Elena werd eindelijk half wakker: ik kleedde haar om, gaf haar het klaargemaakte flesje dat Roger had opgewarmd, en terwijl ze dat opdronk, viel ze weer in slaap, zonder gekeken te hebben naar de lage tafel vol cadeaus naast haar! Wat moet ze moe zijn geweest!
Maar… Ondertussen hoorden we Matthias huilen via de babyfoon. Roger ging kijken: onze peuter bleek klaarwakker! Roger bracht hem naar de salon, waar ik Elena aan Roger toevertrouwde: ze wordt voor mij echt te zwaar om naar bed te dragen. Roger gaf Matthias aan mij door. Dat vond onze baby maar heel even “plezant”! Hij gaf mij wel knuffels, maar heel snel huilde hij weer. Toen Roger aankwam, nadat hij Elena in bed had gelegd, reikte Matthias zijn armen naar zijn opa. Maar ook in zijn armen kwam hij niet snel tot bedaren. Ik vermoed dat hij zijn ouders miste, want zelfs vanop de arm van opa wilde hij weer naar mij (miste hij zijn moeder? Onze dochter lijkt een beetje op mij, zeker voor een half slapende baby).
Uiteindelijk heeft Roger Matthias in slaap gekregen en hebben we hem samen in bed gelegd naast het bedje van Elena.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten