Jean Nossin, lid van Heemkunde Groot Heers, heeft er jaren voor geijverd, de heemkundige kring heeft er zijn best voor gedaan en de gemeente Heers heeft gezorgd voor de festiviteiten. En vandaag werd het bewuste “monument” eindelijk ingehuldigd.
Eigenlijk was de aanleiding voor mij altijd iets gebleven “ver van mijn bed”, tot ik na de inhuldiging een zeer interessant tekstje kreeg van Jean Nossin die het zelf als kind had meegemaakt. Ik heb de tekst hier liggen maar ik krijg hem ook via e-mail binnenkort, en daar wacht ik op om hem te publiceren (en daartoe heb ik de toelating van Jean Nossin – die trouwens ooit een interessant boek over Veulen heeft geschreven - gekregen).
In 1944 stortte een Amerikaans gevechtsvliegtuig (een P-47 Thunderbolt, las ik in de krant) in de buurt neer. Een verwrongen propeller van dat vliegtuig (waarvan de 20-jarige piloot overleed bij de crash) werd nu als “monument” opgericht in ons dorp.
De festiviteiten begonnen al om 10 uur deze ochtend. Onchristelijk vroeg voor ons op een zondag! Nu, wij moesten amper 10 minuten lopen, terwijl andere leden van Heemkunde, zoals Boudewijn bijvoorbeeld, eerst hun auto moesten uithalen en dan nog een tiental minuten rijden. Niet te verwonderen dus dat Boudewijn en Ilonka en wij (en misschien nog anderen die het niet verteld hebben) nog niet ontbeten hadden. De zon scheen, maar het was nog bibberkoud op dat (ik geef toe: relatief) vroege uur.
(Foto’s Roger)
Daarna was er een receptie, aangeboden door de gemeente. Cava en fruitsap à volonté, maar de hapjes (waarmee ik dacht mijn honger te zullen kunnen stillen) waren opvallend weinig gevarieerd. Zeggen dat ik Roger had gezegd dat ze echt wel ons ontbijt zouden kunnen vervangen (zo had ik ze immers ervaren toen ik als leerkracht was verbonden met de gemeente en elk jaar op een receptie werd uitgenodigd). Wat ik ook jammer vond: de mensen uit het dorp waren niet uitgenodigd. We troffen er alleen de leden van Heemkunde (plus familie) en schepenen en zo. Is de gemeente aan het besparen? Dat zou een uitleg kunnen zijn!
Ik voerde wel interessante gesprekken, onder andere met de twee dochters van Jean Nossin (van wie ik dus die tekst verwacht die ik wil publiceren), en met Boudewijn, zijn vrouw Ilonka, en mensen van Heemkunde.
Echt jammer dat niet het hele dorp was uitgenodigd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten