In 2004 hadden we de Sint-Petrushoeve in Attenhoven (Brabant) ontdekt. In maart 2008 reden we er nogmaals naartoe.
(Foto van Roger uit 2008)
Even later, in datzelfde jaar, kwamen we nog eens in Attenhoven, en de hoeve bleek ingestort te zijn.
Vandaag wilde Roger gaan kijken of er al iets gebeurd was met al dat puin, of de hoeve misschien weer opgebouwd werd.
We reden dus weer eens naar Attenhoven.
Waar we de auto parkeerden, waren een paar privé-parkeerplaatsen. Alleen werd dat ‘privaat’ genoemd… Maar je mocht er niet wateren!:-)
De boerderij lag nog steeds in puin. We ontmoetten een wat oudere buurtbewoonster die ons vertelde dat ze de vroegere bewoners van het gebouw goed gekend heeft en dat daar in haar jonge tijd een brouwerij was gevestigd. We hebben haar niet gezegd dat we de hoeve al gezien hadden toen ze nog rechtstond én vlak nadat ze was ingestort. Zij vertelde ons dat het gebouw vorige winter was ingestort, wat dus niet klopt.
Het viel ons wel op dat die dame, die volgens eigen zeggen heel haar leven in Attenhoven had gewoond, een tongval had die fel leek op de Leuvense.
We kuierden wat door het dorp (met enkele mooie gebouwen, waarvan sommige wel erg vervallen).
Daarna liepen we een rustige, vogelrijke beemd in. Verschillende wandelpaden, duidelijk weinig gebruikt, veel wilgen, een groot aantal vijvers en een beek (met vervuild water), vlierstruiken, en heel veel water- en andere vogels die de stilte onderstreepten.
We hebben daar een klein uur in gewandeld, en eigenlijk wil ik later nog eens graag enkele andere wandelpaden intrekken.
Ik vroeg me net af hoe het kwam dat de gemeente van zulk mooi landschap niet een deel had omgevormd tot park (de meeste mensen wandelen immers liever op goed onderhouden paden, en niet zoals wij op niet vaak betreden paden) toen we via een chicane terechtkwamen in een heus park: ‘Parkgebied De Beemden’. Speeltuinen, vijvers, eenden, ganzen, banken, enzovoort. En vrij veel volk, vooral koppels met kinderen.
Toen we de uitgang van het (echt grote) park hadden gevonden, moesten we toch nog een heel eindje lopen tot aan het ‘privaat waar je niet mag wateren’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten