Over domheid en tijdverlies

We gingen vandaag naar de bank van Heemkunde Groot Heers. Ik verklap de naam van die bank niet, want het is niet zo fraai wat ik te vertellen heb. Als ik dat vergelijk met onze eigen bank!

Roger legde uit dat de belastingaangifte van een vzw nu verplicht via de site van de overheid moet gebeuren maar dat hij er niet ingelogd geraakt met zijn identiteitskaart. De mond van de persoon die ons te woord stond (niet de eigenlijke bankier) viel open. Na een poosje zei ze: 'Wat kan ik daaraan doen?'
'Misschien kunt u ons uit de nood helpen?' vroeg Roger. Weer die open mond en dan een gemompel: 'Ik weet helemaal niets van dat verplicht online indienen... ik kan u echt niet helpen.'
Ik merkte dat Roger versteld stond van zoveel domheid en zei hem: 'Kom, we zullen wel proberen het zelf op te lossen.'

Terwijl we terug naar huis reden, stelde ik voor nog eens te proberen en als het opnieuw niet lukte, te bellen naar de belastingdienst.

We probeerden nog eens, zonder resultaat. Ik downloadde een tweede keer de toepassing "eid-quickinstaller", herstartte de pc, weer ging het niet.

Terwijl ik voor een wasje zorgde, kreeg ik de ingeving eerst even te klikken op de toepassing die ik had gedownload. En wat bleek? Dat had ik inderdaad eerder moeten doen: toen pas begon de toepassing zich te installeren op de pc. Wat voelde ik me dom dat ik daar niet vroeger had aan gedacht!
Daarna stelde de toepassing een test voor, en ja hoor, onze identiteitskaarten werden meteen herkend.

Dus surfte Roger opnieuw naar de website van de overheid, meldde zich aan... en kreeg weer te lezen dat het aanmelden mislukt was! Dat gebeurt telkens nog voor hij zijn pincode moet geven: zijn identiteitskaart wordt gewoon niet herkend. Ik probeerde met de mijne en kreeg hetzelfde resultaat.

Roger belde naar de belastingdienst maar kreeg geen respons. Ik checkte het even via Google: je kunt die dienst enkel voor de middag bereiken en het was ondertussen al bijna 15 uur.

Uren hebben we met dat gedoe verloren vandaag!