We waren met 23. Normaal zouden we met z’n 25 zijn geweest, maar gisteren heeft dus een koppel moeten afhaken wegens gezondheidsproblemen.
Roger en ik gingen eerst zuster Godwine halen in haar klooster en reden met haar naar De Horne in Vechmaal. Omdat we vrij vroeg waren, lieten we haar onderweg nog even de mergelgrotten van Vechmaal zien.
En toen we eindelijk aan het restaurant aankwamen, bleken de meeste mensen al present.
Prachtig weer hadden we, dus het aperitief werd in de tuin geserveerd. Tuin die we voor ons alleen hadden. Iedereen, ook de mensen die een beetje later aankwamen, was blij verrast door de nieuwe locatie. Iedereen vond het intiemer, gezelliger en het decor zelfs mooier dan waar we onze reünie de vorige jaren hielden. En dat vond ik ook: de tuin sloot aan bij de zaal die we ook voor ons alleen hadden, en waarin vier ronde tafels feestelijk waren gedekt. En langs de andere kant, achter de haag, stonden koeien te grazen. Een prachtige landelijke omgeving.
De hapjes bij de excellente Cava waren succulent en zo copieus dat ze eigenlijk als voorgerecht konden fungeren. Ze werden opgediend door een heel mooi, vriendelijk en tegelijk discreet meisje (ik vermoed, gezien haar gelijkenis met de uitbaatster, een familielid van de uitbaters).
Na een korte toespraak door Roger Beeckman, waarin de nodige aandacht werd geschonken aan de afwezigen en de overleden vrienden, en een toepasselijk gebedje voorgelezen door zuster Godwine, volgde de barbecue, in de ons voorbehouden zaal.
Vier soorten vis en slaatjes naar believen. En niet zo maar gebarbecued: echt met de nodige kruiden en groentebegeleiding. En daarbij een heerlijke witte wijn!
Toen ik daarna met de rokers naar de tuin ging voor onze ‘péché mignon’ zoals een van onze Franstalige vrienden het noemde, dacht ik, net als de anderen, dat we daarna wel ons dessertbuffet zouden aangeboden krijgen. Uiteraard wist ik wel dat er ook was afgesproken dat er vlees zou zijn, maar niemand anders leek zich dat te herinneren, en we vonden allemaal dat we al heel veel (en ontzettend lekker) hadden gegeten.
Maar, toen we weer in de zaal kwamen, bleek er rode wijn te zijn ingeschonken. En werden we vergast op vier soorten gebarbecued vlees: chipolata, merguez en… ongelooflijk lekkere lamsboutsneden en lamsfilet. Weer bereid met de nodige kruiden en vergezeld van de lekkerste groenten en aardappelen in de schil.
Volgde nog een uitgebreid dessertbuffet. Ik heb enkel een verse fruitsla genomen en voor de rest een puntje van de andere lekkernijen, kwestie van te proeven of alles even lekker was. Onnodige controle, want dat was het. Na nog een koffie met zoetigheden (niets voor mij), namen de meeste ‘ouderen’ afscheid (de moeder van Sabine moest wel nog even blijven, en hetzelfde gold voor zuster Godwine, vermits Sabine en ik allebei hadden beslist dat de middag voor ons nog niet om was). Met de vraag of we dat volgend jaar nog op die plek wilden organiseren. Roger Beeckman had nochtans al geopperd dat we er misschien beter zouden aan doen van na 50 jaar in schoonheid te eindigen, maar daar leek niemand mee akkoord. Dus afspraak volgend jaar, op de eerste zondag van september in De Horne?
Uiteraard zijn er veel nieuwsjes uitgewisseld, herinneringen opgehaald, is er veel gelachen en zelfs gehuild. Ieder van ons heeft zijn moeilijkheden, zijn verdrietjes, maar ook zijn vreugdes en alles wilden we met elkaar delen. Sommige mensen worden echt oud (de oudste was zuster Godwine, die tegen de 88 jaar loopt) en beginnen nu meer dan vroeger zich af te vragen of ze er nog zullen (kunnen) bij zijn volgende keer…
Nadat de ‘ouderen’ weg waren, hebben wij, de ‘jongeren’ (grappig dat we onszelf zo noemen, wij die tussen de 54 en 66 jaar zijn), nog een laatste glas gedronken in de tuin. En daar hebben we beslist dat onze reünies inderdaad moesten verdergezet worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten