Nadat ik vandaag een beetje had schoongemaakt (het werd echt tijd dat ik nog wat deed in het huishouden), vertrokken we rond 15:25 uur met de bus richting Hasselt. Onderweg stapten heel veel scholieren op en naast ons hoorde ik twee meisjes praten over al hun werk voor deze avond. Ineens voelde ik me teruggeworpen in de tijd. Ook ik heb destijds op de bus zitten klagen over al dat werk. Eigenlijk hadden we vaak overdreven veel huistaken en lessen: ik heb nu alles bij elkaar meer tijd voor mezelf dan toen ik een jaar of 16 was!
Wat me ook opviel: de schooljeugd is ongeveer gekleed zoals wij dat waren (als we ons schooluniform niet moesten dragen): spijkerbroek, t-shirt en trui! En zelfs hun kapsel verschilt niet erg van hoe wij ons haar droegen! Alleen zijn die jonge meisjes van nu opvallend meer geverfd dan wij op hun leeftijd (en zelfs dan wij nu). En ze zijn allemaal bezig met hun smartphone.
We stapten af in het centrum van Wimmertingen waar we de “Molenvoetweg” wilden inslaan. We hadden die ooit opgemerkt in het voorbijrijden met de auto en waren al een poosje zinnens daar ooit te gaan wandelen. Weer besefte ik dat we, in het voorbijrijden in de auto, niet beseffen hoe druk een plek werkelijk is. Op die steenweg waar we van de bus afstapten was het ontzettend lawaaierig (heel veel verkeer). Ik bedacht meteen dat ik daar niet graag zou wonen!
Naarmate we verder die “Molenvoetweg” inliepen, veranderde mijn perceptie wel enigszins. Sleutelbloemen langs de weg en speenkruid in de bosjes erlangs, overvliegende wilde eenden, een grote vijver, een boerderij en een kasteeltje.
Alleen bleef je het verkeer in de verte horen! We wandelden terug naar de bushalte in het centrum via een veldweg en langs de Mombeek. Alles bij elkaar een vrij mooie lentewandeling dus die we waarschijnlijk nooit zouden gemaakt hebben als we over de auto hadden beschikt: dan hadden we het wel verder van huis gezocht!
Tegenover de bushalte stond een hotel-restaurant waarboven en waarvoor een beeldhouwwerk prijkte: een stier die me deed denken aan de stier aan de ingang van Tordesillas in Spanje.
We hebben het thuis vergeleken met foto’s van Tordesillas, en Roger heeft gelijk: ze zijn niet precies hetzelfde:
Trouwens, aan de stier van Wimmertingen mankeert iets: hij heeft paardenhoeven!
Sleutelbloemen, leuk hoor. Klonteklatten zie je hier nergens, dat mis ik echt
BeantwoordenVerwijderenNoemen jullie dat klonteklatten? Dat wist ik niet! Mooi!
VerwijderenStilte is wat waard en mag voor mij wat kosten.
BeantwoordenVerwijderenLawaai is enerverend, irriterend en wekt aldus agressief gedrag in de hand.Nochthans steunt de overheid meer het commerciele lawaai dan de leefbare stilte. Op de geluidsnormen worden aan de lopende band uitzonderingen toegestaan.
Je hebt gelijk!
Verwijderen