Ik vrees dat ik er mij moet bij neerleggen: ik krijg bijna geen tijd meer voor mezelf (laat staan om voor mezelf te schrijven)!
Ik weet natuurlijk aan wat het ligt: sinds Roger op pensioen is, gebruiken we de auto heel vaak en plannen we daardoor veel te veel op één dag terwijl ik voordien op mijn benenwagen moest rekenen om ergens te geraken (met of zonder de kinderen) als Roger op kantoor zat. En toen was één “opdracht” per dag voor mij ruim voldoende!
We reden vandaag naar Hasselt (door de regen) en verkochten Subaru 1 aan een opkoper van oude auto’s. Voor een schappelijke prijs, denk ik. We konden er iets meer van krijgen van een particulier maar dat zou betekend hebben: kopers zoeken, ontvangen, testritjes maken en de speciale (dure) keuring voor verkoop betalen.
De koper was zo vriendelijk ons een lift te geven naar het station van Hasselt waar we de bus terug naar Heers zouden nemen.
We moesten echter bijna een uur wachten op de bus en besloten in het stationsbuffet een soepje te eten (nee, geen biertje besteld: het regende nog steeds en het was echt koud). Ik was nog nooit in dat buffet geweest: ik vond het er gezellig… En er is een grote ruimte voorbehouden aan rokers!
Ondertussen kwamen er mails binnen. Onder andere van Jan Gerits die nog iets wilde veranderen aan de jongste Limburgse Monografie. En las ik, bij wijze van afwisseling voor het observeren van mensen rondom mij, de kranten online op mijn smartphone.
En… herinnerde ik me dat onze vrienden vorige zaterdag nogal schrokken toen ik zei dat ik al lang een IS-aanslag “in de buurt” had verwacht. Zij beweerden daar nooit iets over gelezen te hebben en even vroeg ik me af of ze dan andere kranten lazen dan ik, maar nee, zelfs in Knack had ik het gelezen. En zelfs deze avond opnieuw gelezen.
De bus kwam eraan: weer veel schoolkinderen die (echt!) veel rustiger waren dan wij destijds tijdens de busrit van school naar huis.
Daarna wilde Roger meteen de autonummerplaat inleveren in Heers zelf, en nog daarna reden we met Subaru 2 terug naar Hasselt waar we iets hadden besteld in de garage.
Toen we uiteindelijk thuis kwamen, kreeg ik een telefoontje van Nany (die ook al gebeld had vlak voor we de eerste keer naar Hasselt vertrokken): er zijn zaken veranderd aan onze afspraak van volgende zaterdag, maar daarover later meer.
Ik kookte in een recordtempo: een soepje met veel groenten en kikkererwten, een restje gratin opgewarmd, en zwarte pens (een restje van de hapjes van vorige zaterdag) met gebakken appeltjes.
Eigenlijk moest ik na het avondmaal meteen naar Jan Gerits terugbellen maar ik stelde het uit. Dus lieg ik in de titel van deze post: ik heb uiteindelijk toch een half uurtje echt aan mezelf kunnen besteden, in de relax, met een boekje en een blokje zwarte chocolade.
Daarna getelefoneerd naar Jan Gerits en de monografie eindelijk helemaal in orde gebracht en doorgestuurd naar Edith om naar de drukker te brengen.
Na nog enkele chatberichten met andere mensen, ook nog eens gewerkt aan de boekhouding van de KVLS: een van deze dagen komt Boudewijn het eindelijk van mij overnemen.
Daarna was ik echt moe: ik heb naar een aflevering van “Van vlees en bloed” gekeken. En die vond ik echt niet slecht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten