Nadat ik, na onze brunch, onze werkkamer nog eens een beurt had gegeven, een vertaling had afgewerkt en geleverd, hield de regen plotseling op. Ik stelde een wandeling voor: Roger moet immers veel bewegen en dus wil ik niet dat hij zijn volledige dag aan zijn pc doorbrengt.
Roger ging akkoord, maakte zich klaar… En toen we wilden vertrekken, begon het weer te gieten en zelfs te donderen!
Vermits de regenvlagen steeds vrij kort bleken te zijn maar ik niet graag in open veld vertoef bij een (zelfs kort) onweer, besloten we naar Sint-Truiden te rijden. Winkels kijken is absoluut niet mijn ding (Roger houdt daar wel van) maar alles was voor mij goed om Roger wat beweging te laten nemen. Onderweg begon het nog heviger te regenen en ik ging dus akkoord toen hij in Brustem een tweedehands meubelwinkel wilde binnengaan. Helaas, die winkel bleek gesloten op woensdag. We reden dus verder naar Sint-Truiden en daar konden we een uurtje droog aan window shopping doen. Het bleef niet bij etalages kijken, want we gingen een Indische winkel binnen waar we kurkuma kochten (een poosje geleden hadden we dat nog geprobeerd, maar toen bleek de winkeluitbater noch het woord “kurkuma” noch het woord “turmeric” te begrijpen. Daarna had ik opgezocht hoe zij dat dan wel noemen en deze keer vroegen we naar “haldi”, en werden we meteen met de glimlach bediend).
Toen we terug thuis waren, was het tijd om te koken (een Catalaanse vissoep), en begon het weer pijpenstelen te regenen!
Na ons avondmaal was het voor mij “papieren boeken-leestijd”, in de relax en met een blokje bittere chocolade op mijn tong. Ik begon met te grasduinen in de dichtbundel van Franky Leyssens (KVLS-lid), die deze ochtend met de post was aangekomen. Buitengewoon goede poëzie! Ik vraag me zelfs af of Franky op zijn plaats is bij de KVLS nu die vereniging nog vooral amateurs lijkt te herbergen! 
Omdat je poëzie niet uren na elkaar kunt lezen (afijn, ik toch niet, want ik moet elk gedicht laten “bezinken”) begon ik daarna te lezen in “La libellule et le philosophe” van Alain Cugno. Eigenaardig boek, op de kruising van filosofie en entomologie. Ik denk dat ik het boek heel langzaam zal lezen, want ik vermoed dat ik vaak heel diep zal moeten nadenken.
Ondertussen wordt het gras in onze “tuin” (het is eigenlijk een wei) alsmaar hoger! En heeft Sam te maken met ziektes en operaties in haar familie, en hebben enkele van onze vrienden en kennissen ook serieuze familiale zorgen.
Waarom dan zelf zo vaak klagen, Jessy?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten