Chic feest maar geen rooksalon!

Vandaag vierde Wiemla haar verjaardag, trad Zeger op met de Reizende Reiger maar reden Roger en ik naar "Hof ten Damme" in Kallo. We vierden er 50 jaar huwelijk van de schoonouders van dochterlief.

We moesten vrij ver van de locatie parkeren en terwijl we er naartoe liepen, begon  het te regenen.Waaien deed het al de hele tijd.

We werden ontvangen door de schoonouders van dochterlief, ontmoetten er vrij veel kennissen,  waaronder uiteraard dochterlief en schoonzoon... en vooral Elena, Matthias en Eva die bij ons aan tafel zaten.

Hof ten Damme is een prachtige locatie. De kindjes toonden me tijdens het aperitief de verschillende salons waarvan er één zelfs dienstdeed als speelkamer voor hen.
'Het lijkt wel een kasteel,' vonden zij en ik.
We hebben dan ook veel gepraat, samen getekend en gesmuld van het heel verfijnd diner:
- Grietfilet Hof ten Damme
- Consommé van duif (die de kindjes niet lustten)
- Champagnesorbet (een aangepast sorbet voor de kindjes)
- Kalfshaas geparfumeerd met dragon en seizoengarnituren (en frietjes voor de kindjes)
(dat alles met heel lekkere aangepaste wijnen)
- Dessertbuffet, koffie of thee

Het spreekt voor zich dat de kindjes vooral uitkeken naar het dessertbuffet, dat inderdaad indrukwekkend was. Ik wilde er een foto van maken maar vergat het uiteindelijk te doen.

Eigen foto's

Roger en ik hielpen de kindjes te kiezen uit de overvloed aan zoetigheden en, terwijl ze daarna smulden, ging ik op zoek naar een rookruimte. Ik dacht dat in zulke chique gelegenheid zeker zou gedacht zijn aan ten minste een klein rooksalon.
Ik had immers geen zin in zoetigheden, wel in dampen.

Helaas, er was geen rookruimte: ik moest naar buiten, in de koude wind en regen!
Weer vroeg ik me af waarom de overheid zo streng optreedt tegenover roken of dampen terwijl zoetigheden zonder probleem overal mogen worden aangeboden (en er zelfs suiker mag zitten in fijne vleeswaren).

Na dat dessert werd er gedanst, echter niet door Roger en mij. Ten eerste danst Roger niet graag, ten tweede vind ik het niet fijn voor hem als ik wel ga dansen (maar ik doe dat op gewone dagen zo graag!), en trouwens, ten derde: ik droeg voor de eerste keer sinds heel lang nog eens hakjes en had het gevoel dat ik op stelten liep.
In de plaats van dansen tekende ik nog even met de kindjes, praatte wat met enkele mensen, en ging stiekem even dampen in de toiletten. Ja zeg, als andere mensen hun gezondheid mogen schaden met zoetigheden, dan mag ik dat ook doen met mijn damptoestel, dat, in tegenstelling tot sigaretten, niemand anders schaadt!

Ik heb heel veel gepraat met de kindjes (en dat vond ik heel leuk). Op een zeker moment gaf Eva me een tekening en moest ik zelf beslissen of ik die voor mezelf zou houden of cadeau geven aan haar andere grootmoeder. Ik zei haar dat ik echt niet wist wat te doen... en zij, lachend: 'Hou ze maar voor jou, oma!'.
Matthias tekende onder andere een kasteel voor mij... en Elena zei me dat ze bang is voor het Coronavirus. Ik vertelde haar dat de ziekte te vergelijken is met griep en zij: 'Ja, maar van griep ga je niet dood, hé, oma?' Waarna ik haar heb moeten uitleggen dat oude en kwetsbare mensen soms wel sterven aan de griep. Maar dat er nog steeds minder mensen stierven aan dat nieuwe virus. Wat haar een beetje geruststelde. Waarop ik weer bij mezelf dezelfde vraag stelde: waarom die bangmakerij vanwege de media?

Deze avond laat nog met Roger gekeken naar het vervolg van die "verfilmde" enquête... en dat wordt steeds boeiender!