Monografieën en soldatendossiers

Vandaag een telefoontje van Jan Gerits: de auteur van de volgende Limburgse monografie blijkt niet op tijd klaar te zullen geraken. Omdat er in september toch een nieuwe monografie moet verschijnen, stelt Jan voor een van zijn eigen bijna afgewerkte teksten binnen een paar dagen volledig klaar te maken. Voor mij maakt dat niet veel uit, want mijn werk blijft hetzelfde: de tekst zo snel mogelijk nalezen.

Jan vertelde me ook dat hij eraan denkt te stoppen met de Limburgse monografieën. Het wordt te vermoeiend voor hem (hij is 93 jaar) én hij vindt niemand die het werk wil of kan overnemen. Ik vermoed dat het voor zijn gezondheid de juiste beslissing is, maar jammer is het wel.

En ik ben vandaag dan maar weer enkele soldatendossiers gaan uitpluizen. Soms kom ik heel plezante details tegen, zoals een soldaat met dezelfde familienaam als Roger, van wie de moeder dezelfde familienaam had als Rogers moeder, en de echtgenote een "Missotten" is. Roger en Guy Missotten zaliger zijn achterneven, hebben we enkele jaren geleden ontdekt: zit daar misschien de link? 

Buurten ging voor vandaag

De tekst van de volgende Limburgse monografie is nog steeds niet aangekomen en toch hebben we nog niet verder gewerkt aan die soldatendossiers. We kregen wel even bezoek van buurvrouw Marie-Claire (en gaven haar het speelgoed mee), met wie we eindelijk nog eens een dik uur nieuwtjes konden uitwisselen. We vergeleken ons huidige leven met dat van 20 jaar geleden, toen we nog niet dachten aan oud worden, vertelden over onze kwaaltjes en stoeften over de vorderingen van onze kleinkinderen. En Roger en ik vernamen via haar dat er binnenkort vrij veel zal veranderen in onze buurt.

Omdat ons avondeten klaar was, stelde Roger voor nog even naar de Action te rijden, waar we ons weer lieten verleiden door enkele hebbedingentjes. En terwijl we daarna onze gevulde courgettes opwarmden, zei Roger dat we eindelijk eens verder moesten werken aan de soldatendossiers, wat ik beaamde.

Maar ik deed het dus nog steeds niet: ik heb een deel van de avond besteed aan nog een video van Céleste Grant, en nu wil ik eerst nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overtikken.

Over een verjaardag en drukproeven

Vandaag werd  schoonzus L. 80 jaar. Roger reed dus naar zijn jongste zus, die een feestje gaf voor die gelegenheid. Ik bleef thuis: ik had de dag wel vrijgehouden voor Roger maar zelf verwachtte ik de drukproeven van de volgende Limburgse monografie om na te lezen (ondertussen heb ik echter vernomen  dat dit nummer niet door Jan Gerits is geschreven en dat ik nog even zal moeten wachten) en bovendien zou ik echt misstaan hebben tussen die broers en zussen die onder elkaar hun oudste zus vierden, ver van de bemoeienissen van hun echtgenoten. 😉

Ik heb dan maar andere achterstallige taakjes uitgevoerd en tegen deze avond gevulde courgettes klaargemaakt. Helaas, Roger had zoveel gesnoept dat hij geen honger meer had toen hij thuiskwam. Die schotel ging dus de koelkast in voor morgen, en zelf at ik een blik makreelfilets in tomatensaus met een stukje brood. 

Nu is het tijd om naar het journaal te kijken. Eigenlijk zou ik daarna verder moeten werken aan die soldatendossiers. Langs de andere kant: ik verwacht dus elk moment die drukproeven en dan zal dat nalezen toch de prioriteit krijgen!

Het weerzien

Vandaag was eindelijk het weerzien met Koen, Jopie, Juan, Bernadette, Ivo, Beatrijs, Chris en deze keer ook de pianist Paul Bessemans en zijn echtgenote, die we enkel van naam kenden. Ivo had gezorgd voor een bijzonder kader in Herselt. We hebben er heel lekker gegeten en opnieuw uitstekende wijn van Ivo gedronken (hij had de toelating gekregen zijn eigen wijn te serveren). Het werd een heel aangename kennismaking met Paul en zijn vrouw M.  

Tijdens onze levendige conversaties wisselden we nieuwtjes uit, klaagden we over onze ouderdomskwaaltjes en haalden we herinneringen op. Opvallend vaak klonk daarbij de vraag "Leeft die vriend of die vriendin nog?"

Opnieuw deelde Ivo geschenken uit toen we afscheid namen van elkaar. Ieder kreeg een paar flessen wijn en een van zijn boeken. En voor de zoveelste keer zei hij dat het misschien wel de laatste keer was dat we elkaar ontmoetten!  

Over speelgoed en films

Vandaag, na onze wekelijkse boodschappen, kwamen we buurvrouw Marie-Claire tegen. Nu ze ook grootmoeder is, heeft ze het nog drukker dan vroeger maar we kregen toch tijd genoeg voor een praatje. Ik beloofde haar een deel van het speelgoed bestemd voor de "Kringwinkel"  (tja, het is nog steeds niet weggebracht) te geven voor haar kleinzoon. Dat doe ik veel liever!

Nadat onze aankopen waren opgeborgen, mailde ik even met Zeger. "De Mel 2025" is nu afgelopen en hij heeft weer een prettig filmpje gemaakt over het spel!

En deze avond keek ik nog eens naar een aflevering van Black Mirror: "Black Museum". In het begin lijkt het een hoopgevend verhaal maar het wordt heel snel weer vreselijk akelig. Maar wel heel boeiend!

Plannen versus niet plannen

Vandaag een paar telefoontjes gekregen in verband met onze nakende reünie met Koen, Jopie, Ivo, Beatrijs, Juan en Bernadette (en deze keer nog twee andere mensen die Roger en ik slechts van naam kennen). Het heeft heel wat planning gevraagd maar deze keer is de "grote dag" nabij!

Heel binnenkort wordt schoonzus L. 80 jaar. Al weken vraag ik aan Roger of hij, zijn zussen of zijn broer voor die dag iets hebben gepland en ik krijg steevast als antwoord dat hij het niet weet, dat we wel zullen zien. Al vind ik dat gebrek aan planning altijd eigenaardig, ik hield veiligheidshalve die dag toch maar vrij. 

En kijk: vandaag kreeg Roger een telefoontje van zijn jongste zus met de vraag of hij op die bepaalde dag nog vrij is, want ze organiseert inderdaad iets voor de 80 jaar van L. ! Roger was duidelijk opgelucht toen bleek dat ik die dag al had vrijgehouden voor hem.

Zoveel honderdjarigen?

Het werd vandaag een heel luie zondag! 

Een beetje over en weer gemaild met Eva, die vertelde over haar zondag, een paar mails beantwoord (ik bedoelde gisteren niet dat ik helemaal geen "mailcorrespondenten" meer heb), gelezen, gekookt (we aten een soep van venkelsteeltjes, uien en een diepvrieszakje groene groenten zoals erwten, spruitjes en bonen, gevolgd door gegratineerde venkel - waarvan de steeltjes dus in de soep werden verwerkt). 

En deze avond, na een beetje lectuur met nog steeds zwarte chocolade smeltend op mijn mond, keek ik naar deze uitzending over honderdjarigen.

Ik wist niet dat er tegenwoordig zoveel zijn! 

Al zeven jaar!

 Het is al zeven jaar geleden! Ongelooflijk!

Over documenten en afwezige brieven

We hebben nog verder gewerkt aan onze steekkaarten vandaag. Roger heeft er een paar gemaakt, ik slechts één (nadat ik de vorige toch wat had aangevuld met extra gegevens, zoals Roger me had aangeraden). Ik besef dat mijn probleem is dat ik een vrouw ben, dat ik geen legerdienst heb gedaan en ook nooit een oorlog meegemaakt en dat ik dus moeilijk kan oordelen welke documenten belangrijk zijn of niet.

Tussendoor hebben we de wasmachine nog eens laten werken, zijn we even naar Borgworm gereden en, ondanks de koelere temperatuur, hebben we daar even gewandeld, heb ik enkele mails van Eva beantwoord en even gechat met de moeder van Debby over weer een feestje bij haar in september.

Wat me opvalt, is dat mijn "habituele mailschrijvers" steeds minder vaak schrijven. Voor Matadi-vriendin Sabine is dat al een hele tijd zo. Enkel rond het overlijden van haar moeder Rachel mailde ze weer regelmatig (en wilde ze zelfs deze lente afspreken, wat uiteindelijk niet is doorgegaan). Bernadette mailt ook niet meer elke dag, en ik merk dat andere vriendinnen ook steeds minder vaak mailen. Ik heb wel de indruk dat ze allemaal steeds vaker aan het chatten gaan, wat mij dan weer veel minder ligt! 

Misschien ben ik heel ouderwets maar ik mis de vroegere "briefwisseling"!  

Soldatendossiers en medicijnen

Sinds gisteren besteden we een deel van onze vrije tijd aan ons werk voor de werkgroep: het uitpluizen van soldatendossiers. De nuttige gegevens verzamelen we op steekkaarten die later zullen dienen voor ons boek over de tweede Wereld Oorlog. Het gaat vrij traag omdat veel documenten met de hand zijn geschreven en vaak moeilijk te ontcijferen zijn. En er is nog een ander probleem: soms kom ik heel interessante of zelfs plezante gegevens tegen die we echter niet mogen gebruiken wegens te persoonlijk of te intiem. Het werk vlot dus niet echt...

Tussendoor heb ik natuurlijk nog andere zaken gelezen en onder andere dit artikel over hydroxychloroquine. Al langer dan vijf jaar geleden wist ik dat het medicijn, in kleine doses toegediend, ongevaarlijk is. Maar in 2021 heb ik toevallig vernomen dat het ook toegediend werd tegen reumatische artritis (logisch als het, zoals in dat artikel staat, " inflammatoire cytokinestormen kan verminderen"). Ik herinnerde me ook dat ik aan de reumatoloog vroeg waarom ik niet dat medicijn kreeg voorgeschreven in plaats van het gevaarlijke methotrexaat. Hij stelde toen voor om beide voor te schrijven (wat ik - misschien ten onrechte, want dat betekent nog niet dat ik de twee moest slikken - heb geweigerd). Uiteindelijk, toen ik de inname van die methotrexaat stopzette, probeerde ik de ontstekingen te beperken door op mijn dieet te letten, wat tot nu toe resultaat oplevert. 

Maar toen stelde ik me al de vraag, en die komt nu, bij het lezen van dat artikel, weer naar boven, waarom die reumatoloog zo aandrong op methotrexaat. Omdat hij daartoe verplicht was? 

Druk

Vergadering van de werkgroep WO I-II deze middag. Een lange vergadering, want er viel veel te bespreken, met als resultaat veel (interessant, denk ik) werk voor de boeg.

Maar daar begin ik ten vroegste morgen aan. Na de vergadering moest ik immers nog voor het avondeten zorgen, afwassen, een paar mails beantwoorden (waaronder een van Eva die me vertelt dat ze een nieuwe boekentas heeft) en opruimen. Eigenlijk heeft de keuken alweer een nieuwe schoonmaakbeurt nodig maar dat stel ik ook nog even uit... want ik ga nu eerst een artikel lezen over de Nutriscore.

P.S. Interessant artikel dat ongeveer hetzelfde zegt als wat ik zelf al jaren rondbazuin! 

Lichaamstaal

Er valt niet veel te vertellen over de voorbije dagen, tenzij huishoudtaakjes jullie interesseren, of het feit dat ik enkele telefoontjes heb gepleegd, naar het nieuws heb geluisterd, de avonturen van Céleste en Charlotte verder heb gevolgd, enzovoort.

Maar... ik had al enkele keren gelezen over en gekeken naar de jongste diplomatische ontmoetingen tussen Trump en andere machthebbers en vooral de houding/manier van doen van Trump intrigeerden me telkens opnieuw. Deze avond vond ik eindelijk een video over die lichaamstaal die ik zo graag zelf had kunnen analyseren! De meeste aangehaalde details vielen mij ook op. Maar in het interpreteren blijk ik toch nog niet perfect te zijn! 

Rustig weekend?

De hitte is al een paar dagen voorbij en ik maakte me klaar voor een rustig, frisser weekend. In de buurt  zijn er wegenwerken aan de gang en het verkeer wordt onder andere langs onze straat omgeleid. Wat onze buurt al een poosje drukker maakt dan normaal. Maar die omleiding bestaat al een poosje en we zijn er al zo goed als aan gewend.

Gisteren echter werd het hier plotseling heel druk... en vrij lawaaierig! En dat heeft het hele weekend geduurd: blijkbaar was er in het kasteel hier vlakbij een oldtimersfestival aan de gang! Vaarwel rustig weekend! Ik hoop maar dat dit geen jaarlijks weerkerend evenement wordt!

Hoewel, even erg als de Sinkensfoor destijds in Antwerpen kan het nooit worden!

Eenzaam leven in een verlaten dorp?

De uitleg over kwantumfysica was interessant maar bracht me niet veel meer bij dan dat boekje. Wat me wel opviel, was dat Crèvecoeur aanklaagt dat "kwantumfysica met alle sauzen wordt geserveerd" (letterlijke vertaling van de Franse uitdrukking "servir à toutes les sauces") terwijl het gewoon gaat over wiskunde. Wiskunde die hijzelf wel in verband brengt met filosofie en zelfs metafysica in zijn uitleg!  

Kortom: ik begrijp er nog steeds niet meer van! 😀

Maar... ik had naar Roger een link gestuurd naar die video over Michel die helemaal in zijn eentje leeft in een onherbergzaam bergdorp in de Pyreneeën. 

En die video lijkt Roger ook heel fel te fascineren! Ik herinner me inderdaad nog goed dat we daar ooit samen van droomden: leven in een verlaten dorp, ergens in Zuid-Frankrijk of in Spanje! 

Heel onrealistisch, vermoed ik! Hoewel...

Kwantumfysica

Hendrik had me in 1997 een boekje over kwantumfysica geleend en, hoewel ik er heel weinig van begreep, had het me gefascineerd! Het boekje heb ik uiteraard teruggegeven... maar de titel ben ik vergeten. 

Onlangs vroeg ik aan Hendrik of hij dat boekje nog heeft en of ik het dan nog eens mocht lezen. Ik kon hem wel niet de titel noch de naam van de auteur geven, wat het Hendrik niet gemakkelijk maakt om het boekje terug te vinden - als hij het nog heeft.

Nadat ik deze avond een video had gezien over een eenzaat in een verlaten dorp in de Pyreneeën en voor ik naar het journaal wilde kijken, luisterde ik naar een podcast van Jean-Jacques Crèvecoeur die vertelde dat er een andere podcast bestaat waarin hij een hele uitleg geeft over de kwantumfysica. Ik heb die podcast gevonden en denk dat ik die straks ga beluisteren: Crèvecoeur kan de dingen meestal helder uitleggen! 

"The Dubliners Encore"

Het was nog iets te vroeg om te gaan slapen en ik mijmerde wat, dacht aan uit het oog verloren en overleden vrienden en, ik weet niet waarom, ineens heel intens aan lieve Barney zaliger. 

En vlak daarna stelt YouTube me dit voor!  Zeer eigenaardig, niet? En nee, ik had Roger niets verteld over dat heimwee, en mijn gsm lag bovendien in een andere kamer!

Maria tenhemelopneming

Vandaag is het feest (en "Moederdag" in het Antwerpse) maar toch heb ik een paar uur besteed aan opruimen (dat was echt nodig😀) en aan de was. En dat was meer dan voldoende voor mijn rug en gewrichten! 

De overige tijd werd besteed aan lectuur (onder andere van media-artikels - zoals dit - waarvoor  ik de voorbije dagen geen tijd vond) en aan het klaarmaken van ons avondeten (gazpacho gevolgd door spek met in olijfolie gebakken uien en zoete aardappel). 

En nu ga ik nog enkele bladzijden uit vroegere dagboeken overtypen!

P.S. Nog voor ik aan dat overtypen begon, heb ik gekeken naar een nieuwe video van Céleste Grant die een nieuwe trektocht is begonnen, met zijn drie ezels, zijn blinde hond, zijn vrouw en hun baby! 

Terug naar het Leuvense

Vandaag hebben we opnieuw veel getekend, gelezen (Matthias nam het boek over Wereld Oorlog I mee naar huis zodat hij het verder kan lezen), gespeeld, verteld en, buiten soep voor de liefhebbers, de rest van de pizza's van gisteren gegeten (ik weet het, ik zou dat beter niet eten maar vanaf morgen let ik weer op mijn "dieet"!).

Om 15:30 uur reden we al terug naar het Leuvense omdat Eva om 17 uur een dansrepetitie had. Terwijl haar mama haar daarnaartoe reed, genoten wij, samen met Zeger die ondertussen ook was aangekomen, van een drankje aan de rand van hun zwemvijver (zie foto van Zeger hieronder) en plonsden Elena en Matthias er even in (lekker verfrissend met de meer dan 32°C die we vandaag weer haalden).

Toen even later iedereen weer thuis was, zorgde schoonzoon voor een  heerlijke spaghettischotel (ik weet het! 😉Vanaf morgen eet ik weer anders) en zaten we nog tot heel laat te smullen, te praten en te lachen op het terras.

Vertellen over vroeger

Na een laat ontbijt werd er verder Stratego gespeeld en getekend. Ik heb weer een hele boel mooie tekeningen om op te hangen (maar dat doe ik morgenvroeg), ook van Matthias deze keer! Oordeel maar zelf (de tekeningen liggen naast mijn twee nieuwe handtassen):

Na het middagmaal reden we naar Alden Biezen, waar ik de kinderen vertelde over mijn grootmoeder die daar destijds woonde (haar vader Louis Renwa was daar pachter) en over die Louis zelf.

Na een wandeling van een klein uur rond het kasteel was het tijd voor een drankje of een ijsje (het was immers opnieuw heel warm).

Van daar reden we naar Horpmaal, kijken naar de hoeve Renwa, en naar Neerrepen waar Luis Renwa en zijn vrouw Beatrix Crommen rusten op het kerkhof.

Thuis werd er nog nagepraat, getekend en gelezen vooraleer naar een Italiaans restaurant/pizzeria te vertrekken voor het avondeten. 

Het werden veel te grote pizza's (niemand kreeg de zijne op - maar de rest kregen we mee naar huis) waarna de kindjes toch nog een beetje plaats bleken te hebben voor een ijsje of een moelleux!

Later, thuis, hebben we nog gekaart tot ongeveer 22 uur, dan heb ik de kindjes naar bed gestuurd. Ikzelf moest nog wat opruimen en tekeningen ophangen, maar dat doe ik dus morgen: ik ben moe! 😀

Een drukke middag met de kindjes

Tegen 12:30 uur kwamen ze aan, dochterlief, Elena, Matthias en Eva. We aten soep, broodjes en croque-monsieur en praatten bij. Dochterlief had voor mij twee nieuwe, heel mooie handtassen genaaid (ik post er later een foto van).

Na haar vertrek hebben de kindjes en wij nog gespeeld, getekend, verteld en pannenkoeken gebakken (en gegeten). Elena vergeleek de stamboom die zij had opgesteld met mijn gegevens, Matthias las een boek over de eerste Wereld Oorlog (dat hij deze avond trouwens mee naar bed nam) en Eva las sprookjes van Andersen en Grimm.

Tegen 19 uur reden we naar Ikea om er ons avondmaal te gebruiken en daarna nog even te genieten van de "decors". Op dat uur liepen er geen andere klanten meer rond in de winkel en dat zorgde, vonden we, voor een heel speciale sfeer!

Thuis speelden we nog een poosje Stratego alvorens de kindjes naar bed trokken (ons spel is niet uit: morgen doen we voort).

O ja, het was warm vandaag (tot 34°C in de schaduw) maar het was ook droog en dus goed te doen, ook in de vroegere kamer van Zeger waar Matthias nu slaapt. Hopelijk bereiken we niet weer 38°C de volgende dagen! 

"Metalhead"

Prachtig weer vandaag. Roger was vooral bezig in zijn atelier en op zolder, en ons terras staat nog steeds vol afbraakmateriaal. Ik bleef dus binnen, een beetje lezen, onder andere over Edgar Cayce, een beetje opruimen en een beetje over en weer mailen met Eva (die onder andere van het mooie weer aan het genieten was en van rabarbertaart ging smullen).

Deze avond, na het avondeten, nog een aflevering van Black Mirror: "Metalhead". Het begin begreep ik niet goed (jawel, wat er gebeurde was me duidelijk, niet wat de aanleiding was) maar daarna werd het weer zo akelig! 

Dus is het nu tijd voor een lekkere Chimay om die dystopie door te spoelen! 

Edgar Cayce

Ik keek deze avond nog naar een video van Sandrine Muller, waarin ze het heeft over onder andere Edgar Cayce. 

Ik heb in de jaren 70/80 van vorige eeuw ettelijke boeken over hem en zijn "lezingen" gelezen. Die boeken staan trouwens hier, in onze werkkamer, op de plank vlak achter mij.  

Even vroeg ik me af of ik die boeken niet eens zou herlezen. En toen bedacht ik dat ik tegenwoordig online meer zal vinden over Cayce dan in die papieren boeken op het rek achter mij. Een gedachte die ik onmogelijk zou gehad hebben begin deze eeuw! 

Wat is er veel veranderd op korte tijd!

Planning en Roger

Binnenkort komen de kindjes logeren, en Matthias slaapt dan in de vroegere kamer van Zeger. Die kamer nemen we alleen nog grondig onder handen als er effectief iemand slaapt. Roger had beloofd voor die schoonmaak te zorgen, dus nam ik die taak zo op in mijn "planning".

Een planning is echter weinig compatibel met Roger, en dat zou ik na al die jaren eigenlijk moeten weten! Op dit moment (zaterdagavond, 20 uur) is hij er eindelijk aan begonnen, nadat ik hem al drie dagen had herinnerd: 'Je vergeet die kamer toch niet?' terwijl hij weer even de stoep ging wieden.

Ik vroeg hem vandaag waarom hij zijn werk nooit plant (of kan plannen?). Een verklaring had hij niet. Zelfs tijdens zijn studies plande hij niets, zegt hij. En toch was hij altijd op tijd klaar, met uitstekende resultaten, zonder ooit ’s nachts te moeten doorstuderen.

Ik begrijp dat niet. Zelf heb ik altijd alles moeten plannen. Misschien omdat ik voor zoveel zaken tegelijk moest zorgen? Roger mocht zich tijdens de examenperiode volledig op zijn studies richten, terwijl ik naast mijn studies ook het huishouden beredderde én wat moest verdienen.

En nu nog steeds: ik kan bijvoorbeeld niet tegelijkertijd schoonmaken en koken, dus plan ik voortdurend mijn werk. Wat Roger dan weer niet begrijpt!

Kaartspelen?

Ik doe het niet zo graag en eigenlijk nooit, kaartspelen, tenzij heel eenvoudige spelletjes met de kindjes. Vandaag echter las ik in de Standaard een column van Maj over dat onderwerp.

Roger en ik hebben nooit gekaart met Maj en Charlie zaliger, maar Maj vertelde me soms over hun kaartavonden met een ander bevriend koppel. Die column herinnerde me daaraan, en ook aan het overlijden van de vriend in kwestie.

Herinneringen! Ik koester ze maar ze doen vaak ook pijn! Die gemengde gevoelens ervaar ik elke dag terwijl ik mijn vroegere dagboeken overtik! 

Zwarte chocola

Tijdens onze boodschappen vandaag vond ik, op hetzelfde rek en voor dezelfde prijs als de chocolade met 85% cacao die ik geregeld koop, chocola met 90% cacao.

Uiteraard wilde ik die meteen proberen, ik kocht er dus drie tabletten van en proefde er al meteen van na ons avondmaal (dat weer bestond uit kliekjes -  Ik vraag me echt af hoe alleenstaanden dat probleem oplossen!).

Heerlijk is die heel bittere chocola!  Ik heb nog enkele tabletten van 85% over en denk dat ik die maar eerst moet opeten, voor ik die echt te zoet begin te vinden!

