Gisteren heeft Roger heel weinig beweging gekregen; zelfs minder dan ik, want hij ging niet zoals ik nu en dan naar buiten om met mijn zus, schoonbroer of Hendrik even te “paffen”.
Daarom vond ik vandaag, nadat we goed uitgeslapen waren en na onze brunch, een wandeling echt nodig. Zelf heb ik ook genoten van onze drie korte wandelingen.
Roger had online twee tumuli gevonden in het Waalse Waremme (“Borgworm” in het Nederlands). Die zochten we dus, met de hulp van onze GPS Eva. Gelukkig was de wind gaan liggen en regende het niet meer. Het voelde wel veel kouder aan dan gisteren.
De eerste tumulus vonden we vlak achter de tuin van een villa. Nogal een “plat” geval dat dan ook “Platte Tombe” blijkt te heten.
De tweede lag verborgen in “Le bois des tombes” en zorgde dat we een poosje dwars door dat bos moesten stappen (wat een opvallend warmer gevoel gaf).
We kregen echter de indruk dat er twee tumuli in dat bos waren (en vandaar misschien dat meervoud in de naam van het bos?). Dus liepen we verder en inderdaad:
We wandelden terug naar de auto en reden richting Donceel, nog steeds in Wallonië. Onderweg zagen we de kerk van een dorp dat we nog niet kenden: Limont. Roger stelde voor daar naartoe te rijden, en uiteraard vond ik dat een goed idee.
Wat een aangenaam dorp was dat!
Iedereen zegt je vriendelijk goeiendag, er staan opvallend veel grote (en mooie) boerderijen en huizen (tja, ook dat dorp ligt nog in het destijds rijke Haspengouw). Daar hebben we een dik half uur gewandeld en eigenlijk wil ik er nog eens naar terug: dat dorp trok me echt aan! De tijd leek me er ineens te zijn stilgestaan!
Het was daarna tijd om naar huis te rijden: de lucht kreeg al haar mooie avondlijke rode kleur. Maar ik wil later nog eens naar dat dorp!
Ik had ergens gelezen dat “foie gras” heel veel onverzadigde vetzuren bevat, kon het eerst niet geloven, heb verder gegoogeld en ja, het lijkt inderdaad zo te zijn (mijn broertje apotheker bevestigde het ook gisteren).
Dus (ik ben verlekkerd op foie gras – sorry eendjes!) werd het hier ook een beetje feest voor ons beiden: een glaasje Amontillado met een toast foie gras en kweepeergelei, gevolgd door maatjes met uisnippers, tomaten, notenolie en een scheutje balsamico-azijn. En om te eindigen: een overheerlijke (Spaanse) schotel spinazie met kikkererwten en spiegelei!
Noch Roger noch ik verlangen naar een dessert, het nagerecht bleef dus uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten