We worden oud

Toen we deze ochtend opstonden, was het nog warmer dan gisteren. 33°C?

Roger wilde terug naar het Noorden en welbepaald naar Huesca. Ik wilde eigenlijk eens naar Lerida. ‘Wat wil je daar doen?’, vroeg Roger. Wel, hetzelfde als altijd: rondlopen, rondkijken. We zijn daar nog nooit geweest. ‘Er is geen camping vlak bij de stad,’ opperde Roger nog als bezwaar, ‘en we kennen de campings niet’. Vroeger zouden we daar niets mee hebben ingezeten!:-)

We maakten ons dus klaar om naar Huesca te rijden. De prijs van de camping (in Denia dus) viel enorm mee: 51 euro voor drie nachten, en daar zit dan nog 2,5 euro in voor Wifi en 3,5 euro voor een wasmachinebeurt.

We reden eerst richting Valencia. Rond die stad was het ontzettend druk en de vrachtwagenchauffeurs reden nogal roekeloos (zoals zo vaak hier): heel stresserend vond ik dat. Daarna ging het naar Sagunto en daar verwijderden we ons van de kust en reden we de bergen in, richting Teruel en dan Zaragoza. Volgde een halte om te picknicken en later even een rustperiode in Pueblo de Valverde. Daar was het veel frisser dan in Denia: wij tevreden!

Afwisselend kregen we immense hoogvlaktes en heuvels en bergen (vanaf een zeker moment weer die grijze, kale Aragonese heuvels). We zagen afslagen naar voor ons bekende plaatsen zoals Daroca, Carinena,  Belchite. Lang geleden, toen de kinderen nog kindjes waren en we nog de gewone wegen volgden, maakten we vaak een halte van enkele uren in zulke dorpen/steden. De hitte kon ons weinig deren en 10 uur onderweg zijn per dag  was geen uitzondering. Soms wisten we gewoon niet waar we de volgende nacht zouden kamperen. 

Nu is dat anders: we zijn zelfs een koffie gaan drinken in een etablissement langs de snelweg (bar, restaurant, hotel) omdat Roger begon te knikkebollen. Daarna was Roger weer klaarwakker maar ik viel in slaap (ik had dan ook een deca gedronken). Toen ik weer wakker werd, waren we pas in de mooie Hoya de Huesca en kort daarna reden we de camping binnen.

Toen we uitstapten, viel de hitte als lood op ons. Later vertelde de uitbaatster dat het 38°C  à 39°C was in de schaduw! Zeggen dat we daarom Cordoba hebben vermeden: we kunnen er niet meer tegen, we worden oud.

Op een half uurtje  waren we geïnstalleerd en daarna gingen we meteen een biertje drinken, waarna we zaten te puffen in de schaduw van een plataan bij de tent. Rond 19:30 uur snel boodschappen gedaan in de Mercadona vlakbij en daarna aten we een plato combinado in het restaurant van de camping.

Platos combinados, zoals ze hier worden genoemd, zijn eigenlijk de oplossing voor mijn kleine maag. In feite lijken ze op onze manier van eten, alleen zijn er ofwel veel groenten bij, ofwel “patatas” die hier ook als groenten worden beschouwd. Mijn plato bestond uit sla, tomaten, uien, paprika’s, asperges, tonijn, jamon serrano en olijven. Jammer genoeg vind je ze niet overal in Spanje.

Het is nu bijna 23 uur, volgens het Internet nog 28°C, we zitten nog steeds buiten en horen vlakbij het eentonige geroep van een pad.

Later

Het is nu over 24 uur en we horen veel geroep vanuit het restaurant. Roger merkte al op dat tijdens ons avondmaal er weinig volk was, maar we zijn dan ook vrij vroeg gaan eten. De mensen avondmalen hier pas als het koeler is geworden en deze avond was het dus pas nadat ik het vorige had geschreven dat we veel geluid hoorden komen vanuit dat restaurant.

Zelfs kinderen eten hier zo laat en nadat we gisteren onze Spaanse buren iets over middernacht zagen terugkomen (hun auto hadden ze buiten de camping geparkeerd) herinnerde ik me dat.

Over kinderen gesproken: ik moet eens opzoeken wanneer de grote vakantie hier begint, want we zien heel veel Spaanse kinderen op de campings.