O ja, we hebben deze avond eindelijk met vriend Karel een datum kunnen afspreken voor een ontmoeting!

Twee "ontdekkingen" vandaag

Tussen de huishoudtaken door vandaag een lang telefoongesprek met Antwerpse vriendin Greet en eentje met Karel. En ik heb een paar ontdekkingen gedaan.  

Karel is terug thuis en wilde graag snel afspreken maar we hebben nog geen datum kunnen prikken, zo lastig bleek het om een dag te vinden waarop hij en wij vrij zijn.

Greet vertelde, naast de gebruikelijke nieuwtjes, over een aandoening die ik helemaal niet kende: TGA. Eigenaardig, interessant en eigenlijk ook akelig!

En deze avond, na nog een babbeltje met buurjongen L. over zijn verdere studies, botste ik op een YouTubefilm over Congo vlak na de onafhankelijkheid!  Daar ga ik nu naar kijken! 

Twee "ontdekkingen" dus vandaag: een rijke dag!

Weer zo'n rustige zondag

Weer zo'n rustige zondag waarover niet veel te melden valt. Deze avond wel toevallig gekeken naar een interview met een arts die het op zijn beurt heeft over wat me tegenwoordig zo tegenstaat in de uitoefening van geneeskunde! 

In dat interview vertelt hij (ik denk rond minuut 8 - weliswaar weer in het Frans, maar de automatische vertaling is heel goed) dat een bevriende arts zichzelf, op basis van zijn kennis en ervaring, succesvol had behandeld tegen ziekte X met medicijn Y. Toen die bevriende arts vervolgens gevraagd werd of hij datzelfde medicijn ook aan zijn patiënten zou geven bij die ziekte, antwoordde hij dat hij dat niet zou durven omdat geneesmiddel Y niet voorkomt in het - volgens hem minder efficiënt en gevaarlijker - protocol dat door de Orde der Geneesheren wordt "aanbevolen". En dat hij gevaar loopt geschorst te worden als hij dat protocol niet volgt.

"Hang the DJ"

Deze avond keek ik nog eens naar een aflevering van "Black Mirror": "Hang the DJ" uit seizoen 4. Eerst bleef ik enkel kijken omdat het mij ontspande, al vond ik de aflevering niet echt bijzonder. In het "echte amoureuze leven" gaat het er ook vaak zo aan toe, dacht ik. 

Het ontspannen gevoel ging stilaan zelfs over in verveling. Maar toen ik plots meende te begrijpen dat alles zich afspeelde in een virtuele of gesimuleerde wereld, en ik me afvroeg of wij misschien ook niet in zo'n wereld leven, keek ik verder, hoewel het verhaal me nog akeliger leek... 

En toen vond ik het helemaal niet meer saai!

Koken met kliekjes op een frisse zomerdag

Het blijft te fris en te regenachtig voor de tijd van het jaar! Ik had Roger voor deze avond een hartverwarmende linzensoep beloofd maar toen bleek dat er nog te veel overschotjes in de koelkast stonden, moest ik wel iets anders verzinnen!

Ik heb dus een halve spitskool, een restje gehakt, geraspte kaas en enkele eieren verwerkt tot een gratin, die we aten na een soep gemaakt met de bladeren en steeltjes van bloemkool en broccoli, een restje wortels en erwtjes en een paar uien. 

Het was lekker, vonden we, en de linzensoep eten we dan maar morgen. Alleen heb ik nu weer een beetje soep van deze avond over! Wat is het moeilijk koken voor slechts twee mensen! Ik vraag me trouwens al heel lang af hoe alleenstaanden dat oplossen! 

Is het allemaal gelogen?

Roger vond al een poosje dat ik deze keer wel erg goedgelovig ben, ik die enkele jaren geleden nog zei dat ik geen vertrouwen meer had in de mainstream media. En toch bleef ik het allemaal geloven en, zoals bijna iedereen, vreselijk vinden... Tot ik vandaag dit artikel las dat me deed twijfelen. 

Ben ik weer te naïef geweest en is het toch allemaal gelogen, wat ik elders hoor en lees?