... praktisch de hele middag, wat heel verfrissend was!
Ik heb nog een paar uur data opgezocht (soms vind je ze heel snel, soms helemaal niet, en soms moet je opletten dat je geen twee edellieden met dezelfde namen verwart), een wachtende mail van Bernadette eindelijk beantwoord en Roger heeft tevergeefs geprobeerd zijn vriend Karel te bellen.
Een telefoontje met de kindjes ook, die heel enthousiast leken over deze eerste schooldag maar eigenlijk niet veel tijd hadden. Ik vraag me dikwijls af wanneer het zal gebeuren, wat ik al zo vaak heb opgemerkt: namelijk dat kleinkinderen geen tijd meer hebben voor hun grootouders. Ikzelf heb met mijn "marraine" tot aan haar dood een nauwe band gehad, maar dat is een uitzondering, ik weet het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten