet toch dat ik een vergadering heb om 19:30 uur?'
Oei, een uur vroeger dan ik dacht. Ik stelde hem daarom voor gewoon nog wat brood te eten met een blikje sardienen. Ikzelf had (voorlopig) helemaal geen honger meer na die soep.
Om 19:15 uur vertrekt Roger naar de vergadering van Heemkunde Groot Heers en om 19:40 uur is hij terug: het lokaal was gesloten en hij had te laat op zijn mobieltje gelezen dat de vergadering werd afgelast wegens het slechte weer. Ik vroeg hem of ik nog iets moest koken maar nee, dat hoefde niet. Ikzelf kreeg een beetje honger rond 22 uur maar daar zijn er kaas en fruit voor.
Rond 22:30 uur besloten we samen te kijken naar een eerste aflevering van de Zweedse serie Wallander. Opvallend traag maar heel boeiend!
Nu ga ik nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overtypen.
dinsdag 29 januari 2019
Upgrade
Hendrik had ons die film aanbevolen maar Roger wilde deze avond niet meekijken.
Achteraf gezien kreeg hij gelijk: vrij bloederig en daar kan Roger niet tegen. Vrij gewelddadig ook en daar kan ik normaal gezien niet tegen maar toch vond ik die film (want ik keek deze avond in m'n eentje, op mijn computerscherm) heel spannend (ook al omwille van het detective-aspect) en interessant maar tegelijk een beetje angstaanjagend.
"Upgrades" zijn mensen die computerchips kregen ingeplant, chips die uiteindelijk blijken het lichaam en het brein van de "gastheer" volledig over te nemen. Eigenlijk was niet alleen dat gegeven een beetje bangelijk aan deze futuristische film maar ook bij voorbeeld het feit dat alles door de overheid gecontroleerd wordt door drones.
Bedankt voor de hint, Hendrik: ik heb er echt van genoten!
Achteraf gezien kreeg hij gelijk: vrij bloederig en daar kan Roger niet tegen. Vrij gewelddadig ook en daar kan ik normaal gezien niet tegen maar toch vond ik die film (want ik keek deze avond in m'n eentje, op mijn computerscherm) heel spannend (ook al omwille van het detective-aspect) en interessant maar tegelijk een beetje angstaanjagend.
"Upgrades" zijn mensen die computerchips kregen ingeplant, chips die uiteindelijk blijken het lichaam en het brein van de "gastheer" volledig over te nemen. Eigenlijk was niet alleen dat gegeven een beetje bangelijk aan deze futuristische film maar ook bij voorbeeld het feit dat alles door de overheid gecontroleerd wordt door drones.
Bedankt voor de hint, Hendrik: ik heb er echt van genoten!
maandag 28 januari 2019
Rijke maandag
Weer geen wandeling vandaag! Mij hoor je niet klagen over zo'n rustige dag... maar Roger kreeg te weinig beweging. Eigenlijk met reden: we kregen afwisselend regen, hagel en zelfs tussendoor een donderslag.
Misschien moet ik Roger (meer dan nu het geval is) inschakelen in het huishouden (dan beweeg je immers vanzelf)? Tja, maar vermits ik daar zelf een hekel aan heb, doe ik daarin het hoogstnoodzakelijke en valt er dus niet veel te helpen op sommige dagen. En daarbij, mag je iemand verplichten/vragen in jouw plaats werk te verrichten dat hijzelf vervelend vind als jij er zelf een hekel aan hebt? Ik vind van niet.
Oei, nu redeneer ik net als die zigeunerinnen waar ik gisteren naar keek: de vrouw zorgt daar nog steeds in haar eentje voor het huishouden. Onze mannen hebben/hadden (in ons geval) dat goed geregeld! En zij ondertussen maar met interessantere zaken bezig zijn!
Ik weet niet precies met wat Roger vandaag bezig was aan zijn pc (jawel, "onprecies" wel, want hij liet me enkele interessante zaken lezen, zoals onder andere dit, waar ik over het algemeen mee akkoord ga) maar ikzelf heb me ook niet verveeld.
Het boek dat ik al een poosje probeer te lezen, begint me echt te boeien (en jawel, ik lees voort: ik ben nog maar aan bladzijde 18 en normaal gezien hou ik pas op rond bladzijde 30 als ik niet in een boek "geraak"). Ik vond wel nog enkele fouten waarvan ik me probeerde niets aan te trekken, maar ik bleef er toch over nadenken: reclame voor de uitgever is dat zeker niet!
Ik heb ook, tussendoor (want ik was toen met een korte vertaling bezig), gechat met Wiemla (moeder van Debby). We hadden immers een vage afspraak eind februari/begin maart waarover ik meer duidelijkheid wilde zodat ik eindelijk met andere mensen kan afspreken deze lente.
Ook even over en weer gemaild met (tante) Françoise, weduwe van mijn "Nononc", en met zus Bie.
En deze avond, nadat ik nog een paar bladzijden uit mijn vroegere dagboeken had overgetypt en een mail van vriendin Bernadette had beantwoord (het lijkt beter te gaan met Juan de laatste tijd), nog naar een aflevering van Aspe gekeken met Roger.
Roger had het me al verteld... maar ik was het vergeten: vanaf seizoen 3 (of was het 4?) zijn die afleveringen niet meer gebaseerd op boeken van Aspe. Deze avond viel het mij op in de generiek: heb ik vorige keren niet aandachtig genoeg gekeken?
O ja, terwijl ik werkte, heeft Roger vandaag gebeld met T. en V. uit onze straat. Zij belt ons terug woensdag om even af te spreken.
Uiteindelijk was dit voor mij een heel rijke dag!
Misschien moet ik Roger (meer dan nu het geval is) inschakelen in het huishouden (dan beweeg je immers vanzelf)? Tja, maar vermits ik daar zelf een hekel aan heb, doe ik daarin het hoogstnoodzakelijke en valt er dus niet veel te helpen op sommige dagen. En daarbij, mag je iemand verplichten/vragen in jouw plaats werk te verrichten dat hijzelf vervelend vind als jij er zelf een hekel aan hebt? Ik vind van niet.
Oei, nu redeneer ik net als die zigeunerinnen waar ik gisteren naar keek: de vrouw zorgt daar nog steeds in haar eentje voor het huishouden. Onze mannen hebben/hadden (in ons geval) dat goed geregeld! En zij ondertussen maar met interessantere zaken bezig zijn!
Ik weet niet precies met wat Roger vandaag bezig was aan zijn pc (jawel, "onprecies" wel, want hij liet me enkele interessante zaken lezen, zoals onder andere dit, waar ik over het algemeen mee akkoord ga) maar ikzelf heb me ook niet verveeld.
Het boek dat ik al een poosje probeer te lezen, begint me echt te boeien (en jawel, ik lees voort: ik ben nog maar aan bladzijde 18 en normaal gezien hou ik pas op rond bladzijde 30 als ik niet in een boek "geraak"). Ik vond wel nog enkele fouten waarvan ik me probeerde niets aan te trekken, maar ik bleef er toch over nadenken: reclame voor de uitgever is dat zeker niet!
Ik heb ook, tussendoor (want ik was toen met een korte vertaling bezig), gechat met Wiemla (moeder van Debby). We hadden immers een vage afspraak eind februari/begin maart waarover ik meer duidelijkheid wilde zodat ik eindelijk met andere mensen kan afspreken deze lente.
Ook even over en weer gemaild met (tante) Françoise, weduwe van mijn "Nononc", en met zus Bie.
En deze avond, nadat ik nog een paar bladzijden uit mijn vroegere dagboeken had overgetypt en een mail van vriendin Bernadette had beantwoord (het lijkt beter te gaan met Juan de laatste tijd), nog naar een aflevering van Aspe gekeken met Roger.
Roger had het me al verteld... maar ik was het vergeten: vanaf seizoen 3 (of was het 4?) zijn die afleveringen niet meer gebaseerd op boeken van Aspe. Deze avond viel het mij op in de generiek: heb ik vorige keren niet aandachtig genoeg gekeken?
O ja, terwijl ik werkte, heeft Roger vandaag gebeld met T. en V. uit onze straat. Zij belt ons terug woensdag om even af te spreken.
Uiteindelijk was dit voor mij een heel rijke dag!
zondag 27 januari 2019
Suiker en worst
Het werd een regenachtige, grauwe en luie zondag. Maar daar wilde ik het hier niet over hebben, wel over suiker onder andere.
We aten worst deze avond. Normaal kopen we die los maar deze keer was het voorverpakte worst.
En ik keek naar de lijst ingrediënten (ik had dat beter al in de winkel gedaan): op de vierde plaats stond "dextrose" (suiker dus).
Straks ga ik nog toegeven aan Roger, die al lang graag een vleesmolen wil kopen: in (bijna) alles steken ze suiker tegenwoordig!
O ja, Jan Gerits heeft geantwoord: hij heeft mijn mail met de opgemaakte en nagelezen monografie goed ontvangen maar heeft het momenteel heel druk. Dat kan ik geloven: er verschijnt artikel na artikel van hem in de heemkundige tijdschriften (vandaag heb ik er nog enkele gelezen in "Heemkunde Limburg")! Wat bewonder ik die man (hij wordt 87 jaar in april)!
Ik heb ook lang gebeld met Nany. Ze had het weer over de reis die tante José van haar kinderen cadeau krijgt (reis die ze samen met al haar kinderen zal maken) voor haar 90ste verjaardag. Ik voel heel goed aan dat Nany graag iets dergelijks zou krijgen, maar wij hebben daar jammer genoeg het geld niet voor.
We aten worst deze avond. Normaal kopen we die los maar deze keer was het voorverpakte worst.
En ik keek naar de lijst ingrediënten (ik had dat beter al in de winkel gedaan): op de vierde plaats stond "dextrose" (suiker dus).
Straks ga ik nog toegeven aan Roger, die al lang graag een vleesmolen wil kopen: in (bijna) alles steken ze suiker tegenwoordig!
O ja, Jan Gerits heeft geantwoord: hij heeft mijn mail met de opgemaakte en nagelezen monografie goed ontvangen maar heeft het momenteel heel druk. Dat kan ik geloven: er verschijnt artikel na artikel van hem in de heemkundige tijdschriften (vandaag heb ik er nog enkele gelezen in "Heemkunde Limburg")! Wat bewonder ik die man (hij wordt 87 jaar in april)!
Ik heb ook lang gebeld met Nany. Ze had het weer over de reis die tante José van haar kinderen cadeau krijgt (reis die ze samen met al haar kinderen zal maken) voor haar 90ste verjaardag. Ik voel heel goed aan dat Nany graag iets dergelijks zou krijgen, maar wij hebben daar jammer genoeg het geld niet voor.
zaterdag 26 januari 2019
Over zigeuners
Zeggen dat ik ooit (heel lang geleden, nog voor ik onze vriend Dirk Lambrechts, flamencogitarist, auteur en nu zaliger, ontmoette) een gedicht schreef over "zigeuners en hun vrijheid"!
Ik ga seffens slapen maar zopas keek ik nog even naar dit. En ik bedacht dat ik toch liever geen zigeunerin wil zijn: die staan nog altijd (traditioneel, zei die reportage) helemaal alleen in voor het huishouden (en daar heb ik dus een hekel aan!). En ze houden zich voor de rest vooral bezig met zich op te smukken met opvallende en dure sieraden.
En dan die huwelijken (waar de reportage eigenlijk over gaat)! Nee, hoezeer ik vroeger fantaseerde en dagdroomde over leven als zigeuners, na deze reportage weet ik dat ik me serieus vergiste!
Ik ga seffens slapen maar zopas keek ik nog even naar dit. En ik bedacht dat ik toch liever geen zigeunerin wil zijn: die staan nog altijd (traditioneel, zei die reportage) helemaal alleen in voor het huishouden (en daar heb ik dus een hekel aan!). En ze houden zich voor de rest vooral bezig met zich op te smukken met opvallende en dure sieraden.
En dan die huwelijken (waar de reportage eigenlijk over gaat)! Nee, hoezeer ik vroeger fantaseerde en dagdroomde over leven als zigeuners, na deze reportage weet ik dat ik me serieus vergiste!
Weer zo'n zalige, rustige dag
Weer zo'n rustige dag!
Veel gelezen, veel gekeken (onder andere naar nog een Aspe-aflevering samen met Roger deze avond).
Eigenlijk zijn die ontgoochelend eens je serieus over het verhaal begint na te denken... en ja, zelfs over het verhaal van gisteren hadden we die bedenking terwijl we er even over napraatten nadat ik vorige post had geschreven. Als je een beetje begint na te denken, kun je bijna overal een speld tussen krijgen!
Overdag keek ik onder andere naar dit (en deze keer is het in het Nederlands - en het Engels). Deze geneesheer vergelijkt dan weer ons brein met een televisietoestel dat (delen van?) een op zichzelf bestaand bewustzijn kan opvangen.
Ook onder andere dit gelezen. Sorry, dit is weer in het Frans! Maar (ik vertaal straks het voornaamste deel eruit), het gaat weer in de richting van wat dokter Verburgh vertelde in zijn boek:
"Gedurende 50 jaar werd vet foutief beschuldigd: geschiedenis en gevolgen van een verkeerde diagnose.
De boodschap die door de gezondheidsautoriteiten en in advertenties wordt verkondigd, is duidelijk:
voor uw gezondheid, eet minder vet, zoet en zout. Maar geen enkele studie heeft aangetoond dat het drastisch verminderen van vet gewicht doet verliezen. Integendeel: hoe minder vet de Fransen eten, hoe dikker ze worden.
Omega-6 en Omega-3
Dr. Lundell beschuldigt niet alleen geraffineerde koolhydraten, maar ook het gebrek aan evenwicht tussen de inname van omega-6 en omega-3 vetzuren in de moderne voeding. Te veel omega-6 - zoals Westerlingen consumeren met zonnebloem-, druivenpit-, saffloer- en maïsolie, die massaal gebruikt worden omdat ze goedkoop zijn - veroorzaakt ontstekingen.
De ideale omega-6/omega-3-verhouding in de voeding zou ongeveer 3 op 1 moeten zijn, terwijl het nu over een verhouding 15 of zelfs 30 op 1 gaat."
En, nogmaals, volgens Verburgh, mijn "goeroe", zoals Roger hem noemt, en deze dokter, zijn die ontstekingen de oorzaak van bloedstolsels, niet de cholesterol op zich.
Ik heb ook gezorgd voor de kaft van de volgende Limburgse monografie maar eigenaardig genoeg heb ik nog geen antwoord gekregen van Jan Gerits nadat ik hem de opgemaakte tekst mailde.
Uiteraard heb ik ook nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetypt... en nu ga ik nog even enkele mails beantwoorden.
Wat een zalige dag!
Veel gelezen, veel gekeken (onder andere naar nog een Aspe-aflevering samen met Roger deze avond).
Eigenlijk zijn die ontgoochelend eens je serieus over het verhaal begint na te denken... en ja, zelfs over het verhaal van gisteren hadden we die bedenking terwijl we er even over napraatten nadat ik vorige post had geschreven. Als je een beetje begint na te denken, kun je bijna overal een speld tussen krijgen!
Overdag keek ik onder andere naar dit (en deze keer is het in het Nederlands - en het Engels). Deze geneesheer vergelijkt dan weer ons brein met een televisietoestel dat (delen van?) een op zichzelf bestaand bewustzijn kan opvangen.
Ook onder andere dit gelezen. Sorry, dit is weer in het Frans! Maar (ik vertaal straks het voornaamste deel eruit), het gaat weer in de richting van wat dokter Verburgh vertelde in zijn boek:
"Gedurende 50 jaar werd vet foutief beschuldigd: geschiedenis en gevolgen van een verkeerde diagnose.
De boodschap die door de gezondheidsautoriteiten en in advertenties wordt verkondigd, is duidelijk:
voor uw gezondheid, eet minder vet, zoet en zout. Maar geen enkele studie heeft aangetoond dat het drastisch verminderen van vet gewicht doet verliezen. Integendeel: hoe minder vet de Fransen eten, hoe dikker ze worden.
Omega-6 en Omega-3
Dr. Lundell beschuldigt niet alleen geraffineerde koolhydraten, maar ook het gebrek aan evenwicht tussen de inname van omega-6 en omega-3 vetzuren in de moderne voeding. Te veel omega-6 - zoals Westerlingen consumeren met zonnebloem-, druivenpit-, saffloer- en maïsolie, die massaal gebruikt worden omdat ze goedkoop zijn - veroorzaakt ontstekingen.
De ideale omega-6/omega-3-verhouding in de voeding zou ongeveer 3 op 1 moeten zijn, terwijl het nu over een verhouding 15 of zelfs 30 op 1 gaat."
En, nogmaals, volgens Verburgh, mijn "goeroe", zoals Roger hem noemt, en deze dokter, zijn die ontstekingen de oorzaak van bloedstolsels, niet de cholesterol op zich.
Ik heb ook gezorgd voor de kaft van de volgende Limburgse monografie maar eigenaardig genoeg heb ik nog geen antwoord gekregen van Jan Gerits nadat ik hem de opgemaakte tekst mailde.
Uiteraard heb ik ook nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetypt... en nu ga ik nog even enkele mails beantwoorden.
Wat een zalige dag!
vrijdag 25 januari 2019
Boodschappen
Eindelijk deden we onze boodschappen vandaag en dat werd onze enige wandeling!
Ik had de laatste dagen vooral gekookt in functie van wat er nog in huis was en dat ga ik voortdoen tot volgende week. Dat betekent dat we eigenlijk niet heel veel moesten kopen... maar op een zeker ogenblik stelde Roger voor nieuwe schoenen voor mij te kopen.
In feite mis ik inderdaad "toonbare" wandelschoenen. Ik heb er een paar heel zware (en lelijke) die ik niet goed verdraag rond mijn enkel, ik heb een paar dat echt heel comfortabel is maar niet meer om aan te zien.
Dat laatste paar kocht ik in 2013 (en Roger vond ze lelijk). Ik heb die schoenen vanaf het eerste moment heel gemakkelijk gevonden en dat zijn ze nog, alleen zijn ze zo versleten dat ik ze niet meer durf te dragen als er andere mensen bij zijn. Ze zijn echter nog steeds waterdicht en ik weet dus echt niet waarom ik ze zou vervangen, tenzij dan om esthetische redenen.
Roger drong aan maar ik bleef me verzetten: we hebben de laatste maanden al meer dan geld genoeg uitgegeven en schoenen, die mij echt passen, zijn nooit goedkoop. Ik moet toegeven dat het idee van schoenwinkels aan te doen, schoenen te passen enzovoort mij ook niet erg aanstond (shoppen is niet echt aan mij besteed) maar de redenen die ik aangaf waren voor mij echt doorslaggevend!
Dus bleef het vandaag bij onze wekelijkse boodschappen en voor de rest werd het een rustige dag zoals ik ze verkies. Ik heb eindelijk Bernadette beantwoord, ik heb veel gelezen (online en papieren tijdschriften), ik heb een mail van vriendin en vroegere klasgenote Denise beantwoord, uiteraard het hoogstnoodzakelijke gedaan in het huishouden, enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetypt en deze avond met Roger nog gekeken naar een aflevering van Aspe ("Laatste adem"). Deze keer vond ik ons "televisie-avondje zonder televisie" boeiend!
Zalig, zulke dagen!
Ik had de laatste dagen vooral gekookt in functie van wat er nog in huis was en dat ga ik voortdoen tot volgende week. Dat betekent dat we eigenlijk niet heel veel moesten kopen... maar op een zeker ogenblik stelde Roger voor nieuwe schoenen voor mij te kopen.
In feite mis ik inderdaad "toonbare" wandelschoenen. Ik heb er een paar heel zware (en lelijke) die ik niet goed verdraag rond mijn enkel, ik heb een paar dat echt heel comfortabel is maar niet meer om aan te zien.
Dat laatste paar kocht ik in 2013 (en Roger vond ze lelijk). Ik heb die schoenen vanaf het eerste moment heel gemakkelijk gevonden en dat zijn ze nog, alleen zijn ze zo versleten dat ik ze niet meer durf te dragen als er andere mensen bij zijn. Ze zijn echter nog steeds waterdicht en ik weet dus echt niet waarom ik ze zou vervangen, tenzij dan om esthetische redenen.
Roger drong aan maar ik bleef me verzetten: we hebben de laatste maanden al meer dan geld genoeg uitgegeven en schoenen, die mij echt passen, zijn nooit goedkoop. Ik moet toegeven dat het idee van schoenwinkels aan te doen, schoenen te passen enzovoort mij ook niet erg aanstond (shoppen is niet echt aan mij besteed) maar de redenen die ik aangaf waren voor mij echt doorslaggevend!
Dus bleef het vandaag bij onze wekelijkse boodschappen en voor de rest werd het een rustige dag zoals ik ze verkies. Ik heb eindelijk Bernadette beantwoord, ik heb veel gelezen (online en papieren tijdschriften), ik heb een mail van vriendin en vroegere klasgenote Denise beantwoord, uiteraard het hoogstnoodzakelijke gedaan in het huishouden, enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetypt en deze avond met Roger nog gekeken naar een aflevering van Aspe ("Laatste adem"). Deze keer vond ik ons "televisie-avondje zonder televisie" boeiend!
Zalig, zulke dagen!
donderdag 24 januari 2019
La preuve par l'âme
Terwijl ik deze avond op Roger wachtte , moest (afijn, wilde) ik eigenlijk een mail van Bernadette beantwoorden maar... ik viel op een interview met een zekere François De Witt, een "polytechnicien", dus een wetenschapper, die dat boek (zie titel) heeft geschreven. Ik was zo gefascineerd dat ik bleef kijken - maar wel tussendoor even Bernadette in een mail waarschuwde dat ik pas morgen zou antwoorden.
De Witt heeft het onder andere over de verhouding bewustzijn/ brein, en denkt, zoals mijn intuïtie me al lang vertelt, dat het brein een deel van een "universeel bewustzijn" opvangt maar niet zelf het bewustzijn voortbrengt. Ook hij denkt dat de materialistische wetenschap van tegenwoordig binnen hoogstens enkele decennia dat principe zal erkennen.
Het was echt boeiend maar... het is weer in het Frans. Als je die taal een beetje machtig bent, ik zou zeggen, kijk eens!
Ondertussen is Roger thuisgekomen en ik ga even naar zijn relaas luisteren!
De Witt heeft het onder andere over de verhouding bewustzijn/ brein, en denkt, zoals mijn intuïtie me al lang vertelt, dat het brein een deel van een "universeel bewustzijn" opvangt maar niet zelf het bewustzijn voortbrengt. Ook hij denkt dat de materialistische wetenschap van tegenwoordig binnen hoogstens enkele decennia dat principe zal erkennen.
Het was echt boeiend maar... het is weer in het Frans. Als je die taal een beetje machtig bent, ik zou zeggen, kijk eens!
Ondertussen is Roger thuisgekomen en ik ga even naar zijn relaas luisteren!
Werk inhalen
Maandag, dinsdag en gisteren kreeg ik praktisch geen tijd voor het huishouden. Vandaag probeerde ik dat werk een beetje in te halen (nee, ik heb niet schoongemaakt, wel opgeruimd, was opgeplooid, nog gewassen, een boodschappenlijst opgesteld, geveegd... en gekookt uiteraard).
Omdat ik nog voldoende in huis had, besloten we de boodschappen nog even uit te stellen (Roger moest deze avond immers nog de vergadering van de cultuurraad van Heers bijwonen als vertegenwoordiger van Heemkunde Groot Heers).
Ik belde met Nany die weer heel veel te vertellen had en kreeg daarna een telefoontje van een vriendin uit Antwerpen die ik al heel lang niet meer had gesproken (schrijven doet ze niet graag). Daarbuiten vond ik nog enkele uren tijd om de nieuwe Limburgse monografie volledig na te lezen (die is ondertussen teruggestuurd naar Jan Gerits).
Het werd dus een goed gevulde dag, hoewel zonder wandeling (maar het was nog berekoud).
En dan kregen we deze avond, vlak voor het eten, nog een telefoontje van dochterlief. Elena heeft een keelontsteking. Weer geraakte ik even in paniek, want hoe kan een kind van twee buitenhuis werkende ouders immers nog uitzieken? In het ergste geval moest Elena maar naar hier gebracht worden maar wie zou daar de tijd voor vinden? Gelukkig moet dochterlief niet werken morgen en hopelijk is Elena genezen tegen maandag! Ik kreeg haar trouwens ook even aan de lijn en ze leek me niet zo heel erg ziek (of had ze een koortswerend middeltje gekregen?).
Toen ik telefoneerde met Nany en haar vertelde dat het zo druk is, antwoordde ze me dat we daar zelf hebben voor gekozen. Dat klopt voor sommige zaken (vertalingen, heemkunde en KVLS), maar niet voor alles!
Nany zei ook dat het eigenlijk een geluk is dat we het zo druk hebben, want stel je voor dat we ons zouden vervelen! Dat zal echter niet gauw gebeuren en voor mij mag ons leven echt wat minder druk worden!
Omdat ik nog voldoende in huis had, besloten we de boodschappen nog even uit te stellen (Roger moest deze avond immers nog de vergadering van de cultuurraad van Heers bijwonen als vertegenwoordiger van Heemkunde Groot Heers).
Ik belde met Nany die weer heel veel te vertellen had en kreeg daarna een telefoontje van een vriendin uit Antwerpen die ik al heel lang niet meer had gesproken (schrijven doet ze niet graag). Daarbuiten vond ik nog enkele uren tijd om de nieuwe Limburgse monografie volledig na te lezen (die is ondertussen teruggestuurd naar Jan Gerits).
Het werd dus een goed gevulde dag, hoewel zonder wandeling (maar het was nog berekoud).
En dan kregen we deze avond, vlak voor het eten, nog een telefoontje van dochterlief. Elena heeft een keelontsteking. Weer geraakte ik even in paniek, want hoe kan een kind van twee buitenhuis werkende ouders immers nog uitzieken? In het ergste geval moest Elena maar naar hier gebracht worden maar wie zou daar de tijd voor vinden? Gelukkig moet dochterlief niet werken morgen en hopelijk is Elena genezen tegen maandag! Ik kreeg haar trouwens ook even aan de lijn en ze leek me niet zo heel erg ziek (of had ze een koortswerend middeltje gekregen?).
Toen ik telefoneerde met Nany en haar vertelde dat het zo druk is, antwoordde ze me dat we daar zelf hebben voor gekozen. Dat klopt voor sommige zaken (vertalingen, heemkunde en KVLS), maar niet voor alles!
Nany zei ook dat het eigenlijk een geluk is dat we het zo druk hebben, want stel je voor dat we ons zouden vervelen! Dat zal echter niet gauw gebeuren en voor mij mag ons leven echt wat minder druk worden!
woensdag 23 januari 2019
Maak dat mee!
Ik maar klagen terwijl zoveel mensen zoveel ergere zaken meemaken!
Kijk ook eens naar waar ik zopas op mijn pc-scherm nog naar keek!
Wat bewonder ik die mensen, zeg!
En dan die Canadese, met vier geamputeerde ledematen, van wie het Frans nog heel goed te verstaan is! Amai, zegden wij in Antwerpen!
Chapeau!
Kijk ook eens naar waar ik zopas op mijn pc-scherm nog naar keek!
Wat bewonder ik die mensen, zeg!
En dan die Canadese, met vier geamputeerde ledematen, van wie het Frans nog heel goed te verstaan is! Amai, zegden wij in Antwerpen!
Chapeau!
Het houdt maar niet op, de "verplichtingen"!
Eerste onderhoudsbeurt voor Subaru 3 vandaag. Roger wilde terug naar een Subaru-dealer, dus reden we na onze brunch naar Tervuren. De snelwegen waren geruimd maar hier lag nog vrij veel sneeuw.
In de garage hebben we twee uur gewacht en daarna veel meer betaald dan het gemiddelde dat de vertalingen mij per maand opbrengen! Wat is een auto toch vreselijk duur! Maar ja, vanuit ons dorp is het openbaar vervoeraanbod heel schaars!
Daarna reden we rechtstreeks terug naar huis (hoewel we eerst van plan waren onze boodschappen te doen): Roger moest deze avond nog op controle bij de huisarts (alles lijkt oké, bedankt!).
Thuis liet ik de wasmachine werken, zorgde ik voor het avondmaal tegen dat Roger terug zou komen (na een pompoensoep, gerookte zalm en tomatensla: wat ik eigenlijk voorzien had voor eergisteren - wetende dat Nany dat graag eet - maar we toen niet gegeten hebben omdat Nany ons trakteerde bij "Den Teluur").
Na het avondmaal werkte ik enkele uren aan de nieuwe Limburgse monografie (ik moet nog even verder nalezen: dat is werk voor morgenavond) en daarna keken we gezellig samen naar nog een aflevering van Aspe.
Gezellig inderdaad, maar eigenlijk vinden we in de laatste afleveringen de plot niet zo goed meer... en het acteertalent van de meeste spelers ondermaats!
In de garage hebben we twee uur gewacht en daarna veel meer betaald dan het gemiddelde dat de vertalingen mij per maand opbrengen! Wat is een auto toch vreselijk duur! Maar ja, vanuit ons dorp is het openbaar vervoeraanbod heel schaars!
Daarna reden we rechtstreeks terug naar huis (hoewel we eerst van plan waren onze boodschappen te doen): Roger moest deze avond nog op controle bij de huisarts (alles lijkt oké, bedankt!).
Thuis liet ik de wasmachine werken, zorgde ik voor het avondmaal tegen dat Roger terug zou komen (na een pompoensoep, gerookte zalm en tomatensla: wat ik eigenlijk voorzien had voor eergisteren - wetende dat Nany dat graag eet - maar we toen niet gegeten hebben omdat Nany ons trakteerde bij "Den Teluur").
Na het avondmaal werkte ik enkele uren aan de nieuwe Limburgse monografie (ik moet nog even verder nalezen: dat is werk voor morgenavond) en daarna keken we gezellig samen naar nog een aflevering van Aspe.
Gezellig inderdaad, maar eigenlijk vinden we in de laatste afleveringen de plot niet zo goed meer... en het acteertalent van de meeste spelers ondermaats!
dinsdag 22 januari 2019
De eerste echte sneeuw
Het sneeuwde vrij fel toen we deze middag naar het Leuvense reden. Gelukkig was er gestrooid op de snelwegen maar zelf ben ik een paar keer bijna uitgegleden, hier en aan de school van de kindjes.
Elena, Matthias en Eva vonden het wel heel leuk! Elena had echter wat buikpijn en wilde liever niet naar de dansles. Daar was ik niet echt boos om: die danslessen zijn wel de moeite waard maar ik heb meer contact met de kindjes als we gewoon "thuis" blijven.
"Thuis" werd er volop gespeeld! Ik heb zelfs Elena (haar buikpijn leek snel over) leren schaken (ik moest wel eerst de spelregels opnieuw online opzoeken) en ze deed het heel graag.
Matthias speelde ondertussen met zijn trein en met de stuntwagen die hij voor zijn verjaardag cadeau kreeg. Eva zat afwisselend op mijn schoot en speelde met haar dokterstasje en haar buggy. Ze hebben zelfs niet gevraagd om te mogen tv kijken!
Ik zorgde voor het avondeten en ondertussen maakten de kindjes "dessertjes" met een soort plasticine (ik denk dat het eigenlijk fel gezouten brooddeeg was), ook een cadeautje van vorige zondag.
De kindjes aten vrij goed en kort na het avondmaal zijn Roger en ik terug naar Haspengouw vertrokken. Nu waren de snelwegen helemaal geruimd maar hier lag er nog vrij veel sneeuw!
We waren pas binnen of we kregen een telefoontje van V. en T. Ik heb beloofd dat we volgende week even langskomen.
Daarna heb ik toch al een paar uur besteed aan de opmaak van de volgende Limburgse monografie (gewijd aan Ingrid Lenaerts) die Jan Gerits me gisteren had gemaild. Voor het nalezen zal ik morgen proberen tijd te vinden.
Jammer, maar ik kreeg zelfs de tijd niet om een foto te maken van het sneeuwlandschap!
Elena, Matthias en Eva vonden het wel heel leuk! Elena had echter wat buikpijn en wilde liever niet naar de dansles. Daar was ik niet echt boos om: die danslessen zijn wel de moeite waard maar ik heb meer contact met de kindjes als we gewoon "thuis" blijven.
"Thuis" werd er volop gespeeld! Ik heb zelfs Elena (haar buikpijn leek snel over) leren schaken (ik moest wel eerst de spelregels opnieuw online opzoeken) en ze deed het heel graag.
Matthias speelde ondertussen met zijn trein en met de stuntwagen die hij voor zijn verjaardag cadeau kreeg. Eva zat afwisselend op mijn schoot en speelde met haar dokterstasje en haar buggy. Ze hebben zelfs niet gevraagd om te mogen tv kijken!
Ik zorgde voor het avondeten en ondertussen maakten de kindjes "dessertjes" met een soort plasticine (ik denk dat het eigenlijk fel gezouten brooddeeg was), ook een cadeautje van vorige zondag.
De kindjes aten vrij goed en kort na het avondmaal zijn Roger en ik terug naar Haspengouw vertrokken. Nu waren de snelwegen helemaal geruimd maar hier lag er nog vrij veel sneeuw!
We waren pas binnen of we kregen een telefoontje van V. en T. Ik heb beloofd dat we volgende week even langskomen.
Daarna heb ik toch al een paar uur besteed aan de opmaak van de volgende Limburgse monografie (gewijd aan Ingrid Lenaerts) die Jan Gerits me gisteren had gemaild. Voor het nalezen zal ik morgen proberen tijd te vinden.
Jammer, maar ik kreeg zelfs de tijd niet om een foto te maken van het sneeuwlandschap!
maandag 21 januari 2019
Practical joke
Ik telefoneer niet graag: ik ben immers veel te bang mensen lastig te vallen. Sorry, vrienden die graag telefoneren: ik beantwoord jullie oproepen wel graag als ik tijd heb, maar... ik verkies een berichtje.
En toch belde ik vlak voor het verjaardagsfeestje van vorige zondag naar Hendrik rond 12 uur (we bellen gratis met elkaar via Mobile Vikings).
Aan het station in Leuven is er praktisch geen parkeerplaats en helemaal geen gratis parkeerplaats (wel betalend aan de achterkant van het station). Ik vroeg aan Hendrik om mij op te bellen zodra hij, Debby en Nany met de trein waren aangekomen in Leuven zodat wij, vanuit onze tijdelijke parkeerplaats in die buurt, naar het station zouden rijden.
'Oei, is dat vandaag, dat feestje?' antwoordde Hendrik, 'Debby en ik liggen nog in bed en ik was dat helemaal vergeten!'
Ik werd zenuwachtig, want ik wist dat mijn moeder Nany op hen zou wachten in het station van Antwerpen om samen de trein te nemen. Ik denk dat ik (na enkele verwijten? en omdat het scenario me niet ongeloofwaardig leek omdat zij ook pas een feestje hadden gehad de vorige dag) zoiets antwoordde als: 'Zorg dan dat jullie zo snel mogelijk in Leuven geraken en laat dan iets horen, en nu zal ik even bellen naar Nany die in het station op jullie aan het wachten is.'
En... vlak daarop zei Hendrik me: 'Mama, we zitten al op de trein, met Nany!' en hoorde ik duidelijk mijn moeder Nany lachen op de achtergrond.😊
Die hadden me goed te pakken!
En toch belde ik vlak voor het verjaardagsfeestje van vorige zondag naar Hendrik rond 12 uur (we bellen gratis met elkaar via Mobile Vikings).
Aan het station in Leuven is er praktisch geen parkeerplaats en helemaal geen gratis parkeerplaats (wel betalend aan de achterkant van het station). Ik vroeg aan Hendrik om mij op te bellen zodra hij, Debby en Nany met de trein waren aangekomen in Leuven zodat wij, vanuit onze tijdelijke parkeerplaats in die buurt, naar het station zouden rijden.
'Oei, is dat vandaag, dat feestje?' antwoordde Hendrik, 'Debby en ik liggen nog in bed en ik was dat helemaal vergeten!'
Ik werd zenuwachtig, want ik wist dat mijn moeder Nany op hen zou wachten in het station van Antwerpen om samen de trein te nemen. Ik denk dat ik (na enkele verwijten? en omdat het scenario me niet ongeloofwaardig leek omdat zij ook pas een feestje hadden gehad de vorige dag) zoiets antwoordde als: 'Zorg dan dat jullie zo snel mogelijk in Leuven geraken en laat dan iets horen, en nu zal ik even bellen naar Nany die in het station op jullie aan het wachten is.'
En... vlak daarop zei Hendrik me: 'Mama, we zitten al op de trein, met Nany!' en hoorde ik duidelijk mijn moeder Nany lachen op de achtergrond.😊
Die hadden me goed te pakken!
Over een nieuw damptoestel en een grapje
O ja, voordat we van "Den Teluur" naar nicht G. reden, stopten we even bij de tabakswinkel. Ik wilde immers een nieuw damptoestel kopen.
Ik kocht deze keer uiteindelijk een heel ander toestel (en tot nog toe ben ik er tevreden over, net zoals de uitbater mij had beloofd).
Hij voorspelde me immers: 'Je zult er meer plezier aan beleven dan aan jouw man!'. Roger was bij me (Nany wachtte in de auto) en ik weet niet of hij echt met die grap kon lachen. De drie andere vrouwelijke klanten, die in de winkel stonden, en ik wel! Heel fel zelfs!
Ik kocht deze keer uiteindelijk een heel ander toestel (en tot nog toe ben ik er tevreden over, net zoals de uitbater mij had beloofd).
 |
| Eigen foto |
En nog feest!
Gisteren werd Matthias 6 jaar en vierden we zijn verjaardag en die van Elena en Eva.
Om 13:23 uur haalden Roger en ik mijn moeder Nany, Hendrik en Debby af aan het station van Leuven en samen reden we naar dochterlief en schoonzoon.
Cadeautjes voor de kindjes, felicitaties, blij weerzien met Zeger en de familie van schoonzoon, lekker eten (met uiteraard taart), lekkere wijnen en gezellige spelletjes en conversaties. Het feestje was echt geslaagd!
Rond 20 uur brachten we Debby en Hendrik terug naar het station. Nany zou bij ons logeren. Van de linzensoep die ik voorstelde wilde niemand meer eten maar uiteraard werd er nog lang gebabbeld bij een paar glazen wijn.
Vandaag wilde Nany ons trakteren bij "Den Teluur"in Sint-Truiden. Tegen de middag, na nog een hele morgen praten, reden we er naartoe. We kregen er eenvoudige maar lekkere Vlaamse kost, alleen weer veel te veel.
Daarna hadden we afgesproken met Nany's nicht (in de betekenis van "cousin") G. in Hoegaarden (volgens mij ligt dat nog net in Haspengouw). Haar broer E., uit de deelgemeente Hoksem, was ook aanwezig. Weer een heel fijn weerzien en... taart!
Tegen 17 uur vertrokken Nany en wij naar het Antwerpse. Van bij nicht G. tot bij Nany reden we bijna twee uur. Zoveel files en opstoppingen!
Nadat we Nany hadden afgezet, vertrokken we meteen terug naar Haspengouw, en daar deden we anderhalf uur over. Het verkeer was minder druk maar hoeveel vrachtwagens wel!
Roger en ik aten een bord linzensoep... en daarna kregen we eindelijk wat tijd om te lezen... en te genieten van de stilte. Ik vermoed dat we niet veel meer tegen elkaar zullen zeggen deze avond!
Op zich fijne dagen dus maar die aaneenschakeling van feesten vind ik persoonlijk wat zwaar. Ik heb ze liever wat meer verspreid (wat deze keer dus onmogelijk was).
O ja, onderweg naar G. kreeg ik de volgende monografie van de KVLS aan. Ik zal die waarschijnlijk pas overmorgen beginnen nalezen (want de drukte is nog niet voorbij).
Om 13:23 uur haalden Roger en ik mijn moeder Nany, Hendrik en Debby af aan het station van Leuven en samen reden we naar dochterlief en schoonzoon.
Cadeautjes voor de kindjes, felicitaties, blij weerzien met Zeger en de familie van schoonzoon, lekker eten (met uiteraard taart), lekkere wijnen en gezellige spelletjes en conversaties. Het feestje was echt geslaagd!
 |
| Foto's dochterlief |
Vandaag wilde Nany ons trakteren bij "Den Teluur"in Sint-Truiden. Tegen de middag, na nog een hele morgen praten, reden we er naartoe. We kregen er eenvoudige maar lekkere Vlaamse kost, alleen weer veel te veel.
Daarna hadden we afgesproken met Nany's nicht (in de betekenis van "cousin") G. in Hoegaarden (volgens mij ligt dat nog net in Haspengouw). Haar broer E., uit de deelgemeente Hoksem, was ook aanwezig. Weer een heel fijn weerzien en... taart!
Tegen 17 uur vertrokken Nany en wij naar het Antwerpse. Van bij nicht G. tot bij Nany reden we bijna twee uur. Zoveel files en opstoppingen!
Nadat we Nany hadden afgezet, vertrokken we meteen terug naar Haspengouw, en daar deden we anderhalf uur over. Het verkeer was minder druk maar hoeveel vrachtwagens wel!
Roger en ik aten een bord linzensoep... en daarna kregen we eindelijk wat tijd om te lezen... en te genieten van de stilte. Ik vermoed dat we niet veel meer tegen elkaar zullen zeggen deze avond!
Op zich fijne dagen dus maar die aaneenschakeling van feesten vind ik persoonlijk wat zwaar. Ik heb ze liever wat meer verspreid (wat deze keer dus onmogelijk was).
O ja, onderweg naar G. kreeg ik de volgende monografie van de KVLS aan. Ik zal die waarschijnlijk pas overmorgen beginnen nalezen (want de drukte is nog niet voorbij).
zaterdag 19 januari 2019
Over dagboeken onder andere
O ja, tijdens het diner van Heemkunde, sprak ik met iemand die, net zoals ik, zijn vroeger met de hand geschreven dagboeken aan het overtypen is!
Hij beaamde dat je daar enorm veel tijd in steekt...maar dat je niet gemakkelijk over die bezigheid spreekt als mensen je vragen waarmee je bezig bent! Het lijkt op het eerste gezicht zo'n ijdele en misschien zelfs nutteloze bezigheid!
Hoewel! Hij vertelde over zijn vader die heel jong was overleden en aan wie hij bijna geen herinneringen heeft omdat hij niets weet over zijn leven. Hijzelf was vrij vroeg beginnen te noteren in schriftjes wat hij meemaakte en had onlangs besloten dat als zijn zoon iets van hem zou erven, dat in de eerste plaats zijn dagboek zou zijn (tja, dat is een typische denkpiste voor heemkundigen maar ik denk dat ze - en ik - gelijk hebben). Daarom is hij dus met dezelfde bezigheid bezig als ik!
Iemand anders werd tijdens de jongste bestuursvergadering gevraagd om Tony op te volgen (maar uiteraard moeten de leden van Heemkunde daar nog mee akkoord gaan). Hij vertelde me dat hij vreest fouten te maken in de brieven die hij dan zou moeten schrijven! Ik heb hem gerustgesteld: ik wil al de brieven nalezen (o jawel, ik weet dat ik soms ook nog fouten maak, want wat een ontzettend moeilijke taal is dat Nederlands, maar het zullen er toch minder zijn dan wat ik vaak elders lees, en zelfs in hedendaagse boeken en artikels). En daarbij... ik weet dat die misschien toekomstige secretaris zijn taal goed beheerst! Doen, jongen (hij is bijna twee jaar jonger dan ik, vandaar die "jongen")! Ik lees wel na waar nodig, dat is beloofd!
Hij beaamde dat je daar enorm veel tijd in steekt...maar dat je niet gemakkelijk over die bezigheid spreekt als mensen je vragen waarmee je bezig bent! Het lijkt op het eerste gezicht zo'n ijdele en misschien zelfs nutteloze bezigheid!
Hoewel! Hij vertelde over zijn vader die heel jong was overleden en aan wie hij bijna geen herinneringen heeft omdat hij niets weet over zijn leven. Hijzelf was vrij vroeg beginnen te noteren in schriftjes wat hij meemaakte en had onlangs besloten dat als zijn zoon iets van hem zou erven, dat in de eerste plaats zijn dagboek zou zijn (tja, dat is een typische denkpiste voor heemkundigen maar ik denk dat ze - en ik - gelijk hebben). Daarom is hij dus met dezelfde bezigheid bezig als ik!
Iemand anders werd tijdens de jongste bestuursvergadering gevraagd om Tony op te volgen (maar uiteraard moeten de leden van Heemkunde daar nog mee akkoord gaan). Hij vertelde me dat hij vreest fouten te maken in de brieven die hij dan zou moeten schrijven! Ik heb hem gerustgesteld: ik wil al de brieven nalezen (o jawel, ik weet dat ik soms ook nog fouten maak, want wat een ontzettend moeilijke taal is dat Nederlands, maar het zullen er toch minder zijn dan wat ik vaak elders lees, en zelfs in hedendaagse boeken en artikels). En daarbij... ik weet dat die misschien toekomstige secretaris zijn taal goed beheerst! Doen, jongen (hij is bijna twee jaar jonger dan ik, vandaar die "jongen")! Ik lees wel na waar nodig, dat is beloofd!
Nieuwjaarsfeestje Heemkunde Groot Heers
Deze avond hielden we ons jaarlijks nieuwjaarsdiner in Taverne Haspengouw (Zepperen). We waren met een kleine dertig mensen.
Het deed raar Tony en zijn echtgenote Martine er niet bij te hebben! We hielden trouwens een minuutje stilte te zijner ere.
Het eten was heel lekker! Bij het aperitief (sherry voor Roger en mij) een uiensoepje met een toastje everzwijn. Daarna sint-jakobsschelpen met een lekker sausje gevolgd door hertensteak met (voor Ludo D. en mij weliswaar te ongare) groenten. En om te eindigen een heerlijke chocoladefantasie waar ik eigenlijk te veel heb van gegeten. Heel lekkere wijn en boeiende conversaties met Ludo, Jean-Paul, Jos S., Jos V. en Michel... tenminste voor zover ik kon volgen met dat ongelooflijke geroezemoes (er zaten nog enkele andere groepen aan andere tafels).
Jammer dat mijn gehoor zo slecht wordt bij geroezemoes! En dat je zelfs nergens meer mag dampen! Ik ging wel één keer buiten dampen met de echtgenote van Michel... maar dampen (roken in haar geval) aan tafel terwijl je aan je glas wijn nipt, was toch veel gezelliger!
Het deed raar Tony en zijn echtgenote Martine er niet bij te hebben! We hielden trouwens een minuutje stilte te zijner ere.
Het eten was heel lekker! Bij het aperitief (sherry voor Roger en mij) een uiensoepje met een toastje everzwijn. Daarna sint-jakobsschelpen met een lekker sausje gevolgd door hertensteak met (voor Ludo D. en mij weliswaar te ongare) groenten. En om te eindigen een heerlijke chocoladefantasie waar ik eigenlijk te veel heb van gegeten. Heel lekkere wijn en boeiende conversaties met Ludo, Jean-Paul, Jos S., Jos V. en Michel... tenminste voor zover ik kon volgen met dat ongelooflijke geroezemoes (er zaten nog enkele andere groepen aan andere tafels).
 |
| Eigen foto's |
Jammer dat mijn gehoor zo slecht wordt bij geroezemoes! En dat je zelfs nergens meer mag dampen! Ik ging wel één keer buiten dampen met de echtgenote van Michel... maar dampen (roken in haar geval) aan tafel terwijl je aan je glas wijn nipt, was toch veel gezelliger!
vrijdag 18 januari 2019
Even geen elektriciteit
Na het avondeten was ik de kranten online aan het lezen toen alle lichten in huis uitgingen. Roger keek door het raam: heel de straat bleek getroffen door een elektriciteitspanne.
Uiteraard waren onze pc's uitgegaan. Mijn eerste reactie was de zaklamp van mijn mobieltje aan te doen maar Roger pakte een gewone zaklamp, ging ermee een petroleumlamp halen, stak die aan, evenals enkele kaarsen.
De tafel moest nog afgeruimd worden en de vaatwasser gevuld maar dat leek ons te ingewikkeld zonder licht. Ik wilde de rest van de linzensoep in de koelkast opbergen maar Roger wees me erop dat ik die voorlopig zo weinig mogelijk moest opendoen
Ik was van plan nog een paar bladzijden uit mijn vroegere dagboeken over te typen maar dat ging uiteraard ook niet.
Dan zou ik maar een beetje lezen. Eerst wilde ik dat doen op het scherm van mijn mobieltje (dat ook niet meer online geraakte) maar ik merkte dat die gsm weldra zou moeten opgeladen worden. Dus beter zo weinig mogelijk gebruiken, want stel je voor dat we moesten telefoneren (mobieltje opladen zou eventueel kunnen via een externe batterij... maar ja, die batterij moet daarna ook opgeladen worden... en, misschien nog belangrijker voor mij😕, mijn "damptoestel" zou ook weldra moeten opgeladen worden).
Dus besloot ik te lezen op papier. Alleen was dat niet gemakkelijk met kaarslicht: er kwam weer een zaklamp aan te pas.
Ondertussen begon het hier ook serieus af te koelen. Maar kom, daar hebben we plaids voor.
Het boek boeide me (nog?) niet echt (en vooral: ik had op bladzijde 14 al een erg storende fout ontdekt - dat is niet de eerste keer bij die uitgever die er nochtans prat op gaat dat hij zijn publicaties laat nalezen door een redacteur). Ik legde het opzij en bedacht dat ik dan beter eerst een belangrijke mail beantwoordde. Maar... dat was ook onmogelijk.
Ik wilde voor mezelf wat thee maken: dat ging niet. Daarna moest ik naar toilet en dat deed ik weer met een zaklamp.
Ondertussen bleef Roger (die eigenlijk voor Heemkunde Groot Heers nog wat werk op zijn pc moest verrichten) heel kalm. Hij ging zelfs op de sofa liggen en ik vroeg me af of hij een dutje zou doen én of ik zijn voorbeeld niet moest volgen.
Na net geen uur gingen de lichten weer aan.
Maar zeg... wat zijn we afhankelijk van die elektriciteit tegenwoordig! En wat als die niet meer betaalbaar wordt?
Uiteraard waren onze pc's uitgegaan. Mijn eerste reactie was de zaklamp van mijn mobieltje aan te doen maar Roger pakte een gewone zaklamp, ging ermee een petroleumlamp halen, stak die aan, evenals enkele kaarsen.
 |
| Eigen foto (o ja, we hebben de zwarte tafel, van Hendrik gekregen, weer vervangen door de goedkope tafels toen de kindjes hier waren, en gelukkig, want ik weet niet of die zwarte tafel bestand zou geweest zijn tegen sporen van kleurstiften) |
Ik was van plan nog een paar bladzijden uit mijn vroegere dagboeken over te typen maar dat ging uiteraard ook niet.
Dan zou ik maar een beetje lezen. Eerst wilde ik dat doen op het scherm van mijn mobieltje (dat ook niet meer online geraakte) maar ik merkte dat die gsm weldra zou moeten opgeladen worden. Dus beter zo weinig mogelijk gebruiken, want stel je voor dat we moesten telefoneren (mobieltje opladen zou eventueel kunnen via een externe batterij... maar ja, die batterij moet daarna ook opgeladen worden... en, misschien nog belangrijker voor mij😕, mijn "damptoestel" zou ook weldra moeten opgeladen worden).
Dus besloot ik te lezen op papier. Alleen was dat niet gemakkelijk met kaarslicht: er kwam weer een zaklamp aan te pas.
Ondertussen begon het hier ook serieus af te koelen. Maar kom, daar hebben we plaids voor.
Het boek boeide me (nog?) niet echt (en vooral: ik had op bladzijde 14 al een erg storende fout ontdekt - dat is niet de eerste keer bij die uitgever die er nochtans prat op gaat dat hij zijn publicaties laat nalezen door een redacteur). Ik legde het opzij en bedacht dat ik dan beter eerst een belangrijke mail beantwoordde. Maar... dat was ook onmogelijk.
Ik wilde voor mezelf wat thee maken: dat ging niet. Daarna moest ik naar toilet en dat deed ik weer met een zaklamp.
Ondertussen bleef Roger (die eigenlijk voor Heemkunde Groot Heers nog wat werk op zijn pc moest verrichten) heel kalm. Hij ging zelfs op de sofa liggen en ik vroeg me af of hij een dutje zou doen én of ik zijn voorbeeld niet moest volgen.
Na net geen uur gingen de lichten weer aan.
Maar zeg... wat zijn we afhankelijk van die elektriciteit tegenwoordig! En wat als die niet meer betaalbaar wordt?
donderdag 17 januari 2019
Wachtend op Roger
Roger ging deze avond naar een bestuursvergadering van Heemkunde Groot Heers.
Ik was van plan ondertussen veel te lezen maar, nadat ik lang naar Nany had geluisterd aan telefoon, enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetypt en een paar mails beantwoord, viel ik op een interessant filmpje over Waze.
Waze zou zorgen voor sluipverkeer en dus overlast in bijvoorbeeld dorpskernen. Het zou liggen aan die "artificiële intelligentie" die geen rekening houdt met morele problemen. Maar... zou artificiële intelligentie met de tijd daar geen rekening kunnen mee houden?
Daarna viel ik weer op iets over homeopathie in Frankrijk. Daar zouden homeopathische middelen binnenkort niet meer terugbetaald worden. Eerst vond ik dat dom (zelfs als homeopathische middelen eigenlijk slechts een placebo zijn, zoals jij beweert, Hendrik, want een placebo die 2 euro kost en waarvan een eenmalige inname zorgt dat je je tientallen jaren goed voelt, kost de sociale zekerheid praktisch niets).
In dat filmpje echter zag ik hoe mensen voor elk kwaaltje een ander middeltje innamen. In dat geval gaat homeopathie inderdaad veel kosten!
Maar zo werkt de klassieke homeopathie immers niet! Daar gebruik je per persoon (en niet per kwaaltje) één keer aan jezelf aangepaste korreltjes die jarenlang hun werking behouden, zolang je ze niet "antidoteert". En... dat kost zo goed als niets!
En toen kwam Roger thuis, met weer een geschenk (kurkuma en raz el hanout - de laatste keer dat ik koeskoes klaarmaakte vond ik het zo jammer dat ik er geen meer in huis had en ik had er ook geen gevonden in die Asia Food Center) vanwege een ander bestuurslid, namelijk Ludo D. Wat deed me dat plezier!
 |
| Eigen foto |
woensdag 16 januari 2019
Gij of jij?
Vrij drukke dag vandaag. Bij het opstaan vond ik een job, dringend zoals altijd. Dus begon ik er meteen aan en werd onze brunch daardoor bijna twee uur uitgesteld.
Na de brunch maakten Roger en ik de keuken schoon en terwijl we daar mee bezig waren, kwam er een tweede job aan. Een heel korte tekst deze keer, die ik op nog geen halfuur klaar had.
Daarna bleef ik nog een hele poos aan mijn pc zitten, verrichtte wat administratief werk, beantwoordde enkele mails... en mailde ondertussen wat over en weer met Zeger.
Hij had het over mijn gebruik van "jij, je, jou" voor de tweede persoon. Waarom ik niet gewoon "gij, ge, u" gebruik, zoals vroeger. Eigenlijk heeft hij gelijk: de vervoeging met "gij, ge, u" zit veel logischer in elkaar dan die met "jij, je, jou". Maar kun je dat doen? De kindjes leren "jij, je, jou" op school en dat leren ook vreemdelingen die onze taal wordt onderwezen.
Na een poosje vond ik dat Roger al te lang aan zijn pc zat en stelde ik hem een wandeling voor. Hij had geen zin om in de relatieve kou te gaan wandelen en toen herinnerde ik me dat ik een bon van 10 euro heb voor Ikea. We reden dus naar de Ikea in Hognoul (bij Luik) en liepen daar een dikke drie kwartier rond, kochten toch weer niets, bekeken de decors (dat is wat mij persoonlijk aantrekt bij Ikea) en dronken gratis koffie of thee, met daarbij gerookte zalm met dille (want ik had honger).
Ondertussen kwam er weer een (korte) vertaling aan. Ik antwoordde de klant dat ik daar deze avond kon voor zorgen en dat bleek oké.
Rond 18 uur waren we terug thuis, waar Roger zuurkool klaarmaakte terwijl ik voor die vertaling zorgde. Op het moment dat ik die verstuurde, kwam er weer een aan. Ik beloofde die te maken na ons avondeten.
We aten zuurkool (lekker!) en daarna, terwijl Roger de keuken opruimde, zorgde ik voor die nieuwe vertaling.
Na de levering ervan kreeg ik eindelijk even tijd voor lectuur. Ik heb "Aimez-vous Brahms" van Françoise Sagan eindelijk uitgelezen... en vond het boek niet zo goed. Het plot zelf stelt niet veel voor maar dat op zich vind ik persoonlijk niet zo erg. Alleen zijn haar beschrijvingen veel minder mooi dan bijvoorbeeld die van Colette (die ook niet veel plot legde in haar boeken).
Na nog een halfuurtje dagboeken overtypen, besloten Roger en ik nog naar een aflevering van Aspe te kijken. Daarin wordt ook consequent "gij, ge, u" gebruikt maar de ondertiteling vertaalt dat dan ook consequent in "jij, je, jou".
Terwijl we daar naar keken, weer een mail van Zeger over dat taalgebruik van mij (en ik kan hem enkel gelijk geven maar de standaardtaal wil nu eenmaal "jij, jou en je"). Ik heb hem pas beantwoord.
O ja, en morgen of zo begin ik een ander boek te lezen, deze keer van een auteur die ik persoonlijk ken. Als ik het boek goed vind, zeg ik het hier, als ik het niet zo goed vind, horen jullie er niets meer over.
Na de brunch maakten Roger en ik de keuken schoon en terwijl we daar mee bezig waren, kwam er een tweede job aan. Een heel korte tekst deze keer, die ik op nog geen halfuur klaar had.
Daarna bleef ik nog een hele poos aan mijn pc zitten, verrichtte wat administratief werk, beantwoordde enkele mails... en mailde ondertussen wat over en weer met Zeger.
Hij had het over mijn gebruik van "jij, je, jou" voor de tweede persoon. Waarom ik niet gewoon "gij, ge, u" gebruik, zoals vroeger. Eigenlijk heeft hij gelijk: de vervoeging met "gij, ge, u" zit veel logischer in elkaar dan die met "jij, je, jou". Maar kun je dat doen? De kindjes leren "jij, je, jou" op school en dat leren ook vreemdelingen die onze taal wordt onderwezen.
Na een poosje vond ik dat Roger al te lang aan zijn pc zat en stelde ik hem een wandeling voor. Hij had geen zin om in de relatieve kou te gaan wandelen en toen herinnerde ik me dat ik een bon van 10 euro heb voor Ikea. We reden dus naar de Ikea in Hognoul (bij Luik) en liepen daar een dikke drie kwartier rond, kochten toch weer niets, bekeken de decors (dat is wat mij persoonlijk aantrekt bij Ikea) en dronken gratis koffie of thee, met daarbij gerookte zalm met dille (want ik had honger).
Ondertussen kwam er weer een (korte) vertaling aan. Ik antwoordde de klant dat ik daar deze avond kon voor zorgen en dat bleek oké.
Rond 18 uur waren we terug thuis, waar Roger zuurkool klaarmaakte terwijl ik voor die vertaling zorgde. Op het moment dat ik die verstuurde, kwam er weer een aan. Ik beloofde die te maken na ons avondeten.
We aten zuurkool (lekker!) en daarna, terwijl Roger de keuken opruimde, zorgde ik voor die nieuwe vertaling.
Na de levering ervan kreeg ik eindelijk even tijd voor lectuur. Ik heb "Aimez-vous Brahms" van Françoise Sagan eindelijk uitgelezen... en vond het boek niet zo goed. Het plot zelf stelt niet veel voor maar dat op zich vind ik persoonlijk niet zo erg. Alleen zijn haar beschrijvingen veel minder mooi dan bijvoorbeeld die van Colette (die ook niet veel plot legde in haar boeken).
Na nog een halfuurtje dagboeken overtypen, besloten Roger en ik nog naar een aflevering van Aspe te kijken. Daarin wordt ook consequent "gij, ge, u" gebruikt maar de ondertiteling vertaalt dat dan ook consequent in "jij, je, jou".
Terwijl we daar naar keken, weer een mail van Zeger over dat taalgebruik van mij (en ik kan hem enkel gelijk geven maar de standaardtaal wil nu eenmaal "jij, jou en je"). Ik heb hem pas beantwoord.
O ja, en morgen of zo begin ik een ander boek te lezen, deze keer van een auteur die ik persoonlijk ken. Als ik het boek goed vind, zeg ik het hier, als ik het niet zo goed vind, horen jullie er niets meer over.
dinsdag 15 januari 2019
Roger wordt 75!
Ik gaf hem zonet een hele dikke zoen, want precies op dit uur (23:30) wordt Roger 75 jaar!
En onze vriend Roger Beeckman werd gisteren 90 jaar!
De hele dag kwamen er berichtjes voor mijn Roger, hij kreeg kaartjes en telefoontjes en zelfs bloemen van Axa, waar hij vroeger werkte.
We maakten er een vrij rustige dag van. Uitgebreide boodschappen (Roger doet dat graag én zou tijdens die boodschappen beslissen wat we zouden eten deze avond), aperitief terwijl ik voor het eten zorgde (we aten preiroomsoep gevolgd door rumsteak met champignonsaus) en later een aflevering van Aspe.
Tijdens een van onze gesprekken had ik het over het eventueel wegdoen van naslagwerken uit onze bibliotheek. De meeste zijn uiteraard achterhaald en hebben geen waarde meer (tenzij een sentimentele of historische). Al pratend en kijkend naar eventuele boeken die we zouden kunnen wegdoen, vielen we op de zesde druk van "Het boek voor moeder en dochter, volledig onderricht in alles wat een vrouw als huishoudster en moeder dient te weten", een uitgave van J.J. Romen & Zonen, Roermond, uitgegeven in 1930 (de eerste druk was van september 1906).
Eerst begon Roger erin te lezen, daarna ik. Dat boek gaan we zeker niet wegdoen, integendeel: Roger gaat er delen uit scannen die ik van plan ben jullie af en toe te serveren op deze blog. Zo interessant... en dikwijls heel grappig.
Een voorsmaakje, waar Roger en ik samen heel hartelijk om gelachen hebben: " Men zorge steeds, dat het ondergoed, hetwelk men wekelijks schoon aantrekt, niet vochtig zij (...)" (blz.298).
En nu ga ik nog een glaasje wijn drinken, samen met Roger.
En onze vriend Roger Beeckman werd gisteren 90 jaar!
De hele dag kwamen er berichtjes voor mijn Roger, hij kreeg kaartjes en telefoontjes en zelfs bloemen van Axa, waar hij vroeger werkte.
 |
| Eigen foto |
Tijdens een van onze gesprekken had ik het over het eventueel wegdoen van naslagwerken uit onze bibliotheek. De meeste zijn uiteraard achterhaald en hebben geen waarde meer (tenzij een sentimentele of historische). Al pratend en kijkend naar eventuele boeken die we zouden kunnen wegdoen, vielen we op de zesde druk van "Het boek voor moeder en dochter, volledig onderricht in alles wat een vrouw als huishoudster en moeder dient te weten", een uitgave van J.J. Romen & Zonen, Roermond, uitgegeven in 1930 (de eerste druk was van september 1906).
Eerst begon Roger erin te lezen, daarna ik. Dat boek gaan we zeker niet wegdoen, integendeel: Roger gaat er delen uit scannen die ik van plan ben jullie af en toe te serveren op deze blog. Zo interessant... en dikwijls heel grappig.
 |
| Eigen foto |
En nu ga ik nog een glaasje wijn drinken, samen met Roger.
maandag 14 januari 2019
Terug naar de bijbel
Er valt niets speciaals te vertellen over deze dag (en jawel, ik geniet heel fel van zulke rustige dagen!) maar ik wil het wel even hebben over het feit dat in het onderwijs blijkbaar binnenkort opnieuw meer aandacht zal geschonken worden aan de bron van "onze" religie, namelijk de bijbel.
Het werd tijd! Ik denk al tientallen jaren dat zoiets nodig is. De generatie na ons weet immers meestal zelfs niet wat er wordt gevierd met Kerstmis of Pasen! En hoe kun je "dialogeren" met mensen uit een andere godsdienst als je je eigen religie niet kent?
Vandaag werd Elena al 8 jaar (ik heb haar even opgebeld)! Ze bereidt haar eerste communie voor (wat men "catechese" noemt) maar ik vermoed dat ze, net zoals voor onze kinderen al het geval was, niet echt begrijpt waarover het gaat en dat ze het vooral ziet als een soort "overgangsfeest" waarbij ze veel geschenken zal krijgen!
Lees zelf dit artikel eens (de auteur is "vrijzinnig"!)
Het werd tijd! Ik denk al tientallen jaren dat zoiets nodig is. De generatie na ons weet immers meestal zelfs niet wat er wordt gevierd met Kerstmis of Pasen! En hoe kun je "dialogeren" met mensen uit een andere godsdienst als je je eigen religie niet kent?
Vandaag werd Elena al 8 jaar (ik heb haar even opgebeld)! Ze bereidt haar eerste communie voor (wat men "catechese" noemt) maar ik vermoed dat ze, net zoals voor onze kinderen al het geval was, niet echt begrijpt waarover het gaat en dat ze het vooral ziet als een soort "overgangsfeest" waarbij ze veel geschenken zal krijgen!
Lees zelf dit artikel eens (de auteur is "vrijzinnig"!)
zondag 13 januari 2019
Coma en palliatieve sedatie
Wat een ontgoocheling deze ochtend! Ik zou voor de eerste keer die "zo lekkere" matchathee proeven... en ik vond het maar vies! Die doos (gisteren gekocht) mag ik dus wegsmijten (ik denk eerlijk gezegd niet dat ik er iemand plezier kan mee doen)!
Tweede ontgoocheling was de regen die praktisch onophoudelijk uit de lucht viel.
Het werd dus een rustige, vrij stille zondag. Veel lectuur maar vooral op mijn pc-scherm naar dit gekeken: een heel interessante uitzending over mensen die wakker werden na een (soms maandenlange) spontane of geïnduceerde coma of na een sedatie en die vertellen hoe bewust ze in feite waren tijdens die "slaap", hoe ze alles voelden en hoorden zonder erover te kunnen communiceren. Dat dus terwijl de dokters en verzorgers er van overtuigd waren dat ze onbewust waren en niets voelden of hoorden. Het deed me denken aan wat ik eens schreef over orgaandonatie!
Ik moest ook denken aan "onze zieke" die wel niet in coma ligt maar ook niet kan communiceren over wat ze denkt en voelt.
O, sorry, ik besef nu pas dat die uitzending weer in het Frans is.
 |
| Eigen foto |
Het werd dus een rustige, vrij stille zondag. Veel lectuur maar vooral op mijn pc-scherm naar dit gekeken: een heel interessante uitzending over mensen die wakker werden na een (soms maandenlange) spontane of geïnduceerde coma of na een sedatie en die vertellen hoe bewust ze in feite waren tijdens die "slaap", hoe ze alles voelden en hoorden zonder erover te kunnen communiceren. Dat dus terwijl de dokters en verzorgers er van overtuigd waren dat ze onbewust waren en niets voelden of hoorden. Het deed me denken aan wat ik eens schreef over orgaandonatie!
Ik moest ook denken aan "onze zieke" die wel niet in coma ligt maar ook niet kan communiceren over wat ze denkt en voelt.
O, sorry, ik besef nu pas dat die uitzending weer in het Frans is.
zaterdag 12 januari 2019
Asia Food center
Het heeft praktisch de hele dag geregend. Na een klein uurtje strijkwerk en een lang telefoontje van Nany gingen we bier kopen (we kregen 2 flesjes Chimay cadeau). Onderweg herhaalde ik tegen Roger dat we op de ene of andere manier toch moesten zien aan kurkuma te geraken.
Bleek dat hij tijdens mijn strijkwerk wat online had gezocht, dat je op verschillende plekken kurkuma kon bestellen, dat de verzendingskosten echter vreselijk opliepen maar dat hij in Genk een Aziatische kruidenierswinkel had gevonden.
Omdat er met dat slechte weer van wandelen toch niets zou komen, besloten we naar Genk te rijden. Die Asia Food Center viel ontzettend goed mee! We kochten er 1200 gram kurkumapoeder, sojabonen, donkere sojasaus, oestersaus, komijn, tahin en matchathee. Er was daar ook onder andere een ongelooflijk ruim assortiment (voor een even schappelijke prijs als de ingrediënten die we kochten) diepvries vissen, garnalen, schelpen, enzovoort. Jammer dat we geen koeltas bij ons hadden (we waren eerst van plan enkel kurkuma te kopen).
Genk is niet bij de deur dus is die Asia Food Center niet ideaal voor onze wekelijkse boodschappen maar we kunnen er wel een paar keer per jaar naartoe rijden (en dat eventueel combineren met bijvoorbeeld een wandeling in de Maten).
Wat ben ik blij dat Roger die winkel heeft gevonden (en de uitbaters zijn opvallend vriendelijk)!
Wat me minder plezier deed: Luis Ruiz mailde me dat zijn typoscript is geweigerd bij Epo omdat ze denken dat het doelpubliek te beperkt is.
Voor ons avondeten warmde ik onze vissoep van gisteren op nadat ik er kurkuma had aan toegevoegd, waarna we wat speltbrood met vers gemaakte hummus (daarvoor had ik immers die tahin gekocht) aten.
Bleek dat hij tijdens mijn strijkwerk wat online had gezocht, dat je op verschillende plekken kurkuma kon bestellen, dat de verzendingskosten echter vreselijk opliepen maar dat hij in Genk een Aziatische kruidenierswinkel had gevonden.
Omdat er met dat slechte weer van wandelen toch niets zou komen, besloten we naar Genk te rijden. Die Asia Food Center viel ontzettend goed mee! We kochten er 1200 gram kurkumapoeder, sojabonen, donkere sojasaus, oestersaus, komijn, tahin en matchathee. Er was daar ook onder andere een ongelooflijk ruim assortiment (voor een even schappelijke prijs als de ingrediënten die we kochten) diepvries vissen, garnalen, schelpen, enzovoort. Jammer dat we geen koeltas bij ons hadden (we waren eerst van plan enkel kurkuma te kopen).
Genk is niet bij de deur dus is die Asia Food Center niet ideaal voor onze wekelijkse boodschappen maar we kunnen er wel een paar keer per jaar naartoe rijden (en dat eventueel combineren met bijvoorbeeld een wandeling in de Maten).
Wat ben ik blij dat Roger die winkel heeft gevonden (en de uitbaters zijn opvallend vriendelijk)!
Wat me minder plezier deed: Luis Ruiz mailde me dat zijn typoscript is geweigerd bij Epo omdat ze denken dat het doelpubliek te beperkt is.
Voor ons avondeten warmde ik onze vissoep van gisteren op nadat ik er kurkuma had aan toegevoegd, waarna we wat speltbrood met vers gemaakte hummus (daarvoor had ik immers die tahin gekocht) aten.
vrijdag 11 januari 2019
Bruno, het "medium"
Hijzelf houdt blijkbaar niet van dat adjectief! Bescheiden is hij dus wel! Maar... mij intrigeert hij tot en met!
Nadat we naar die aflevering van Aspe hadden gekeken, hebben Roger en ik ons weer aan onze pc's (tja, we zijn ouderwets:we gebruiken geen tablets) tegenover elkaar, beziggehouden met onze eigen zaken (wat mezelf betreft: mails beantwoorden - ja hoor, nog vaak van mensen die klagen over hun lot, al is het serieus verminderd de laatste tijd en vind ik dat ik daar hier niet constant moet over vertellen; wat Roger betreft, om op de hoogte te blijven van het wereldnieuws - vermoed ik toch).
Ikzelf blijf geïntrigeerd door die Bruno die ik onlangs ontdekte. Dus zocht ik even verder naar getuigenissen over hem en viel ik op dit.
Allemaal heel eigenaardig, niet?
Nadat we naar die aflevering van Aspe hadden gekeken, hebben Roger en ik ons weer aan onze pc's (tja, we zijn ouderwets:we gebruiken geen tablets) tegenover elkaar, beziggehouden met onze eigen zaken (wat mezelf betreft: mails beantwoorden - ja hoor, nog vaak van mensen die klagen over hun lot, al is het serieus verminderd de laatste tijd en vind ik dat ik daar hier niet constant moet over vertellen; wat Roger betreft, om op de hoogte te blijven van het wereldnieuws - vermoed ik toch).
Ikzelf blijf geïntrigeerd door die Bruno die ik onlangs ontdekte. Dus zocht ik even verder naar getuigenissen over hem en viel ik op dit.
Allemaal heel eigenaardig, niet?
"Avondrood"
Roger en ik keken nog naar "Avondrood" deze avond.
Al bij de titel zei ik tegen Roger: 'dat gaat waarschijnlijk over een rusthuis!' en gelijk kreeg ik.
Het was vrij goed: een mooie maar vrij eenvoudig op te lossen Aspe-aflevering.
Maar wat hebben Roger en ik gelachen! Met onszelf weliswaar!
Op een zeker moment was er sprake van een "heel oude rusthuisbewoner van 71 jaar". Dus twee jaar ouder dan ik en vier jaar jonger dan Roger (die binnen vier dagen 75 wordt). En dat vonden wij toch zo jong! 😏
En... die keerden steeds weer, dat gevoel en die vraag: 'zitten wij ook heel binnenkort in zulk tehuis?'
We beseffen het blijkbaar niet voldoende, dat we oud zijn geworden! 😒
Al bij de titel zei ik tegen Roger: 'dat gaat waarschijnlijk over een rusthuis!' en gelijk kreeg ik.
Het was vrij goed: een mooie maar vrij eenvoudig op te lossen Aspe-aflevering.
Maar wat hebben Roger en ik gelachen! Met onszelf weliswaar!
Op een zeker moment was er sprake van een "heel oude rusthuisbewoner van 71 jaar". Dus twee jaar ouder dan ik en vier jaar jonger dan Roger (die binnen vier dagen 75 wordt). En dat vonden wij toch zo jong! 😏
En... die keerden steeds weer, dat gevoel en die vraag: 'zitten wij ook heel binnenkort in zulk tehuis?'
We beseffen het blijkbaar niet voldoende, dat we oud zijn geworden! 😒
Lectuur en ontspanning na het werk
Nadat we vandaag de salon hadden schoongemaakt (Roger stofzuigde), was het voor mij tijd om rib en rug even te laten rusten. Net op dat moment mailde Hendrik me een interessante "les" door.
Blijkbaar ben ik niet de enige die last heeft van dat felle licht!
Dan was het tijd voor een wandeling. We reden weer naar Sint-Truiden om enkele boeken die we dubbel hebben af te leveren in de Kringwinkel. Ik liet me door niets verleiden, Roger kocht wel een boek.
Daarna wilden we kurkuma kopen in een Indiaas supermarktje... dat helaas de zoveelste dag op rij gesloten bleek. Als dat voor goed zou sluiten, dat zou heel vervelend zijn! We kochten er immers geregeld kruiden en shampoo!
We zitten momenteel zonder kurkuma en de potjes, die je in onze warenhuizen vindt, zijn veel te klein (en te duur) voor ons: we kopen gewoonlijk die kurkuma per kilo.
Thuis zorgde ik voor het avondeten (eindelijk een serieuze vissoep) en, na nog een uurtje lectuur in de relax, viel ik op dit. Over de keukens in het prinselijk paleis van Monaco. Wat een lekkernijen worden daar bereid! Maar ze klaarmaken zou ik niet graag doen, zeker niet voor zoveel personen!
Ik ga nu nog een paar bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overtypen en dan vragen aan Roger of we nog naar een aflevering van Aspe kijken.
Blijkbaar ben ik niet de enige die last heeft van dat felle licht!
Dan was het tijd voor een wandeling. We reden weer naar Sint-Truiden om enkele boeken die we dubbel hebben af te leveren in de Kringwinkel. Ik liet me door niets verleiden, Roger kocht wel een boek.
Daarna wilden we kurkuma kopen in een Indiaas supermarktje... dat helaas de zoveelste dag op rij gesloten bleek. Als dat voor goed zou sluiten, dat zou heel vervelend zijn! We kochten er immers geregeld kruiden en shampoo!
We zitten momenteel zonder kurkuma en de potjes, die je in onze warenhuizen vindt, zijn veel te klein (en te duur) voor ons: we kopen gewoonlijk die kurkuma per kilo.
Thuis zorgde ik voor het avondeten (eindelijk een serieuze vissoep) en, na nog een uurtje lectuur in de relax, viel ik op dit. Over de keukens in het prinselijk paleis van Monaco. Wat een lekkernijen worden daar bereid! Maar ze klaarmaken zou ik niet graag doen, zeker niet voor zoveel personen!
Ik ga nu nog een paar bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overtypen en dan vragen aan Roger of we nog naar een aflevering van Aspe kijken.
donderdag 10 januari 2019
Om de dag af te sluiten...
... keken Roger en ik nog naar een aflevering van Aspe (gezellig samen in onze "bibliotheek") en daarna keek ik (op mijn computerscherm) naar de aanbevelingen van dokter Delabos om pancreaskanker te (proberen) te vermijden (mijn "Nononc" is overleden aan de gevolgen van die kanker).
In feite wist ik al dat hij suiker als boosdoener zou aanwijzen, en dan niet alleen de klontjes die sommige mensen in hun koffie doen, maar ook taarten, ijsjes, snoepjes en zelfs de "tragere" suikers zoals aardappelen, rijst, brood, pasta en zelfs melk! In feite hetzelfde als wat Verburgh lang(?) geleden al vertelde.
Alleen is dat zo moeilijk in onze maatschappij. Onlangs ging mijn zus Bie even op bezoek bij onze moeder en ze weigerde daar een praline bij haar koffie. Mijn moeder Nany vertelde me later aan telefoon dat ze dat had aangevoeld als "bijna een belediging": 'want ik zou vroeger nooit een stuk taart of welke zoetigheid dan ook hebben durven te weigeren als ik op bezoek was bij mijn moeder' (zijnde mijn "marraine" dus).
Ik probeerde Nany aan het verstand te brengen dat Bie gelijk had en dat dit juist het probleem is: we krijgen bijna bij iedereen zoetigheden aangeboden en we durven ze niet te weigeren... uit beleefdheid!
Ik heb het zelf meegemaakt: sinds we hier wonen, at (verleden tijd, want nu durf ik soms te weigeren) ik elke week zeker twee keer taart (als het niet vaker was, vermits je overal taart aangeboden krijgt). Ik merkte wel dat mijn vroegere platte buik uitdijde maar ik had pas door dat dit lag aan al die zoetigheden nadat ik het boek van Kris Verburgh had gelezen.
Maar probeer eens consequent te zijn: dat is praktisch onmogelijk in ons land! Onlangs (nee, dat is al een hele poos geleden) vroeg iemand bij wie we waren uitgenodigd me per mail wat we niet lustten of niet wilden eten. Ik had die persoon gemaild dat ik liever geen suiker wilde maar we kregen er wel een ijsje na het eten. Onlangs heb ik samen met de kindjes een wafel gegeten (om "mee" te doen); als we binnenkort weer even op bezoek gaan bij V. en T., krijgen we daar weer (lekkere, dat moet ik toegeven) wafels aangeboden, en weer zal ik er een eten (uit beleefdheid). Binnenkort geeft dochterlief een verjaardagsfeestje voor Elena, Matthias en Eva, en weer zal er taart zijn na het eten. En weer zal ik een stukje nemen uit beleefdheid! Of nog: je krijgt ergens lekkere bloemkool te eten, met bechamelsaus klaargemaakt met melk (waar dus de suiker "lactose" in zit)!
Onmogelijk dus, zelfs voor iemand als ik die echt geen zoetekauw is, tenzij je je volledig afsluit van de anderen! 😒
O ja, vandaag zou mijn vader zaliger 90 jaar zijn geworden!
In feite wist ik al dat hij suiker als boosdoener zou aanwijzen, en dan niet alleen de klontjes die sommige mensen in hun koffie doen, maar ook taarten, ijsjes, snoepjes en zelfs de "tragere" suikers zoals aardappelen, rijst, brood, pasta en zelfs melk! In feite hetzelfde als wat Verburgh lang(?) geleden al vertelde.
Alleen is dat zo moeilijk in onze maatschappij. Onlangs ging mijn zus Bie even op bezoek bij onze moeder en ze weigerde daar een praline bij haar koffie. Mijn moeder Nany vertelde me later aan telefoon dat ze dat had aangevoeld als "bijna een belediging": 'want ik zou vroeger nooit een stuk taart of welke zoetigheid dan ook hebben durven te weigeren als ik op bezoek was bij mijn moeder' (zijnde mijn "marraine" dus).
Ik probeerde Nany aan het verstand te brengen dat Bie gelijk had en dat dit juist het probleem is: we krijgen bijna bij iedereen zoetigheden aangeboden en we durven ze niet te weigeren... uit beleefdheid!
Ik heb het zelf meegemaakt: sinds we hier wonen, at (verleden tijd, want nu durf ik soms te weigeren) ik elke week zeker twee keer taart (als het niet vaker was, vermits je overal taart aangeboden krijgt). Ik merkte wel dat mijn vroegere platte buik uitdijde maar ik had pas door dat dit lag aan al die zoetigheden nadat ik het boek van Kris Verburgh had gelezen.
Maar probeer eens consequent te zijn: dat is praktisch onmogelijk in ons land! Onlangs (nee, dat is al een hele poos geleden) vroeg iemand bij wie we waren uitgenodigd me per mail wat we niet lustten of niet wilden eten. Ik had die persoon gemaild dat ik liever geen suiker wilde maar we kregen er wel een ijsje na het eten. Onlangs heb ik samen met de kindjes een wafel gegeten (om "mee" te doen); als we binnenkort weer even op bezoek gaan bij V. en T., krijgen we daar weer (lekkere, dat moet ik toegeven) wafels aangeboden, en weer zal ik er een eten (uit beleefdheid). Binnenkort geeft dochterlief een verjaardagsfeestje voor Elena, Matthias en Eva, en weer zal er taart zijn na het eten. En weer zal ik een stukje nemen uit beleefdheid! Of nog: je krijgt ergens lekkere bloemkool te eten, met bechamelsaus klaargemaakt met melk (waar dus de suiker "lactose" in zit)!
Onmogelijk dus, zelfs voor iemand als ik die echt geen zoetekauw is, tenzij je je volledig afsluit van de anderen! 😒
O ja, vandaag zou mijn vader zaliger 90 jaar zijn geworden!
Dure verzending
Wat was het weer koud vandaag!
Op een zeker ogenblik vond ik het zelfs in huis te koud. Ik ben de kieren in dit oude huis gewoon en normaal gezien kan ik tegen een tochtje en hou ik niet van te fel verwarmde kamers. Maar vandaag vond ik het hier dus echt koud! Ik vroeg me zelfs af of het een teken was van oud worden (en dus misschien lag aan een slechtere doorbloeding). Tot we vaststelden dat de radiators koud waren: de verwarming stond af! Dat bracht Roger in orde en ik vroeg me even af wat ik daarmee gedaan zou hebben als ik in hetzelfde geval was als mijn zus Bie.
Maar in feite wilde ik het hebben over die koude die verklaart dat onze enige "uitstap" vandaag, na het onder handen nemen van het poortgebouw, naar het postkantoor in Heers ging. Ik moest immers een "Limburgse monografie" van de KVLS naar Nederland sturen en we hebben geen postzegels voor Nederland in huis.
Voor het verzenden van dat boekje (amper 100 gram) betaalden we 8,46 euro aan postzegels!
Onverantwoord duur vond ik dat (de postbeambte gaf me gelijk) als je bedenkt dat een jaarabonnement op die monografieën (4 boekjes) maar 18 euro kost!
Op een zeker ogenblik vond ik het zelfs in huis te koud. Ik ben de kieren in dit oude huis gewoon en normaal gezien kan ik tegen een tochtje en hou ik niet van te fel verwarmde kamers. Maar vandaag vond ik het hier dus echt koud! Ik vroeg me zelfs af of het een teken was van oud worden (en dus misschien lag aan een slechtere doorbloeding). Tot we vaststelden dat de radiators koud waren: de verwarming stond af! Dat bracht Roger in orde en ik vroeg me even af wat ik daarmee gedaan zou hebben als ik in hetzelfde geval was als mijn zus Bie.
Maar in feite wilde ik het hebben over die koude die verklaart dat onze enige "uitstap" vandaag, na het onder handen nemen van het poortgebouw, naar het postkantoor in Heers ging. Ik moest immers een "Limburgse monografie" van de KVLS naar Nederland sturen en we hebben geen postzegels voor Nederland in huis.
Voor het verzenden van dat boekje (amper 100 gram) betaalden we 8,46 euro aan postzegels!
Onverantwoord duur vond ik dat (de postbeambte gaf me gelijk) als je bedenkt dat een jaarabonnement op die monografieën (4 boekjes) maar 18 euro kost!
woensdag 9 januari 2019
Kolonisatie door antikolonialisten
Ik hoop dat onze uitgebreide boodschappen Roger voldoende beweging verschaften vandaag, want de noordenwind was echt te koud om daarna nog een wandeling te maken (en trouwens, de tijd ontbrak ook).
Wel nam ik de tijd om te lezen, onder andere dit.
Ik heb niet meer gekeken naar de laatste aflevering van "Kinderen van de kolonie" maar voor de afleveringen die ik wel heb gezien, ga ik akkoord met dat artikel. Lees maar (de reacties zijn ook interessant).
O ja, ik vrees dat onze petroleum toch te oud of te onzuiver is: de wieken van de lampen worden te snel smerig! Jammer!
Wel nam ik de tijd om te lezen, onder andere dit.
Ik heb niet meer gekeken naar de laatste aflevering van "Kinderen van de kolonie" maar voor de afleveringen die ik wel heb gezien, ga ik akkoord met dat artikel. Lees maar (de reacties zijn ook interessant).
O ja, ik vrees dat onze petroleum toch te oud of te onzuiver is: de wieken van de lampen worden te snel smerig! Jammer!
dinsdag 8 januari 2019
Ik maakte me zorgen om Eva deze avond
We gingen vandaag Elena, Matthias en Eva afhalen van school. Weer wilden ze alle drie tegelijk van alles vertellen waar ik niets van verstond omwille van het geroezemoes op de speelplaats. Later, in de auto, liet ik ze een voor een vertellen... maar Eva viel bijna in slaap vlak voor we "thuis" aankwamen.
Nadat de kindjes een snel vieruurtje hadden genuttigd, was het tijd om Elena naar de dansles te brengen. Matthias en Eva gingen mee. Deze keer viel Eva echt in slaap en we moesten haar wakker maken toen we aan de dansschool aankwamen, wat ze helemaal niet prettig vond.
Toch heeft ze, samen met Matthias, gretig gekeken naar de dansende meisjes en daarna, met Roger, Matthias en mij enthousiast "Uno" gespeeld.
Na de les reden we terug naar huis en weer viel ze bijna in slaap onderweg.
Thuis was ze hangerig en ze wilde niets eten van het bord dat ik voor haar had klaargemaakt. Ze begon te roepen en te tieren. Ik zei haar dat ik geen tierende kinderen aan tafel wilde en dat ze beter wat zou rusten op de sofa (omdat ik toch al vermoedde dat ze gewoon doodmoe was).
Daar bleef ze roepen en tieren, weigerde ze te komen eten de paar keren dat ik het haar vroeg maar uiteindelijk viel ze heel plotseling in slaap op die sofa.
Roger legde haar in een iets meer comfortabele houding en wij aten verder.
Toen haar papa aankwam (dochterlief was gaan lesgeven) sliep ze nog steeds. Hij probeerde haar wakker te maken maar dat lukte niet goed (en toen ze eindelijk wakker was, begon ze weer te roepen). We vonden ook dat ze warm aanvoelde... En we vermoedden dus dat ze koorts had.
Maar... Roger en ik moesten absoluut naar huis. Ik bleek immers Rogers medicijnen te zijn vergeten! Schoonzoon verzekerde ons dat hij de situatie aankon.
Thuis aten we nog een bord soep en Roger slikte daarbij zijn medicamenten. Ik ruimde nog wat op, Roger vulde de vaatwasser maar ik bleef me zorgen maken: zou Eva ziek aan het worden zijn?
Tegenwoordig kan een kind immers nog moeilijk uitzieken, vermits beide ouders moeten werken.
Om 22 uur, vlak voor we naar nog een aflevering van Aspe zouden kijken, hield ik het niet meer uit en belde ik naar onze schoonzoon.
Eva had nog een hele poos geslapen en weigerde daarna nog eens haar spaghetti met pesto maar had wel een paar "platte kaasjes" gegeten. Ze had helemaal geen koorts en was weer de lieve, lachende Eva toen schoonzoon haar naar bed bracht.
Dus was dat meisje waarschijnlijk inderdaad gewoon doodmoe!
En Roger en ik verhuisden met een gerust gemoed naar onze "bibliotheek"!
Nadat de kindjes een snel vieruurtje hadden genuttigd, was het tijd om Elena naar de dansles te brengen. Matthias en Eva gingen mee. Deze keer viel Eva echt in slaap en we moesten haar wakker maken toen we aan de dansschool aankwamen, wat ze helemaal niet prettig vond.
Toch heeft ze, samen met Matthias, gretig gekeken naar de dansende meisjes en daarna, met Roger, Matthias en mij enthousiast "Uno" gespeeld.
Na de les reden we terug naar huis en weer viel ze bijna in slaap onderweg.
Thuis was ze hangerig en ze wilde niets eten van het bord dat ik voor haar had klaargemaakt. Ze begon te roepen en te tieren. Ik zei haar dat ik geen tierende kinderen aan tafel wilde en dat ze beter wat zou rusten op de sofa (omdat ik toch al vermoedde dat ze gewoon doodmoe was).
Daar bleef ze roepen en tieren, weigerde ze te komen eten de paar keren dat ik het haar vroeg maar uiteindelijk viel ze heel plotseling in slaap op die sofa.
Roger legde haar in een iets meer comfortabele houding en wij aten verder.
Toen haar papa aankwam (dochterlief was gaan lesgeven) sliep ze nog steeds. Hij probeerde haar wakker te maken maar dat lukte niet goed (en toen ze eindelijk wakker was, begon ze weer te roepen). We vonden ook dat ze warm aanvoelde... En we vermoedden dus dat ze koorts had.
Maar... Roger en ik moesten absoluut naar huis. Ik bleek immers Rogers medicijnen te zijn vergeten! Schoonzoon verzekerde ons dat hij de situatie aankon.
Thuis aten we nog een bord soep en Roger slikte daarbij zijn medicamenten. Ik ruimde nog wat op, Roger vulde de vaatwasser maar ik bleef me zorgen maken: zou Eva ziek aan het worden zijn?
Tegenwoordig kan een kind immers nog moeilijk uitzieken, vermits beide ouders moeten werken.
Om 22 uur, vlak voor we naar nog een aflevering van Aspe zouden kijken, hield ik het niet meer uit en belde ik naar onze schoonzoon.
Eva had nog een hele poos geslapen en weigerde daarna nog eens haar spaghetti met pesto maar had wel een paar "platte kaasjes" gegeten. Ze had helemaal geen koorts en was weer de lieve, lachende Eva toen schoonzoon haar naar bed bracht.
Dus was dat meisje waarschijnlijk inderdaad gewoon doodmoe!
En Roger en ik verhuisden met een gerust gemoed naar onze "bibliotheek"!
 |
| Eigen foto |
maandag 7 januari 2019
Over onder andere "feestlampen" en gezelligheid
Het regende heel vaak vandaag, dus toch geen wandeling.
Binnenkort geven dochterlief en schoonzoon een feestje voor de verjaardagen van Elena (8 jaar op 14/1), Matthias (6 jaar op 20/1) en Eva (3 jaar sinds 3/12). Onze geschenken heb ik al gekocht maar mijn (oude: 88 jaar in mei) moeder Nany had me gevraagd voor haar geschenken te zorgen.
Dus reden we naar de Action waar we rondliepen tussen de speelgoedrekken (ik shop over het algemeen niet graag maar tussen speelgoed rondlopen vind ik wel leuk). We vonden er na een poosje wat we zochten.
In het naar huis rijden stelde Roger voor naar een Hubo te gaan en daar te kijken naar petroleumkacheltjes. Al staat dat soort winkels me minder aan (hoewel ik in zulke winkels, voor het internettijdperk, soms op zoek ging naar de vertaling van sommige termen!) stemde ik toe. Zo zouden we nog een beetje bewegen (het regende weer).
In Antwerpen hadden we geen centrale verwarming en verwarmden we ons immense huis met een centrale houtkachel in de heel grote living met open keuken, op gas in de badkamer en met een petroleumkacheltje in de studeerkamer. De slaapkamers, het atelier van Roger en de speelkamer werden niet verwarmd. Voor de meer dan 100 vierkante meter speelkamerruimte betekende dat trouwens in de winter dat de kinderen zich even warm moesten kleden als om buiten te gaan.
Toen we naar hier verhuisden, hadden we nog wat petroleum over die we uiteraard meebrachten. Maar ons heel oude kacheltje heeft het ondertussen begeven... en daarbij, hier hebben we centrale verwarming (niet in het begin, toen gebruikten we nog kachels).
Met de tijd werd gas en elektriciteit vreselijk duur en Roger heeft pas bedacht dat we met een relatief goedkoop petroleumkachel onze petroleum verder kunnen gebruiken.
In die "doe het zelf-winkel" (Hubo dus) liepen we ook een hele tijd rond voor we de niet te dure kacheltjes vonden. Uiteindelijk hebben we er toch nog geen gekocht omdat we niet wisten of onze petroleum niet te oud of te onzuiver is. Maar hoe moet je dat nagaan? Een verkoper legde ons dat uit en dat heeft Roger dan ook gedaan deze avond.
Maar daarvoor stelde Roger weer voor langs de Kringwinkel te rijden. Weer stemde ik toe - hoewel ik thuis nog een beetje werk had - omdat hij daar nog even zou rondlopen in plaats van aan zijn pc te zitten.
Deze keer hebben we niets gekocht. O, sorry, ik lieg: Roger kocht er twee lepels van het "Belgisch leger". Hoeveel heeft hij er al wel? Volgens mij veel te veel: telkens als we mensen op bezoek krijgen moet ik zoeken naar gewone lepels tussen al onze "legerlepels"! Maar kom, als hij dat zo belangrijk vindt!
Uiteindelijk reden we naar huis (en het regende weer) waar ik de geschenken van Nany voor haar achterkleinkinderen inpakte (en daar ben ik vreselijk onhandig in) en zorgde voor het avondeten (groentesoep gevolgd door spek en gebakken eigen appeltjes).
Terwijl de soep opstond, beantwoordde ik een paar mails... en ondertussen bleek Roger de test op onze petroleum uitgevoerd te hebben (volgens mij is die petroleum oké) en een paar petroleumlampen aangestoken te hebben.
Wat werd ik daar nostalgisch van: die gebruikten we zo vaak in Antwerpen, en zeker bij een feest. Onze kinderen noemden ze (samen met kaarsen) trouwens daarom de "feestlampen".
Maar... wat ik me niet herinnerde, is dat die ook verwarmen! Op nog geen uur tijd steeg de temperatuur hier enkele graden.
Na ons avondmaal en nog een uurtje lectuur op papier voor mij (ik ben nu "Aimez-vous Brahms" van Françoise Sagan aan het lezen) keken we in de "bibliotheek" naar nog een aflevering van Aspe. De petroleumlampen namen we gewoon mee en ook daar had ik heel snel geen plaid meer nodig.
Ik stelde Roger voor die lampen opnieuw aan te steken als we bezoek krijgen of bij een feestje (alleen moeten ze wel hoog genoeg staan als de kleinkinderen hier zijn zodat ze niet kunnen omgestoten worden).
'Oké, als jij ze onderhoudt,' antwoordde hij me.
Oei, nee, niet nog meer huishoudtaken voor mij!
Hoewel, het zorgt voor zo'n gezelligheid!
Elena, ik zou soms ook heel graag een prinses zijn!😊
Binnenkort geven dochterlief en schoonzoon een feestje voor de verjaardagen van Elena (8 jaar op 14/1), Matthias (6 jaar op 20/1) en Eva (3 jaar sinds 3/12). Onze geschenken heb ik al gekocht maar mijn (oude: 88 jaar in mei) moeder Nany had me gevraagd voor haar geschenken te zorgen.
Dus reden we naar de Action waar we rondliepen tussen de speelgoedrekken (ik shop over het algemeen niet graag maar tussen speelgoed rondlopen vind ik wel leuk). We vonden er na een poosje wat we zochten.
In het naar huis rijden stelde Roger voor naar een Hubo te gaan en daar te kijken naar petroleumkacheltjes. Al staat dat soort winkels me minder aan (hoewel ik in zulke winkels, voor het internettijdperk, soms op zoek ging naar de vertaling van sommige termen!) stemde ik toe. Zo zouden we nog een beetje bewegen (het regende weer).
In Antwerpen hadden we geen centrale verwarming en verwarmden we ons immense huis met een centrale houtkachel in de heel grote living met open keuken, op gas in de badkamer en met een petroleumkacheltje in de studeerkamer. De slaapkamers, het atelier van Roger en de speelkamer werden niet verwarmd. Voor de meer dan 100 vierkante meter speelkamerruimte betekende dat trouwens in de winter dat de kinderen zich even warm moesten kleden als om buiten te gaan.
Toen we naar hier verhuisden, hadden we nog wat petroleum over die we uiteraard meebrachten. Maar ons heel oude kacheltje heeft het ondertussen begeven... en daarbij, hier hebben we centrale verwarming (niet in het begin, toen gebruikten we nog kachels).
Met de tijd werd gas en elektriciteit vreselijk duur en Roger heeft pas bedacht dat we met een relatief goedkoop petroleumkachel onze petroleum verder kunnen gebruiken.
In die "doe het zelf-winkel" (Hubo dus) liepen we ook een hele tijd rond voor we de niet te dure kacheltjes vonden. Uiteindelijk hebben we er toch nog geen gekocht omdat we niet wisten of onze petroleum niet te oud of te onzuiver is. Maar hoe moet je dat nagaan? Een verkoper legde ons dat uit en dat heeft Roger dan ook gedaan deze avond.
Maar daarvoor stelde Roger weer voor langs de Kringwinkel te rijden. Weer stemde ik toe - hoewel ik thuis nog een beetje werk had - omdat hij daar nog even zou rondlopen in plaats van aan zijn pc te zitten.
Deze keer hebben we niets gekocht. O, sorry, ik lieg: Roger kocht er twee lepels van het "Belgisch leger". Hoeveel heeft hij er al wel? Volgens mij veel te veel: telkens als we mensen op bezoek krijgen moet ik zoeken naar gewone lepels tussen al onze "legerlepels"! Maar kom, als hij dat zo belangrijk vindt!
Uiteindelijk reden we naar huis (en het regende weer) waar ik de geschenken van Nany voor haar achterkleinkinderen inpakte (en daar ben ik vreselijk onhandig in) en zorgde voor het avondeten (groentesoep gevolgd door spek en gebakken eigen appeltjes).
Terwijl de soep opstond, beantwoordde ik een paar mails... en ondertussen bleek Roger de test op onze petroleum uitgevoerd te hebben (volgens mij is die petroleum oké) en een paar petroleumlampen aangestoken te hebben.
 |
| Eigen foto |
Maar... wat ik me niet herinnerde, is dat die ook verwarmen! Op nog geen uur tijd steeg de temperatuur hier enkele graden.
Na ons avondmaal en nog een uurtje lectuur op papier voor mij (ik ben nu "Aimez-vous Brahms" van Françoise Sagan aan het lezen) keken we in de "bibliotheek" naar nog een aflevering van Aspe. De petroleumlampen namen we gewoon mee en ook daar had ik heel snel geen plaid meer nodig.
Ik stelde Roger voor die lampen opnieuw aan te steken als we bezoek krijgen of bij een feestje (alleen moeten ze wel hoog genoeg staan als de kleinkinderen hier zijn zodat ze niet kunnen omgestoten worden).
'Oké, als jij ze onderhoudt,' antwoordde hij me.
Oei, nee, niet nog meer huishoudtaken voor mij!
Hoewel, het zorgt voor zo'n gezelligheid!
Elena, ik zou soms ook heel graag een prinses zijn!😊
zondag 6 januari 2019
Gezellig thuis
Voor twee jaar liepen we te voet, samen met vrienden Liliane en Paul, naar de nieuwjaarsreceptie aangeboden door het gemeentebestuur. Dat verschafte ons een flinke wandeling en enkele uren gezelligheid op het gemeenteplein, met gratis drank en hapjes.
Deze ochtend twijfelden we. We hadden met niemand afgesproken maar op de receptie zouden we sowieso kennissen tegenkomen. En dan, na een lang ontbijt en nog een telefoontje met Nany over het buurtfeest van gisteren in haar straat, besloten we toch maar thuis te blijven. Er volgt nog drukte genoeg deze maand.
We bleven dus een hele dag gezellig thuis. Buiten enkele wasjes niets anders gedaan dan gelezen en mijn rug en rib laten rusten. Daarmee heeft Roger wel zijn beweging niet gekregen maar dat halen we de volgende dagen wel in.
Weer hoefden we niet te koken: er waren nog steeds kliekjes over van de vorige dagen.
Deze ochtend twijfelden we. We hadden met niemand afgesproken maar op de receptie zouden we sowieso kennissen tegenkomen. En dan, na een lang ontbijt en nog een telefoontje met Nany over het buurtfeest van gisteren in haar straat, besloten we toch maar thuis te blijven. Er volgt nog drukte genoeg deze maand.
We bleven dus een hele dag gezellig thuis. Buiten enkele wasjes niets anders gedaan dan gelezen en mijn rug en rib laten rusten. Daarmee heeft Roger wel zijn beweging niet gekregen maar dat halen we de volgende dagen wel in.
Weer hoefden we niet te koken: er waren nog steeds kliekjes over van de vorige dagen.
zaterdag 5 januari 2019
Contact met overgegane mensen
Cours privés
Onlangs zochten Roger en ik naar de titel van een Franse film die we wilden herbekijken.
Vandaag heeft Roger die teruggevonden. Het ging over "Cours Privés" en we hebben de film in onze collectie.
Na een heel rustige dag (enkele keren de wasmachine laten draaien en uiteraard was te drogen gehangen maar voor de rest niet veel gedaan in het huishouden, zelfs niet gekookt, want er waren nog voldoende kliekjes) besloten we nog eens te kijken.
In feite heeft de film ons ontgoocheld. Geen wonder eigenlijk dat we er ons alleen enkele scenes uit herinnerden maar zelfs niet het volledige verhaal. Een veel te trage aanloop, te veel zogenaamde filosofische maar niet realistische conversaties, een verhaal dat moeilijk te distilleren was uit de verschillende scenes, en acteertalent dat we niet echt bijzonder vonden. Eigenaardig genoeg bleven we toch tot het einde kijken.
Nog voor het avondmaal had ik een lang telefoongesprek met Nany. Ze had onze vrienden Denise en Walter op bezoek gekregen. Nany was zo blij omdat Walter een van haar lampen had vervangen. En tante José krijgt dit jaar van haar kinderen een reis aangeboden voor haar 90ste verjaardag! Nany liet goed voelen dat zij dat ook wel zou appreciëren maar helaas, ik vrees dat wij daar het geld niet voor hebben.
Vandaag heeft Roger die teruggevonden. Het ging over "Cours Privés" en we hebben de film in onze collectie.
Na een heel rustige dag (enkele keren de wasmachine laten draaien en uiteraard was te drogen gehangen maar voor de rest niet veel gedaan in het huishouden, zelfs niet gekookt, want er waren nog voldoende kliekjes) besloten we nog eens te kijken.
In feite heeft de film ons ontgoocheld. Geen wonder eigenlijk dat we er ons alleen enkele scenes uit herinnerden maar zelfs niet het volledige verhaal. Een veel te trage aanloop, te veel zogenaamde filosofische maar niet realistische conversaties, een verhaal dat moeilijk te distilleren was uit de verschillende scenes, en acteertalent dat we niet echt bijzonder vonden. Eigenaardig genoeg bleven we toch tot het einde kijken.
Nog voor het avondmaal had ik een lang telefoongesprek met Nany. Ze had onze vrienden Denise en Walter op bezoek gekregen. Nany was zo blij omdat Walter een van haar lampen had vervangen. En tante José krijgt dit jaar van haar kinderen een reis aangeboden voor haar 90ste verjaardag! Nany liet goed voelen dat zij dat ook wel zou appreciëren maar helaas, ik vrees dat wij daar het geld niet voor hebben.
vrijdag 4 januari 2019
Nog een dag met de kindjes
Vandaag werden Elena, Matthias en Eva gelukkig pas om 9 uur wakker!
We ontbeten met onder andere een gebakken ei (deze keer lustten ze eigenaardig genoeg alle drie het witte brood dat we gisteren hadden gekocht - Roger en ik aten speltbrood) en daarna hielpen Eva en Matthias mij wafeldeeg te maken. Elena speelde ondertussen met de Barbiepoppen. Roger bakte de wafels en wij speelden ondertussen met een ander spel dat onze dochter lang geleden heeft nagemaakt: labyrint.
's Middags aten we van de versgebakken wafels maar Eva wilde ook een boterham "met choco en zonder boter".
Daarna hebben de kindjes nog naar filmpjes gekeken, gespeeld met de legoblokjes, getekend, hebben we oude gezelschapsspellen bovengehaald (ik moet er bij de volgende logeerpartij aan denken dat we er nog vrij veel hebben en op voorhand de spelregels opnieuw lezen - nu hebben we alleen een beetje gedamd) en met de kaarten gespeeld.
Als vieruurtje wilden Matthias en Eva een sojapudding en een appel; Elena verkoos Griekse yoghurt met abrikozenjam. Later, terwijl ik zorgde voor het avondeten, keken ze nog naar een sprookjesfilm.
We hebben ook heel veel gesproken: over vroeger onder andere. Vooral Elena lijkt dat te interesseren.
Iets over 18 uur kwamen dochterlief en schoonzoon aan. We gingen meteen aan tafel (aten groentesoep met balletjes en spinazie met worst).
Na de maaltijd werd er opgeruimd en iets over 20 uur vertrokken dochterlief, schoonzoon en de kindjes terug naar huis.
Wij ruimden verder op (opruimen, daar hebben de kindjes nog niet voldoende kaas van gegeten) en daarna kon ik bijna niet meer bewegen. Zo'n rugpijn! Plus mijn rib die ik niet voldoende kon ontzien deze dagen! Plus het oud worden waarschijnlijk?😒
Ik heb enorm genoten van deze twee dagen maar voelde me deze avond doodmoe en dat lag vooral aan de bijna constante pijn.
Deze avond heb ik eindelijk (bijna) alle mails beantwoord, en na nog een klein uurtje lectuur, samen met Roger naar nog een aflevering van Aspe gekeken.
Toen ik de bibliotheek voorbereidde op dat klein uurtje televisie (via het internet, want we hebben geen televisie, alleen een televisiescherm) merkte ik dat ik die kamer ook moest opruimen. Blijkbaar hadden de kindjes daar niet alleen naar filmpjes gekeken.
Dat ze nu voor een echt groot scherm kunnen zitten, is een hele vooruitgang (zeker voor Roger die niet meer zijn computerscherm moet "uitlenen"), maar dat betekent dus ook dat ik na de logeerpartij twee kamers moet opruimen, en niet alleen de salon zoals vroeger. Ik moest dus deze avond laat nog eens de pijn (rug en rib) verbijten.
Eigenlijk zou ik morgen opnieuw moeten beginnen schoonmaken maar ik denk dat ik dat even ga uitstellen!
Hoewel... Het is hier echt vuil! Elena vroeg me deze avond nog eens waarom wij geen poetsvrouw hebben. Ik heb haar eerlijk geantwoord dat we die niet kunnen betalen (met ons pensioen)... en zeker niet een werkvrouw die dit grote huis helemaal opruimt en schoonmaakt.
We ontbeten met onder andere een gebakken ei (deze keer lustten ze eigenaardig genoeg alle drie het witte brood dat we gisteren hadden gekocht - Roger en ik aten speltbrood) en daarna hielpen Eva en Matthias mij wafeldeeg te maken. Elena speelde ondertussen met de Barbiepoppen. Roger bakte de wafels en wij speelden ondertussen met een ander spel dat onze dochter lang geleden heeft nagemaakt: labyrint.
 |
| Eigen foto's |
Daarna hebben de kindjes nog naar filmpjes gekeken, gespeeld met de legoblokjes, getekend, hebben we oude gezelschapsspellen bovengehaald (ik moet er bij de volgende logeerpartij aan denken dat we er nog vrij veel hebben en op voorhand de spelregels opnieuw lezen - nu hebben we alleen een beetje gedamd) en met de kaarten gespeeld.
Als vieruurtje wilden Matthias en Eva een sojapudding en een appel; Elena verkoos Griekse yoghurt met abrikozenjam. Later, terwijl ik zorgde voor het avondeten, keken ze nog naar een sprookjesfilm.
We hebben ook heel veel gesproken: over vroeger onder andere. Vooral Elena lijkt dat te interesseren.
Iets over 18 uur kwamen dochterlief en schoonzoon aan. We gingen meteen aan tafel (aten groentesoep met balletjes en spinazie met worst).
Na de maaltijd werd er opgeruimd en iets over 20 uur vertrokken dochterlief, schoonzoon en de kindjes terug naar huis.
Wij ruimden verder op (opruimen, daar hebben de kindjes nog niet voldoende kaas van gegeten) en daarna kon ik bijna niet meer bewegen. Zo'n rugpijn! Plus mijn rib die ik niet voldoende kon ontzien deze dagen! Plus het oud worden waarschijnlijk?😒
Ik heb enorm genoten van deze twee dagen maar voelde me deze avond doodmoe en dat lag vooral aan de bijna constante pijn.
Deze avond heb ik eindelijk (bijna) alle mails beantwoord, en na nog een klein uurtje lectuur, samen met Roger naar nog een aflevering van Aspe gekeken.
Toen ik de bibliotheek voorbereidde op dat klein uurtje televisie (via het internet, want we hebben geen televisie, alleen een televisiescherm) merkte ik dat ik die kamer ook moest opruimen. Blijkbaar hadden de kindjes daar niet alleen naar filmpjes gekeken.
Dat ze nu voor een echt groot scherm kunnen zitten, is een hele vooruitgang (zeker voor Roger die niet meer zijn computerscherm moet "uitlenen"), maar dat betekent dus ook dat ik na de logeerpartij twee kamers moet opruimen, en niet alleen de salon zoals vroeger. Ik moest dus deze avond laat nog eens de pijn (rug en rib) verbijten.
Eigenlijk zou ik morgen opnieuw moeten beginnen schoonmaken maar ik denk dat ik dat even ga uitstellen!
Hoewel... Het is hier echt vuil! Elena vroeg me deze avond nog eens waarom wij geen poetsvrouw hebben. Ik heb haar eerlijk geantwoord dat we die niet kunnen betalen (met ons pensioen)... en zeker niet een werkvrouw die dit grote huis helemaal opruimt en schoonmaakt.
donderdag 3 januari 2019
Een dagje met Elena, Matthias en Eva
Elena is deze ochtend pas om 8 uur wakker geworden. Ze werd zelfs niet gewekt door het gebabbel van Eva en Matthias tussen 03:30 uur en 5 uur! Wij wel (via de babyfoon). Drie keer ben ik opgestaan, heb ik de kindjes gemaand stil te zijn, heb ik hun dekens weer een beetje fatsoenlijk gelegd (allemaal niet zo prettig met een gekneusde rib) en pas na de derde keer bleven ze stil. Om dus uiteindelijk weer gewekt te worden door Elena om 8 uur.
Voor het ontbijt had ik gebakken eieren en af te bakken broodjes voorzien. De broodjes lustten noch Eva noch Matthias. Ze wilden zelfs niet proeven omdat er zaadjes op zaten. Dan maar een ei zonder brood voor hen (ons speltbrood lusten ze ook niet). Daarna een sojapudding om het gemis te compenseren.
En dan werd er volop gespeeld.
Iets na 12 uur reden we naar Ikea waar we het middagmaal zouden gebruiken. Wat een volk daar! Ik had er niet aan gedacht dat het nu "solden"-periode is! Maar kom, het was beloofd.
Na heel lang aanschuiven hadden we uiteindelijk onze gerechten bemachtigd. We zochten een tafel, vonden er gelukkig vrij snel een en dan vraagt Eva een "kleine stoel". Ik zie geen kleine stoel en zeg haar dat het onmogelijk is en ze begint te wenen, wil absoluut op mijn schoot zitten en dat ik haar help te eten.
Ze hebben alle drie heel goed gegeten (vleesballetjes, groenten en frieten) en mochten als toetje hun ijsje gaan halen (ze vinden het heel prettig om dat zelf te doen).
En dan komt er vlak bij ons een koppel zitten met een baby die de ouders in een kinderstoel installeren. Mijn euro valt en ik vraag aan Eva of ze zulke stoel bedoelde daarnet. Ze schiet in de lach terwijl ze dat beaamt en zegt: 'Had je me niet begrepen, oma?'
Ze vond het zo "grappig" dat ze ettelijke minuten heeft gelachen en ons allemaal aanstak. Dus haalden we voor haar ook zo'n kinderstoel waarop ze met veel plezier haar ijsje verder at.
De kindjes speelden nog een poosje in de speelhoek van het restaurant en daarna reden we naar huis. Onderweg kochten we wit brood.
Thuis werd er weer volop gespeeld en op een bepaald moment vroeg Elena of we Rummikub zouden spelen. We hebben dat spel in huis, maar dan een spel lang geleden gecreëerd door dochterlief en gisteren had ik die creatie getoond aan de kindjes. 'Mama was blijkbaar heel creatief,' zei Elena, waarop ik: 'Dat is ze nog steeds!' (en ik toonde haar ook de computerspellen gemaakt door Hendrik en Zeger, waarop ze verwonderd stond over haar zo creatieve "familie"; maar voor die Idee-Softwarespellen is ze nog iets te jong, stelden we vast). Ik beloofde dat we Rummikub zouden spelen na het avondeten.
Er werd naar filmpjes gekeken (op het televisiescherm dat we kregen van Debby) terwijl ik voor het avondeten zorgde.
Ik had broccolisoep met balletjes voorzien en daarna (wit) brood met toespijs. Eva lustte de soep niet, vond het brood niet lekker. Vervelend... Nadat ze een half kommetje soep had gegeten, kreeg ze nog eens een sojapudding (fruit heeft ze de hele dag geweigerd, net zoals Elena trouwens; Matthias at, net zoals gisteren, een appel). Elena lustte liever de broodjes met zaadjes van deze ochtend. Gelukkig had ik er nog een paar
Na het avondeten keken de kinderen verder naar filmpjes terwijl ik opruimde en daarna een beetje las in de relax (over lezen: Elena heeft vandaag verschillende keren gezegd dat ze ons huis maar op één manier kan typeren: "overal boeken". Waar haalt ze dat toch?).
Eva kwam zeggen dat ze moe was. Roger en ik brachten haar naar bed (mijn rug en rib hebben tegenwoordig de hulp van Roger nodig, want Eva wordt nogal graag opgetild).
Daarna speelden Elena en ik Rummikub terwijl Matthias een constructie van Legoblokjes maakte en Roger de kranten las online. Wat speelt Elena dat goed, zeg!
Ineens merkte ik dat het al later was dan 21:30 uur. Ik zei het tegen Elena en Matthias die zelf ook schrokken (ik begrijp niet hoe Matthias de hele dag wakker is gebleven na zijn korte nacht. Ha maar ja, hij is wel even in slaap gevallen tijdens onze rit van Ikea naar huis terwijl Eva zelfs tijdens de heen- en terugrit in slaap viel).
Na een snel toilet kwam de vraag of ik in de slaapkamer nog een verhaaltje zou voorlezen. Nee, want dat zou Eva wakker maken. En toen stelde Elena voor zelf voor te lezen in de salon. Goed idee. Ik haalde uit "hun" slaapkamer (waar Eva nog steeds met een glimlach sliep) een boekje over Tiny en Elena las het volledig en heel vlot voor terwijl Matthias gefascineerd luisterde.
Roger en ik begeleidden Elena en Matthias naar de badkamer en de slaapkamer waar Eva nog steeds heel vast sliep (hopelijk langer dan tot 03:30 uur!).
Ikzelf heb daarna nog wat zitten lezen in de relax... maar eigenlijk heb ik langer dan een uur geslapen!
O ja, ik vond deze avond enkele te beantwoorden mails. Sorry, vrienden, behalve één mail van mijn zus, heb ik niemand beantwoord. Dat doe ik later!
Voor het ontbijt had ik gebakken eieren en af te bakken broodjes voorzien. De broodjes lustten noch Eva noch Matthias. Ze wilden zelfs niet proeven omdat er zaadjes op zaten. Dan maar een ei zonder brood voor hen (ons speltbrood lusten ze ook niet). Daarna een sojapudding om het gemis te compenseren.
En dan werd er volop gespeeld.
Iets na 12 uur reden we naar Ikea waar we het middagmaal zouden gebruiken. Wat een volk daar! Ik had er niet aan gedacht dat het nu "solden"-periode is! Maar kom, het was beloofd.
Na heel lang aanschuiven hadden we uiteindelijk onze gerechten bemachtigd. We zochten een tafel, vonden er gelukkig vrij snel een en dan vraagt Eva een "kleine stoel". Ik zie geen kleine stoel en zeg haar dat het onmogelijk is en ze begint te wenen, wil absoluut op mijn schoot zitten en dat ik haar help te eten.
Ze hebben alle drie heel goed gegeten (vleesballetjes, groenten en frieten) en mochten als toetje hun ijsje gaan halen (ze vinden het heel prettig om dat zelf te doen).
En dan komt er vlak bij ons een koppel zitten met een baby die de ouders in een kinderstoel installeren. Mijn euro valt en ik vraag aan Eva of ze zulke stoel bedoelde daarnet. Ze schiet in de lach terwijl ze dat beaamt en zegt: 'Had je me niet begrepen, oma?'
Ze vond het zo "grappig" dat ze ettelijke minuten heeft gelachen en ons allemaal aanstak. Dus haalden we voor haar ook zo'n kinderstoel waarop ze met veel plezier haar ijsje verder at.
 |
| Eigen foto's |
Thuis werd er weer volop gespeeld en op een bepaald moment vroeg Elena of we Rummikub zouden spelen. We hebben dat spel in huis, maar dan een spel lang geleden gecreëerd door dochterlief en gisteren had ik die creatie getoond aan de kindjes. 'Mama was blijkbaar heel creatief,' zei Elena, waarop ik: 'Dat is ze nog steeds!' (en ik toonde haar ook de computerspellen gemaakt door Hendrik en Zeger, waarop ze verwonderd stond over haar zo creatieve "familie"; maar voor die Idee-Softwarespellen is ze nog iets te jong, stelden we vast). Ik beloofde dat we Rummikub zouden spelen na het avondeten.
 |
| Eigen foto |
Ik had broccolisoep met balletjes voorzien en daarna (wit) brood met toespijs. Eva lustte de soep niet, vond het brood niet lekker. Vervelend... Nadat ze een half kommetje soep had gegeten, kreeg ze nog eens een sojapudding (fruit heeft ze de hele dag geweigerd, net zoals Elena trouwens; Matthias at, net zoals gisteren, een appel). Elena lustte liever de broodjes met zaadjes van deze ochtend. Gelukkig had ik er nog een paar
Na het avondeten keken de kinderen verder naar filmpjes terwijl ik opruimde en daarna een beetje las in de relax (over lezen: Elena heeft vandaag verschillende keren gezegd dat ze ons huis maar op één manier kan typeren: "overal boeken". Waar haalt ze dat toch?).
Eva kwam zeggen dat ze moe was. Roger en ik brachten haar naar bed (mijn rug en rib hebben tegenwoordig de hulp van Roger nodig, want Eva wordt nogal graag opgetild).
Daarna speelden Elena en ik Rummikub terwijl Matthias een constructie van Legoblokjes maakte en Roger de kranten las online. Wat speelt Elena dat goed, zeg!
Ineens merkte ik dat het al later was dan 21:30 uur. Ik zei het tegen Elena en Matthias die zelf ook schrokken (ik begrijp niet hoe Matthias de hele dag wakker is gebleven na zijn korte nacht. Ha maar ja, hij is wel even in slaap gevallen tijdens onze rit van Ikea naar huis terwijl Eva zelfs tijdens de heen- en terugrit in slaap viel).
Na een snel toilet kwam de vraag of ik in de slaapkamer nog een verhaaltje zou voorlezen. Nee, want dat zou Eva wakker maken. En toen stelde Elena voor zelf voor te lezen in de salon. Goed idee. Ik haalde uit "hun" slaapkamer (waar Eva nog steeds met een glimlach sliep) een boekje over Tiny en Elena las het volledig en heel vlot voor terwijl Matthias gefascineerd luisterde.
Roger en ik begeleidden Elena en Matthias naar de badkamer en de slaapkamer waar Eva nog steeds heel vast sliep (hopelijk langer dan tot 03:30 uur!).
Ikzelf heb daarna nog wat zitten lezen in de relax... maar eigenlijk heb ik langer dan een uur geslapen!
O ja, ik vond deze avond enkele te beantwoorden mails. Sorry, vrienden, behalve één mail van mijn zus, heb ik niemand beantwoord. Dat doe ik later!
woensdag 2 januari 2019
'Waarom is dit geen echt strijkijzer, oma?'
Als Eva deze avond niet aan het tekenen was (weten jullie al dat ze besloten heeft kunstschilder te worden? Ik heb haar wijs toch maar niet voorgesteld te schilderen: ze moest het doen met kleurstiften), wilde ze "strijken". Gelukkig vinden haar broer en zus die bezigheid minder aantrekkelijk tegenwoordig of er was weer ruzie ontstaan: we hebben immers maar één speelgoedstrijkijzer.
Na een poosje vroeg Eva, die even gevoeld had aan de zool van het strijkijzer, me: 'Waarom is dit eigenlijk geen echt strijkijzer, oma?'
Matthias keek op van zijn legoconstructie en antwoordde nog voor mij: 'Dat zou te warm zijn en dan kun je je verbranden.'
Wat ik uiteraard beaamde, en ik vertelde hen dat mijn zus Bie in Congo ooit haar hand serieus heeft verbrand doordat ze er een strijkijzer op omstootte. Op slag hield ook Elena op met spelen (ze was een toneeltje aan het opvoeren met de Barbiepoppen) en ik moest meer details vertellen.
De kindjes luisterden gefascineerd naar mijn verhaal...
En ik heb toen beslist dat ze van mij mijn eerste boek krijgen als ze 12 jaar worden.
Maar oei, bedenk ik nu pas, ik heb geen exemplaren meer van dat boek en de uitgeverij bestaat niet meer!
Na een poosje vroeg Eva, die even gevoeld had aan de zool van het strijkijzer, me: 'Waarom is dit eigenlijk geen echt strijkijzer, oma?'
Matthias keek op van zijn legoconstructie en antwoordde nog voor mij: 'Dat zou te warm zijn en dan kun je je verbranden.'
Wat ik uiteraard beaamde, en ik vertelde hen dat mijn zus Bie in Congo ooit haar hand serieus heeft verbrand doordat ze er een strijkijzer op omstootte. Op slag hield ook Elena op met spelen (ze was een toneeltje aan het opvoeren met de Barbiepoppen) en ik moest meer details vertellen.
De kindjes luisterden gefascineerd naar mijn verhaal...
En ik heb toen beslist dat ze van mij mijn eerste boek krijgen als ze 12 jaar worden.
Maar oei, bedenk ik nu pas, ik heb geen exemplaren meer van dat boek en de uitgeverij bestaat niet meer!
La guerre des métaux rares
Vorige zondag bij Seany sprak iemand me over het boek "La guerre des métaux rares" van Guillaume Pitron. Ik kreeg heel veel zin om dat boek te lezen... maar zal ik het begrijpen?
Het onderwerp lijkt me niet zo toegankelijk voor iemand die geen degelijke wetenschappelijke basis heeft.
Het onderwerp lijkt me niet zo toegankelijk voor iemand die geen degelijke wetenschappelijke basis heeft.
De kindjes zijn pas gaan slapen
De kindjes en hun ouders kwamen iets over 18 uur aan. Uiteraard moesten er eerst nieuwjaarsbrieven worden voorgelezen. De eerste keer voor Eva en ze deed dat al even goed als Matthias. Elena had haar brief zelf geschreven en het valt me op dat ze al een heel persoonlijk handschrift heeft.
Daarna speelden ze tot aan het avondeten. Na het vertrek van dochterlief en schoonzoon werd er weer gespeeld, getekend, gekleurd en even naar een filmpje gekeken tot wanneer Eva vroeg om naar bed te gaan.
Een half uur later was het Matthias die moe was. Heel stil gingen we naar de badkamer en ook daarna, in de slaapkamer fluisterden we goede nacht tegen elkaar om Eva, die al vast sliep, niet wakker te maken ( ze slapen alle drie samen in het grote bed).
Nog een kwartier later vroeg Elena ook zelf om naar bed te gaan. Matthias was nog wakker en natuurlijk begonnen ze meteen te praten.
Maar... wat zijn ze gehoorzaam geworden: ik vroeg ze één keer om stil te zijn zodat Eva niet zou wakker worden en we hebben ze niet meer gehoord.
Elena heeft me beloofd morgen pas om 8 uur op te staan. Ik ben benieuwd!
Het viel me op dat ze deze keer geen verhaaltje meer vroegen voor het slapengaan!
Daarna speelden ze tot aan het avondeten. Na het vertrek van dochterlief en schoonzoon werd er weer gespeeld, getekend, gekleurd en even naar een filmpje gekeken tot wanneer Eva vroeg om naar bed te gaan.
Een half uur later was het Matthias die moe was. Heel stil gingen we naar de badkamer en ook daarna, in de slaapkamer fluisterden we goede nacht tegen elkaar om Eva, die al vast sliep, niet wakker te maken ( ze slapen alle drie samen in het grote bed).
Nog een kwartier later vroeg Elena ook zelf om naar bed te gaan. Matthias was nog wakker en natuurlijk begonnen ze meteen te praten.
Maar... wat zijn ze gehoorzaam geworden: ik vroeg ze één keer om stil te zijn zodat Eva niet zou wakker worden en we hebben ze niet meer gehoord.
Elena heeft me beloofd morgen pas om 8 uur op te staan. Ik ben benieuwd!
Het viel me op dat ze deze keer geen verhaaltje meer vroegen voor het slapengaan!
 |
| Eigen foto's |
dinsdag 1 januari 2019
Een doodgewone nieuwjaarsdag
Wij hebben "niets gedaan" vorige nacht en vandaag was voor ons ook een doodgewone dag, behalve dan dat ik bijna niet kon volgen met het beantwoorden van wensmails, -telefoons (vooral die van mijn moeder Nany was heel lang: ze had weer zoveel te vertellen) en -berichtjes.
Roger en ik wensen jullie ook allemaal een gezond en zo boeiend mogelijk 2019! Voor onszelf hoop ik dat het een jaar wordt met minder overlijdens dan in 2018! Hoewel, gezien onze steeds vorderende leeftijd...
Buiten al die nieuwjaarswensen beantwoorden, namen we toch de tijd voor een wandeling in de velden rondom ons dorp (ondanks het miezerige weer). Aangenaam (behalve voor mijn vastgeroeste gewrichten) zelfs met die grauwe lucht. Telkens weer verbaast het me hoe mooi deze streek is!
Roger liet me ook luisteren naar een interview met Robert Senelle. Heel interessant maar vanaf het eerste deel bleef ik met een onbeantwoorde vraag zitten. In het tweede deel stelde de journalist die vraag eindelijk aan Senelle maar diens antwoord vond ik onbevredigend. Het gaat hierover: Senelle vindt dat Vlaanderen beter bij Nederland was gebleven maar vindt ook dat, nu België toch bestaat, Vlaanderen beter deel blijft uitmaken van België. Dat vind ik geen logische redenering!
Wat heb ik nog allemaal gedaan tussendoor vandaag? Uiteraard mijn vroegere dagboeken verder overgetypt. Ik merk dat ik tijdens de overgang van 1965 naar 1966 nog volop kon genieten van een "spetterend" (vond ik toen) huisfeest. Ik heb ook een soortement roman gelezen over een man uit het vroegere Heers op de website van Heemkunde Groot Heers-lid Georges V.
Ik heb (nogal oppervlakkig: binnen enkele dagen moet ik toch herbeginnen) schoongemaakt en opgeruimd, want heel binnenkort komen Elena, Matthias en Eva hun nieuwjaarsbrief voorlezen en een paar nachten logeren.
Uiteraard heb ik gekookt maar echt niets speciaals vergeleken met wat we eergisteren allemaal te degusteren kregen: een groentesoep en daarna zalm met broccoli.
Maar deze avond hebben Roger en ik wel nog eens gezellig in de "bibliotheek" samen voor het televisietoestel gezeten om te kijken naar een aflevering van Aspe.
Om de dag te eindigen ga ik misschien online kijken naar de volgende aflevering van "Kinderen van de kolonie", hoewel ik tot hiertoe de hele reeks eenzijdig en vooringenomen vind, alsof het de bedoeling is de kolonialen een schuldgevoel aan te praten.
O ja, en ik heb vernomen dat Elena nu meer weet over Sinterklaas (ik mag dat hier schrijven: zij noch Eva of Matthias leest deze blog én als zij hem later te lezen krijgt zal ze dit stukje misschien heel "tof" vinden). Ze stelde me al langer vragen maar ik wist nooit precies wat te antwoorden. Nu vertelde dochterlief me in een mail dat Elena al een poosje meer weet maar dat ze die wetenschap geheim wil houden om nog verder te kunnen genieten van de magie. Goed zo, grote meid! Je hebt alles begrepen!
En nog even over Sinterklaas: die kennen ze niet in Frankrijk! Daar kennen (sommige) kinderen alleen "le père Noël".
Roger en ik wensen jullie ook allemaal een gezond en zo boeiend mogelijk 2019! Voor onszelf hoop ik dat het een jaar wordt met minder overlijdens dan in 2018! Hoewel, gezien onze steeds vorderende leeftijd...
Buiten al die nieuwjaarswensen beantwoorden, namen we toch de tijd voor een wandeling in de velden rondom ons dorp (ondanks het miezerige weer). Aangenaam (behalve voor mijn vastgeroeste gewrichten) zelfs met die grauwe lucht. Telkens weer verbaast het me hoe mooi deze streek is!
Roger liet me ook luisteren naar een interview met Robert Senelle. Heel interessant maar vanaf het eerste deel bleef ik met een onbeantwoorde vraag zitten. In het tweede deel stelde de journalist die vraag eindelijk aan Senelle maar diens antwoord vond ik onbevredigend. Het gaat hierover: Senelle vindt dat Vlaanderen beter bij Nederland was gebleven maar vindt ook dat, nu België toch bestaat, Vlaanderen beter deel blijft uitmaken van België. Dat vind ik geen logische redenering!
Wat heb ik nog allemaal gedaan tussendoor vandaag? Uiteraard mijn vroegere dagboeken verder overgetypt. Ik merk dat ik tijdens de overgang van 1965 naar 1966 nog volop kon genieten van een "spetterend" (vond ik toen) huisfeest. Ik heb ook een soortement roman gelezen over een man uit het vroegere Heers op de website van Heemkunde Groot Heers-lid Georges V.
Ik heb (nogal oppervlakkig: binnen enkele dagen moet ik toch herbeginnen) schoongemaakt en opgeruimd, want heel binnenkort komen Elena, Matthias en Eva hun nieuwjaarsbrief voorlezen en een paar nachten logeren.
Uiteraard heb ik gekookt maar echt niets speciaals vergeleken met wat we eergisteren allemaal te degusteren kregen: een groentesoep en daarna zalm met broccoli.
Maar deze avond hebben Roger en ik wel nog eens gezellig in de "bibliotheek" samen voor het televisietoestel gezeten om te kijken naar een aflevering van Aspe.
Om de dag te eindigen ga ik misschien online kijken naar de volgende aflevering van "Kinderen van de kolonie", hoewel ik tot hiertoe de hele reeks eenzijdig en vooringenomen vind, alsof het de bedoeling is de kolonialen een schuldgevoel aan te praten.
O ja, en ik heb vernomen dat Elena nu meer weet over Sinterklaas (ik mag dat hier schrijven: zij noch Eva of Matthias leest deze blog én als zij hem later te lezen krijgt zal ze dit stukje misschien heel "tof" vinden). Ze stelde me al langer vragen maar ik wist nooit precies wat te antwoorden. Nu vertelde dochterlief me in een mail dat Elena al een poosje meer weet maar dat ze die wetenschap geheim wil houden om nog verder te kunnen genieten van de magie. Goed zo, grote meid! Je hebt alles begrepen!
En nog even over Sinterklaas: die kennen ze niet in Frankrijk! Daar kennen (sommige) kinderen alleen "le père Noël".
Abonneren op:
Posts (Atom)