Nadat we vandaag verder hadden schoongemaakt, reden we naar Thys, deelgemeente van Crisnée in “de Walen” (Crisnée heet Gerstekoven in het Nederlands).
Wat als eerste opvalt in dat wat rommelige Thys omringd door weiden is de hoger gelegen kerk, geflankeerd door een enorme boerderij. De “binnenkoer” van de hoeve grenst zelfs aan de zijgevel van de kerk. Dat heeft me altijd (want dit was zeker niet de eerste keer dat we er waren) geïntrigeerd. Jammer dat de kerk nooit open is: ik zou graag eens onderzoeken of die ook op dat binnenplein uitgeeft middels een deur!
Er staan vrij veel U-vormige hoeves, waarvan een nog met een goed zichtbare mesthoop:
De huizen liggen wat rommelig door elkaar, soms zie je zelfs een huis gebouwd vlak achter een andere huis.
We wandelden eerst wat door het dorp, vertrekkende van de kerk.
Daarna verwijderden we ons even van de kern, in de richting van een veldkapel: de “Chapelle Saint-Pierre”.
We liepen niet verder de velden in: ik had zin om in het dorp rond te lopen. En we kwamen in een uitbreiding ervan terecht, een soort villawijkje met meestal lelijke en pronkerige huizen. Via het rustige “sentier de la Champenotte” keerden we terug naar ons vertrekpunt.
Het werd een aangename, koude maar rustgevende wandeling van net geen uur. We hebben een paar mensen ontmoet. Dorpsbewoners. En die zeiden allemaal heel vriendelijk en heel luid “bonjour!” Walen zijn inderdaad over het algemeen jovialer dan Vlamingen, dat moest Roger ook toegeven… Hoewel, al ontmoeten we tijdens onze wandelingen in Limburg soms norse mensen die liever wegkijken dan even te groeten, de overgrote meerderheid knikt minstens “goeiendag”. Minder uitbundig dan die Walen zijn ze wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten