Nadat we vandaag onze kiesplicht hadden volbracht (pas na de brunch zodat we zeker niet hoefden aan te schuiven) gingen we wandelen in Vechmaal.
Het was heel warm en het werd een mooie wandeling maar jammer genoeg hebben we weer geen foto’s gemaakt.
Daarna dronken we een Ter Dolen (voor mij) en een Westmalle Tripel (voor Roger) op het terras van De Horne. Lekker en verfrissend!
Er zaten opvallend veel Franstaligen op dat binnenterras (de taalgrens is immers vlakbij). Slechts een minderheid daarvan deed de moeite om zijn bestelling in het Nederlands te formuleren!
Eigenlijk wilde ik Stijn (de uitbater van De Horne) meer details vragen over onze toekomstige Matadi-reünie, maar het was duidelijk dat hij het veel te druk had. Ik zal hem morgen – of nee, seffens – een mail daaromtrent sturen.
Thuis moest ik amper koken: we aten vooral de restjes van gisteren. Ik kreeg wel een telefoontje van onze dochter: Elena blijkt wat koortsig te zijn.
Ook even met Nany gebeld; zij klaagde dan weer dat ze vandaag niemand had om mee te gaan wandelen: haar talrijke vrienden waren allemaal bezet!
Hoewel ik zulke karweitjes vermijd op zondag (ik wil ook wel graag één rustdag per week), toch nog was gesorteerd en een paar machines laten draaien (en uiteraard daarna de was te drogen gehangen).
O ja, even over die rustdag die ik graag elke week inbouw.
Met Roger sprak ik op het terras van De Horne over “werken” en de definitie daarvan. Wat “verschoot” ik (sorry, Nederlanders, ik vind echt niet dat hier “schrikken” past; “versteld staan” misschien wel, maar dat is zo “uitvoerig uitgedrukt”. Neem toch s.v.p. sommige Vlaamse uitdrukkingen over !) toen Roger toegaf dat voor hem werken gelijk stond met iets dat je doet tegen betaling!
Amai (zoals ze zeggen in Antwerpen). Dan werk ik maar enkele uren per dag. En wat doe ik dan met de rest van mijn bezigheden? Slaaf zijn?
Nu, eigenlijk zijn we allemaal de slaven van de Staat. Maar daarover zal ik het later eens hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten